แฟรงค์หัวเราะคิกคัก และพยักหน้าเป็นบอกให้เจอรัลด์ทานจานต่อไป“นี่คืออะไรครับ?” “อะไรนะ? ตาเหยี่ยวงั้นเหรอ? โอ้ว ไม่นะ…”เจอรัลด์รู้สึกคลื่นไส้ เมื่อเขาเห็นจานของสิ่งที่มีสีแดงสดอยู่แฟรงค์จะปล่อยเจอรัลด์ไป ถ้าเขาทานทุกอย่างบนโต๊ะจนหมดเท่านั้น“นี่มันสถานที่แบบไหนเนี่ย?!” เจอรัลด์อาเจียนอยู่หลายครั้ง ขณะที่เขาถามตัวเองคำถามนั้นสิ่งที่เขานึกไม่ถึงก็คือสิ่งต่าง ๆ กำลังเริ่มเลวร้ายลงตลอดหนึ่งเดือนนั้น เจอรัลด์ต้องกินน้ำดีงูที่มีอายุเป็นร้อยปีเหล่านั้น และอาบน้ำในสระสมุนไพรเจอรัลด์เพียงคุ้นเคยกับการอาบน้ำก็เพราะฟินน์เลย์ได้ฝึกฝนเขาแบบนั้นนั้นเท่านั้นอย่างไรก็ตาม เจอรัลด์รู้สึกว่าสระสมุนไพรนี้มีประสิทธิภาพมากกว่าของฟินน์เลย์ เพราะภายในหนึ่งเดือน เขาก็มีกำลังขึ้นมากแล้วพวกเขาไม่ได้ตั้งใจจะใช้ราชาโสม แต่ภายในหนึ่งเดือน พวกเขาก็แยกราชาโสมออกเป็นสามสิบส่วนเพียงเพื่อให้เจอรัลด์ทานพวกเขาทุกคนได้ลองทำทุกอย่างที่อาจช่วยให้เจอรัลด์แข็งแกร่งมากขึ้น แต่พวกเขาเป็นใครล่ะ?“ผมจะไม่กินของเหล่านี้อีกต่อไปแล้ว เอามันไปไกล ๆ!” ในที่สุดเจอรัลด์ก็ระเบิดพูดออกมาเมื่อแฟรงค์นำอาหารบางอย่างมาให้เ
“พวกหนูทำอะไรกันบนเกาะนี้ล่ะ? พวกเขาบังคับให้หนูอยู่ที่นี่หรือเปล่า?” เจอรัลด์อยากจะรู้เพิ่มเติมเจอรัลด์ยังเริ่มสงสัยว่าผู้คนจากพระราชวังจิตวิญญาณได้ฆ่าพ่อแม่ของเด็กเหล่านี้และฉกตัวพวกเขามาอีกด้วยซ้ำ“นายน้อยเจอรัลด์ คุณคิดมาเกินไปแล้ว พวกเราช่วยชีวิตเด็ก ๆ เหล่านี้ และเลี้ยงดูพวกเขาเอง!” ผู้อาวุโสคนหนึ่งกำลังยืนอยู่ข้างหลังเจอรัลด์เขาสวมชุดคลุมสีดำ แต่ไม่ได้ปิดใบหน้าของเขาไว้เขาเดินมาหาและลูบหัวเด็กหญิงตัวน้อยเบา ๆ อย่างอ่อนโยน “เด็กน้อย คราวหน้าอย่าทานของว่างแบบนี้อีก เข้าใจไหม?” “ค่ะ คุณปู่เวลสัน คุณอยากทานขนมปังกรอบเหมือนกันหรือเปล่า?” เด็กหญิงตัวน้อยถาม“ไม่ล่ะ ขอบใจนะ หนูทานมันได้เลย อย่าลืมทำการบ้านของหนูให้เสร็จหลังจากนั้นด้วยล่ะ ถ้าเฮสกี้และพวกผู้ชายรังแกหนูอีก หนูต้องมาบอกฉันนะ!” “ขอบคุณค่ะ คุณปู่เวลสันและพี่ชาย หนูไปก่อนนะคะ!” เด็กหญิงหยิบขนมปังกรอบและวิ่งจากไป หลังจากเธอพูดขอบคุณ“คุณเป็นใครครับ?” เจอรัลด์เหลือบมองผู้อาวุโสคนนั้นและถาม“มันเป็นเวลาเพียงแค่เดือนเดียวเท่านั้น เจอรัลด์ คุณจำผมไม่ได้แล้วเหรอ?” ผู้อาวุโสคนนั้นยิ้ม“ผมจำคุณได้แล้วตอนนี้! คุณคือคนที
สำหรับเหตุผลบางอย่าง เจอรัลด์รู้สึกแปลก ๆ ขณะที่เขามองไปที่ชายชราผู้นั้น และภายใต้ความกดดันนั้น เขายังรู้สึกถูกทำให้อับอายและดูถูกอีกด้วยซ้ำ“ฮ่าฮ่าฮ่า!” ชายชราหัวเราะเสียงดัง “ดูเหมือนว่าหลานชายของฉันเข้าใจว่าสิ่งที่เขาทำผิดไปจริง ๆ!” “หลานชายงั้นเหรอ?” เจอรัลด์ตกตะลึง “คุณคือ…”“เธอไม่ได้ทักทายฉันนับตั้งแต่ที่เธอก้าวเข้ามาในนี้ ฉันคือปู่ของเธอ แดริล เจ้าเด็กโง่เอ้ย!” เขาหัวเราะ ขณะที่เขานั่งบนเก้าอี้หินอ่อน“คุณคือปู่ของผมงั้นเหรอ?! ผม…ผมคิดว่าคุณหายตัวไปเสียอีก?” เจอรัลด์ไม่เคยได้ยินอะไรเกี่ยวกับปู่ของเขามาตั้งแต่ยังเล็กแล้ว และพ่อของเขาก็เพียงบอกเขาว่าปู่ของเขาได้หายตัวไปนานกว่าทศวรรษแล้วเท่านั้นพวกเขาตามหาเขา แต่ก็ไม่มีข่าวของเขาเลย และเจอรัลด์ก็มักจะคิดอยู่เสมอว่าปู่ของเขาได้เสียชีวิตไปแล้ว เขาไม่เคยคาดคิดเลยว่าปู่ของเขายังคงมีชีวิตอยู่ และจริง ๆ แล้วเขาเป็นเจ้าของของพระราชวังจิตวิญญาณแห่งเกาะเคอเนิลนี้! “เธอดูเหมือนจะประหลาดใจนะ?” แดริลมองเขาอย่างมีความสุข“ครับ! ผมรู้สึกประหลาดใจมาก คุณปู่!” ในที่สุดเจอรัลด์ก็เข้าใจแล้วว่าทำไมเขาถึงรู้สึกแปลกมากก่อนหน้านี้“คุณ
"เขายังเก่งกว่าปู่อีกเหรอครับ?” เจอรัลด์ตกใจมากแดริลพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม “มันไม่สำคัญว่าเขาเป็นเพื่อนหรือศัตรูเพราะเขาช่วยชีวิตเธอไว้ และสอนพื้นฐานที่แข็งแกร่งมากบางอย่างให้เธอ ถ้ามันไม่ใช่เพราะเขา ฉันก็คงจะไม่ได้เจอเธอเร็วขนาดนี้หรอก!” “ฉันต้องการให้เธอมีรากฐานที่มั่นคงเพื่อที่เธอจะได้เผชิญกับการเปลี่ยนร่างที่โหดร้าย ปกติก็มักจะใช้เวลาสามปีในการสร้างรากฐานแบบนี้ขั้นมาได้ อย่างไรก็ตาม ร่างกายของเธอก็ค่อนข้างแข็งแกร่งแล้ว และด้วยความช่วยเหลือของราชาโสม ร่างกายของเธอจึงมีทุกอย่างที่จำเป็นสำหรับเธอเพื่อเอาชีวิตรอดจากการเปลี่ยนร่างที่โหดร้ายนี้แล้ว!” แดริลกล่าว“การเปลี่ยนร่างที่โหดร้ายงั้นเหรอครับ?” เจอรัลด์รู้สึกสับสนงุนงงอีกครั้ง“ใช่ มันคือบางอย่างที่ฉันได้มาจากรูปภาพดวงอาทิตย์ เพราะเช่นนั้น ฉันถึงได้รับทักษะที่คนปกติทั่วไปไม่มี และกลายมาเป็นหนึ่งในบุคคลในตำนานได้! เอาตามตรง สิ่งจำเป็นของเธอก็ยังดีว่าฉันมาก!” “บุคคลในตำนานงั้นเหรอ? ผมได้ยินเกี่ยวกับเรื่องนั้นจากฟินน์เลย์ เขาพูดว่าเมื่อนักรบได้ฝึกฝนจนถึงระดับหนึ่งแล้ว พวกเขาก็จะได้รับกำลังภายในและกลายมาเป็นนักต่อสู้ หลังจากกลายมา
ผู้ชายหัวโล้นคนนั้นมีแผลเป็นบนใบหน้าของเขา และเขาก็ดูดุร้ายมาก“บอสสเวน ในที่สุดคุณก็กลับมา!” บางคนตะโกนขึ้น“สเวน! สเวน!” ทุกคนส่งเสียงเชียร์ พวกเขาทั้งหมดต่างก็แสดงอารมณ์กันเกินกว่าเหตุหลังจากครึ่งปีผ่านไป ราชาของพวกเขา ราชาแห่งเมืองเฮฟเวินลี ในที่สุดก็กลับมาแล้วจะเป็นใครไปได้ถ้าไม่ใช่ สเวน เวสต์มอร์?“บอสสเวน คุณได้ไปเรียนต่อในสาขาศิลปะการทำอาหารเป็นเวลานานแล้ว และตอนนี้เมืองเฮฟเวินลีก็เปลี่ยนไปแล้ว! น้องชายของคุณ…”สเวนโบกมือของเขาอย่างเย็นชาเพื่อบอกให้ทุกคนเงียบลง “ฉันรู้เกี่ยวกับทุกอย่างที่เกิดขึ้นแล้ว ลีฟถูกฆ่าตาย ไซต์งานของเราก็ถูกบุกรุก และราชาโสมก็หายไปแล้ว ฉันรู้ทุกอย่าง!” “รอลยัล ดราก้อน กรุ๊ป ใช่ไหม? พวกเขาคิดว่าไม่มีเวสต์มอร์เหลืออยู่ในเมืองเฮฟเวินลีแล้วจริง ๆ เหรอ?” ดวงตาของสเวนเย็นชาและเฉียบแหลมณ รอลยัล ดราก้อน กรุ๊ป“บอสไปที่ไหนกัน? ยังคงไม่มีข่าวอีกเหรอ?” “พวกเราเพียงรู้ว่าเขาไปทางเหนือเท่านั้น และเขาอยู่ในเวสตัน แม้แต่ผู้คนจากญี่ปุ่นก็ส่งคนมาตามหาเขา แต่ก็ไม่มีข่าวเกี่ยวกับบอสเลยครับ!” “ค้นหาเขาต่อไป!” เดรกโกรธมากเดรก, ไทสัน และวิสเลอร์เดินขึ้นลงสำนั
แม้ฤดูหนาวในเกาะเคอเนิลผ่านพ้นไปแล้ว แต่ทั้งบริเวณก็ยังคงหนาวมากอยู่ ท้ายที่สุดแล้ว ก่อนหน้านี้ก็มีหิมะตกหนักถึงสามวันติดต่อกันก่อนที่จะหยุดลงในที่สุด เป็นผลให้เกาะที่เย็นยะเยือกแห่งนี้ถูกห่อหุ้มด้วยชั้นหิมะสีเงิน ทั้ง ๆ ที่หนาวเช่นนี้ แต่ผู้ชายหลายคนที่แต่งกายด้วยเสื้อผ้าสีดำก็เห็นได้ว่ากำลังยืนอย่างเคารพอยู่ตรงทางเข้าหินของถ้ำบนเกาะ ผู้คนเหล่านั้นประกอบไปด้วยคนที่มีตำแหน่งระดับสูงในพระราชวังจิตวิญญาณ “เมื่อดูจากเวลาแล้ว ก็น่าจะเกือบเสร็จแล้วในตอนนี้นะ” คุณปู่เวลสันกล่าวกับหัวหน้าสองสามคน ขณะที่ทันใดนั้นลมแรงก็พัดเกล็ดหิมะ ซึ่งกำลังเริ่มตกลงมาอีกครั้งแล้ว ใส่ใบหน้าของทุกคน ครู่ต่อมา ก็ได้ยินเสียงกระหึ่มดังขึ้น ขณะที่ประตูหินอย่างหนักถูกผลักเปิดออก ขณะที่ทุกคนหันไปมอง พวกเขาก็เห็นชายชราคนหนึ่งกำลังเดินออกมาจากถ้ำพร้อมด้วยชายหนุ่มที่อายุน้อยกว่ามากคนหนึ่ง “ท่านลอร์ด! นายน้อย! ยินดีต้อนรับกลับจากการฝึกครับ!” ผู้ชายที่อยู่ที่นั่นตะโกนขึ้นอย่างพร้อมเพรียง และด้วยความเคารพสูงสุด จากนั้นแดริลก็หัวเราะเสียงดังก่อนจะตอบกลับ “พอแล้ว! ไปเตรียมงานเลี้ยงเดี๋ยวนี้! ทุกคนจากพระราชวังจ
เสียงตะคอกอย่างกระทันหันของเขา ทำให้ผู้หญิงคนนั้นตกใจกลัวมาก จนทั้งร่างของเธอสั่นสะท้านขึ้นมาทันที ราวกับว่าเธอเพิ่งโดนฟ้าผ่า “ค ค่ะ นายน้อย!” ผู้หญิงคนนั้นตอบกลับอย่างกระอักกระอ่วน ขณะที่เธอรีบออกไปจากห้อง เป็นเพียงสามวันในภายหลัง เมื่องานเลี้ยงในพระราชวังจิตวิญญาณสิ้นสุดลง ในเช้าวันรุ่งขึ้นหลังจากนั้น ทุกคนจากพระราชวังจิตวิญญาณก็ได้มารวมตัวกันที่จัตุรัสสาธารณะของเกาะ “เธอได้ผ่านการเปลี่ยนร่างที่โหดร้ายสำเสร็จแล้วเจอรัลด์ และฉันก็ต้องพูดว่าสุดท้ายผลลัพธ์ของเธอนั้นเหนือกว่าที่ฉันคาดหวังไว้เสียอีก อย่างไรก็ตาม แม้ในเวลานี้เธอสามารถควบคุมอารมณ์ของเธอได้ดีขึ้น แต่มันก็ยังคงไม่แน่นอน ยิ่งถ้าเธอต้องการที่จะทำให้พรของมังกรบรรลุผลสำเร็จในระดับสูงสุดของมัน เธอจะต้องดื่มเลือดศักดิ์สิทธิ์ของจิ้งจอกศักดิ์สิทธิ์ เมื่อเธอทำแบบนั้นแล้ว มันจะช่วยให้เธอควบคุมอารมณ์ของเธอได้ ฉันจะให้ปู่เวลสันอยู่เคียงข้างเธอเพื่อคอยช่วยเหลือเธอตอนที่เธอกลับไปที่นั่น” “ผมทราบครับ คุณปู่ เมื่อพูดแล้วก็ เมื่อไหร่ปู่จะกลับไปที่นั่นเพื่อตรวจดูรอบ ๆ บ้างล่ะ? พูดตามตรงพ่อของผมคิดถึงปู่เหมือนกันนะครับ” เจอรัลด์ตอบกลับ
บุคคลที่เธอเอ่ยถึง แน่นอนว่าไม่ใช่ใครอื่นนอกจสกเจอรัลด์ ตัวผู้หญิงคนนั้นเองก็คือยูกิ คนที่อยู่เคียงข้างเจอรัลด์มาระยะหนึ่งแล้ว เมื่อตอนที่เขาก่อตั้งรอลยัล ดราก้อน กรุ๊ป เป็นครั้งแรก เมื่อมองดูผู้หญิงที่มีนำ้ตาคลอเบ้าวิ่งมาหาเขา เจอรัลด์ก็รู้สึกเจ็บปวดฉับพลันในใจของเขา เนื่องจากเขาตระหนักได้ว่ายูกิต้องทนทุกข์อย่างมหันต์แค่ไหน “เธอทนทุกข์มามากแล้ว ยูกิ…ไม่ต้องกลัว ฉันกลับมาแล้ว!” เจอรัลด์ประกาศ ขณะที่เขานำเธอเข้าไปในเฮลิคอปเตอร์ลำหนึ่ง ยูกิเกาะติดแขนเจอรัลด์ไว้แน่น ขณะที่พวกเขาเดินไป เห็นได้ชัดว่าไม่เต็มใจที่จะแยกจาก ท้ายที่สุดแล้ว เธอก็ถวิลหาเจอรัลด์ตั้งแต่พลบค่ำจนถึงรุ่งสางนับตั้งแต่วันที่เขาจากไปเมื่อครึ่งปีก่อน ถึงอย่างนั้นอะไรคือความรู้สึกแปลกประหลาดที่กำลังขยายตัวอยู่ภายในเมื่อได้พบกับเจอรัลด์อีกครั้ง…? โดยสลัดความคิดนั้นทิ้งชั่วขณะ ยูกิรู้ว่ามีเรื่องร้ายแรงกว่าที่ต้องให้ความสนใจก่อน เมื่อยื่นแฟ้มเอกสารให้เจอรัลด์ จากนั้นเธอก็พูดขึ้น “สเวนกลับมาแล้วค่ะ นายท่าน…เป็นผลให้เดรก, ไทสัน, คุณวิสเลอร์…พวกเขา…พวกเขาทั้งหมดถูกจับไป! แม้แต่ลูซี่และคนอื่น ๆ ก็ถูกเขาพาตัวไป! ราวกับว