บททั้งหมดของ มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน: บทที่ 961 - บทที่ 970

“เป็นยังไงบ้าง?” เจอรัลด์ถาม “เอิ่ม อาจารย์ที่เอาช่วงเวลาเรียนห้องปฏิบัติการของพวกเราไปจากเราถูกทุบตีน่ะครับ! คุณโยซอนกำลังเดือดร้อนอย่างมากในตอนนี้! ท้ายที่สุดแล้ว เขาก็ไปทำให้นายน้อยของตระกูลไลท์เบิร์นต้องขุ่นเคืองใจ! หากคุณไม่รู้นะ นายน้อยตระกูลไลท์เบิร์นอยู่ภายใต้การปกป้องของกองกำลังใต้ดิน!” สเปคกี้อธิบาย เมื่อได้ยินแบบนั้น เจอรัลด์ก็มองไปข้างหน้าและเห็นควินแลนถูกคนกลุ่มหนึ่งที่แต่งกายด้วยชุดสูทสีดำรุมล้อมเอาไว้ มาร์จอรีและอาจารย์หญิงคนอื่นสองสามคนก็อยู่ที่นั่นเช่นกัน พวกเขาทั้งหมดแข็งทื่ออยู่กับที่ด้วยความตกใจกลัว “พวกเรายังไม่จบนะ!” หนี่งในผู้ชายชุดดำตะโกนขึ้น ขณะที่เขาถลึงตามองควินแลน ควินแลนเองก็ดูเหมือนจะมีรอยตบอย่างชัดเจนอยู่หลายรอยบนแก้มของเขา ขณะที่อธิการบดีของมหาวิทยาลัยยังคงพยายามที่จะทำให้สถานการณ์สงบลง ควินแลนก็เช็ดเลือดสออกจากแว่นตาของเขาก่อนจะพูดเยาะเย้ยขึ้นมา “ไม่เป็นไรครับ อธิการบดี แค่ให้ผมโทรออก และทุกอย่างก็จะได้รับการจัดการเอง” “ฮึ่ม! เชิญเลย! มาดูกันว่าคุณจะโทรเรียกใครมา!” ผู้ชายคนนั้นพูดเยาะเย้ยอย่างโกรธแค้น เมื่อส่ายหัวของเขา จากนั้นควินแลนก็หยิบ

ดูคล้ายกับทิวลิป ผู้หญิงคนนั้นสวยมาก และพวกเธอทั้งคู่ก็คล้ายคลึงกันและกันมาก อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์ก็เห็นได้ว่าแม้ทิวลิปมีท่าทางที่ไร้เดียงสามากกว่าสำหรับเธอ แต่ผู้หญิงคนนั้น ในทางตรงกันข้าม กลับดูเป็นผู้ใหญ่มากกว่ามาก “นั่นคือเขา พี่สาว!” ทิวลิปกล่าวด้วยรอยยิ้มบาง ๆ ขณะที่เธอชี้ไปที่เจอรัลด์ เมื่อได้ยินแบบนั้น เธอก็มองเจอรัลด์เพียงครู่เดียว ๆ ตั้งแต่หัวจรดเท้าก่อนจะพยักหน้าเล็กน้อย ตามมาหลังจากนั้น เธอก็คว้ากระเป๋าของเธอและลุกขึ้นเพื่อจากไป ในขณะที่เจอรัลด์ตั้งใจที่จะทักทายเธอเล็กน้อย แต่เธอกลับเมินเฉยเขาไปโดยสิ้นเชิง เมื่อเธอจากไปแล้ว ทิวลิปก็พูดขึ้นมาอย่างอิ่มอกอิ่มใจ “นั่นคือพี่สาวของฉัน จูเลียต โยเวลล์ คุณคิดว่าเธอเป็นไงบ้าง? เธอสวยใช่ไหม? ฮ่า! แม้คุณปฏิเสธมัน แต่ฉันก็เห็นว่าสายตาของคุณเบิกกว้างแค่ไหนทันทีที่คุณเห็นเธอ!” เขาพยักหน้าเล็กน้อย เจอรัลด์เพียงตอบกลับ “งั้นก็บอกมา เธอต้องการพบฉันเพื่ออะไร?” “อืม แน่นอนว่าเป็นเรื่องดี มีบางอย่างที่ฉันต้องบอกคุณเป็นการส่วนตัว จริง ๆ แล้ว มันเป็นข่าวดีที่มาก!” ทิวลิปกล่าวก่อนจะถอนหายใจ “ความจริงก็คือว่า ฉันกำลังมองหาใครบางคนท

ร่องรอยของความไม่พอใจสามารถได้ยินได้ในน้ำเสียงของผู้ชายคนนั้น ขณะที่เขาชี้ไปที่เจอรัลด์ “แน่นอน! นี่คือสามีของฉัน เจอรัลด์!” จูเลียตตอบกลับขณะที่เธอคล้องแขนเจอรัลด์ “เจอรัลด์ นี่คาแวน เพื่อนร่วมชั้นของฉันจากต่างมหาวิทยาลัย!” จูเลียตกล่าวเสริม ขณะที่เธอแนะนำเขาให้ผู้ชายคนนั้น “ยินดีอย่างยิ่งที่ได้พบคุณนะครับ!” เจอรัลด์กล่าว ขณะที่เขายื่นมือออกไปตามมารยาทที่จูเลียตสอนเขาก่อนหน้านี้ “ฉันไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าเกิดอะไรขึ้นในใจของเธอ…แม้ว่าเธอจะเลิกกับเขาแล้ว เธอก็แค่หาคนอื่นนอกเหนือจากผู้ชายคนนี้ได้อย่างง่ายดาย…” คาแวนพึมพำ เมื่อสังเกตเห็นสายตาที่กำลังเตือนของจูเลียต คาแวนจึงหยุดพูด มันชัดเจนว่าคาแวนเป็นหนึ่งในผู้ที่ตามจีบจูเลียต นั่นจึงอธิบายได้ว่าทำไมเขาถึงเมินเฉยการจับมือของเจอรัลด์ไปโดยสิ้นเชิงเช่นกัน คาแวนไม่ได้เป็นเพียงคนเดียวที่ปฏิบัติกับเจอรัลด์แบบนั้น เพื่อนร่วมชั้นชายคนอื่นของจูเลียตก็ยิงสายตาที่ไม่เป็นมิตรให้เขาอย่างไม่แพ้กัน โดยปฏิเสธที่จะพูดอะไรกับเจอรัลด์เลยทั้งสิ้น แม้แต่เพื่อนร่วมชั้นหญิงของเธอก็กำลังจ้องเจอรัลด์อย่างดูถูกเป็นครั้งคราว ราวกับว่าพวกเขาทุกคนกำลังสงส

หลังจากพูดไปแบบนั้น จูเลียตก็ขมวดคิ้วก่อนจะพูดเสริม “…รู้อะไรไหม? ฉันไม่สนอะไรอีกต่อไปแล้ว เธอสามารถทำอะไรก็ตามที่เธอต้องการจะทำ ใช่ไหมล่ะ?” ด้วยเหตุนั้น จูเลียตจึงขับรถกลับบ้านกัน เมื่อกลับมาถึงบ้าน พวกเขาทั้งคู่ก็ได้รับการต้อนรับด้วยภาพของผู้หญิงที่ดูมีเสน่ห์คนหนึ่ง กำลังนั่งอยู่บนโซฟา ทันทีที่เธอเห็นเจอรัลด์และจูเลียต เธอก็ลุกขึ้นทันทีและชี้ไปที่เจอรัลด์ก่อนจะพูดขึ้นมา “งั้นเขาคือเจอรัลด์ใช่ไหม? คนอย่างเขามีสิทธิ์อะไรที่ต้องเข้ามาในตระกูลโยเวลล์?” แน่นอนผู้หญิงที่เพิ่งดูหมิ่นเจอรัลด์ไป คือแม่ของจูเลียตซึ่งมีชื่อว่าไฮดี้ ไฮดี้ได้รับแจ้งเกี่ยวกับการแต่งงานของลูกสาวของเธอ ในขณะที่เธอยังคงอยู่ต่างประเทศ ทันทีที่เธอรู้ว่าจูเลียตแต่งงานกับผู้ชายโง่เง่าบางคน เธอจึงโมโหมากในทันที! อย่างไรก็ตามเมื่อเธอตื่นขึ้น เธอจึงจองตั๋วกลับบ้านในทันที ทั้งหมดนั้นก็นำมาสู่เหตุการณ์ปัจจุบันนี้ “นั่นไม่เกี่ยวอะไรกับแม่ การแต่งงานของหนูกับเขาเป็นเรื่องส่วนตัวที่ไม่ต้องการให้แม่ต้องมายุ่ง!” จูเลียตโต้กลับ “แกพูดว่าไม่ต้องการให้แม่ยุ่งงั้นเหรอ? บอกมาสิ จูเลียต แกกำลังคิดอะไรอยู่ในหัวของแกกันแน่

จากนั้นไฮดี้ก็พูดต่อไป “ตลอดที่ฉันไม่อยู่ ฉันได้ติดต่อกองกำลังที่ทรงอำนาจอย่างมากหลาย ๆ กลุ่มจากประเทศต่าง ๆ ตามที่คาดไว้ พวกเขาทั้งหมดกระตือรือร้นกันมากที่จะซื้อราชาโสม! พวกเธอน่าจะได้เห็นราคาที่พวกเขาเสนอให้เรานะ!” “แต่แม่ไม่ได้พูดว่าราคาไม่ใช่ปัญหาหรอกเหรอ? ท้ายที่สุดแล้ว การปล่อยมันออกไปจากมือของเราก็น่าจะเป็นสิ่งสำคัญแรก เพราะเรื่องทั้งหมดที่ราชาโสมนำมาสู่ครอบครัวของเราก็คือปัญหาทั้งนั้น! มีจำนวนกองกำลังที่ทรงอำนาจจำนวนหนึ่งคอบจับตามองพวกเราเอาไว้อยู่แล้วก็เพราะมัน! ทำไมแม่ถึงยังคงติดต่อผู้ซื้อมากมายขนาดนี้ แทนที่จะกำจัดมันออกไปให้เร็วล่ะ?” ทิวลิปตอบกลับด้วยความประหลาดใจ “เหอะ! ยัยเด็กโง่…แกไม่เห็นเหรอว่าฉันกำลังพยายามจะทำให้บรรลุผลอะไร? การติดต่อกับผู้ซื้อต่างถิ่นเพิ่มเติมจะเป็นผลต่อครอบครัวของเราในระยะยาวอย่างแน่นอน! คิดดูนะ เมื่อผู้ซื้อตระหนักได้ว่ากองกำลังอื่น ๆ ก็กำลังวางแผนที่จะซื้อราชาโสมเช่นกัน พวกเขาทุกคนก็จะลงเอยด้วยการต่อสู้กันเพราะมันในท้ายที่สุด ด้วยการที่กองกำลังต่างชาติแต่ละกลุ่มทรงอำนาจมากขนาดนั้น กองกำลังกลุ่มเล็กในเมืองเฮฟเวินลี ที่กำลังเพ่งเล็งสมุนไพรนี้ ก็