บททั้งหมดของ ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!: บทที่ 1181 - บทที่ 1190

ที่โรงพยาบาลเรย์ลี่เพราะฤทธิ์อันรุนแรงของยาสลบทำให้เจย์นั้นยังคงหลับลึกเมื่อเซร่าพาคุณนายอาเรสมาที่ห้องพักผู้ป่วยของเจย์ คุณนายอาเรสรู้สึกไม่สบายใจเมื่อเห็นใบหน้าหล่อเหลาของเจย์ขมวดคิ้วแน่นด้วยความทรมาน“แล้วแม่ควรจะพูดอะไรกับเขาดีล่ะ เซร่า?”เซร่าตอบ “ก็แค่ยอมรับผิดค่ะแม่ ขอร้องเขาไปเรื่อย ๆ ถ้านายท่านอาเรสไม่ยอมให้อภัยแม่ แม่ก็ต้องยอมคุกเข่าขอร้อง ตราบใดที่แม่จริงใจพอ หนูแน่ใจว่าเขาจะต้องยอมใจอ่อน”คุณนายอาเรสพยักหน้าอย่างกระวนกระวายเจย์นั้นฝันอยู่ยาวนานในความฝันของเขานั้น ความตายได้พรากเขากับแองเจลีนที่รักจากกันหลายต่อหลายหน ความเจ็บปวดนั้นทำให้หัวใจเขาแหลกสลายเป็นเสี่ยง ๆ จากนั้นภายใต้ความเจ็บปวดราวกับโดนแยกร่างออกเป็นพัน ๆ ชิ้น เขาก็หลุดพ้นจากฤทธิ์ของยาสลบและลุกพรวดขึ้นนั่งบนเตียงอย่างทันทีทันใด เขาตะโกนก้องคำรามราวกับสิงโตหนุ่มซึ่งเพิ่งตื่นจากการจำศีลมานานนับพันปี “แองเจลีน”เขานั่งตัวตรงด้วยตาแดงก่ำ มือกำหมัดแน่นจนเส้นเลือดสีเขียวเข้มบนหลังมือปูดโปนปรากฏให้เห็นเด่นชัดเซร่าและคุณนายอาเรสตกใจกลัวเมื่อเห็นความดุร้ายของเจย์คุณนายอาเรสกล่าวด้วยเสียงสั่นเทา “ตื่นแล้วเห

ที่คฤหาสน์อาเรสเมื่อคุณนายอาเรสมาปรากฏกายที่หน้าประตูวิลล่า เธอก็โดนยามเฝ้าประตูขวางทางเอาไว้ “คุณนายอาเรสครับ คุณท่านแจ็คบอกว่าไม่ให้เปิดประตูให้คุณถ้าคุณกลับมาครับ”คุณนายอาเรสหน้าซีดเผือด “เขา… เขาหมายความว่ายังไงกัน? เรายังไม่ได้หย่ากันเลยนะ”ยามเฝ้าประตูตอบ “คุณท่านอาเรสบอกว่าเขายื่นส่งเอกสารขอหย่าไปที่ศาลแล้วครับ ขั้นตอนการหย่าของคุณทั้งสองคนจะมีมืออาชีพเป็นผู้จัดการเดินเรื่อง ดังนั้นพวกคุณทั้งคู่จึงไม่มีความจำเป็นที่ต้องพบหน้ากัน”คุณนายอาเรสร้องไห้โฮ เธอถอดสร้อยข้อมือทองที่สวมอยู่ออกมาแล้วยัดใส่มือยามหน้าประตู จากนั้นเธอก็อ้อนวอนขอร้องเขาว่า “ได้โปรดเถอะ ช่วยเข้าไปบอกเขาหน่อยว่าฉันมา บอกเขาว่าไม่ว่ายังไงฉันก็ต้องพบเขาให้ได้ แม้ว่าเรากำลังจะหย่าขาดกันแต่เราก็ควรจะเลิกรากันในฐานะของสามีภรรยาด้วยดี ฉันแค่อยากพบหน้าเขาเป็นครั้งสุดท้ายเท่านั้น”ยามเฝ้าประตูคืนสร้อยทองให้เธอ “รับคืนไปเถอะครับคุณนายอาเรส ผมจะเข้าไปบอกคุณท่านแจ็คให้ว่าคุณมา แต่ผมบอกไม่ได้ว่าเขาจะยอมออกมาพบคุณไหมนะครับ”คุณนายอาเรสหลั่งน้ำตาด้วยความซึ้งใจ “ขอบคุณมาก”ยามเฝ้าประตูรุดเข้าไปในวิลล่าและบอกแจ็คว่าคุณ

เขาผลักเซย์นให้พ้นทางและพุ่งตัวขึ้นไปชั้นบนเสมือนอยู่ในบ้านตัวเองเซย์นพยายามเข้าไปขวางแต่คุณนายเซเวียร์ก็ส่ายหน้าให้เซย์นและบอกว่า “ปล่อยให้เขาไปเถอะ น้องสาวของลูกป่วยเพราะรัก และต้องรักษาด้วยความรัก เขาเป็นยาถอนพิษของน้อง”เซย์นกระทืบเท้าด้วยความขัดใจ “ยาถอนพิษเหรอ? ผมว่าเป็นยาพิษมากกว่า”ที่ชั้นบนเจย์ไปที่ห้องนอนของแองเจลีนและเปิดประตูห้องเข้าไปด้วยความหวาดหวั่นแองเจลีนนอนขดตัวอยู่บนเตียง ผมสีดำเงางามของเธอยุ่งเหยิงและปรกใบหน้าซีดขาวของเธอไว้ มันยิ่งทำให้หน้าของเธอดูยิ่งซีดเซียวละผอมบางยิ่งขึ้นดวงตาของเธอเบิกกว้าง เผยให้เห็นตาดำสนิทคู่สวยของเธอ ตาของเธอลึกโหลทำให้เธอยิ่งดูผอม แววตาเธอเหม่อลอยและหม่นหมองเมื่อเข้ามาในห้อง เจย์ก็ปิดประตูอย่างแผ่วเบาเขาเดินลากขาที่หนักอึ้งไปที่เตียงจากนั้นเขาก็ค่อย ๆ คุกเข่าลงแล้วโน้มตัวไปข้างหน้า ก่อนนอนลงบนเตียงและจ้องมองไปที่ใบหน้างดงามของแองเจลีน น้ำตาเขาไหลอย่างห้ามไม่ได้นี่คือสาวน้อยที่เขาหลงรักตั้งแต่ยังเป็นเด็กเขานั้นไม่ได้มีเป้าหมายหรือแรงผลักดันในชีวิตอะไรนักหนา แต่มีเพียงข้อเดียวเท่านั้นก็คือการหาเงินเยอะ ๆ เพื่อให้เธอได้อย

เจย์เอื้อมมือทัดปอยผมที่หล่นลงมาปรกหน้าของแองเจลีนไปทัดหูเธอไว้ ก่อนที่จะไล้ใบหน้างดงามบอบบางของเธอ เขาพูดอย่างเจ็บปวดใจว่า “เธอผอมไปมาก แองเจลีน”เมื่อเซย์นเห็นว่าเจย์ทำตัวแตกต่างไปอย่างไรยามอยู่ต่อหน้าแองเจลีน เขาก็รู้สึกไม่พอใจมากเซย์นมองเจย์ผ่านกระจกมองหลังอย่างหมดคำจะพูดและเสียดสีว่า “เลิกทำตัวคลั่งรักหวานแหววต่อหน้าผมสักทีเถอะ มันขัดหูขัดตาผมมาก”เจย์นิ่วหน้า “นายขัดหูขัดตาเรื่องอะไรกัน”เซย์นตอบ “จะไม่ให้ผมหงุดหงิดขัดตาได้ยังไง ในเมื่อน้องสาวที่รักของตัวเองต้องหมดสภาพแบบนี้ก็เพราะไอ้คนเฮงซวยแบบคุณ”เจย์ “...”จากนั้นเจย์ก็พูดแก้ด้วยสีหน้าท่าทางขรึมเครียดทะมึน “ขอโทษนะ เธอไม่ได้เป็นของนาย ฉันต่างหากที่เป็นคนเลี้ยงเธอมา”เซย์นอับจนคำพูด“คุณมันไร้เหตุผลสิ้นดี”เจย์ใช้น้ำเสียงแบบเหนือกว่ากดข่มเต็มที่ “ฉันขอเตือนนายไว้เลยนะเซย์น ถ้านายพยายามห้ามฉันไม่ให้อยู่กับแองเจลีนอีกครั้ง ฉันจะทำให้แน่ใจเลยว่า นายจะไม่มีวันได้ก้าวเข้ามาเหยียบตระกูลอาเรสแม้แต่ก้าวเดียวได้อีกตลอดไป”เซย์นพูดอย่างไม่คิดอะไร “ไม่… ไม่มีใครอยากจะไปเหยียบตระกูลอาเรสสักหน่อย”เจย์ตอบ “งั้นนายคิดว่าจะเลิกไป

แองเจลีนหลุดหัวเราะออกมาเมื่อได้เห็นดังนั้นเจย์ก็ยิ้มอย่างรู้ทันเขาอุ้มเธอขึ้นมาและบอกว่า “ไปอาบน้ำกันเถอะ”แองเจลีนมุดหัวลงซุกกับหน้าอกของเขา เธอดูเขินอายอย่างหนักเจย์อดเย้าแหย่เธอไม่ได้ “อีกเรื่องนะ ฉันไปที่ห้างกับเซ็ตตี้น้อยมาเมื่อวันก่อนแล้วซื้อชุดนอนสวย ๆ มาให้เธอด้วย ฉันจะสวมให้เธอนะ ดีไหม?”แองเจลีนอายมากจนหน้าแดงเป็นตูดลิง ชุดนอนนั่นไม่ใช่แค่ซีทรูแต่ว่ายังบางเบาอย่างมาก ใครเห็นก็รู้ว่ามันคือชุดนอนไม่ได้นอน“ไม่เอา” เธอประท้วงไม่นานเสียงสนุกสนานร่าเริงก็ดังลอดออกมาจากห้องน้ำให้ได้ยินคืนนั้น แองเจลีนนอนซุกในอ้อมแขนของเจย์หลับสนิทวันต่อมาเซย์นมาที่สวนบันทึกรักแต่เช้าตรู่จากเสียงเคาะประตูดังสนั่นของเขา เจย์คิดว่ามีเรื่องฉุกเฉินเกิดขึ้น แต่ทันทีที่เขาเปิดประตูวิลล่าออกมา ก็เห็นแค่เซย์นที่ยืนพิงกรอบประตูอยู่อย่างสบายอารมณ์เจย์ฉุนขาด “นายมาอีกทำไมเนี่ย?”เมื่อเห็นว่าเจย์กำลังจะปิดประตู เซย์นก็รีบแทรกตัวผ่านช่องประตูเข้ามาอย่างเร็วก่อนที่จะพูดพร้อมรอยยิ้มกริ่ม “ผมก็มาเยี่ยมแองเจิลน่ะสิ”แม้เขาจะบอกว่าแวะมาเยี่ยม แต่มันดูเหมือนว่าเขามาคอยดูเจย์ว่าเป็นอย่างไรมากกว่