บทที่ 567

ในเวลาเดียวกันนี้ ที่ฝึกเทควันโดในเมืองเอช ผู้ฝึกสอนของที่ฝึกแห่งนี้มีแปดคนยืนเรียงกันอยู่สองแถว ในกลุ่มพวกเขามีหญิงสาวร่างผอมเพรียวอยู่ด้วย แม้ว่าเธอจะสวมชุดเทควันโดที่ใหญ่และสายคาดสีดำถูกพันรอบเอวบาง ๆ ของเธอ แต่ก็ไม่สามารถปกปิดความงามของเธอได้

“แองเจลีน เซเวียร์ แน่นอนว่าเธอกำลังดูทะนงตัว ไม่มีทางที่เธอจะเอาชนะผู้ฝึกสอนของเราทั้งหมดได้ในเวลาเดียวกันหรอก” หนึ่งในผู้ฝึกสอนกล่าวด้วยสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นไปได้

หญิงสาวมีผมหางม้าสูง ยาว สีเข้มและเส้นผมธรรมชาติของเธอยาวลงมาถึงไหล่ ซึ่งมันเทียบให้เห็นอยู่บนใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอ เธอมีผิวสีผ่องดูเรียบเนียนและใบหน้าที่งดงามเหมือนงานศิลปะ

แองเจลีนตอบอย่างมุ่งมั่นว่า “คุณไม่รู้หรอกว่าฉันต้องเสียเหงื่อและน้ำตามามากแค่ไหนในการเตรียมตัวสำหรับวันนี้ เมื่อฉันเอาชนะพวกคุณทั้งหมดได้แล้ว ฉันจะบอกลาเมืองเอชและจะไม่กลับมาที่นี่อีก”

เหล่าครูฝึกได้มองหน้ากัน “เรารู้ว่าเธอเสียเหงื่อไปมากแค่ไหนกับสิ่งนี้ แต่ที่เธอหมายถึงเมื่อกี้คือการเสียน้ำตาหรือเปล่า?”

แองเจลีนตอบว่า “การที่ฉันมีโอกาสได้ทำอยู่ในทุกวันนี้ ฉันต้องทิ้งคนที่ฉันรักที่สุดไว้ มันเป็นความเจ็บปวดท