LOGINShare
บทที่ 565
Related chapters
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 566
“เจย์ คือฉัน…”“ผลพิสูจน์เป็นของผมหรือเปล่า?”จอร์แดนตกใจมาก“ไม่...”“ขอดูผลการทดสอบได้ไหม?”จอร์แดนหัวเราะออกมาและตอบอย่างแผ่วเบาว่า “ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้ไหม?”เจย์มองไปที่ชายที่ตื่นตระหนกต่อหน้าเขาและพูดด้วยความโกรธว่า “จอร์แดน อาเรส อย่าลืมว่าตอนนี้ผมเป็นคนดูแลทั้งหมดของอสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีนและมีอำนาจเต็มที่ ผมสามารถตรวจสอบทุกสิ่งที่คุณทำได้”จอร์แดนเงยหน้าขึ้น ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความกังวล “นายคิดผิด ถ้านายมีอำนาจเหนืออสังหาริมทรัพย์ ทัวร์มาลีนจริง ๆ นายไม่มีทางที่จะหมดหนทางช่วยในวันที่โรสมีปัญหา”สายตาที่เย็นชาของเจย์แข็งกระด้าง “คุณหมายความว่ายังไง?”จอร์แดนตอบว่า “ครั้งหนึ่งฉันเคยดูแลบริษัทอสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีน ฉันรู้ว่าผู้รับผิดชอบมีอำนาจมากแค่ไหน นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันสามารถอยู่ในวังใต้ดินกับโคลอี้ตลอดหลายปีที่ผ่านมาได้โดยที่นายไม่รู้ เจย์ นายมีอำนาจเพียงส่วนเล็ก ๆ ของอสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีนเท่านั้น”หลังจากหยุดพูดไปชั่วคราว จอร์แดนกล่าวต่อว่า “คุณปู่อาเรสเป็นผู้รับผิดชอบอสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีนทุกการเคลื่อนไหวของเรา เขาตรวจสอบทุกสิ่งทุกอย่าง”เจย
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 567
ในเวลาเดียวกันนี้ ที่ฝึกเทควันโดในเมืองเอช ผู้ฝึกสอนของที่ฝึกแห่งนี้มีแปดคนยืนเรียงกันอยู่สองแถว ในกลุ่มพวกเขามีหญิงสาวร่างผอมเพรียวอยู่ด้วย แม้ว่าเธอจะสวมชุดเทควันโดที่ใหญ่และสายคาดสีดำถูกพันรอบเอวบาง ๆ ของเธอ แต่ก็ไม่สามารถปกปิดความงามของเธอได้“แองเจลีน เซเวียร์ แน่นอนว่าเธอกำลังดูทะนงตัว ไม่มีทางที่เธอจะเอาชนะผู้ฝึกสอนของเราทั้งหมดได้ในเวลาเดียวกันหรอก” หนึ่งในผู้ฝึกสอนกล่าวด้วยสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นไปได้หญิงสาวมีผมหางม้าสูง ยาว สีเข้มและเส้นผมธรรมชาติของเธอยาวลงมาถึงไหล่ ซึ่งมันเทียบให้เห็นอยู่บนใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอ เธอมีผิวสีผ่องดูเรียบเนียนและใบหน้าที่งดงามเหมือนงานศิลปะแองเจลีนตอบอย่างมุ่งมั่นว่า “คุณไม่รู้หรอกว่าฉันต้องเสียเหงื่อและน้ำตามามากแค่ไหนในการเตรียมตัวสำหรับวันนี้ เมื่อฉันเอาชนะพวกคุณทั้งหมดได้แล้ว ฉันจะบอกลาเมืองเอชและจะไม่กลับมาที่นี่อีก”เหล่าครูฝึกได้มองหน้ากัน “เรารู้ว่าเธอเสียเหงื่อไปมากแค่ไหนกับสิ่งนี้ แต่ที่เธอหมายถึงเมื่อกี้คือการเสียน้ำตาหรือเปล่า?”แองเจลีนตอบว่า “การที่ฉันมีโอกาสได้ทำอยู่ในทุกวันนี้ ฉันต้องทิ้งคนที่ฉันรักที่สุดไว้ มันเป็นความเจ็บปวดท
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 568
“ฉันเข้าใจแล้วล่ะ สำหรับเจเจ ที่ลูกให้เราไปเพราะไม่อยากเจอพ่ออีกแล้วใช่ไหม?”“ลูกเกลียดเขา แต่ลูกไม่รู้จะแก้แค้นแทนโรสได้ยังไง ด้วยวิธีนี้ ลูกเลยอยากให้เราออกไปจากที่นี่ ถ้านั่นจะทำให้ลูกรู้สึกดีขึ้น แม่ยินดีที่จะทำเพื่อแสดงเจตนาที่ดี เราจะออกไปทันที”จากนั้นโคลอี้ได้ดึงมือของจอร์แดนและเดินออกไปเจย์ยืนนิ่งในความเงียบอยู่ตรงนั้นจอร์แดนยังคงหันมามองเจย์ด้วยความรัก คำพูดที่อยากจะออกจากปากของเขาแต่ยังคงลังเลและไม่สามารถพูดได้นั่นก็คือคำว่า ‘ลูกชาย’ “เจย์ นายต้องดูแลตัวเองให้ดี ตราบใดที่นายมีความสุข แม่ของนายและฉันก็จะมีความสุข” จอร์แดนรู้สึกราวกับว่ามีอะไรติดอยู่ที่คอของเขา เขาบังคับตัวเองให้พูดคำเหล่านี้ แต่ในขณะเดียวกัน เขาก็รู้สึกเหมือนกำลังวิ่งหนีอะไรบางอย่างอยู่ขณะที่จอร์แดนและโคลอี้เดินไปที่หน้าประตู เจย์ซึ่งเงียบอยู่พักหนึ่งกล่าวว่า “หากพวกคุณประสบปัญหาอะไรก็ตาม โทรหาผู้ช่วยของผมได้เลย อย่าพยายามแก้ปัญหาด้วยตัวเอง”จอร์แดนได้ยินแล้วสะดุ้งทันที ใบหน้าเย็นชาของเขากลับกลายมีรอยยิ้มอันอบอุ่น“เราจะทำตามที่บอก” เขาตอบอย่างมีความสุขรถที่เจย์จองไว้สำหรับพวกเขาจอดอยู่ด้านนอกหอ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 569
ณ หอท่าเรือหอมหวนเขากลับทำตัวเหมือนหมาหง่อย เขาจมดิ่งลงไปในความเหงาและความอ้างว้างในยามค่ำคืนนี้เจย์นั่งอยู่บนโซฟาตลอดทั้งคืน ด้วยเหตุผลบางอย่าง หัวใจของเขารู้สึกอ้างว้างเมื่อพ่อแม่ของเขาและโรสจากไปในตอนนี้ เขาก็รู้สึกเหมือนกับว่าเขาอยู่ตัวคนเดียวในโลกใบนี้ ดูเหมือนไร้ความหมายที่จะมีชีวิตต่อไป“ท่านอาเรส!” ประตูไม้มะฮอกกานีโบราณของบ้านถูกเปิดออก เกรย์สันตะโกนเรียก เขารีบจนเดินสะดุดเข้ามาในห้องขณะที่ตอนนี้ฟ้ายังคงร้องอยู่ข้างนอกเจย์มองด้วยความตกใจสายตาของเขาจ้องไปที่เกรย์สันที่หน้าซีดซึ่งมีเสียงสั่นเครือออกมา “ท่านอาเรส ผมเพิ่งได้รับเรื่องเกี่ยวกับเควนตินส์มาว่า… คำพูดสุดท้าย เขาบอกว่าพวงมาลัยของรถเริ่มทำงานผิดปกติประมาณครึ่งชั่วโมงหลังจากที่รถออกจาก อสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีน ผมเลยรีบวิ่งมาบอกทันทีแต่ช้าไปหนึ่งก้าว รถไถลลงไปในแม่น้ำแล้ว…”“นายว่าไงนะ?” เจย์ยืนขึ้นอย่างสั่นเทาเกรย์สันรู้สึกไม่สบายใจอย่างยิ่งในขณะที่เขาบังคับตัวเองให้พูดคำว่า “ท่านอาเรส คุณท่านและคุณนายหญิงได้จากไปแล้ว”ร่างกายของเจย์ยืนแกว่งไปมาเบา ๆ ก่อนที่เขาจะพุ่งออกจากห้องไปราวกับปีศาจร้ายที่สูญเสียการ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 570
”ท่านอาเรส” เกรย์สันไม่สนใจใครเลยนอกจากเขา เกรย์สันรีบเข้าไปช่วยท่านประธานอาเรสขึ้นอย่างรวดเร็วและพาเขาเข้าไปในรถอย่างระมัดระวัง หัวใจของเกรย์สันเจ็บปวดขณะที่เขารีบขับไปที่แกรนด์ เอเซียเจย์รู้สึกมึนงงขณะเอนหลังพิงเบาะขณะที่เขารู้สึกราวกับว่าเขากำลังลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า เสียงอันไพเราะที่คุ้นเคยก็ผ่านเข้ามาจากโทรศัพท์ของเขาแองเจลีนกำลังร้องเพลงดอกพลับพลึงสีแดงแม้ว่าสิ่งนี้จะแตกต่างจากเวอร์ชั่นดั้งเดิม แต่ความคล้ายคลึงของเสียงของโรสกับเวอร์ชั่นดั้งเดิมก็เพียงพอแล้วที่ทำให้สัมผัสถึงภาพลวงตามันเหมือนกับว่าแองเจลีนกำลังร้องเพลงด้วยตัวเองเจย์บังคับตัวเองให้ลืมตาที่เศร้าขณะฟังเพลงของแองเจลีน และรวบรวมกำลังทั้งหมดเพื่อตั้งสติ“ที่รัก ฉันขอโทษ ฉันไม่คิดว่าฉันจะรักเธอได้อีกแล้ว”เจย์รู้สึกว่าร่างกายของเขากำลังจะสูญเสียวิญญาณของเขาไปแล้วเมื่อร่างกายของเขาอ่อนแรงลงเรื่อย ๆ ในขณะที่ได้ทิ้งตัวลงในวินาทีจากนั้นสุดท้ายเมื่อเขาทนไม่ไหวแล้ว เขาก็หมดสติไป…สามวันต่อมาพาดหัวข่าวในการค้นหาที่ได้รับความนิยมสูงสุดส่งกระจายไปทั่วโลก‘เจย์ อาเรส ประธานของแกรนด์ เอเซียและอดีตที่น่าสงสัย ต้องเ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 571
แจ็คยิ้มให้กับทนายความที่ยืนอยู่ข้างเขา “คาร์เตอร์ ทำไมนายไม่บอกเขาไปล่ะ?”คาร์เตอร์ได้เดินก้าวไปข้างหน้า เห็นได้ชัดว่าเขามีท่าทีค่อนข้างอยากโอ้อวดแสดงความรู้ทางวิชาชีพของเขา“เกรย์สัน ผมคิดว่าผมควรเตือนคุณว่าคุณท่านอาเรสเป็นพ่อของท่านประธานแกรนด์ เอเซีย หากเกิดเรื่องเลวร้ายขึ้นกับท่านประธาน ก็เป็นเรื่องธรรมดาที่พ่อของเขาจะได้รับส่วนแบ่งจากทรัพย์สินของแกรนด์ เอเซีย”ดวงตาของเกรย์สันเป็นประกายด้วยความโกรธเมื่อเขาได้ยินคาร์เตอร์เน้นย้ำคำว่า ‘เรื่องเลวร้าย’ “คุณแจ็ค ผมเกรงว่าคุณจะผิดหวัง ท่านประธานของผมยังมีภรรยาและลูกของเขาอยู่ ดังนั้นคุณจะไม่มีทางได้จับมือกับแกรนด์เอเซียเป็นอันขาด”แจ็คจ้องไปที่เกรย์สันอย่างใจเย็น “นายกำลังพูดถึงโรสอยู่เหรอ?”แจ็คส่งสัญญาณพยักหน้าหงึกหงักให้คาร์เตอร์อย่างเย่อหยิ่ง “คาร์เตอร์แสดงเอกสารทะเบียนสมรสของเจย์ให้เขาดูหน่อย”คาร์เตอร์ดึงไฟล์เอกสารออกจากกองเอกสาร และหลังจากเปิดดูเพื่อตรวจสอบใบรับรองการสมรสที่ถูกต้อง เขายื่นมันให้เกรย์สันอย่างภาคภูมิใจ “ดูให้ดี ๆ นะ เกรย์สัน แองเจลีน เซเวียร์ เป็นท่านประธานหญิงโดยชอบธรรมของนาย และแองเจลีน เซเวียร์ ได้ถึงแก่ก
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 572
รอยยิ้มของแจ็คเริ่มเย็นลง “ตอนนี้นายดูค่อนข้างเป็นมืออาชีพแล้ว ใช่ไหม แฮมิลตัน?”ผู้ดูแลระบบยิ้มอย่างตั้งใจ “ผมรู้ว่าคุณรักลูกชายของคุณ อย่ากังวลไปเลย ท่านประธานดูเข้มแข็ง บาดแผลเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่นนี้แทบจะไม่ได้ทำความเสียหายกับเขาได้แจ็คโน้มตัวไปข้างหน้าและทิ้งน้ำหนักลงไปบนโต๊ะของผู้ดูแลระบบด้วยมือทั้งสองข้าง “ถ้าฉันสงสัยว่ามีการปฏิบัติอย่างทารุณจากโรงพยาบาลล่ะ? นายมีอำนาจที่จะหยุดฉันไม่ให้ผู้ป่วยออกมาได้หรือเปล่า?”“ผม…”แจ็คหันหลังเดินออกไปห้องไอซียู เกรย์สันพร้อมทั้งสมาชิกของภูติผีและทีมรักษาความปลอดภัยของแกรนด์ เอเซียได้รวมตัวอยู่รอบ ๆ พื้นที่ที่สำคัญที่สุดของแผนกการแพทย์มีทีมบอร์ดี้การ์ดประจำการอยู่ไม่ไกลเช่นกันบอดี้การ์ดสิบคนยืนอยู่บริเวณข้าง ๆเมื่อเข้าไปในห้องไอซียู แจ็คยิ้มอย่างมืดมนกับท่าทีที่ได้รับ “เกรย์สัน โอ้ เกรย์สัน นี่ทำเกินไปหน่อยไหม? นายควรให้บอดี้การ์ดถอยออกไปนะ เราอยู่ในสังคมที่ชอบด้วยกฎหมาย แล้วจะมีใครคิดทำร้ายกันในโรงพยาบาลได้ล่ะ?”เกรย์สันจ้องมองเขาด้วยดวงตาสีแดง “เป็นการดีกว่าที่จะเตรียมตัวสำหรับสิ่งที่เลวร้ายที่สุดและหวังว่าจะดีที่สุดแล้วครับ คุณท่
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 573
แจ็คถามว่า “นายอยากจะทำผิดกฎหมายงั้นเหรอ?”เกรย์สันจ้องเขาด้วยดวงตาแดงก่ำและตะโกนอย่างไม่พอใจ “ทั้งหมดที่ผมต้องการคือปกป้องเจ้านายของผมเพื่อที่เขาจะได้ไม่ถูกทำร้ายโดยไอ้พวกตีสองหน้าอย่างคุณ”แจ็คมองชายสองคนที่ยืนอยู่ข้างประตูห้อง สตอร์มกับเทมเพส เขาจ้องมองสำรวจอย่างรวดเร็ว ทั้งสองคนที่ดูผอมแห้งและบอบบาง ประกอบกับคุณสมบัติที่งดงามบนผิวเนียนขาวสะอาด พวกเขาดูไม่เหมือนนักสู้เลยสักนิดเขาวางแผนที่จะเข้าไปจับเจย์เป็นตัวประกันเพื่อจำกัดการเคลื่อนไหวของบอดี้การ์ด เขาสั่งว่า “พวกนาย ฉันต้องการให้เขาออกไปจากตรงนั้น”เขาเรียกผู้ชายประมาณสิบกว่าคนวิ่งไปที่ประตูห้อง ด้วยสีหน้าที่เรียบเฉย สตอร์มและเทมเพสยังคงยืนเหมือนต้นไผ่สองต้น ด้วยร่างที่นิ่งอย่างมั่นคงและแข็งแกร่งเพื่อปกป้องท่านประธานของพวกเขาซึ่งอยู่หลังประตูนั่นด้วยความโกรธ ทั้งสตอร์มและเทมเพสยืนรั้งตัวเองไว้ระหว่างการต่อสู้ การหมุนตัวเตะของสตอร์มทำให้คนของแจ็คกระเด็นนอนลงอย่างไร้ความสามารถอยู่บนพื้น ในขณะที่บางคนถูกมือของเทมเพสบีบคอจนเริ่มมีเลือดออกจากปากทั้งเจ็ดคนของกลุ่มพวกเขาแจ็คจ้องไปที่สตอร์มและเทมเพสอย่างงุนงง เขาคิดไม่ถึงว่าชาย
Latest chapter
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1292
คุณท่านยอร์กหัวเราะดังลั่น “เจ้าหนูอย่าได้เอาเรื่องวันนี้ไปพูดกับใครเชียวล่ะ”“ทำไมถึงได้โหดร้ายขนาดนี้ คุณท่านยอร์ก…”คุณท่านยอร์กเอามือไขว้หลังและเดินอย่างสบาย ๆ ไปยังห้องสมุดในห้องสมุดตรงส่วน 48 นั้นดูเละเทะมาก บรรณารักษ์พยายามเก็บกวาดมานานมากและตอนนี้ก็กำลังหอบเพราะความเหนื่อยคุณท่านยอร์กพูดด้วยสีหน้าอึมครึมว่า “แค่มาขโมยหนังสือต้องทำให้ที่นี่เละเทะขนาดนี้เลยเหรอ? ดูสิว่าหมอนั่นทำให้ลูกศิษย์ของฉันต้องเหนื่อยแค่ไหน…”หลังจากแสร้งทำท่าเป็นห่วงเป็นใยเสร็จแล้ว คุณท่านยอร์กก็ถาม “มีอะไรหายไปบ้าง?”บรรณารักษ์ตอบอย่างสงบเสงี่ยม “สมุดบันทึกรายชื่อผู้อาศัยหายไปครับคุณท่าน”สีหน้าคุณท่านยอร์กเคร่งเครียดทันที “ดูเหมือนว่าเขาจะมาที่นี่เพราะองค์กรโลกาวินาศ”จากนั้นเขาก็เดินจากไปด้วยสีหน้าเคร่งเครียดขณะเดียวกันเจย์ก็ตามมาอยู่กับเซย์นขณะที่เขากำลังขุดเม็ดต้นชุมเห็ดและรวบรวมดอกสายน้ำผึ้งก่อนที่จะมุ่งหน้ากลับทันทีที่พวกเขามาถึงสวนสายลมสดชื่น เจย์กับเซย์นก็โดนพวกคอร์เวตต์ของป้อม 48 ล้อมไว้“โคลเป็นคนสั่งเหรอ?” เจย์ถามนิ่ง ๆคาร์สันเดินออกมาจากกลุ่มคอร์เวตต์โดยที่มีมือหนึ่งกุมท้องไว้
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1291
คาร์สันกลืนน้ำลาย เขารู้สึกเหมือนกำลังอยู่ในถ้ำสิงโต เขาตอบไปด้วยเสียงสั่นเทา “พูดตามตรงนะครับคุณเซเวียร์ เรื่องโชคร้ายและการล่มสลายของตระกูลอาเรสเมื่อสามปีก่อน คุณเองก็อยู่ในรายชื่อที่ต้องโดนจัดการด้วยเพราะว่าคุณเป็นลูกสะใภ้ของพวกเขา แต่ว่านายน้อยนั้นหลงรักคุณหัวปักหัวปำจนเขายอมสละนิ้วก้อยของตัวเองเพื่อช่วยคุณไว้”“ส่วนลูก ๆ ของคุณนั้น นายน้อยก็ตั้งใจว่าจะหักนิ้วตัวเองสามนิ้วเพื่อช่วยพวกเขาไว้ แต่ต้องขอบคุณที่คุณบอกความจริงมาในตอนท้าย เพราะว่าในตัวของนายน้อยและคุณหนูพวกนั้นมีสายเลือดของยอร์กไหลเวียนอยู่ ทำให้พวกเขาได้รับการถอดชื่อออกจากรายการสังหาร”“ตอนที่นายน้อยจากมา เขาไม่ได้พาใครกลับมากับเขาด้วย”แองเจลีนสั่นสะท้านเมื่อได้ยินเรื่องที่เขาบอก“ถ้าเป็นแบบนั้น มีคนชื่อปีศาจอยู่ในป้อมตระกูลยอร์กไหม?” แองเจลีนถามอีกครั้งคาร์สันพึมพำ “ปีศาจ” เขาส่ายหน้าอย่างแรง “ไม่มีคนแบบนั้นในป้อมตระกูลยอร์กนะครับ คุณเซเวียร์”มือแองเจลีนที่ซุกอยู่ใต้แขนเสื้อสั่นเทา “ฉันเชื่อนายได้ใช่ไหมคาร์สัน?”คาร์สันสาบาน “ผมไม่มีความกล้าพอที่จะโกหกคุณหรอกครับคุณเซเวียร์ ใครจะรู้ว่าสักวันคุณอาจจะกลายเป็นนาย
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1290
หากมีใครต้องการหาหนังสือสักเล่มแบบเฉพาะเจาะจงในนี้ก็คงไม่ต่างอะไรกับงมเข็มในมหาสมุทร โชคดีที่เจย์มีแผนที่ในหัวคอยนำทาง เขารู้ว่าสมุดบันทึกรายชื่อประชากรอยู่ในชั้นหนังสือส่วนของป้อม 48ตอนนั้นมีคนเหมือนตุ๊กแกตัวใหญ่เกาะอยู่ที่ชั้นหนังสือตู้ที่ 48 ขาของเขาเลือดไหลไม่หยุด เขาหยิบชุดปฐมพยาบาลที่พกติดตัวออกมาจากนั้นก็ทายาและพันผ้าพันแผลเพื่อหยุดเลือดเจย์เดินผ่านยามห้องสมุดและแอบเข้ามาด้านในเมื่อเข้ามาถึงตู้หนังสือส่วนของป้อม 48 เจย์ก็เริ่มมองหาสมุดบันทึกรายชื่อประชากรบนชั้นหนังสือ ทันใดนั้นก็มีร่องรอยสีแดงเลือดบนหน้าหนังสือที่สะดุดตาเจย์ เขาแตะรอยสีแดงบนหน้าหนังสือนั้นด้วยนิ้วมือและรู้สึกได้ถึงความชื้น เจย์ตื่นตัวระวังภัยทันใดนักฆ่าที่บาดเจ็บต้องซ่อนอยู่ข้างบนแน่เขาคาดเดาเช่นนั้นทันใดนั้นเจย์ก็มีความคิดดี ๆ แวบเข้ามาในหัว เขารวบรวมกำลังและฟาดมือใส่ชั้นหนังสือทันทีทันใด รังสีสังหารอย่างรุนแรงก็พุ่งตรงเข้ามาใส่เขาเจย์หมุนตัวด้วยความเร็วแสงและหลบพ้นคมมีดของนักฆ่าไปได้เจย์มองนักฆ่าที่ใส่ชุดพรางตัวสีดำพร้อมดึงหมวดฮู้ดขึ้นคลุมศีรษะ ทั้งปาก จมูก และตาต่างก็ปกปิดไว้มิดชิด ความคิดที่ว
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1289
จู่ ๆ เซย์นก็ยกมือกุมหน้าผากและบอกว่า “ผมมึนหัว”จากนั้นเขาก็ทรุดลงตรงหน้าเจย์ดังตึงเจย์แหย่ว่า “ชาดีจริง ๆ ตาเฒ่า มันทำคนสลบได้เร็วมากจนผมแปลกใจเลย”ชายชรามองเจย์อย่างพิจารณา ชายหนุ่มคนนี้รู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติกับน้ำชาแต่ว่ายังคงคุยกับตาเฒ่าต่อเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นนี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เจอที่คนกล้าเยาะเย้ยเขาอย่างไม่ร้อนรนในอาณาเขตของตระกูลยอร์กเช่นนี้ชายชราชื่นชมความใจเด็ดและกล้าหาญของเจย์“บุคลิกท่าทางของแกถูกใจฉันมากเจ้าหนุ่ม ฉันชื่นชม แกชื่ออะไร?”เจย์ยิ้มออกมาเล็กน้อย “เบ็น”ชายชราถามอย่างงงงวย “ไม่มีนามสกุลเหรอ?”เจย์พยักหน้าและตอบอย่างไม่แยแส “มี”เขาพูดต่อ “ผมนามสกุลยอร์ก”ชายชรามองเจย์อย่างไม่พอใจ “หากว่าแกอยากจะหลอกฉัน อย่างน้อยก็ต้องทำให้มันถูกหน่อย”เจย์เทน้ำชาเย็นชืดทั้งหมดในกาออก จากนั้นก็เติมเองจากนั้นเขาก็ทำท่าเอาอกเอาใจชายชรา “ชาที่ผมชงนี้สดชื่นกว่าของคุณ อยากจะลองชิมสักถ้วยไหม?”ชายชราคว้าใบชามาเต็มกำ ก่อนหยิบส่วนหนึ่งใส่ในกาน้ำชาและบอกว่า “นี่ไง สมบูรณ์แบบแล้ว”เจย์ยกถ้วยชาขึ้นมา “โชคชะตานำพาเรามาพบกันตาเฒ่า ขอชนแก้วให้กับโชคชะตาอันน่าทึ่ง
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1288
เพื่อให้แน่ใจว่าโคลจะไม่เข้ามาขวางทาง แองเจลีนก็บอกกับคาร์สันอีกครั้ง “เข้ามาสิคาร์สัน เข้ามาคุยกันหน่อย”คาร์สันมองเจย์และเซย์นที่ตอนนี้เดินจากไปไกล หลังจากใจลอยไปชั่วครู่ เขาก็เดินตามแองเจลีนเข้าไปในบ้าน“โจเซฟิน ช่วยเอาชามาให้คาร์สันหน่อย”โจเซฟินใช้เวลาพักหนึ่งในการรินชาและส่งถ้วยให้คาร์สัน คาร์สันวางถ้วยชาลงบนโต๊ะและบอกว่า “คุณเก่งเรื่องหันเหความสนใจใช่ไหมครับ คุณเซเวียร์?”แองเจลีนไม่ได้รู้สึกร้อนรนอะไรแม้ว่าคาร์สันจะมองแผนเธอออก เธอบอกว่า “ฉันก็แค่อยากจะคุยกับเพื่อนเก่าเท่านั้นคาร์สัน นายวัดหัวใจของคนที่ยอดเยี่ยมด้วยหัวใจแสนทรามได้ยังไงกัน? ฉันเองก็คงไม่ได้คาดหวังกับคนกระจอกอย่างนายไว้สูงหรอก”คาร์สันทำปากง้ำ เขาคงลืมไหว้ขอความโชคดีก่อนออกจากบ้านมาเมื่อเช้าแน่ เพราะพอตื่นขึ้นมา เขาก็เจอแต่เรื่องแย่ ๆ และคำพูดทิ่มแทงของทั้งเบ็นและแองเจลีน“คุณเซเวียร์ ให้ผมบอกความจริงก็คือว่าในป่านั้นมีสัตว์ป่ามากมาย หากว่าไม่มีคนของผมนำทางไป บอดี้การ์ดของคุณก็อาจจะหาทางออกจากป่าไม่ได้เมื่อเข้าไปแล้ว”ในใจของแองเจลีนนั้นตื่นตระหนกไปวูบหนึ่ง แต่เมื่อเธอจำได้ว่าเจย์บี้มีแผนที่ของโคลอี้เป็นตั
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1287
เจ้าชั่วโคลนั่นส่งคนมาคอยเฝ้าที่นี่ไว้โดยทำทีว่ามาคอยเฝ้ายามที่สวนสายลมสดชื่นเจย์เริ่มคิดหาหนทางจะหนีออกไปจากสวนสายลมสดชื่นเพื่อที่ว่าเขาจะได้ไปหาทะเบียนรายชื่อของผู้อาศัยในป้อมยอร์กแองเจลีนเรียกเขาเบา ๆ “เบ็น” เสียงเธอนั้นอ่อนโยนและแฝงความรักใคร่เจย์หันหลังมาและเดินเข้าไปหา“แองเจลีน”แองเจลีนจับสังเกตทิศทางจากเสียงและเดินเข้าไปหาเขาเจย์รีบเร่งฝีเท้าและคว้ามือเธอไว้พร้อมกระซิบว่า “จากที่ฉันเห็นตอนนี้ นายท่านยอร์กคงสงสัยว่าเรามีส่วนเกี่ยวข้องกับนักฆ่าเมื่อคืนนี้ เขาส่งคนมาคอยเฝ้าล้อมสวนสายลมสดชื่นไว้แล้วเช้านี้”แองเจลีนวิเคราะห์สถานการณ์และบอกว่า “นายท่านยอร์กนั้นรับผิดชอบส่วนหน้าของป้อมตระกูลยอร์กแล้วเขาก็ไม่มีเวลามาเฝ้าป้อม 48 หรอก ดังนั้นโคลยังเป็นคนรับผิดชอบที่นี่ ทำไมเราไม่ล่อเขาไปที่อื่นล่ะ? ฉันจะหาวิธีดึงไว้ให้โคลไม่ว่างมาสนใจตอนที่คุณออกไปทำทีเป็นว่าหาสมุนไพรมาให้ฉัน…”เจย์บีบแก้มแดงปลั่งของแองเจลีนเบา ๆ “เธอนี่มันฉลาดขึ้นทุกวันเลยใช่ไหมเนี่ย?”แม้ในใจเขาจะเห็นว่าเธอเป็นเพียงแกะน้อยไม่รู้เรื่องราวใด ๆ ในโลกนี้แองเจลีนยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ “คุณสอนฉันมาดีนี่คะ”
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1286
โคลรู้สึกใจคอปั่นป่วนขึ้นมาเมื่อเห็นแววตากระหายเลือดของสเปนเซอร์ “พ่อ แองเจลีนเป็นแค่ผู้หญิงอ่อนแอ พ่อก็เห็นว่าตอนนี้สายตาเธอมองไม่เห็นด้วยซ้ำ”ตอนที่เขาพูดเรื่อง ‘สายตามองไม่เห็น’ โคลก็อารมณ์ท่วมท้นจนสะอึก “มันเป็นความผิดของผมเอง ผมฆ่าสามีของเธอ แล้วเธอก็ร้องไห้จนตาบอด ผมติดค้างเธอมากเหลือเกิน”สเปนเซอร์พูดอย่างโกรธเกรี้ยว “แกมันใจอ่อนไป แกเองก็เห็นว่าบอดี้การ์ดของเธอไม่ใช่คนธรรมดาแน่นอน ดูจากทักษะของผู้ชายที่ชื่อเบ็นนั่น เขาสามารถก่อยิ่งกว่าหายนะให้กับป้อมตระกูลยอร์กแน่”โคลอธิบาย “เธอตาบอด เธอก็ต้องมีคนแบบนั้นไว้คอยปกป้องสิ”สเปนเซอร์บอกว่า “ฉันคิดว่าความรักทำให้แกตาบอดแล้ว ลองคิดดูสิ ผู้ชายชื่อเบ็นนั่นด้วยความสามารถของเขาสามารถไปได้ไกลมากแน่ แต่ทำไมเขาถึงเลือกที่จะอยู่ข้างกายผู้หญิงเหมือนพวกขี้ขลาดไร้ประโยชน์ด้วย?”โคลบอกว่า “ถ้าผมเดาไม่ผิด เบ็นอาจจะเป็นบอดี้การ์ดที่หลานชายคนโตของตระกูลอาเรส เจย์ อาเรส มอบไว้ให้แองเจลีน เจย์นั้นเป็นคนก่อตั้งหน่วยภูติผี หลังจากที่เขาตายพวกสมาชิกหน่วยภูตผีก็สาบานว่าจะภักดีและทุ่มเทให้แองเจลีน”สเปนเซอร์นั้นโมโหมากจนเขาคว้ากาน้ำชาปาใส่โคล “แก ไอ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1285
พวกคอร์เวตต์หากันทั้งคืนแต่ว่าก็หานักฆ่าไม่เจอ ราวกับว่าเขาระเหยหายตัวไปในอากาศวันต่อมาสเปนเซอร์ก็มาที่ป้อม 48เขาเรียกโคลไปที่ห้องลับและถามด้วยสีหน้าจริงจังว่า “โคล นักฆ่าเมื่อคืนมันผ่านกับดักหลายชั้นที่เราติดตั้งไว้ในเขามุกเข้ามาได้ เห็นได้ชัดว่าเป็นนักสู้ที่ฝึกมาเป็นอย่างดี พอมาคิดเรื่องนี้แล้ว นักฆ่าโผล่มาทันทีหลังจากที่แองเจลีนมา เป็นไปได้ไหมว่าพวกเขาร่วมมือกันประสานจากด้านใน?”โคลยังคงนิ่งเงียบ…สเปนเซอร์ดูงงงวย “แองเจลีนก็เป็นแค่นักธุรกิจหญิงเก่งฉกาจจากเมืองอิมพีเรียล แต่ว่าบอดี้การ์ดของเธอก็เก่งพอที่จะคว้ามีดสั้นของฉันได้ ฉันไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเธอถึงต้องมีคนเก่งกาจขนาดนั้นอยู่ข้างกายด้วย?”โคลก็ยังคงนิ่งเงียบ…เมื่อสเปนเซอร์เห็นว่าโคลไม่ยอมพูดอะไรสักคำ ดวงตาเขาก็ยิ่งฉายแววสงสัย “นี่แกกำลังปิดบังอะไรฉันอยู่หรือเปล่าโคล?”มีแววอ่อนล้าในน้ำเสียงของโคล “ผมบอกเรื่องที่ควรบอกไปหมดแล้ว”สเปนเซอร์มองโคลอย่างไม่พอใจ “หมายความว่ายังไงที่ว่าบอกเรื่องที่ควรบอกไปหมดแล้ว? แกอยู่ที่เมืองอิมพีเรียลตั้งครึ่งปี แล้วพอแกกลับมาบ้านแกก็พูดแค่สามเรื่อง แกบอกว่าทำลายตระกูลอาเรสกับอสังหาริมทร
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1284
เด็กหนุ่มซุกตัวอยู่ในอ้อมแขนของเธอร็อบบี้น้อยก็ทำแบบเดียวกันเวลาที่เขาทำอะไรผิดมา เขามักจะกอดเอวเธอแน่นที่สุดเท่าที่ทำได้และทำท่าเป็นเด็กขี้อ้อนเอาแต่ใจ ‘ผมผิดไปแล้วแม่จ๋า อย่าโกรธผมเลยนะ’ เขาจะพูดแบบนี้จากนั้นเธอก็ตัดสินใจอย่างบุ่มบ่ามโดยการฉีกเสื้อเธอออกเผยให้เห็นหน้าอกเปลือยเปล่า เธอยื่นแขนออกมานอกผ้าห่มแล้วเธอก็แสร้งทำเป็นร้องถามเสียงงัวเงีย “เกิดอะไรขึ้นเหรอเบ็น?”พอเจย์ได้ยินเสียงแองเจลีน เขาก็เปิดประตูเข้ามาเมื่อได้เห็นหน้าอกและแขนของเธอยื่นออกมานอกผ้าห่อม เจย์ก็ปิดประตูอย่างรวดเร็วแต่ถึงอย่างนั้นโคลก็ยังแอบเห็นภาพน่าตื่นตาภายในห้องอยู่ดีเจย์จ้องโคลราวกับจะกินเลือดกินเนื้อโคลครุ่นคิดว่าหากแองเจลีนไม่ได้ตาบอด เมื่อกี้เธอจะต้องกรีดร้องออกมาเพราะความอับอายเป็นแน่โคลถามอย่างสงสัย “เกิดอะไรขึ้นกับดวงตาเธอกันแน่?”“เธอร้องไห้มากจนตาบอด” เจย์ตอบห้วน ๆน้ำเสียงเขาแฝงโทสะและความรู้สึกโทษตัวเองโคลอี้งไปเล็กน้อย จากนั้นสีหน้าเขาก็ฉายความรู้สึกผิดจังหวะนั้นพวกคอร์เวตต์ที่ค้นหาบริเวณบ้านก็เดินส่ายหน้าออกมา “เราไม่เจออะไรผิดปกติ”โคลสั่ง “ไปหาที่อื่นต่อ”เมื่อพวกคอร์เ
