All Chapters of ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!: Chapter 541 - Chapter 550

“แองเจลีน แต่งงานกันเถอะ ฉันไม่อยากรออีกต่อไปแล้ว” เจย์พึมพำด้วยความรู้สึกที่เจ็บปวดเมื่อเจนสันได้ยินเขาก็กลอกตาไปที่ร็อบบี้น้อย “นายได้ยินแล้วหรือยัง ผู้หญิงที่พ่อชอบคือแองเจลีน ก่อนที่แม่จะกลับมา พ่อดูเหมือนคิดถึงแองเจลีนทุกวัน เขาวาดภาพเหมือนของเธอและฟังเพลงของเธอ เมื่อไหร่ก็ตามที่เขานึกถึงแองเจลีน พ่อก็จะหัวเราะอย่างมีความสุข”ใบหน้าของร็อบบี้น้อยเกิดความผิดหวัง “พ่อของเราชอบแองเจลีนมากขนาดนั้น แล้วแม่ของเราจะดูไม่น่าสงสารไปหน่อยเหรอ…”เจนสันถึงกับพูดไม่ออก “แม่ไม่ได้น่าสงสารเลย อย่างน้อยพ่อก็ซ่อนความรักที่เขามีต่อแองเจลีนเพื่อแม่ อันที่จริงพ่อปฏิบัติต่อแม่ได้ค่อนข้างดีเลยทีเดียวล่ะ”ในขณะนั้น พวกเขาได้ยินเจย์พึมพำอีกครั้ง “ฉันไม่สนหรอกว่าเธอจะเป็น โรส ลอยล์ หรือ แองเจลีน เซเวียร์ สิ่งที่สำคัญก็คือเธอยังเป็นเธอ ต่อให้เธอชื่ออะไรและหน้าตาเป็นยังไงก็ตาม ฉันก็ไม่สนหรอก ฉันแค่คิดถึงช่วงเวลาที่ไม่ต้องกังวลกับอะไรและช่วงที่เราเคยอยู่ด้วยกันอย่างมาก กลับมาได้ไหม ได้โปรด?”ดวงตาของเจนสันเบิกกว้างร็อบบี้น้อยก็รู้สึกสับสน “พ่อชอบผู้หญิงสองคนเลยเหรอ? นี่เป็นคำในตำนานของ 'นอกใจ' หรือเป

ชายหนุ่มรูปงามมีเสน่ห์สวมเสื้อกาวน์หมอและแว่นตากรอบทองเดินเข้ามาในห้องอย่างจริงจังใบหน้าของเขาดูสะอาดสะอ้านในขณะที่ลักษณะของเขาเฉียบคมและดูลึกล้ำ รอยยิ้มของเขาช่วยเยียวยาได้เลย เขาดูน่าเชื่อถือและดูเป็นเด็กเก่งที่ตั้งใจเรียนเจมส์ถามว่า “คุณชื่ออะไร?”“ผมชื่อ สตอร์ม!” สตอร์มตอบอย่างสุภาพ“คุณท่านอาเรส ต่อจากนี้ไป ผมจะเป็นนักกายภาพบำบัดส่วนตัวของคุณครับ ในอีกสามเดือนข้างหน้า ผมจะช่วยคุณขจัดจากการพยุงด้วยไม้เท้านั่นและให้คุณยืนด้วยสองเท้าของคุณเองได้อีกครั้ง” น้ำเสียงของสตอร์มเป็นจังหวะที่ดี น้ำเสียงของเขาดูปานกลางไม่รุนแรงมากนัก แต่ก็ปนไปด้วยความรู้สึกมั่นใจและภาคภูมิใจเจมส์พยักหน้า “งั้นฉันหวังว่าคุณจะไม่ทำให้ฉันผิดหวังนะ”หัวหน้าแพทย์ได้จัดการเรื่องย้ายออกจากโรงพยาบาลของเจมส์ให้เรียบร้อยต่อจากนั้นสตอร์มและเจมส์กลับไปที่คฤหาสน์กุหลาบของเขาที่อยู่ในอสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีนเมื่อพวกเขาเดินทางมาถึง ในคฤหาสน์ดอกกุหลาบ ซึ่งครั้งหนึ่งสถานที่แห่งนี้เคยคึกคักไปด้วยกิจกรรม แต่ตอนนี้กลับดูเงียบสงบและว่างเปล่าเจมส์พยุงตัวเองด้วยไม้เท้าขณะยืนอยู่ในห้องนั่งเล่นที่ว่างเปล่า เขาตะโกนอย

ในเวลาต่อมา สตอร์มก็ได้ผลักเจมส์เข้าไปในห้องโถงจู่ ๆ เวลาผ่านไปไม่นานเจมส์ก็ได้ผล็อยหลับไปในรถเข็นเจย์ยิ้มและพูดว่า “ความสามารถของนายดีมากขึ้นเลยทีเดียว”สตอร์มบ่นว่า “ถ้าผมรู้ว่าเขาจะหยาบคายกับคุณ ผมจะให้ยาที่แรงกว่านี้กับเขาอีก”เจย์ตอบว่า “ถึงแม้ว่ายาจะไม่มีสีหรือรสชาติใด ๆ แต่มันก็ได้ทิ้งร่องรอยของฤทธิ์ยาไว้ได้ดีเมื่อมันผ่านเข้าสู่ร่างกาย การสะกดจิตให้หลับของนายมีประโยชน์จริง ๆ และสิ่งนี้อาจเป็นประโยชน์ในการทดแทนการใช้ยาของนายในครั้งต่อไปด้วย”“ครับ ท่านประธาน”“ฉันเรียกนายมาโดยด่วนเพราะมีเหตุฉุกเฉินอยากให้นายทำ”“บอกมาได้เลยครับ ท่านประธาน”“ตอนที่ภรรยาของฉันประสบอุบัติเหตุในอสังหาริมทรัพย์ ทัวร์มาลีน โจเซฟินก็อยู่ที่นั่นกับเธอ ทว่า มันน่าแปลกที่โจเซฟินได้ลืมเรื่องพวกนี้ไปทั้งหมดหลังจากเจอเหตุการณ์นั้น ฉันเดาว่าเธอคงลืมตอนนั้นไปแล้วจริง ๆ เพราะฉะนั้นฉันต้องการยาสะกดจิตของนายเพื่อช่วยให้เธอจำได้ว่าเกิดอะไรขึ้นในคืนนั้น”“ได้ครับ ท่านประธาน”“หลังจากที่นายทำเสร็จแล้ว ฉันขอให้นายช่วยพานายน้อยและคุณหนูของนายออกไปจากเมืองด้วย”“ทำไมกันท่านประธาน?” สตอร์มมีแววตากังวลใจเจย

“ไม่ว่านายต้องการจะขโมยเงินหรือลักพาตัวผู้หญิง ฉันคิดว่านายมาผิดที่แล้ว” เจนสันพูดอย่างเย็นชาสตอร์มได้ยินแบบนั้นถึงกับกลืนน้ำลาย เขาถึงกับสะดุดกับคำพูดของเจนสัน“ฉันไม่ได้จะมาขโมยเงินและไม่ได้จะมาลักพาตัวผู้หญิงอย่างแน่นอน” สตอร์มอดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปบีบใบหน้าเล็ก ๆ ของเจนสันเนื่องจากคนในสมาชิกของภูติผียังอายุน้อยและพวกเขารู้สึกว่าท่านประธานเป็นญาติสนิทของพวกเขา แต่ท่านประธานมีท่าทีที่เยือกเย็นอยู่เสมอ จึงไม่มีใครกล้าเข้าใกล้เขาดังนั้น เมื่อเขาเห็นหนุ่มน้อยสองคนนี้ที่ดูเหมือนท่านประธาน สตอร์มก็รู้สึกว่าไม่สามารถเข้าใกล้พวกเขาได้มากนักเช่นกันนอกจากนี้ เจนสันยังมีทัศนคติที่เย็นชาเหมือนพ่อของเขาอีกด้วยเขาเบือนหน้าที่เย็นชาหลบออกจากมือคู่นั้น ดังนั้นทำให้สตอร์มไม่สามารถเอามือไปบีบหน้าเขาได้และจับได้แค่อากาศที่ว่างเปล่ายิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้สตอร์มหันกรงเล็บปีศาจของเขาไปทางร็อบบี้น้อย ซึ่งร็อบบี้น้อยปล่อยให้เขากระทำ เมื่อทำเช่นนั้นสตอร์มดูมีความสุข เขาจึงยิ้มปากฉีกไปถึงหูเลย “นายเป็นเด็กดีมาก”“สรุปว่านายมาทำอะไรที่นี่?” โลกของร็อบบี้น้อยนั้นช่างบริสุทธิ์และไร้เดียงสา ในสายตา

เขาลุกขึ้นและเดินเข้ามาหาเซร่าอย่างช้า ๆ“คุณท่านแจ็ค? เกิดอะไรขึ้นคะ?” เซร่ารู้สึกว่าการจ้องมองของเขาดูค่อนข้างน่ากลัว ดังนั้นเธอจึงรีบถอยหลังไปสองสามก้าว“เซร่า เซเวียร์ เธอกล้าดียังไงมาวางยาฉัน!” แจ็คเต็มไปด้วยความโกรธ แต่ความรู้สึกแปลก ๆ ที่เกิดขึ้นในตัวเขาทำให้ความโกรธค่อย ๆ ลดลง อารมณ์ถูกแทนที่ด้วยความต้องการบางอย่างในตอนนี้ผิวของเซร่าเปลี่ยนเป็นสีขาวซีดราวกับกระดาษ เธอไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นเช่นกัน เธอวางยาให้เจย์ แต่ทำไมเขาถึงปกติดีในขณะที่แจ็คกำลังประสบกับผลดังกล่าวเธอหันหลังวิ่งออกจากห้องนั้นไปทันที ตอนนี้ เธอมีเป้าหมายเพียงข้อเดียว นั่นคือการปกป้องความบริสุทธิ์ของเธอเอง เพราะเธอต้องการรักษาไว้เพื่อให้เจย์คนที่สุดแสนจะสะอาดคนนี้เท่านั้นโชคร้ายนักที่เธอวิ่งเข้าห้องทำงานแล้วล็อคประตูทันที เธอกังวลว่าจะมีใครรู้ว่าเธอสมรู้ร่วมคิดกับแจ็ค เธอจึงล็อคประตูไว้อย่างแน่นหนาเพื่อป้องกันไม่ให้ใครเข้ามา ตอนนี้เธออยู่ภายใต้ความกดดันและความกังวลใจ แต่จู่ ๆ ประตูมันก็ถูกปลดล็อคจากนั้นแจ็คก็เข้ามาแล้วกระโดดพุ่งเข้าหาและกอดรัดเธอแน่นในที่สุดเซร่ารู้สึกราวกับว่าโลกของเธอกำลังพังทลาย