บททั้งหมดของ ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!: บทที่ 1191 - บทที่ 1200

ด้านนอกสวนบันทึกรัก มีรถหรูหราสองคันจอดอยู่ที่ชั้นล่างของลานจอดรถของสวนโจเซฟินเดินออกจากรถมาพร้อมเคี้ยวหมากฝรั่งไปด้วย เธอสวมแว่นกันแดดและชุดเดรสแบบเซ็กซี่เธอเดินก้าวย่างบนรองเท้าส้นเข็มและเลี้ยวไปที่รถโรลส์รอยซ์หรูสีดำที่จอดอยู่ด้านหลังเธอ เธอเคาะกระจกก่อนเรียก “พี่ชาย”กระจกรถเลื่อนเปิดลงช้า ๆ เจนสันจ้องโจเซฟินโดยไม่พูดจาพร้อมใบหน้าเย็นชาดุจก้อนน้ำแข็งของเขา“อืม” เขาขานตอบอย่างเจ้าเล่ห์โจเซฟินคิดเอาเองว่าคนขับรถนั้นน่าจะเป็นเจย์เพราะว่านี่คือรถของเขา แต่เธอไม่เคยคิดเลยว่าเจนสันจะเป็นคนขับครั้งสุดท้ายที่พวกเขาได้เจอกันก็ตั้งสามปีมาแล้ว และเจนสันก็เปลี่ยนจากเด็กที่มีอาการออทิสติกมาเป็นหนุ่มน้อยหล่อเหลา โครงหน้าของเขาเริ่มฉายแววเสน่ห์ของเด็กหนุ่ม โดยเฉพาะรังสีของความเย็นชาห่างเหินที่เขามี เจนสันนั้นเหมือนถอดแบบออกมาจากเจย์เลยโจเซฟินร้องออกมาอย่างประหลาดใจ “เจนสัน”เจนสันขมวดคิ้วและตอบเบา ๆ “คุณยังตกใจง่ายเหมือนเดิมเลยนะ”จากนั้นเขาก็ก้าวออกจากรถด้วยท่วงท่าสง่างามแล้วเดินไปที่ประตูทางเข้าวิลล่าโจเซฟินอึ้งจนพูดไม่ออก“เจ้าเด็กนี่หลอกฉันแถมยังมาว่าฉันอีกเหรอ? นี่มันจะเกิน

แองเจลีนพูดอย่างปวดใจ “สัญชาตญาณของเธอถูกต้องโจเซฟิน ตอนนั้นเธอบาดเจ็บหนักมาก เธอไม่เพียงแค่โดนทำร้ายแต่ว่าคนที่ทำร้ายยังขโมยไตของเธอไปด้วย”ตาโจเซฟินเบิกกว่าอย่างตกใจกลัวขณะที่เธอพึมพำว่า “ถ้าเป็นแบบนั้น… ที่อยู่ในตัวฉันตอนนี้คือไตของใครล่ะ?”ดวงตาแองเจลีนน้ำตาเอ่อคลอและสีหน้าก็เศร้าเสียใจสุดซึ้ง “เป็นของเซย์น”ดวงตาสวยเฉี่ยวดุจนกฟีนิกส์ของโจเซฟินแดงก่ำทันใด น้ำตาเอ่อทะลักก่อนที่จะไหลพรากลงมาตามใบหน้าเธอไม่ได้อยากร้องไห้เพราะเธอไม่อยากทำพี่แองเจลีนใจสลาย เพราะถ้าแองเจลีนเห็นเธอในสภาพนี้ก็อาจจะทำให้อาการป่วยทรุดหนักลงได้เธอจึงเอากำปั้นยัดปากตัวเองเพื่อที่จะไม่ให้เสียงร้องไห้ดังลอดออกมาแต่แองเจลีนเป็นคนตรง ๆ และไม่มีอะไรปิดบัง เธอยื่นมือออกมาแล้วก็คว้าเปะปะจนเจอไหล่ที่สั่นสะท้านของโจเซฟิน เธอพูดอย่างใส่ใจว่า “ถ้าอยากร้องก็ร้องเถอะ โจซี่”เมื่อได้ยินเช่นนั้นโจเซฟินก็ทรุดลงกอดเข่าแองเจลีน ร้องไห้ปิ่มจะขาดใจ“ทำไมเขาไม่บอกฉันล่ะ พี่แองเจลีน? ฉันโทษเขาแล้วเกลียดเขาอยู่ตั้งหลายปี ฉันเกลียดเขาเพราะว่าใจดำ เขาทำเป็นไม่รับเห็นความรักของฉันทั้งที่ฉันรักเขามาก… เขาถึงกับไปแต่งงานกับคนอ

สำหรับคู่พ่อลูกที่เป็นโรคย้ำคิดย้ำทำ เสียงโครมครามวุ่นวายพวกนั้นนับว่าเป็นข่าวร้ายขั้นสุดเจย์ตะโกน “ล้างฝาด้วย โจเซฟิน”โจเซฟินมองดูฝาด้วยตา แล้วก็บอกว่า “มันยังสะอาดอยู่ ไม่เปื้อนเลยสักนิด”เจนสันยืนขึ้นอย่างตื่นตระหนก เขาอยากจะหนีออกไปให้พ้นตรงนี้แทบตาย “คุณแม่ครับ คุณพ่อครับ ผมจะไปรับเซ็ตตี้น้อยที่โรงเรียนนะ”แองเจลีนถามอย่างสงสัย “ตอนนี้ไม่เร็วไปหน่อยเหรอ โรงเรียนของน้องยังไม่เลิกเลยมั้ง?”เขารู้ว่าเจนสันไม่กินอาหารข้างนอกและเขาไม่มีทางลองชิมอาหารฝีมือเซย์นและโจเซฟินแน่ เจย์ช่วยให้เขาพ้นจากสถานการณ์อึดอัดใจโดยบอกว่า “เมื่อวานนี้เจนส์วุ่นวายจัดการเรื่องของบริษัททั้งวันเลย เขายังไม่ได้เจอน้องสาวเลย ให้เขาไปเถอะ”แองเจลีนตอบ “งั้นก็ได้”ในห้องครัว ขณะที่เซย์นล้างหม้อชั้นในของหม้อตุ๋นอยู่ โจเซฟินก็เทน้ำลงไปในหม้อตุ๋นโดยที่ไม่มีหม้อชั้นในและเสียบปลั๊ก…เมื่อเซย์นหันมาหลังจากที่ล้างหม้อชั้นในเสร็จและเห็นว่ามีน้ำในนั้น ทั้งสองก็ยืนจ้องหน้ากันเงียบโจเซฟินหลุดหัวเราะออกมาแต่เซย์นรีบปิดปากเธอไว้ “อย่าหัวเราะสิ ถ้าพวกบ้ารักสะอาดสองคนนั้นรู้ว่าเราทำอะไรลงไป มีแต่พระเจ้าเท่านั้นที่รู

”เขาเลี่ยงไม่ไปเจอเธออยู่หลายปีเพราะกลัวว่าเขาจะกลายเป็นภาระให้เธอ ต่อมาสุขภาพของฉันก็ทรุดลง ดังนั้นเซย์นก็เลยอยากทำตามความปรารถนาสุดท้ายของฉันก่อนตาย”“การที่ต้องโตมาในบ้านเด็กกำพร้า ฉันอยากมีบ้านมีครอบครัวมาตลอด เซย์นเขาแต่งงานกับฉันเพียงเพื่อจะตอบแทนบุญคุณเท่านั้น”“ต่อมาเซย์นก็ฟื้นตัวได้อย่างน่าเหลือเชื่อ ฉันคิดว่าเขาไม่ได้ยกเรื่องการหย่าขึ้นมาพูดก็เพราะเขากังวลเกี่ยวกับสุขภาพของฉัน เขาเป็นเด็กที่จิตใจดีมากจริง ๆ”“โจเซฟิน ระหว่างเราทั้งสองคนไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น”โจเซฟินร้องไห้โฮ “ฉันรู้ค่ะ พี่เชอร์ลีย์ ฉันรู้หมดทุกอย่างแล้ว”เชอร์ลีย์รู้สึกโล่งใจอย่างมาก “ฉันดีใจที่ได้ยินแบบนั้นนะ”ขณะที่พวกเธอกุมมือกันแน่น โจเซฟินก็ยิ้มทั้งน้ำตาพร้อมกล่าวว่า “พี่แองเจลีนบอกฉันหมดทุกอย่างแล้ว จากนี้ไปฉันก็จะเรียกพี่เป็นพี่สาวเหมือนกันกับพี่แองเจลีน ไม่ว่าพี่จะพูดยังไงนะคะพี่เชอร์ลีย์ จากนี้พี่จะเป็นพี่สาวที่ฉันรักคนหนึ่ง”เชอร์ลีย์พยักหน้าพร้อมรู้สึกเต็มตื้น “อื้ม”เมื่อโจเซฟินออกมาจากห้องพักผู้ป่วย เธอก็เห็นเซย์นยืนพิงกำแพงใกล้ประตูอยู่พอเขาเห็นโจเซฟิน เซย์นก็อ้าปากจะพูดบางอย่างแต่

เมื่อเจนสันขับรถมุ่งไปขึ้นทางด่วน เขาก็เห็นว่ามีตำรวจกำลังตั้งด่านตรวจอยู่ เจนสันจึงขับรถไปต่อท้ายรถคันอื่น ๆ อย่างสงบแต่ทางเซ็ตตี้น้อยนั้น เธอกระวนกระวายอย่างมาก “พี่ยังอายุไม่ถึง 18 เลย นี่มันถือว่าขับรถอย่างผิดกฎหมายนะ”เจนสันยกใบขับขี่ขึ้นมาทำให้เซ็ตตี้ทำตาโตอย่างตกใจ บนบัตรระบุไว้อย่างชัดเจนว่า ‘เจนสัน อาเรส อายุ 18 ปี’เห็นชัด ๆ ว่านี่เป็นใบขับขี่ปลอม!แต่เซ็ตตี้น้อยก็ยังคงกังวลใจ “ใครมันจะไปเชื่อลงว่าพี่อายุ 18?”เจนสันตอบ “เดี๋ยวเราก็รู้”ตอนนั้นเองตำรวจจราจรก็เดินเข้ามาและเคาะที่กระจกรถด้านเจนสัน“ขออนุญาตตรวจดูใบขับขี่หน่อยครับ”เจนสันส่งใบขับขี่ให้ตำรวจนายนั้น ตำรวจจราจรมองเจนสันก่อนกวาดตามองไปทั่วภายในตัวรถ เมื่อไม่เห็นว่ามีสิ่งใดผิดปกติ เขาก็โบกมือให้สัญญาณเจนสันขับรถไปต่อได้“ไปได้ครับ”เซ็ตตี้น้อยถึงกับอึ้งไปรถโรสรอยซ์ขับขึ้นไปบนทางด่วนอย่างนิ่งสงบ แต่เซ็ตตี้น้อยก็ยังตะลึงไม่หายเธอถอนใจ “ต้องเป็นเพราะหน้าแสนเย็นชาของพี่แน่เลย ทำให้พี่ดูแก่กว่าอายุจริง พี่ถึงหลอกให้คนอื่นเชื่อได้ว่าเป็นผู้ใหญ่แล้ว”เจนสันแค่นเสียง “ไม่ใช่เพราะความสูงของฉันหรอกเหรอ? ฉันว่าน