“คน ๆ นั้นอาจเป็นหมอผีหรือเปล่า? นั่นไม่ชั่วร้ายมากเกินไปหน่อยเหรอ?” ขณะที่ผู้คนในฝูงชนยังคงถกเถียงเกี่ยวกับสถานการณ์ต่อไป ชายหนุ่มคนนั้นก็เพียงเหลือบมองไปที่ทุกคนคนด้านล่างเวที ขณะที่เขาพูดขึ้นมา “เช่นนั้น คนอื่นคิดยังไงกับข้อเสนอของผมกันบ้างล่ะครับ? ท้ายที่สุดแล้ว สิ่งที่ดีที่สุดในโลกตามปกติ ก็ควรเป็นของคนที่แข็งแกร่งมากที่สุด ใช่ไหม?” หลังจากเรื่องทั้งหมดนั้นเกิดขึ้น ตอนนี้เจ้านายใหญ่หลายคนจึงรู้สึกตกใจกลัวมากเกินกว่าที่จะพูดออกมากัน ในขณะที่บอสทั้งหลายยังคงนิ่งเงียบกันไปชั่วขณะ ใครบางคนจากฝูงชนก็พูดขึ้นมา “…ชายหนุ่มคนนั้นมีชื่อว่ามาร์โค่ ธันเดอร์! เขามาจากบริษัทธันเดอร์ ดราก้อน จำกัด และก็อย่างที่ข่าวลือว่าไว้ คุณธันเดอร์เป็นคนที่ไม่ธรรมดาอย่างแท้จริง! มันไม่น่าแปลกใจเลยจริง ๆ ณ จุดนี้ว่าบริษัทธันเดอร์ ดราก้อน จำกัด สามารถปกครองกองกำลังใต้ดินมากมายขนาดนั้นได้ยังไง! ช่างชั่วร้ายนัก!” “…เขาพูดถูก! ชัยชนะก็ควรจะเป็นของคนที่แข็งแกร่งมากที่สุดอยู่เสมอ! ผมเห็นด้วย!” หนึ่งในบอสเหล่านั้นตะโกนขึ้นหลังจากความเงียบที่ยาวนาน บอสทั้งหลายผลัดกันตกลงกับข้อเสนอของคุณธันเดอร์ทีละคน จนกระ
“กลายเป็นว่าเป็นเจ้านายของตระกูลทาเกะนะนั่นเอง! ดีมาก! ผมรอที่จะแข่งกับคุณมาตลอดในการเดินทางครั้งนี้อยู่แล้ว!” คุณธันเดอร์กล่าว ขณะที่เขายิ้มบาง ๆ ในขณะที่ยืนอยู่บนเวทีส่วนอิโต้ เขาก็เดินขึ้นไปบนเวทีแล้ว และเขากำลังโค้งให้เล็กน้อยต่อหน้าคุณธันเดอร์การต่อสู้ใหญ่กำลังจะเริ่มขึ้นผู้คนในกลุ่มผู้ชมไม่ได้ส่งเสียงดังอีกต่อไป และพวกเขาทั้งหมดเพียงจ้องมองอย่างเงียบ ๆ ไปที่เวที“แม้ว่านักรบญี่ปุ่นคนนี้จะมีสมรรถภาพสูงมาก แต่ฉันก็ไม่คิดว่าเขาจะเป็นคู่ต่อสู่ของคุณธันเดอร์ได้เลยนะ เพราะคุณธันเดอร์ร้ายกาจมากเกินไป!” “ถูกต้อง แต่ฉันเชื่อว่าเขาจะสามารถต่อสู้กับคุณธันเดอร์ได้อย่างน้อยก็สักสามรอบ อย่าลืมว่า เขาก็ดูค่อนข้างแข็งแรงและมีกำลังมากเหมือนกัน!”มีการถกเถียงกันมากมายเกิดขึ้นในหมู่ผู้คนด้านล่างเวที“คุณเริ่มได้เลย ให้ผมดูหน่อยว่าตระกูลทาเกะนะมีความแข็งแกร่งและมีกำลังแบบนี้จริง ๆ หรือว่ามันเป็นเพียงการแสดงกัน!” คุณธันเดอร์หัวเราะขณะที่เขาพูดไปแบบนี้ โดยเอามือกอดอกไว้“ถ้างั้น ก็ขออภัยด้วยนะครับ!” เมื่อพูดไปแบบนั้น อิโต้ก็เริ่มเคลื่อนไหวด้วยความเร็วสูงสุดดูเหมือนราวกับว่าอิโต้ได้ทิ้ง
“มาร์จอรี คุณมาได้เวลาพอดีในวันนี้! คุณจะมีโอกาสได้เห็นเจ้านายใหญ่ในเมืองเฮฟเวินลีแล้ว!” ควินแลนก็กำลังตั้งหน้าตั้งตารอสำหรับช่วงเวลานี้เช่นกันมาร์จอรียืดผมของเธอ ขณะที่เธอถาม “ตามสิ่งที่คุณเพิ่งพูด มันดูเหมือนราวกับว่าคุณไม่เคยพบเขามาก่อนหน้านี้เลยใช่ไหมคะ?” “แน่นอนว่าไม่ครับ! แม้แต่พ่อของผมก็เคยเห็นเขาครั้งเดียวจากไกล ๆ มีเฉพาะหัวหน้าของเขตเมืองทาลโก้เท่านั้นที่เคยติดต่อโดยตรงกับเขา!” ควินแลนตอบกลับ ขณะที่เขายิ้มให้สำหรับเจอรัลด์ เขาได้สังเกตการณ์กองกำลังใหญ่ทั้งหมดจากด้านล่างเวทีมาตลอด ตอนนี้เขาก็เกือบจะสังเกตการณ์ทุก ๆ กองกำลังที่นี่เสร็จแล้วเจอรัลด์ได้เผชิญหน้าและต่อสู้กับปรมาจารย์หลายคนในช่วงหกเดือนที่ผ่านมานี้หรือมากกว่านั้นอย่างไรก็ตาม นับตั้งแต่บางคนพยายามวางแผนลอบโจมตีไวร่าในคืนก่อน เจอรัลด์ก็รู้สึกแล้วว่าคนกลุ่มนี้ต่างก็ไม่ได้ธรรมดากันเลยดังนั้นเจอรัลด์จึงไม่รีบที่จะลุกยืนขึ้นและก้าวออกไปข้างหน้าโดยไม่รู้หรือค้นพบรายละเอียดที่แน่ชัดแต่ในเวลานี้ เจอรัลด์ได้รู้เห็นความแข็งแกร่งและความสามารถของพวกเขาแล้วตอนนี้เจอรัลด์จึงรู้สึกมั่นใจ และแน่ใจในใจแล้วเช่นนั้น
ทุกคนในบรรดาผู้ชมด้านล่างก็ลุกขึ้นยืนกันแล้วในเวลานี้สำหรับอิโต้ เขาประกอบพิธีกรรมนักรบก่อนจะพุ่งตรงเข้าหาเจอรัลด์ในทันทีบูม!หลังจากการกระโดดขึ้นในอากาศ เขาก็ต้องการจะยกขาของเขาขึ้นเพื่อจะโจมตีหน้าอกของเจอรัลด์โดยตรงความว่องไวของเขานั้นเร็วมากอย่างไรก็ตาม แม้ว่าเขาจะว่องไว แต่เจอรัลด์ก็ยังเร็วกว่าเขาเจอรัลด์ยกขาของเขาเตะเข้าขาขวาของอิโต้อย่างฉับพลันหลังจากเสียงหวดนั้น อิโต้ก็คุกเข่าลงกับพื้นทันทีเขามีการแสดงออกที่เจ็บปวดอย่างมากบนใบหน้าของเขา“อะไรเนี่ย?!”ทุกคนในบรรดาผู้ชมตกอยู่ในความตกใจกันสุดขีดตอนที่ไวร่าเห็นเจอรัลด์ขึ้นไปบนเวทีเมื่อครู่ เธอก็เป็นกังวลอย่างมากเพราะเธอรู้ว่านักรบญี่ปุ่นคนนี้มีสมรรถภาพสูงมาก เจอรัลด์ที่มีแขนขาบอบบางเช่นนั้นจะเป็นคู่ต่อสู้ของเขาได้ยังไงล่ะ?!ไวร่าเป็นคนจิตใจดี และเธอก็มักจะทนไม่ได้ที่เห็นแม้แต่กระต่ายขาวตัวหนึ่งได้รับบาดเจ็บด้วยซ้ำยิ่งไปกว่านั้น เมื่อนี่คือสามีของเธอล่ะ?ไวร่าหวาดกลัวมาก และเธอก็รู้สึกใจหายใจคว่ำเมื่อเธอคิดถึงสถานการณ์ของคุณธันเดอร์เมื่อครู่นี้อย่างไรก็ตาม เธอไม่เคยคาดคิดว่าเจอรัลด์จะมีความเชี่ยวชาญขนาดนี้ได้
เมโกะพูดเบา ๆอิโต้ประหลาดใจ “ไม่ใช่นักรบธรรมดาทั่วไปงั้นเหรอครับ?”เมโกะจ้องไปที่เจอรัลด์และคนอื่น ๆ ที่กำลังเดินลงไปจากภูเขาด้วยสายตาความริษยาในดวงตาของเธอ “อืม นายจำไม่ได้เหรอ คุณปู่บอกพวกเราว่าเมื่อความแข็งแกร่งทางกายภาพของบุคคลและเส้นลมปรานของเขาถึงระดับหนึ่งแล้ว เขาก็จะไม่ใช่นักรบธรรมดาทั่วไปอีกต่อไปเพราะร่างกายของเขาจะเริ่มปลดปล่อยกำลังภายในออกมา!” “นั่นจะไม่ได้หมายความว่าเขาเป็นนักต่อสู้ไปแล้วเหรอครับ ถ้าอย่างนั้น? ในกรณีนั้น นั่นก็ไม่น่าประหลาดใจเลย! ผมจะเป็นคู่ต่อสู้ของนักต่อสู้ที่ฝึกกำลังภายในได้ยังไงล่ะ?! อย่างไรก็ตาม มันก็ดูเหมือนไม่ถูกต้องนะ พี่สาว ผมจำได้ว่าคุณปู่พูดไว้ว่าปรมาจารย์ที่มีพรสวรรค์บางคนก็ไม่สามารถทำให้เกิดกำลังภายในได้ แม้หลังจากการฝึกฝนและฝึกซ้อมมาตลอดชีวิตของพวกเขาก็ตาม ถึงอย่างนั้น เขาก็ดูเหมือนจะมีอายุพอ ๆ กันกับพวกเรา เช่นนั้น เขาจะรู้วิธีใช้กำลังภายในของเขาได้ยังไงกัน?!” เมโกะกล่าว “นั่นก็เป็นสิ่งที่ฉันรู้สึกงุนงงเช่นกัน! เขาอายุน้อยมากขนาดนี้ แต่จริง ๆ แล้วเขามีร่างกายที่คนธรรมดาทั่วไปไม่มี นอกจากนี้ เขายังได้พัฒนากำลังภายในที่แข็งแกร่งอย่างมากอ
เจอรัลด์ไม่มีทางเลือกนอกจากนำราชาโสมติดตัวไปด้วย ขณะที่เขานั่งเฮลิคอปเตอร์ไปด้วยกันกับพวกเขาหลังจากขึ้นไปบนเฮลิคอปเตอร์ พวกเขาก็ปิดตาเจอรัลด์ไว้เขาเป็นใครกัน?ใครจะอยากพบเขากันล่ะ?เขายิ่งรู้สึกประหลาดใจและงุนงงมากขึ้นในเวลานี้ผู้ชายเหล่านี้ทั้งหมดล้วนเป็นเหล่าปรมาจารย์ที่เหนือปรมาจารย์ทั้งหมดอย่างไม่ต้องสงสัย แม้แต่เจอรัลด์เองก็จะไม่สามารถที่จะจัดการโจมตีพวกเขาได้แม้แต่ครั้งเดียวนี่จึงทำให้เจอรัลด์สงสัยว่าพวกเขายังเป็นมนุษย์ธรรมดาหรือไม่นับตั้งแต่วัยเด็กของเขา นอกเหนือจากฟินน์เลย์ เจอรัลด์ก็ไม่รู้จักปรมาจารย์คนอื่นใดเลยอย่างไรก็ตาม ถ้าเป็นฟินน์เลย์ที่ต้องการจะพบเขา เขาก็คงจะไม่ต้องทำเรื่องทั้งหมดนี้และเลยเถิดขนาดนี้เลย! เจอรัลด์ไม่รู้ว่าพวกเขาต้องบินไปนานแค่ไหนกันหลังจากนั้น ผู้ชายสี่คนนั้นก็พาเจอรัลด์ลงไปจากเฮลิคอปเตอร์เจอรัลด์สามารถได้กลิ่นจาง ๆ ของทะเล และเขาก็สามารถได้ยินเสียงลมทะเลพัดโชยและโหยหวน ไม่ไกลมากเกินไป ก็มีเสียงคลื่นรุนแรงกระทบกันเป็นระลอกจากนั้นผ้าปิดตาของเขาก็ถูกถอดออกสิ่งแรกที่เห็น มันเป็นเกาะแห่งหนึ่งจริง ๆ“นี่คือที่ไหนกัน?” เจอรัลด์ถามผู้ช
แฟรงค์หัวเราะคิกคัก และพยักหน้าเป็นบอกให้เจอรัลด์ทานจานต่อไป“นี่คืออะไรครับ?” “อะไรนะ? ตาเหยี่ยวงั้นเหรอ? โอ้ว ไม่นะ…”เจอรัลด์รู้สึกคลื่นไส้ เมื่อเขาเห็นจานของสิ่งที่มีสีแดงสดอยู่แฟรงค์จะปล่อยเจอรัลด์ไป ถ้าเขาทานทุกอย่างบนโต๊ะจนหมดเท่านั้น“นี่มันสถานที่แบบไหนเนี่ย?!” เจอรัลด์อาเจียนอยู่หลายครั้ง ขณะที่เขาถามตัวเองคำถามนั้นสิ่งที่เขานึกไม่ถึงก็คือสิ่งต่าง ๆ กำลังเริ่มเลวร้ายลงตลอดหนึ่งเดือนนั้น เจอรัลด์ต้องกินน้ำดีงูที่มีอายุเป็นร้อยปีเหล่านั้น และอาบน้ำในสระสมุนไพรเจอรัลด์เพียงคุ้นเคยกับการอาบน้ำก็เพราะฟินน์เลย์ได้ฝึกฝนเขาแบบนั้นนั้นเท่านั้นอย่างไรก็ตาม เจอรัลด์รู้สึกว่าสระสมุนไพรนี้มีประสิทธิภาพมากกว่าของฟินน์เลย์ เพราะภายในหนึ่งเดือน เขาก็มีกำลังขึ้นมากแล้วพวกเขาไม่ได้ตั้งใจจะใช้ราชาโสม แต่ภายในหนึ่งเดือน พวกเขาก็แยกราชาโสมออกเป็นสามสิบส่วนเพียงเพื่อให้เจอรัลด์ทานพวกเขาทุกคนได้ลองทำทุกอย่างที่อาจช่วยให้เจอรัลด์แข็งแกร่งมากขึ้น แต่พวกเขาเป็นใครล่ะ?“ผมจะไม่กินของเหล่านี้อีกต่อไปแล้ว เอามันไปไกล ๆ!” ในที่สุดเจอรัลด์ก็ระเบิดพูดออกมาเมื่อแฟรงค์นำอาหารบางอย่างมาให้เ
“พวกหนูทำอะไรกันบนเกาะนี้ล่ะ? พวกเขาบังคับให้หนูอยู่ที่นี่หรือเปล่า?” เจอรัลด์อยากจะรู้เพิ่มเติมเจอรัลด์ยังเริ่มสงสัยว่าผู้คนจากพระราชวังจิตวิญญาณได้ฆ่าพ่อแม่ของเด็กเหล่านี้และฉกตัวพวกเขามาอีกด้วยซ้ำ“นายน้อยเจอรัลด์ คุณคิดมาเกินไปแล้ว พวกเราช่วยชีวิตเด็ก ๆ เหล่านี้ และเลี้ยงดูพวกเขาเอง!” ผู้อาวุโสคนหนึ่งกำลังยืนอยู่ข้างหลังเจอรัลด์เขาสวมชุดคลุมสีดำ แต่ไม่ได้ปิดใบหน้าของเขาไว้เขาเดินมาหาและลูบหัวเด็กหญิงตัวน้อยเบา ๆ อย่างอ่อนโยน “เด็กน้อย คราวหน้าอย่าทานของว่างแบบนี้อีก เข้าใจไหม?” “ค่ะ คุณปู่เวลสัน คุณอยากทานขนมปังกรอบเหมือนกันหรือเปล่า?” เด็กหญิงตัวน้อยถาม“ไม่ล่ะ ขอบใจนะ หนูทานมันได้เลย อย่าลืมทำการบ้านของหนูให้เสร็จหลังจากนั้นด้วยล่ะ ถ้าเฮสกี้และพวกผู้ชายรังแกหนูอีก หนูต้องมาบอกฉันนะ!” “ขอบคุณค่ะ คุณปู่เวลสันและพี่ชาย หนูไปก่อนนะคะ!” เด็กหญิงหยิบขนมปังกรอบและวิ่งจากไป หลังจากเธอพูดขอบคุณ“คุณเป็นใครครับ?” เจอรัลด์เหลือบมองผู้อาวุโสคนนั้นและถาม“มันเป็นเวลาเพียงแค่เดือนเดียวเท่านั้น เจอรัลด์ คุณจำผมไม่ได้แล้วเหรอ?” ผู้อาวุโสคนนั้นยิ้ม“ผมจำคุณได้แล้วตอนนี้! คุณคือคนที