“คุณต้องได้ยินผิดแล้วล่ะค่ะ! มันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะเป็นลูกเขยของฉัน!” ไฮดี้ตอบกลับอย่างทันที ขณะที่เธอแอบมองชายหนุ่มชาวญี่ปุ่นหกคนที่ยืนเงียบ ๆ อยู่ข้างหลังเมโกะ พวกเขาทั้งหมดมีสีหน้าไม่แยแสที่เห็นได้อย่างชัดเจนบนหน้าของพวกเขา เจอรัลด์เองก็มองไปที่ผู้ใต้บัญชาหกที่เมโกะพามาด้วยกันกับเธอ เมื่อรู้สึกได้ถึงออร่าที่ทรงพลัง เจอรัลด์ก็บอกได้เลยว่าพวกเขาทั้งหกคนเป็นผู้เชี่ยวชาญมีฝีมือ ผู้หญิงญี่ปุ่นคนนี้ไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไปอย่างแน่นอน ที่จะต้องมีการ์ดที่มีสมรรถภาพสูงเช่นนี้อยู่เคียงข้างเธอ!ในขณะเดียวกัน คนกลุ่มขนาดใหญ่ก็กำลังมุ่งหน้ามาจากข้างล่างของวิลล่าภูเขา ในขณะที่กองกำลังอื่นมากมายก็กำลังเดินทางขึ้นมาตามถนนภูเขาแห่งนี้ แต่ทันทีที่พวกเขาสังเกตเห็นกลุ่มที่กำลังขึ้นมาด้านหลังพวกเขา กองกำลังอื่นจึงยืนอยู่ข้างถนนเพื่อเปิดทางให้พวกเขาในทันที “นายหญิง! คนจากรอลยัล ดราก้อน กรุ๊ป อยู่ที่นี่แล้วครับ!” พ่อบ้านของไฮดี้ที่ยืนอยู่เคียงข้างเธอมาตลอดเวลาอุทานขึ้น เมื่อได้ยินแบบนั้น ไฮดี้จึงเตรียมท่าทางที่น่าเคารพมากที่สุดของเธอก่อนจะประกาศออกมา “ยินดีต้อนรับค่ะ รอลยัล ดราก้อน กรุ๊ป!” ในตอนนั้
“ค่ะ…ถ้าเป็นไปได้ ฉันอยากจะส่งผ่านข้อความนี้ พร้อมกับนามบัตรทางธุรกิจของฉัน ในนามของฉันให้คนเหล่านั้นจากรอลยัล ดราก้อน กรุ๊ปน่ะค่ะ… คือว่า ‘ตระกูลทาเกะนะอยากจะมีโอกาสพบปะและทานอาหารร่วมกันกับคุณคลอฟอร์ดจากรอลยัล ดราก้อน กรุ๊ป คุณจะรับคำเชิญไหมคะ?’ ฉันหวังจริง ๆ ว่าคุณจะถ่ายทอดข้อความนี้ให้กับพวกเขานะคะ!” เมโกะอธิบาย ขณะที่เธอโค้งให้อีกครั้ง ในขณะที่ยื่นนามบัตรของเธอให้ หลังจากรับมันมาจากเธอ เจอรัลด์ก็มองไปที่นามบัตรในขณะที่คิดว่าผู้หญิงที่สงบเสงี่ยมคนนี้น่าทึ่ง และมีการศึกษาดีอย่างไรถึงอย่างนั้นเจอรัลด์ก็รู้ดีว่านี่อาจเกี่ยวกับการที่วัฒนธรรมของคนญี่ปุ่นนั้นเข้มงวดอย่างไร ไม่ว่าจะยังไง เขาก็ยังคงเชื่อว่าในฐานะบุคคลหนึ่ง เมโกะไม่ใช่คนธรรมดาหรอก ข้อเท็จจริงที่ว่าเขาไม่รู้ว่าตระกูลทาเกะนะเป็นตระกูลประเภทไหน จึงเพียงแต่เพิ่มความสงสัยของเขาเท่านั้น หลังจากคิดเกี่ยวกับมันอยู่ครู่หนึ่ง เจอรัลด์ก็พยักหน้าก่อนจะตอบกลับ “ตกลง ผมจะส่งข้อความให้พวกเขา คุณเมโกะ พักผ่อนให้สบายนะครับ!” ด้วยเหตุนั้น เจอรัลด์จึงพยักหน้าให้เธอก่อนจะจากไป เมื่อเขากลับออกมาข้างนอก เขาก็เห็นไฮดี้ยังคงรออยู่ด้าน
แม้เจอรัลด์จะตื่นเต้นมาก แต่เขาก็สงบสติอารมณ์ลงอย่างรวดเร็ว ในขณะที่เจอรัลด์รู้ว่าครอบครัวของเขาในที่สุดก็ได้หยุดพักกันบ้าง หลังจากการหายตัวไปของเขาเมื่อนานมาแล้ว เขายังรู้ดีเช่นกันว่าเขาไม่สามารถเร่งไปสมานฉันท์กับคลอฟอร์ดได้ กระบวนการคิดของเขาก็คือว่า เมื่อข่าวเกี่ยวกับเรื่องนี้เผยแพร่สู่สาธารณะ ความพยายามทั้งหมดของเขาและการทำงานหนักในช่วงไม่กี่เดือนที่ผ่านมาก็จะสูญเปล่า รากฐานที่เขาสร้างขึ้นอย่างอุตสาหะก็จะถูกโมลเดลลบหายไปได้อย่างง่ายดาย เมื่อเรื่องนั้นเกิดขึ้น! เมื่อเข้าใจแบบนั้น เขาก็รู้ว่าเขายังไม่สามารถปรองดองกับครอบครัวของเขาได้อย่างแน่นอน! หลังจากเขาเหลือบมองเบและไวร่าเป็นครั้งสุดท้าย เขาก็หันหลังกลับและออกไปจากสถานการณ์ในทันที “ในที่สุดคุณก็มาถึงแล้วนะคะ ไวร่า! ฉันรอให้คุณมาถึงนานแล้ว!” ไฮดี้กล่าวอย่างตื่นเต้น “คุณคงต้องรอเป็นเวลานานแล้วนะคะ!” ไวร่าตอบกลับด้วยรอยยิ้มบาง ๆ บนใบหน้าของเธอ ตอนนี้ที่ไวร่ากำลังยืนอยู่ตรงหน้าพวกเธอ จูเลียตเองก็กำลังเริ่มรู้สึกเธอถูกบดบังรัศมี เมื่อได้เห็นหญิงสาวที่กำลังกล่าวทักทายตามมารยาทกับแม่ของเธอใกล้ ๆ ขณะที่พวกเธอกำลังทักทาย
เจอรัลด์เองก็รู้ดีว่าทำไมไฮดี้ถึงจัดการเปิดประมูลตั้งแต่แรก พูดง่าย ๆ เธอได้ทำให้มั่นใจว่าจะเชิญกองกำลังขนาดใหญ่ และทรงอำนาจมาได้มากมายเท่าที่เธอจะสามารถทำได้ ด้วยความหวังว่าพวกเขาจะต่อสู้กันเองจนถึงตายในท้ายที่สุด วิธีนั้น เมื่อคนอื่นถูกโจมตีติดต่อกันเมื่อหมดวันแล้ว โยเวลล์ก็จะเป็นกลุ่มเดียวที่เหลืออยู่ อีกนัยหนึ่งก็คือ ไม่เพียงพวกเขาจะได้รับเงินไปจำนวนมากเท่านั้น แต่พวกเขาก็จะถูกวางให้อยู่ในตำแหน่งที่ได้รับผลประโยชน์อย่างมากเช่นกัน แน่นอน ไวร่าและเบไม่รู้เรื่องทั้งหมดนี้ และเพียงทึกทักเอาเองว่ามันเป็นมากกว่าการประมูลที่เหนือชั้น อย่างน่าประหลาดใจ พวกเธอกลายมาเป็นเป้าหมายให้ไฮดี้ลากเข้ามาเกี่ยวข้องในความยุ่งเหยิงนี้ เพราะแค่ว่าพวกเธอทั้งคู่ดูน่าลึกลับเพียงใด “แล้วทำไมเธอทั้งคู่ต้องเข้ามายุ่งเกี่ยวในเรื่องบางอย่างที่ซับซ้อนขนาดนี้ด้วยเล่า…?” เจอรัลด์บ่นพึมพำ ตามปกติแล้ว เขาก็เป็นคนที่กำลังแอบสอดแนมพวกเธออยู่ตลอดเวลานี้ ขณะที่เจอรัลด์มองไปที่ศพทั้งสองตรงปลายเท้าของเขา เขาก็อดไม่ได้ที่จะเป็นกังวลถึงความปลอดภัยของสาว ๆ มากขึ้น เจอรัลด์รู้ว่าไวร่าวางแผนที่จะทำตัวไม่ให้เป็นจุด
“…เธอไม่ได้ฝันไปหรอก…ฉันอยู่นี่จริง ๆ!” เจอรัลด์ตอบกลับด้วยรอยยิ้ม ขณะที่เขาเช็ดน้ำตาออกจากใบหน้าของเบ “นายไปอยู่ที่ไหนมาตลอดหกเดือนที่ผ่านมานี้ ลูกพี่ลูกน้อง…? ตอนนี้นายดูเหมือนจะแข็งแรงและคล้ำมากขึ้นนะ…ถ้านี่ไม่ใช่ความฝันจริง ๆ งั้นฉัน…ฉัน…ฉันก็ไม่รู้แล้ว ฉันแค่มีความสุขมากที่ในที่สุดก็ได้เห็นนายอีกครั้ง!” เบร้องไห้สะอึกสะอื้น “เรื่องมันยาว…ฉันเล่าทุกอย่างให้เธอฟังในอนาคต สำหรับตอนนี้ เธอแค่ต้องรู้ไว้ว่าฉันยังคงสบายดีอยู่!” เจอรัลด์ตอบกลับ ขณะที่เขารู้สึกว่าตาของเขาแดงเล็กน้อย “เมื่อพูดถึงเรื่องนี้แล้ว พ่อแม่ของฉันเป็นไงบ้าง…?” เจอรัลด์ถามเพิ่ม “อืม มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกที่คุณอาจะร้องไห้ตลอดทั้งในทุกนี้… อาเขยเองก็ดูเหมือนจะดูแก่กว่าที่เคยเป็นก่อนการหายตัวไปของนาย…พวกเขาทั้งคู่เพียงใช้เวลาส่วนใหญ่ของพวกเขาในการเป็นกังวลเกี่ยวกับนาย…!” “…เข้าใจแล้ว และพี่สาวของฉันล่ะ?” “เธอ…กลายเป็นคนโกรธง่ายในตอนนี้…แม้เธอจะเคยใจดีมากต่อลูกน้องของเธอ แต่ตั้งแต่วันที่นายหายไป เธอก็จะทุบตีพวกเขาเป็นครั้งคราวกับเรื่องที่เล็กน้อยมาก! ดูเหมือนไม่มีอะไรทำให้เธอพอใจได้อีกต่อไปแล้ว และเธอก็สั่งใ
ภายใต้แสงจันทร์ เจอรัลด์สามารถเห็นผู้ชายคนนั้นวิ่งเร็วมากขึ้นเรื่อย ๆ บนพื้นที่เต็มไปด้วยหญ้าและมีใบไม้ปกคลุม ทำให้เกิดเสียงกรอบแกรบตามลู่ทางด้านหลังเขา เสียงกรอบแกรบเบา ๆ บ่งบ่งว่าฝีเท้าของผู้ชายคนนั้นเบาแต่ไหน และเอาตามตรงเขาก็ดูเหมือนว่าเขาเกือบจะแล่นผ่านดงหญ้าไปมากกว่าวิ่งทับมันเสียอีก ในขณะที่เจอรัลด์ต้องยอมรับว่าทักษะของผู้ชายชุดดำนั้นยอมเยี่ยมมาก แต่ก็ยังคงมีช่องว่างขนาดใหญ่ระหว่างผู้ชายคนนั้นและของเขาอยู่ ‘ยังคงพยายามที่จะหนีอยูใช่ไหม…?’ เจอรัลด์คิดกับตัวเอง ขณะที่เขายิ้มเยาะออกมาเล็กน้อย จากนั้นเจอรัลด์ก็เตะกิ่งไม้ออกจากพื้นด้วยปลายรองเท้าของเขา และด้วยความแม่นยำสูงสุด เขาดีดมันออกไปด้วยนิ้วมือ ส่งให้มันลอยไปทางผู้ชายที่กำลังวิ่งอยู่ราวกับว่าเจอรัลด์เพิ่งยิงธนูออกไป! ไม่นานก่อนที่กิ่งไม้จะเชื่อมโดนหลังของชายผู้นั้น ก่อให้เกิดเสียงดัง ‘ตุ้บ’! แรงปะทะของกิ่งไม้นั้นแรงมากจนผู้ชายชุดดำพบว่าตัวเองกำลังนอนกลิ้งอยู่บนพื้นหลายครั้ง จนกระทั่งในที่สุดเขาก็กลิ้งลงไปตามพื้นที่ลาดเอียงของภูเขา! ด้วยความประหลาดใจของเจอรัลด์ เมื่อเขาไปตรวจสอบดูผู้ชายที่ได้รับบาดเจ็บคนนั้น ชายชุดด
พวกผู้หญิงเองก็นั่งอยู่ด้านข้างจูเลียต ในขณะที่พวกเธอยังคงจ้องมองเจอรัลด์ที่ยังไม่ได้ย้ายออกจากมุมของเขาต่อไป “ถูกต้อง! แน่นอน เธอเลิกกับผู้ชายคนก่อนไปแล้ว และมันก็ไม่เป็นไร! อย่างไรก็ตาม เธอไม่จำเป็นต้องทำให้ตัวเองทนทุกข์เลยจริง ๆ กับการคบกับคน ๆ นี้! ฉันหมายความว่า ดูบุคคลที่ทรงอำนาจและมีชื่อเสียงทั้งหมดที่อยู่ที่นี่ในวันนี้สิ! รู้ไหม ฉันยังสังเกตเห็นผู้ชายที่หล่อเหลามากมายที่นี่ ที่สนใจในตัวเธอเช่นกัน!” “ใช่! ทำไมถึงไม่ใช้โอกาสนี้ในการกำจัดเขาไปในวันนี้ซะเพื่อที่เธอจะได้เริ่มตามหาความสุขที่แท้จริงของเธออีกครั้งกันล่ะ!” เมื่อได้ฟังเพื่อน ๆ ของเธอพยายามที่จะโน้มน้าวเธอ จูเลียตเองก็เริ่มคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เอาตามตรง ถ้าเพื่อนของเธอโน้มน้าวเธอในวันอื่น ๆ จูเลียตรู้ว่าการตัดสินใจของเธอที่จะยังคงแต่งงานปลอม ๆ ต่อไปจะไม่วอกแวกแม้แต่น้อย ท้ายที่สุดแล้ว ก็ตามที่บอก การแต่งงานเป็นเพียงการแสดงเท่านั้น และจูเลียตก็รู้เรื่องนั้นเป็นอย่างดี อย่างไรก็ตาม สิ่งต่าง ๆ แตกต่างไปในวันนี้ อย่าลืมว่า ชายหนุ่มร่ำรวยจากทั่วทุกมุมโลก ที่มีนิสัยใจคอเหนือกว่าแฟนเก่าของเธอมาก ต่างก็อยู่ที่นี่ในเว
“เอาล่ะ จากสิ่งที่ฉันได้ยินมานะ คุณมาร์จอรีดูเหมือนจะสนใจในตัวคุณเจอรัลด์มาก ตอนที่คุณควินแลนและเขามาที่มหาวิทยาลัยเป็นครั้งแรก แต่อย่างไรก็ตาม คุณมาร์จอรีกลับมีความสนใจในตัวคุณควินแลนขึ้นมาฉับพลัน นาทีที่เธอรู้ถึงภูมิหลังของเขา! จึงเป็นผลให้ เธอปฏิบัติกับคุณเจอรัลด์เหมือนกับคนแปลกหน้าอย่างสิ้นเชิงนับตั้งแต่นั้นมา!” นิโคลอธิบาย “ฮ่า! ช่างเป็นผู้หญิงชั่วร้ายอะไรอย่างนี้! เธอมีดีอะไรขนาดนั้นกัน?” ทิวลิปบ่นอย่างไม่พอใจ มาร์จอรีและควินแลนเองก็เดินผ่านกลุ่มนั้น ด้วยการจับมือกันไว้ โดยไม่ได้ทักทายทิวลิปและคนอื่น ๆ เลย อย่าลืมว่า พวกเขาก็มาที่นี่ในฐานะแขกในวันนี้ แทนที่จะเป็นอาจารย์ของพวกเขา ขณะที่พวกเขายังคงเดินต่อไป มาร์จอรีก็สังเกตเห็นเจอรัลด์ที่ยังคงนั่งอยู่ในมุมหนึ่ง เมื่อตอนแรกเธอรู้ว่าเจอรัลด์ได้แต่งงานกับคุณหนูคนโตของตระกูลโยเวลล์ได้สักพักแล้ว มาร์จอรีก็รู้สึกกระวนกระวายใจมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่อย่างไรก็ตาม ไม่นานเธอก็สงบสติอารมณ์ลงได้เมื่อเธอรู้ว่าเขาเป็นเพียงลูกเขยที่อาศัยอยู่ในบ้านเท่านั้น เธอส่ายหัวของเธอด้วยรอยยิ้มแห้ง ๆ บนใบหน้าของเธอ จากนั้นมาร์จอรีก็หันไปมองทางอื่น