บทที่ 1196

แม้ว่าอาหารจานผัดจะดูไหม้ไปหน่อย แต่ก็เป็นอาหารที่พวกเขาตั้งใจทำอย่างเหนื่อยยาก ดังนั้นทั้งโจเซฟินและเซย์นต่างก็หวังว่าพวกเขาทั้งคู่จะได้รับคำชื่นชมผลงานบ้าง

อย่างไรก็ตาม เจย์นั้นปฏิเสธที่จะทานอาหารของพวกเขาอย่างสิ้นเชิง โจเซฟินจึงไม่มีทางเลือกนอกจากหันไปหาแองเจลีนผู้งดงามและอ่อนโยนว่า “ลองทานกะหล่ำดอกนี่สิคะ พี่แองเจลีน”

ทันทีที่แองเจลีนตักดอกกะหล่ำขึ้นมา เจย์ก็เลี่ยงเจ้าอาหารนี่เหมือนเป็นเชื้อโรค เขายกจานขึ้นและกะหล่ำก็หล่นลงไปกองกับโต๊ะ

“ฉันใช้แรงใช้เวลาทำไปตั้งเยอะนะพี่” โจเซฟินพูดด้วยท่าทางเจ็บปวด

เจย์ไม่ยอมเคลิ้ม เขาตักซุปมาป้อนให้แองเจลีนแทน

แองเจลีนรู้สึกประหลาดใจ “ฉันอยากลองทานอาหารที่โจเซฟินทำนะคะ เจย์บี้”

โจเซฟินมองเจย์ด้วยท่าทางมีชัย แต่เจย์ก็ปฏิเสธอย่างมีชั้นเชิง “แองเจลีน อาหารพวกเขามันไม่สุกดี แล้วพวกเขาก็เอาน้ำยาล้างจานมาใช้ผัดผักด้วย มันกินไม่ได้หรอก”

แองเจลีนถึงกับงมโง่ไปเลย

โจเซฟินยังไม่รู้เรื่องรู้ราวว่ามีอะไรผิดพลาดไปตรงไหน เธอประท้วงอย่างดื้อดึง “น้ำยาล้างจานมันผิดตรงไหนล่ะ? มันก็ไม่ใช่ว่าเราจะทานน้ำยาล้างจานไม่ได้สักหน่อยนี่นา? ถ้าหากว่ามันทานไม่ได้แล้วพี