Share
บทที่ 592
Related chapter
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 593
เมื่อได้ยินแบบนั้นการแสดงออกที่ร้ายกาจของเซร่าค่อนข้างผ่อนคลายลงทันทีเธอคิดในใจอย่างตรงไปตรงมา เธอไม่ต้องการให้เจย์ตายตั้งแต่ยังหนุ่ม เพราะถ้าเขาตาย เธอก็จะไม่มีเป้าหมายที่จะระบายความอัปยศทั้งหมดของร่างกายเธอได้อีก เพราะเธอจะรู้สึกว่าเธอมีชีวิตอยู่โดยไร้ความหมายนอกเสียจากเจย์ยังมีชีวิตอยู่และใช้ชีวิตที่เลวร้ายยิ่งกว่าความตายเท่านั้นจึงจะสามารถอวดเอาชัยชนะต่อหน้าเขาได้อย่างภาคภูมิใจ“คุณท่าน ทำไมคุณไม่ไปที่หอท่าเรือหอมหวนเพื่อค้นหาข่าวที่ว่านั้นล่ะคะ?” เซร่าแนะนำแจ็ครู้สึกลังเลก่อนหน้านี้เขาเคยสร้างปัญหาให้กับแกรนด์ เอเซียซึ่งประหนึ่งที่ทำให้มีเรื่องมีราวกับเจย์ทันทีที่เขาคิดว่าเจย์จะมองมาที่เขา พ่อของเขาที่เลี้ยงเขามา 35 ปี ด้วยดวงตาที่เย็นชาและเหินห่าง แจ็คก็รู้สึกว่าใบหน้าของเขาเริ่มร้อนผ่าว“คุณท่าน ยังไงเขาก็ยังคงเป็นลูกชายของคุณอย่างเป็นที่รู้ ๆ กันอยู่ ถ้าคุณไม่ไปเยี่ยมเขา คุณจะรู้สึกผิดก็เท่านั้น” เซร่ากล่าวแจ็คครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “เธอพูดถูก ฉันต้องไปเยี่ยมเขาสินะ”ณ ท่าเรือหอมหวนหลังจากที่เจย์กลับมาถึงบ้านแล้ว แองเจลีนกังวลว่าเขาจะรู้สึกทรมานจากการถูกกระแทกใน
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 594
ราวกับใช้อำนาจมนตร์วิเศษ แองเจลีนหยิบกระดิ่งจากกระเป๋าของเธอมาวางไว้ข้างหมอนของเจย์แล้วพูดว่า “ถ้าคุณต้องการให้ฉันช่วย คุณก็เขย่ากริ่งได้เลยนะ”เจย์มองดูระฆังสีทองอันงดงามนั่น ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาเปลี่ยนเป็นมืดมนทันทีผู้หญิงคนนี้ปฏิบัติต่อตัวเองเหมือนสัตว์เลี้ยงที่กวักมือเรียกเมื่อไหร่ก็มางั้นเหรอ?เขาต้องแสดงคุณธรรมหรือความสามารถอะไรบ้างจึงจะได้รับความรักอันลึกซึ้งจากเธอได้?แองเจลีนยอมเดินจากไปอย่างไม่เต็มใจเจย์ยื่นมือออกไปคว้ากระดิ่ง ขณะที่เขาต้องการจะโยนมันทิ้ง เขาเห็นคำเหล่านั้นเขียนอยู่บนระฆังว่า “ระฆังไม่ทิ้งกัน”นี่เป็นระฆังที่เขาเคยให้เธอมาก่อนไม่ใช่เหรอ?เมื่อตอนที่พวกเขาออกไปทัศนศึกษา เขาเคยขอให้ใครบางคนปรับแต่งระฆังนี้ให้เธอเพราะเธอเป็นคนขี้อายและไม่กล้านอนคนเดียว เมื่อเธอรู้สึกกลัวในตอนกลางคืน เธอสามารถใช้กระดิ่งนี้และเขาก็จะปรากฏขึ้นข้าง ๆ เธอทันที'ระฆังไม่ทิ้งกัน' ช่วยแก้ปัญหาการนอนไม่หลับในการนอนคนเดียวของเธอได้เขาไม่คาดคิดว่าเธอจะยังเก็บมันไว้จนถึงตอนนี้จากนั้นเจย์ก็ไม่เต็มใจที่จะโยนระฆังทิ้ง เขาเปลี่ยนเป็นวางกลับเข้าที่อย่างเดิมเพื่อไม่ให้รบกวนการพ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 595
แต่เมื่อเจดพุ่งโจมตีไปข้างหน้า แองเจลีนหยุดนิ่งไม่แม้แต่จะกะพริบหรือขมวดคิ้วใด ๆ เธอเตะด้วยท่าทีที่ดูไม่น่ากังวลและเตะเจดไปไกลที่สุดจากห้องนี้แจ็คกับคุณนายถึงกับตกตะลึงแองเจลีนยื่นมือออกมาและทำท่าทางให้สัญญาณบางอย่าง ใบหน้าของเขาดูไร้อารมณ์ขึ้นมาทันทีและเสียงของเธอก็ไม่เป็นมิตรเมื่อเธอกล่าวว่า “คุณท่าน คุณนาย ได้โปรดกลับไปเถอะค่ะ!”ท่าทางของแจ็คและคุณนายแสดงออกมาน่าเกลียดมากราวกับว่าพวกเขาได้ยินคำพูดที่รู้สึกรำคาญใจมากเธอไม่เต็มใจอยากจะรังแกพยาบาลผู้ดูแล เธอจึงตะโกนเรียก “เจย์ ลูกคือลูกของเราที่เราเลี้ยงดูมาผ่านความลำบากแสนเข็นนะ ตอนนี้พ่อแม่ของลูกต้องการพบลูกอยู่นะ ต่อให้ตะโกนไปอย่างนี้ แต่มันยากยิ่งกว่าปีนขึ้นไปบนฟ้าเสียอีก! นี่คือหัวใจของลูกที่ทำด้วยเหล็กและหินหรือไงกัน?”ในห้องนอน เจย์ตื่นขึ้นด้วยเสียงของแม่บุญธรรมของเขาและเขาเริ่มขมวดคิ้วเขาต้องการลุกขึ้นเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ร่างกายส่วนล่างของเขาหนักเหมือนตะกั่วและหิน เขาไม่สามารถเคลื่อนไหวได้เลยในที่สุด เขาก็มองไปที่กระดิ่งข้าง ๆ ด้วยความขุ่นเคืองใจ เขาคว้ามันและเขย่ามันแองเจลีนเข้ามาในห้องทันที เธอทำท่างี่เง่า
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 596
เจมส์จ้องไปที่ลูกชายของเขาเมื่อการสนทนาในครอบครัวของภรรยาของเขาจบลง เจย์ก็เปิดปากพูดขึ้นว่า “มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่าขาของผมใช้งานได้หรือไม่ได้หรอกนะ ผมไม่เคยพึ่งขาของผมเพื่อรังแกคนอื่นก็แล้วกัน แต่ผมขึ้นอยู่กับสิ่งนี้ตรงนี้”เขาชี้ไปที่หน้าผากของเขาอย่างสง่างาม จีนส์พูดกับเจย์อย่างยกย่องว่า “แน่นอน พี่ใหญ่ ผมรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าไม่มีสิ่งใดในโลกที่สามารถฉุดรั้งคุณไว้ได้”เจย์พลันยิ้มออกมาสายตาของแจ็คยิ้มอย่างเยาะเย้ย “เจย์ ในเมื่อขาของนายไร้ประโยชน์ในตอนนี้ ฉันจะส่งคนมาเพิ่มอีกสองสามคนเพื่อปกป้องนายจากนี้ไป นายเป็นถึงนายท่านผู้มีชื่อเสียงของเมืองอิมพีเรียล มีคนมากมายที่ต้องการใช้ชีวิตแบบนาย!”คำพูดเหล่านี้ดูเหมือนแสดงความห่วงใย แต่จริง ๆ แล้วเป็นคำที่จงใจพยายามตอกหน้าความเชื่อมั่นของเจย์ในการใช้ชีวิตด้วยรอยยิ้มที่ดูแสยะยิ้ม เจย์ขมวดคิ้วมองไปที่แจ็ค ดูเหมือนจะมีความอบอุ่นแสดงออกในสายตาของพ่อและลูก แต่ก็มีคลื่นแห่งความมืดพลุ่งพล่านอยู่จู่ ๆ แองเจลีนก็เข้าไปเตะกระถางดอกไม้ตรงห้องโถงทางเดิน กระถางดอกไม้ลอยขึ้นไปแล้วกระแทกโคมไฟระย้าเหนือหัวของแจ็คโคมไฟระย้าตกลงมาโดนตรงไหล่ของแ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 597
เจย์สบสายตามองไปที่แองเจลีนและการจ้องมองของเขาก็เป็นสิ่งที่น่าดึงดูดใจ “ทักษะของเธอไม่เลว ใครสอนเธอ?”แองเจลีนโพล่งออกมา “พี่ชายของดิฉันเองค่ะ”สายตาของเจย์เย็นชา เมื่อตอนที่เขายังเป็นวัยรุ่น เขาเคยสอนเทควันโดให้เธอ แต่ดูเหมือนว่าเธอจะลืมมันไปหมดแล้ว ความจริงที่ว่าเธอเอามันมาใช้อีกครั้งภายในช่วงสองปีที่ผ่านมานั้นเห็นได้ชัดว่าไม่ใช่เครดิตของเขาดูเหมือนว่าแองเจลีนจะตระหนักว่าเธอตอบคำถามผิดและเธอกำลังแก้ไขสิ่งที่ตัวเองพูดออกไป “ดิฉันฝึกในยิมเทควันโด”“ทำไมเธอถึงอยากเรียนรู้มัน?” เจย์ถามด้วยความแปลกใจ“เพื่อปกป้องคนที่ฉันรัก” แองเจลีนพูดอย่างเขินอายเจย์ขมวดคิ้ว!ทำไมเขาถึงต้องการให้ผู้หญิงที่อ่อนแออย่างเธอปกป้องเขาด้วย?“คนที่เธอชอบ เขาอาจจะต้องการให้เธอเป็นคนหาอาหารมาป้อนให้หรือเหมือนกับหอยที่ไร้ประโยชน์ ไม่ใช่ว่าเขาชอบเธอเพราะเธอแข็งแกร่งหรือทรงพลัง และมาคอยรับใช้ของเขา!” เจย์พูดอย่างเย็นชาแองเจลีนใช้เวลาอยู่ครู่หนึ่งเพื่อทำความเข้าใจความหมายของคำพูดของเขา ทันใดนั้น ดวงตาคล้ายลูกพีชของเธอก็พลันเบิกกว้างขึ้นเขามีจุดประสงค์เดียวที่จะตามใจเธอและรักเธอมาหลายปี ก็เพื่อเปลี่ยนเธอ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 598
ในขณะนั้นเองเด็ก ๆ ก็หยุดเดินแล้วถามเธอว่า “คุณพยาบาล คุณพ่อของเราอยู่ไหน?”เจย์ที่กำลังนั่งอยู่ในสวนแก้วที่ชั้นหนึ่ง เมื่อเขามองผ่านกระจกใส เขาเห็นเด็ก ๆ มองหาเขาทุกหนทุกแห่ง แต่เขาไม่สามารถวิ่งออกไปพบเด็ก ๆ ได้ในทันทีดวงตาของเขาจับจ้องไปที่แองเจลีนซึ่งยืนอยู่กลางห้องอย่างพูดไม่ออก เขาสัมผัสได้ถึงความสุขและความตึงเครียดของเธอแม้มองดูจากระยะไกลก็ตามเด็กทั้งสามรีบวิ่งขึ้นไปชั้นบนและจากนั้นก็ลงบันไดมา แต่พวกเขาไม่เห็นพ่อของพวกเขาเลย ในเวลานี้ พวกเขาทั้งหมดล้อมรอบแองเจลีน “คุณน้าครับ คุณพ่อของเราอยู่ไหน?”แองเจลีนมองดูเด็ก ๆ และเห็นว่าพวกเขาดูสูงขึ้นมาก ร่างกายของพวกเขาบางลง ใบหน้าของพวกเขาผอมลง และพวกเขาก็ทิ้งความน่ารักแบบเด็ก ๆ ไว้เบื้องหลังไปหมดแล้ว เธอไม่สามารถหยุดน้ำตาในดวงตาของเธอได้น่าเสียดายที่เธอพลาดการเติบโตของลูก ๆ ในช่วงสองปีที่ผ่านมา“คุณน้าครับ คุณร้องไห้ทำไม? เกิดอะไรขึ้นกับคุณพ่อ?” เซ็ตตี้น้อยก็เริ่มร้องไห้ดวงตาของร็อบบี้น้อยและเจนส์เปลี่ยนเป็นสีแดงทั้งคู่แองเจลีนรีบปาดน้ำตาและปลอบพวกเขาโดยพูดว่า “อย่าร้องนะ อย่าร้อง คุณพ่อสบายดี เพียงแต่ว่าตอนนี้เขาไม่สะดวกที
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 599
เจย์เข็นรถเข็นออกมาจากห้องกระจกแองเจลีนรีบสวมหน้ากากกลับทันที เจนสันรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อเห็นความตื่นตระหนกในดวงตาของแองเจลีน“คุณพ่อ” ร็อบบี้น้อยและเซ็ตตี้น้อยวิ่งเข้าไปอย่างรวดเร็ว เมื่อพวกเขาเห็นว่าพ่อของพวกเขามีปัญหาในการเคลื่อนไหว ดวงตาของพวกเขาก็แดงและเริ่มมีน้ำตาไหลแองเจลีนปลอบเด็ก ๆ ว่า “อย่าเศร้าไปเลยนะ เดี๋ยวขาของคุณพ่อก็จะหายดี”เจย์จ้องไปที่แองเจลีน โดยไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ในขณะนั้น เขาจึงเปิดเผยความจริงราวกับว่าเขาสามารถข่มอารมณ์ตัวเองได้ “มันไม่หายหรอก หมอบอกขาของพ่อจะเป็นแบบนี้ตลอดไป”แองเจลีนกล่าวว่า “จะมีปาฏิหาริย์”“จะไม่มีปาฏิหาริย์เกิดขึ้นทั้งนั้น” เจย์พูดอย่างไม่ยอมแพ้แองเจลีนตกใจเล็กน้อย ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงพูดต่อต้านเธอ? ทำไมเขาถึงต้องการทำให้เด็ก ๆร้องไห้?“มันไม่สำคัญว่าขาของเขาจะดีขึ้นหรือไม่ พ่อของพวกคุณรังแกคนอื่นด้วยการใช้สมองของเขา ไม่ใช่ใช้ขา” แองเจลีนยิ้มด้วยรอยยิ้มที่โค้งขึ้นสีหน้าของเจย์เริ่มมืดลงการแสดงออกของเด็กยิ่งแย่มากขึ้น“เอาล่ะ เอาล่ะ ไม่สำคัญหรอกว่าคุณจะต้องนั่งรถเข็นไปตลอดชีวิต ฉันสามารถดูแลคุณได้ตลอดชีวิต” เธอกล่า
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 600
แองเจลีนเดินถอยกลับมาและโพล่งออกไปว่า “ฉันขอขึ้นเงินเดือนได้ไหม?”เมื่อได้ยินแบบนั้น หลังของเจย์แข็งทื่อเล็กน้อยและดวงตาของเขาแสดงออกอย่างเย็นชาสองปีที่เธอหนีจากไป ตอนนี้เขาให้โอกาสเธอได้อยู่ร่วมกับเด็ก ๆ เขาเคยเข้าหาเธออย่างช้า ๆ แต่เธอกลับต้องการไกลห่างผู้หญิงคนนี้ได้ทิ้งศักดิ์ศรีและศีลธรรมของเธอไปไกลถึงเกาะชวาเลยหรือไง?“ทำหน้าที่นี้ให้ดี แล้วค่อยมาคุยกับฉันเรื่องขึ้นเงินเดือน”“โอ้”แองเจลีนรู้สึกดีใจที่สุด เธอหันกลับไปและกระโดดขึ้นไปชั้นบน เมื่อขึ้นมาที่ห้องใต้หลังคาพื้นที่บริเวณนั้นเริ่มสั่นจากการกระโดดของเธอ“แผ่นดินไหวเหรอเนี่ย?” เด็ก ๆ เปิดประตูห้องเรียนและวิ่งออกไปพวกเขาเห็นแองเจลีนกระโดดเข้าหาพวกเขาเหมือนกระต่าย“สวัสดี!” แองเจลีนโบกมือทักทายที่ประตู เธอมีรอยยิ้มเจิดจ้าราวกับดวงอาทิตย์ “ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฉันจะเป็นครูติวเตอร์สอนการบ้านของพวกหนูนะ”ร็อบบี้น้อยและเซ็ตตี้น้อยตกตะลึง“คุณครูอะไรก็ได้ คุณนะเหรอ…แน่ใจแล้วนะ … คุณจะช่วยสอนพวกเราได้จริง ๆ เหรอ?”แองเจลีนพยักหน้า “แน่นอนสิ ฉันทำได้ดีมากด้วยกับการทำการบ้านของฉันตอนที่ฉันยังเด็ก”ร็อบบี้น้อยและเซ็ตต
Latest chapter
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1292
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1291
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1290
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1289
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1288
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1287
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1286
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1285
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1284
