จากนั้นไฮดี้ก็พูดต่อไป “ตลอดที่ฉันไม่อยู่ ฉันได้ติดต่อกองกำลังที่ทรงอำนาจอย่างมากหลาย ๆ กลุ่มจากประเทศต่าง ๆ ตามที่คาดไว้ พวกเขาทั้งหมดกระตือรือร้นกันมากที่จะซื้อราชาโสม! พวกเธอน่าจะได้เห็นราคาที่พวกเขาเสนอให้เรานะ!” “แต่แม่ไม่ได้พูดว่าราคาไม่ใช่ปัญหาหรอกเหรอ? ท้ายที่สุดแล้ว การปล่อยมันออกไปจากมือของเราก็น่าจะเป็นสิ่งสำคัญแรก เพราะเรื่องทั้งหมดที่ราชาโสมนำมาสู่ครอบครัวของเราก็คือปัญหาทั้งนั้น! มีจำนวนกองกำลังที่ทรงอำนาจจำนวนหนึ่งคอบจับตามองพวกเราเอาไว้อยู่แล้วก็เพราะมัน! ทำไมแม่ถึงยังคงติดต่อผู้ซื้อมากมายขนาดนี้ แทนที่จะกำจัดมันออกไปให้เร็วล่ะ?” ทิวลิปตอบกลับด้วยความประหลาดใจ “เหอะ! ยัยเด็กโง่…แกไม่เห็นเหรอว่าฉันกำลังพยายามจะทำให้บรรลุผลอะไร? การติดต่อกับผู้ซื้อต่างถิ่นเพิ่มเติมจะเป็นผลต่อครอบครัวของเราในระยะยาวอย่างแน่นอน! คิดดูนะ เมื่อผู้ซื้อตระหนักได้ว่ากองกำลังอื่น ๆ ก็กำลังวางแผนที่จะซื้อราชาโสมเช่นกัน พวกเขาทุกคนก็จะลงเอยด้วยการต่อสู้กันเพราะมันในท้ายที่สุด ด้วยการที่กองกำลังต่างชาติแต่ละกลุ่มทรงอำนาจมากขนาดนั้น กองกำลังกลุ่มเล็กในเมืองเฮฟเวินลี ที่กำลังเพ่งเล็งสมุนไพรนี้ ก็
“เข้าใจแล้วค่ะ แม่ แต่ไม่ใช่ว่ารอลยัล ดราก้อน กรุ๊ป ค่อนข้างน่าลึกลับหรอกเหรอ? อย่าลืมว่าเขาสามารถผงาดขึ้นสู่ตำแหน่งในเมืองเฮฟเวินลีได้อย่างรวดเร็วมากเลยนะคะ! บอสคนนั้นต้องไม่ธรรมดาแน่! อีกอย่าง จากสิ่งที่หนูได้ยินมา เขาก็ไม่เต็มใจที่จะเข้าร่วมในหลาย ๆ โอกาส… มันทำให้หนูสงสัยว่าบุคคลทรงอำนาจเช่นนี้จะอยากมาร่วมงานของครอบครัวเราตั้งแต่แรกจริง ๆ หรือไม่!” ทิวลิปกล่าว “เมื่อกลับมาที่ประเทศ หนูก็เคยได้ยินเรื่องเกี่ยวกับรอลยัล ดราก้อน กรุ๊ป เช่นกัน ข่าวลือบอกว่ารอลยัล ดราก้อน กรุ๊ป เต็มไปด้วยผู้ใต้บัญชาที่ดุร้ายและแข็งแกร่งอย่างมาก พวกเขายังพูดว่าเจ้านายของกลุ่มนั้นเป็นชายหนุ่มอายุน้อยคนหนึ่ง ที่มีที่มาที่ไปคลุมเคลืออย่างมาก! แม่จะบังเอิญรู้อะไรรู้อะไรเพิ่มเติมเกี่ยวกับพวกเขาหรือเปล่าคะ?” จูเลียตที่สงสัยมาสักพักแล้วในตอนนี้ถามขึ้นมา ท้ายที่สุดแล้ว เมื่อคิดว่าเจ้านายคนนั้นของรอลยัล ดราก้อน กรุ๊ป จริง ๆ แล้วอายุเท่ากันกับเธอ! จูเลียตจึงสนใจอย่างมากที่จะรู้ให้ได้ว่าจริง ๆ แล้วเขาหน้าตาเป็นยังไง เช่นเดียวกับวิธีที่เขาได้รับความสามารถที่เก่งกาจเช่นนี้จนถึงจุดที่ผู้คนเต็มใจที่จะยอมจำนนต่อเขาจร
“คุณต้องได้ยินผิดแล้วล่ะค่ะ! มันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะเป็นลูกเขยของฉัน!” ไฮดี้ตอบกลับอย่างทันที ขณะที่เธอแอบมองชายหนุ่มชาวญี่ปุ่นหกคนที่ยืนเงียบ ๆ อยู่ข้างหลังเมโกะ พวกเขาทั้งหมดมีสีหน้าไม่แยแสที่เห็นได้อย่างชัดเจนบนหน้าของพวกเขา เจอรัลด์เองก็มองไปที่ผู้ใต้บัญชาหกที่เมโกะพามาด้วยกันกับเธอ เมื่อรู้สึกได้ถึงออร่าที่ทรงพลัง เจอรัลด์ก็บอกได้เลยว่าพวกเขาทั้งหกคนเป็นผู้เชี่ยวชาญมีฝีมือ ผู้หญิงญี่ปุ่นคนนี้ไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไปอย่างแน่นอน ที่จะต้องมีการ์ดที่มีสมรรถภาพสูงเช่นนี้อยู่เคียงข้างเธอ!ในขณะเดียวกัน คนกลุ่มขนาดใหญ่ก็กำลังมุ่งหน้ามาจากข้างล่างของวิลล่าภูเขา ในขณะที่กองกำลังอื่นมากมายก็กำลังเดินทางขึ้นมาตามถนนภูเขาแห่งนี้ แต่ทันทีที่พวกเขาสังเกตเห็นกลุ่มที่กำลังขึ้นมาด้านหลังพวกเขา กองกำลังอื่นจึงยืนอยู่ข้างถนนเพื่อเปิดทางให้พวกเขาในทันที “นายหญิง! คนจากรอลยัล ดราก้อน กรุ๊ป อยู่ที่นี่แล้วครับ!” พ่อบ้านของไฮดี้ที่ยืนอยู่เคียงข้างเธอมาตลอดเวลาอุทานขึ้น เมื่อได้ยินแบบนั้น ไฮดี้จึงเตรียมท่าทางที่น่าเคารพมากที่สุดของเธอก่อนจะประกาศออกมา “ยินดีต้อนรับค่ะ รอลยัล ดราก้อน กรุ๊ป!” ในตอนนั้
“ค่ะ…ถ้าเป็นไปได้ ฉันอยากจะส่งผ่านข้อความนี้ พร้อมกับนามบัตรทางธุรกิจของฉัน ในนามของฉันให้คนเหล่านั้นจากรอลยัล ดราก้อน กรุ๊ปน่ะค่ะ… คือว่า ‘ตระกูลทาเกะนะอยากจะมีโอกาสพบปะและทานอาหารร่วมกันกับคุณคลอฟอร์ดจากรอลยัล ดราก้อน กรุ๊ป คุณจะรับคำเชิญไหมคะ?’ ฉันหวังจริง ๆ ว่าคุณจะถ่ายทอดข้อความนี้ให้กับพวกเขานะคะ!” เมโกะอธิบาย ขณะที่เธอโค้งให้อีกครั้ง ในขณะที่ยื่นนามบัตรของเธอให้ หลังจากรับมันมาจากเธอ เจอรัลด์ก็มองไปที่นามบัตรในขณะที่คิดว่าผู้หญิงที่สงบเสงี่ยมคนนี้น่าทึ่ง และมีการศึกษาดีอย่างไรถึงอย่างนั้นเจอรัลด์ก็รู้ดีว่านี่อาจเกี่ยวกับการที่วัฒนธรรมของคนญี่ปุ่นนั้นเข้มงวดอย่างไร ไม่ว่าจะยังไง เขาก็ยังคงเชื่อว่าในฐานะบุคคลหนึ่ง เมโกะไม่ใช่คนธรรมดาหรอก ข้อเท็จจริงที่ว่าเขาไม่รู้ว่าตระกูลทาเกะนะเป็นตระกูลประเภทไหน จึงเพียงแต่เพิ่มความสงสัยของเขาเท่านั้น หลังจากคิดเกี่ยวกับมันอยู่ครู่หนึ่ง เจอรัลด์ก็พยักหน้าก่อนจะตอบกลับ “ตกลง ผมจะส่งข้อความให้พวกเขา คุณเมโกะ พักผ่อนให้สบายนะครับ!” ด้วยเหตุนั้น เจอรัลด์จึงพยักหน้าให้เธอก่อนจะจากไป เมื่อเขากลับออกมาข้างนอก เขาก็เห็นไฮดี้ยังคงรออยู่ด้าน
แม้เจอรัลด์จะตื่นเต้นมาก แต่เขาก็สงบสติอารมณ์ลงอย่างรวดเร็ว ในขณะที่เจอรัลด์รู้ว่าครอบครัวของเขาในที่สุดก็ได้หยุดพักกันบ้าง หลังจากการหายตัวไปของเขาเมื่อนานมาแล้ว เขายังรู้ดีเช่นกันว่าเขาไม่สามารถเร่งไปสมานฉันท์กับคลอฟอร์ดได้ กระบวนการคิดของเขาก็คือว่า เมื่อข่าวเกี่ยวกับเรื่องนี้เผยแพร่สู่สาธารณะ ความพยายามทั้งหมดของเขาและการทำงานหนักในช่วงไม่กี่เดือนที่ผ่านมาก็จะสูญเปล่า รากฐานที่เขาสร้างขึ้นอย่างอุตสาหะก็จะถูกโมลเดลลบหายไปได้อย่างง่ายดาย เมื่อเรื่องนั้นเกิดขึ้น! เมื่อเข้าใจแบบนั้น เขาก็รู้ว่าเขายังไม่สามารถปรองดองกับครอบครัวของเขาได้อย่างแน่นอน! หลังจากเขาเหลือบมองเบและไวร่าเป็นครั้งสุดท้าย เขาก็หันหลังกลับและออกไปจากสถานการณ์ในทันที “ในที่สุดคุณก็มาถึงแล้วนะคะ ไวร่า! ฉันรอให้คุณมาถึงนานแล้ว!” ไฮดี้กล่าวอย่างตื่นเต้น “คุณคงต้องรอเป็นเวลานานแล้วนะคะ!” ไวร่าตอบกลับด้วยรอยยิ้มบาง ๆ บนใบหน้าของเธอ ตอนนี้ที่ไวร่ากำลังยืนอยู่ตรงหน้าพวกเธอ จูเลียตเองก็กำลังเริ่มรู้สึกเธอถูกบดบังรัศมี เมื่อได้เห็นหญิงสาวที่กำลังกล่าวทักทายตามมารยาทกับแม่ของเธอใกล้ ๆ ขณะที่พวกเธอกำลังทักทาย
เจอรัลด์เองก็รู้ดีว่าทำไมไฮดี้ถึงจัดการเปิดประมูลตั้งแต่แรก พูดง่าย ๆ เธอได้ทำให้มั่นใจว่าจะเชิญกองกำลังขนาดใหญ่ และทรงอำนาจมาได้มากมายเท่าที่เธอจะสามารถทำได้ ด้วยความหวังว่าพวกเขาจะต่อสู้กันเองจนถึงตายในท้ายที่สุด วิธีนั้น เมื่อคนอื่นถูกโจมตีติดต่อกันเมื่อหมดวันแล้ว โยเวลล์ก็จะเป็นกลุ่มเดียวที่เหลืออยู่ อีกนัยหนึ่งก็คือ ไม่เพียงพวกเขาจะได้รับเงินไปจำนวนมากเท่านั้น แต่พวกเขาก็จะถูกวางให้อยู่ในตำแหน่งที่ได้รับผลประโยชน์อย่างมากเช่นกัน แน่นอน ไวร่าและเบไม่รู้เรื่องทั้งหมดนี้ และเพียงทึกทักเอาเองว่ามันเป็นมากกว่าการประมูลที่เหนือชั้น อย่างน่าประหลาดใจ พวกเธอกลายมาเป็นเป้าหมายให้ไฮดี้ลากเข้ามาเกี่ยวข้องในความยุ่งเหยิงนี้ เพราะแค่ว่าพวกเธอทั้งคู่ดูน่าลึกลับเพียงใด “แล้วทำไมเธอทั้งคู่ต้องเข้ามายุ่งเกี่ยวในเรื่องบางอย่างที่ซับซ้อนขนาดนี้ด้วยเล่า…?” เจอรัลด์บ่นพึมพำ ตามปกติแล้ว เขาก็เป็นคนที่กำลังแอบสอดแนมพวกเธออยู่ตลอดเวลานี้ ขณะที่เจอรัลด์มองไปที่ศพทั้งสองตรงปลายเท้าของเขา เขาก็อดไม่ได้ที่จะเป็นกังวลถึงความปลอดภัยของสาว ๆ มากขึ้น เจอรัลด์รู้ว่าไวร่าวางแผนที่จะทำตัวไม่ให้เป็นจุด
“…เธอไม่ได้ฝันไปหรอก…ฉันอยู่นี่จริง ๆ!” เจอรัลด์ตอบกลับด้วยรอยยิ้ม ขณะที่เขาเช็ดน้ำตาออกจากใบหน้าของเบ “นายไปอยู่ที่ไหนมาตลอดหกเดือนที่ผ่านมานี้ ลูกพี่ลูกน้อง…? ตอนนี้นายดูเหมือนจะแข็งแรงและคล้ำมากขึ้นนะ…ถ้านี่ไม่ใช่ความฝันจริง ๆ งั้นฉัน…ฉัน…ฉันก็ไม่รู้แล้ว ฉันแค่มีความสุขมากที่ในที่สุดก็ได้เห็นนายอีกครั้ง!” เบร้องไห้สะอึกสะอื้น “เรื่องมันยาว…ฉันเล่าทุกอย่างให้เธอฟังในอนาคต สำหรับตอนนี้ เธอแค่ต้องรู้ไว้ว่าฉันยังคงสบายดีอยู่!” เจอรัลด์ตอบกลับ ขณะที่เขารู้สึกว่าตาของเขาแดงเล็กน้อย “เมื่อพูดถึงเรื่องนี้แล้ว พ่อแม่ของฉันเป็นไงบ้าง…?” เจอรัลด์ถามเพิ่ม “อืม มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกที่คุณอาจะร้องไห้ตลอดทั้งในทุกนี้… อาเขยเองก็ดูเหมือนจะดูแก่กว่าที่เคยเป็นก่อนการหายตัวไปของนาย…พวกเขาทั้งคู่เพียงใช้เวลาส่วนใหญ่ของพวกเขาในการเป็นกังวลเกี่ยวกับนาย…!” “…เข้าใจแล้ว และพี่สาวของฉันล่ะ?” “เธอ…กลายเป็นคนโกรธง่ายในตอนนี้…แม้เธอจะเคยใจดีมากต่อลูกน้องของเธอ แต่ตั้งแต่วันที่นายหายไป เธอก็จะทุบตีพวกเขาเป็นครั้งคราวกับเรื่องที่เล็กน้อยมาก! ดูเหมือนไม่มีอะไรทำให้เธอพอใจได้อีกต่อไปแล้ว และเธอก็สั่งใ
ภายใต้แสงจันทร์ เจอรัลด์สามารถเห็นผู้ชายคนนั้นวิ่งเร็วมากขึ้นเรื่อย ๆ บนพื้นที่เต็มไปด้วยหญ้าและมีใบไม้ปกคลุม ทำให้เกิดเสียงกรอบแกรบตามลู่ทางด้านหลังเขา เสียงกรอบแกรบเบา ๆ บ่งบ่งว่าฝีเท้าของผู้ชายคนนั้นเบาแต่ไหน และเอาตามตรงเขาก็ดูเหมือนว่าเขาเกือบจะแล่นผ่านดงหญ้าไปมากกว่าวิ่งทับมันเสียอีก ในขณะที่เจอรัลด์ต้องยอมรับว่าทักษะของผู้ชายชุดดำนั้นยอมเยี่ยมมาก แต่ก็ยังคงมีช่องว่างขนาดใหญ่ระหว่างผู้ชายคนนั้นและของเขาอยู่ ‘ยังคงพยายามที่จะหนีอยูใช่ไหม…?’ เจอรัลด์คิดกับตัวเอง ขณะที่เขายิ้มเยาะออกมาเล็กน้อย จากนั้นเจอรัลด์ก็เตะกิ่งไม้ออกจากพื้นด้วยปลายรองเท้าของเขา และด้วยความแม่นยำสูงสุด เขาดีดมันออกไปด้วยนิ้วมือ ส่งให้มันลอยไปทางผู้ชายที่กำลังวิ่งอยู่ราวกับว่าเจอรัลด์เพิ่งยิงธนูออกไป! ไม่นานก่อนที่กิ่งไม้จะเชื่อมโดนหลังของชายผู้นั้น ก่อให้เกิดเสียงดัง ‘ตุ้บ’! แรงปะทะของกิ่งไม้นั้นแรงมากจนผู้ชายชุดดำพบว่าตัวเองกำลังนอนกลิ้งอยู่บนพื้นหลายครั้ง จนกระทั่งในที่สุดเขาก็กลิ้งลงไปตามพื้นที่ลาดเอียงของภูเขา! ด้วยความประหลาดใจของเจอรัลด์ เมื่อเขาไปตรวจสอบดูผู้ชายที่ได้รับบาดเจ็บคนนั้น ชายชุดด