All Chapters of ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!: Chapter 561 - Chapter 570

เจย์รู้สึกประหลาดใจเมื่อมองไปที่จอร์แดนซึ่งมีใบหน้าที่ไม่เปลี่ยนแปลงไปเลยแม้จะผ่านชะตาชีวิตที่ไม่คาดคิดมาพวกเขามีทัศนคติที่คล้ายคลึงกันเมื่อพูดถึงวิธีที่พวกเขาปฏิบัติต่อผู้หญิงของพวกเขาอย่างไรก็ตาม เมื่อเซร่าที่กำลังตั้งครรภ์ได้ปรากฏตัวขึ้นที่ประตู เธอดูตื่นตระหนกและมีน้ำตาขณะที่เธอมองเจย์ราวกับว่าเขาเพียงคนเดียวที่จะเป็นเสาหลักที่คอยสนับสนุนเธอได้โคลอี้ตกตะลึงเมื่อเห็นเซร่า บางทีอาจเป็นเพราะรูปลักษณ์ที่น่าสมเพชของเซร่านั้นจึงทำให้เธอสัมผัสได้ เธอเข้าไปอ้อนวอนเจย์ว่า “ลูกแม่ ปล่อยให้เธออยู่ที่นี่เถอะ ให้เธอเป็นคนรับใช้ของฉันก็ได้”แม้ว่าจอร์แดนจะเป็นคนที่เอาแต่ใจภรรยาของเขาตลอด และเขารู้สึกเกลียดเซร่าเพราะว่าเธอดูเป็นผู้หญิงที่ไม่ให้เกียรติในศักดิ์ศรีของตัวเอง แต่เขาก็ยังยอมทำตามความต้องการของโคลอี้ เมื่อเธอตั้งใจจะให้เซร่าอยู่ที่นี่ “เจย์ อาเรส ในเมื่อแม่ของนายชอบเธอ งั้นก็ปล่อยให้เธออยู่เถอะ”“ไม่ได้” เจย์ยืนยันในคำตอบของเขาจอร์แดนจึงตัดสินใจยับยั้งความคิดเห็นของเจย์ “อย่าลืมสิว่าฉันเป็นเจ้าของหอท่าเรือหอมหวนนี้นะ และฉันอยากให้เธออยู่ที่นี่”การแสดงออกของเจย์ซีดอย่างเห็นได

ในคราวนี้ เจย์ได้พาหมอมาถึงสองสามคนจากแกรนด์ เอเซียเขาขอให้พวกเขาเก็บตัวอย่างจากทารกในครรภ์ของเซร่า เพื่อทดสอบพันธุกรรม สำหรับตอนนี้เซร่าอยู่ในช่วงระยะเวลาตั้งครรภ์ใกล้จะคลอดแล้ว จึงไม่เหมาะที่จะทำการตรวจคัดกรองความผิดปกติของโครโมโซมทารกในครรภ์จากเลือดเธอเอง วิธีเดียวที่ใช้ได้ผลคือการเจาะน้ำคร่ำตรวจการเจาะน้ำคร่ำมีความเสี่ยงต่อการติดเชื้อ ดังนั้นเซร่าจึงยืนกรานที่จะให้หมอออกไปห่าง ๆ จากตัวเธอ“พี่เจย์คะ ท่านปู่อาเรสบอกว่าเราจะได้รู้ถึงความเหมือนจากหน้าตาของเด็กเมื่อฉันคลอดออกมาอยู่แล้ว ทำไมคุณต้องมาบังคับสิ่งนี้กับฉัน” เซร่าตกใจกับสีหน้าที่ได้เห็นในเหตุการณ์ตรงหน้าเธอและเริ่มตัวสั่นสะท้านเจย์ที่ยังคงสงบและอดทนในขณะที่เขานั่งบนเก้าอี้หวายด้วยสายตาเหม่อลอย เขามองไปที่เซร่าแล้วพูดว่า “เซร่า เซเวียร์ ฉันมีความเมตตามามากพอแล้วที่ทนปล่อยให้เธอมีชีวิตอยู่มาเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์หลังจากที่เธอพยายามใส่ร้ายฉัน”สายตาของเขาเริ่มมืดลงขณะที่ดวงตาเย็นลงเหมือนน้ำแข็งที่ไม่ยอมละลายแม้ผ่านไปหลายศตวรรษ เขาสั่งต่ออีกว่า “จับเธอไว้!”เซร่ากำลังหันตัวหนีออกจากบ้าน แต่เมื่อชายหนุ่มหน้าตาดีสองคนปรากฏต

ตลอดชีวิตของเขา จอร์แดนต้องเผชิญกับความท้าทายมากมาย แต่เขาไม่เคยยอมแพ้ต่อโชคชะตา แต่ทว่า ในขณะนั้นภายใต้การจ้องมองจากความเย็นชาของเจย์แล้ว เขารู้สึกสูญเสียความสามารถในการคิดไปเสียแล้วหลังจากนั้นไม่นาน จอร์แดนก็ถอนหายใจเบา ๆ เขาเตือนเจย์ว่า “นายเคยคิดบ้างไหมว่าทำไมแจ็คถึงปกป้องเซร่าได้ขนาดนี้?”เจย์หัวเราะเยาะ เขาไม่ได้เป็นคนโง่ แจ็คทำตัวแปลก ๆ เมื่อไม่นานมานี้ เบื้องหลังความรักและความเห็นอกเห็นใจของพ่อของเขามันช่างโหดร้าย เขารู้ว่าเซร่าเป็นแค่เบี้ยใช้งานที่พ่อให้มาอยู่ข้าง ๆ กายของเขาสิ่งเดียวที่เขาไม่รู้คือวิธีที่พ่อของเขากลับมาแว้งกัดเขาเมื่อเห็นความสงสัยบางอย่างกำลังคืบคลานเข้ามาในความคิดเจย์ จอร์แดนก็เดินเข้ามาหาเขาก่อนหน้านี้ เขามีชีวิตอยู่เพื่อโคลอี้เท่านั้น เขาหลีกเลี่ยงการเผชิญความลับที่ดำมืดของตระกูลอาเรสแต่ตอนนี้เขายังมีเจย์อยู่ในชีวิตอีกคน นี่คือลูกชายของเขาที่เขาเป็นหนี้บุญคุณมากมาย เขาไม่สามารถปล่อยให้เจย์ถูกคนหน้าซื่อใจคดในตระกูลอาเรสปล่อยให้อยู่ในความมืดมิดได้ ในท้ายที่สุด พวกเขาจะทิ้งเจย์และแทงข้างหลังเขาก็เท่านั้นจอร์แดนยืนอยู่ตรงหน้าเจย์ ความดุร้ายในดวงตา

ในเวลาเดียวกันนี้ ที่ฝึกเทควันโดในเมืองเอช ผู้ฝึกสอนของที่ฝึกแห่งนี้มีแปดคนยืนเรียงกันอยู่สองแถว ในกลุ่มพวกเขามีหญิงสาวร่างผอมเพรียวอยู่ด้วย แม้ว่าเธอจะสวมชุดเทควันโดที่ใหญ่และสายคาดสีดำถูกพันรอบเอวบาง ๆ ของเธอ แต่ก็ไม่สามารถปกปิดความงามของเธอได้“แองเจลีน เซเวียร์ แน่นอนว่าเธอกำลังดูทะนงตัว ไม่มีทางที่เธอจะเอาชนะผู้ฝึกสอนของเราทั้งหมดได้ในเวลาเดียวกันหรอก” หนึ่งในผู้ฝึกสอนกล่าวด้วยสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นไปได้หญิงสาวมีผมหางม้าสูง ยาว สีเข้มและเส้นผมธรรมชาติของเธอยาวลงมาถึงไหล่ ซึ่งมันเทียบให้เห็นอยู่บนใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอ เธอมีผิวสีผ่องดูเรียบเนียนและใบหน้าที่งดงามเหมือนงานศิลปะแองเจลีนตอบอย่างมุ่งมั่นว่า “คุณไม่รู้หรอกว่าฉันต้องเสียเหงื่อและน้ำตามามากแค่ไหนในการเตรียมตัวสำหรับวันนี้ เมื่อฉันเอาชนะพวกคุณทั้งหมดได้แล้ว ฉันจะบอกลาเมืองเอชและจะไม่กลับมาที่นี่อีก”เหล่าครูฝึกได้มองหน้ากัน “เรารู้ว่าเธอเสียเหงื่อไปมากแค่ไหนกับสิ่งนี้ แต่ที่เธอหมายถึงเมื่อกี้คือการเสียน้ำตาหรือเปล่า?”แองเจลีนตอบว่า “การที่ฉันมีโอกาสได้ทำอยู่ในทุกวันนี้ ฉันต้องทิ้งคนที่ฉันรักที่สุดไว้ มันเป็นความเจ็บปวดท

ณ หอท่าเรือหอมหวนเขากลับทำตัวเหมือนหมาหง่อย เขาจมดิ่งลงไปในความเหงาและความอ้างว้างในยามค่ำคืนนี้เจย์นั่งอยู่บนโซฟาตลอดทั้งคืน ด้วยเหตุผลบางอย่าง หัวใจของเขารู้สึกอ้างว้างเมื่อพ่อแม่ของเขาและโรสจากไปในตอนนี้ เขาก็รู้สึกเหมือนกับว่าเขาอยู่ตัวคนเดียวในโลกใบนี้ ดูเหมือนไร้ความหมายที่จะมีชีวิตต่อไป“ท่านอาเรส!” ประตูไม้มะฮอกกานีโบราณของบ้านถูกเปิดออก เกรย์สันตะโกนเรียก เขารีบจนเดินสะดุดเข้ามาในห้องขณะที่ตอนนี้ฟ้ายังคงร้องอยู่ข้างนอกเจย์มองด้วยความตกใจสายตาของเขาจ้องไปที่เกรย์สันที่หน้าซีดซึ่งมีเสียงสั่นเครือออกมา “ท่านอาเรส ผมเพิ่งได้รับเรื่องเกี่ยวกับเควนตินส์มาว่า… คำพูดสุดท้าย เขาบอกว่าพวงมาลัยของรถเริ่มทำงานผิดปกติประมาณครึ่งชั่วโมงหลังจากที่รถออกจาก อสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีน ผมเลยรีบวิ่งมาบอกทันทีแต่ช้าไปหนึ่งก้าว รถไถลลงไปในแม่น้ำแล้ว…”“นายว่าไงนะ?” เจย์ยืนขึ้นอย่างสั่นเทาเกรย์สันรู้สึกไม่สบายใจอย่างยิ่งในขณะที่เขาบังคับตัวเองให้พูดคำว่า “ท่านอาเรส คุณท่านและคุณนายหญิงได้จากไปแล้ว”ร่างกายของเจย์ยืนแกว่งไปมาเบา ๆ ก่อนที่เขาจะพุ่งออกจากห้องไปราวกับปีศาจร้ายที่สูญเสียการ