ทุกคนในบรรดาผู้ชมด้านล่างก็ลุกขึ้นยืนกันแล้วในเวลานี้สำหรับอิโต้ เขาประกอบพิธีกรรมนักรบก่อนจะพุ่งตรงเข้าหาเจอรัลด์ในทันทีบูม!หลังจากการกระโดดขึ้นในอากาศ เขาก็ต้องการจะยกขาของเขาขึ้นเพื่อจะโจมตีหน้าอกของเจอรัลด์โดยตรงความว่องไวของเขานั้นเร็วมากอย่างไรก็ตาม แม้ว่าเขาจะว่องไว แต่เจอรัลด์ก็ยังเร็วกว่าเขาเจอรัลด์ยกขาของเขาเตะเข้าขาขวาของอิโต้อย่างฉับพลันหลังจากเสียงหวดนั้น อิโต้ก็คุกเข่าลงกับพื้นทันทีเขามีการแสดงออกที่เจ็บปวดอย่างมากบนใบหน้าของเขา“อะไรเนี่ย?!”ทุกคนในบรรดาผู้ชมตกอยู่ในความตกใจกันสุดขีดตอนที่ไวร่าเห็นเจอรัลด์ขึ้นไปบนเวทีเมื่อครู่ เธอก็เป็นกังวลอย่างมากเพราะเธอรู้ว่านักรบญี่ปุ่นคนนี้มีสมรรถภาพสูงมาก เจอรัลด์ที่มีแขนขาบอบบางเช่นนั้นจะเป็นคู่ต่อสู้ของเขาได้ยังไงล่ะ?!ไวร่าเป็นคนจิตใจดี และเธอก็มักจะทนไม่ได้ที่เห็นแม้แต่กระต่ายขาวตัวหนึ่งได้รับบาดเจ็บด้วยซ้ำยิ่งไปกว่านั้น เมื่อนี่คือสามีของเธอล่ะ?ไวร่าหวาดกลัวมาก และเธอก็รู้สึกใจหายใจคว่ำเมื่อเธอคิดถึงสถานการณ์ของคุณธันเดอร์เมื่อครู่นี้อย่างไรก็ตาม เธอไม่เคยคาดคิดว่าเจอรัลด์จะมีความเชี่ยวชาญขนาดนี้ได้
เมโกะพูดเบา ๆอิโต้ประหลาดใจ “ไม่ใช่นักรบธรรมดาทั่วไปงั้นเหรอครับ?”เมโกะจ้องไปที่เจอรัลด์และคนอื่น ๆ ที่กำลังเดินลงไปจากภูเขาด้วยสายตาความริษยาในดวงตาของเธอ “อืม นายจำไม่ได้เหรอ คุณปู่บอกพวกเราว่าเมื่อความแข็งแกร่งทางกายภาพของบุคคลและเส้นลมปรานของเขาถึงระดับหนึ่งแล้ว เขาก็จะไม่ใช่นักรบธรรมดาทั่วไปอีกต่อไปเพราะร่างกายของเขาจะเริ่มปลดปล่อยกำลังภายในออกมา!” “นั่นจะไม่ได้หมายความว่าเขาเป็นนักต่อสู้ไปแล้วเหรอครับ ถ้าอย่างนั้น? ในกรณีนั้น นั่นก็ไม่น่าประหลาดใจเลย! ผมจะเป็นคู่ต่อสู้ของนักต่อสู้ที่ฝึกกำลังภายในได้ยังไงล่ะ?! อย่างไรก็ตาม มันก็ดูเหมือนไม่ถูกต้องนะ พี่สาว ผมจำได้ว่าคุณปู่พูดไว้ว่าปรมาจารย์ที่มีพรสวรรค์บางคนก็ไม่สามารถทำให้เกิดกำลังภายในได้ แม้หลังจากการฝึกฝนและฝึกซ้อมมาตลอดชีวิตของพวกเขาก็ตาม ถึงอย่างนั้น เขาก็ดูเหมือนจะมีอายุพอ ๆ กันกับพวกเรา เช่นนั้น เขาจะรู้วิธีใช้กำลังภายในของเขาได้ยังไงกัน?!” เมโกะกล่าว “นั่นก็เป็นสิ่งที่ฉันรู้สึกงุนงงเช่นกัน! เขาอายุน้อยมากขนาดนี้ แต่จริง ๆ แล้วเขามีร่างกายที่คนธรรมดาทั่วไปไม่มี นอกจากนี้ เขายังได้พัฒนากำลังภายในที่แข็งแกร่งอย่างมากอ
เจอรัลด์ไม่มีทางเลือกนอกจากนำราชาโสมติดตัวไปด้วย ขณะที่เขานั่งเฮลิคอปเตอร์ไปด้วยกันกับพวกเขาหลังจากขึ้นไปบนเฮลิคอปเตอร์ พวกเขาก็ปิดตาเจอรัลด์ไว้เขาเป็นใครกัน?ใครจะอยากพบเขากันล่ะ?เขายิ่งรู้สึกประหลาดใจและงุนงงมากขึ้นในเวลานี้ผู้ชายเหล่านี้ทั้งหมดล้วนเป็นเหล่าปรมาจารย์ที่เหนือปรมาจารย์ทั้งหมดอย่างไม่ต้องสงสัย แม้แต่เจอรัลด์เองก็จะไม่สามารถที่จะจัดการโจมตีพวกเขาได้แม้แต่ครั้งเดียวนี่จึงทำให้เจอรัลด์สงสัยว่าพวกเขายังเป็นมนุษย์ธรรมดาหรือไม่นับตั้งแต่วัยเด็กของเขา นอกเหนือจากฟินน์เลย์ เจอรัลด์ก็ไม่รู้จักปรมาจารย์คนอื่นใดเลยอย่างไรก็ตาม ถ้าเป็นฟินน์เลย์ที่ต้องการจะพบเขา เขาก็คงจะไม่ต้องทำเรื่องทั้งหมดนี้และเลยเถิดขนาดนี้เลย! เจอรัลด์ไม่รู้ว่าพวกเขาต้องบินไปนานแค่ไหนกันหลังจากนั้น ผู้ชายสี่คนนั้นก็พาเจอรัลด์ลงไปจากเฮลิคอปเตอร์เจอรัลด์สามารถได้กลิ่นจาง ๆ ของทะเล และเขาก็สามารถได้ยินเสียงลมทะเลพัดโชยและโหยหวน ไม่ไกลมากเกินไป ก็มีเสียงคลื่นรุนแรงกระทบกันเป็นระลอกจากนั้นผ้าปิดตาของเขาก็ถูกถอดออกสิ่งแรกที่เห็น มันเป็นเกาะแห่งหนึ่งจริง ๆ“นี่คือที่ไหนกัน?” เจอรัลด์ถามผู้ช
แฟรงค์หัวเราะคิกคัก และพยักหน้าเป็นบอกให้เจอรัลด์ทานจานต่อไป“นี่คืออะไรครับ?” “อะไรนะ? ตาเหยี่ยวงั้นเหรอ? โอ้ว ไม่นะ…”เจอรัลด์รู้สึกคลื่นไส้ เมื่อเขาเห็นจานของสิ่งที่มีสีแดงสดอยู่แฟรงค์จะปล่อยเจอรัลด์ไป ถ้าเขาทานทุกอย่างบนโต๊ะจนหมดเท่านั้น“นี่มันสถานที่แบบไหนเนี่ย?!” เจอรัลด์อาเจียนอยู่หลายครั้ง ขณะที่เขาถามตัวเองคำถามนั้นสิ่งที่เขานึกไม่ถึงก็คือสิ่งต่าง ๆ กำลังเริ่มเลวร้ายลงตลอดหนึ่งเดือนนั้น เจอรัลด์ต้องกินน้ำดีงูที่มีอายุเป็นร้อยปีเหล่านั้น และอาบน้ำในสระสมุนไพรเจอรัลด์เพียงคุ้นเคยกับการอาบน้ำก็เพราะฟินน์เลย์ได้ฝึกฝนเขาแบบนั้นนั้นเท่านั้นอย่างไรก็ตาม เจอรัลด์รู้สึกว่าสระสมุนไพรนี้มีประสิทธิภาพมากกว่าของฟินน์เลย์ เพราะภายในหนึ่งเดือน เขาก็มีกำลังขึ้นมากแล้วพวกเขาไม่ได้ตั้งใจจะใช้ราชาโสม แต่ภายในหนึ่งเดือน พวกเขาก็แยกราชาโสมออกเป็นสามสิบส่วนเพียงเพื่อให้เจอรัลด์ทานพวกเขาทุกคนได้ลองทำทุกอย่างที่อาจช่วยให้เจอรัลด์แข็งแกร่งมากขึ้น แต่พวกเขาเป็นใครล่ะ?“ผมจะไม่กินของเหล่านี้อีกต่อไปแล้ว เอามันไปไกล ๆ!” ในที่สุดเจอรัลด์ก็ระเบิดพูดออกมาเมื่อแฟรงค์นำอาหารบางอย่างมาให้เ
“พวกหนูทำอะไรกันบนเกาะนี้ล่ะ? พวกเขาบังคับให้หนูอยู่ที่นี่หรือเปล่า?” เจอรัลด์อยากจะรู้เพิ่มเติมเจอรัลด์ยังเริ่มสงสัยว่าผู้คนจากพระราชวังจิตวิญญาณได้ฆ่าพ่อแม่ของเด็กเหล่านี้และฉกตัวพวกเขามาอีกด้วยซ้ำ“นายน้อยเจอรัลด์ คุณคิดมาเกินไปแล้ว พวกเราช่วยชีวิตเด็ก ๆ เหล่านี้ และเลี้ยงดูพวกเขาเอง!” ผู้อาวุโสคนหนึ่งกำลังยืนอยู่ข้างหลังเจอรัลด์เขาสวมชุดคลุมสีดำ แต่ไม่ได้ปิดใบหน้าของเขาไว้เขาเดินมาหาและลูบหัวเด็กหญิงตัวน้อยเบา ๆ อย่างอ่อนโยน “เด็กน้อย คราวหน้าอย่าทานของว่างแบบนี้อีก เข้าใจไหม?” “ค่ะ คุณปู่เวลสัน คุณอยากทานขนมปังกรอบเหมือนกันหรือเปล่า?” เด็กหญิงตัวน้อยถาม“ไม่ล่ะ ขอบใจนะ หนูทานมันได้เลย อย่าลืมทำการบ้านของหนูให้เสร็จหลังจากนั้นด้วยล่ะ ถ้าเฮสกี้และพวกผู้ชายรังแกหนูอีก หนูต้องมาบอกฉันนะ!” “ขอบคุณค่ะ คุณปู่เวลสันและพี่ชาย หนูไปก่อนนะคะ!” เด็กหญิงหยิบขนมปังกรอบและวิ่งจากไป หลังจากเธอพูดขอบคุณ“คุณเป็นใครครับ?” เจอรัลด์เหลือบมองผู้อาวุโสคนนั้นและถาม“มันเป็นเวลาเพียงแค่เดือนเดียวเท่านั้น เจอรัลด์ คุณจำผมไม่ได้แล้วเหรอ?” ผู้อาวุโสคนนั้นยิ้ม“ผมจำคุณได้แล้วตอนนี้! คุณคือคนที
สำหรับเหตุผลบางอย่าง เจอรัลด์รู้สึกแปลก ๆ ขณะที่เขามองไปที่ชายชราผู้นั้น และภายใต้ความกดดันนั้น เขายังรู้สึกถูกทำให้อับอายและดูถูกอีกด้วยซ้ำ“ฮ่าฮ่าฮ่า!” ชายชราหัวเราะเสียงดัง “ดูเหมือนว่าหลานชายของฉันเข้าใจว่าสิ่งที่เขาทำผิดไปจริง ๆ!” “หลานชายงั้นเหรอ?” เจอรัลด์ตกตะลึง “คุณคือ…”“เธอไม่ได้ทักทายฉันนับตั้งแต่ที่เธอก้าวเข้ามาในนี้ ฉันคือปู่ของเธอ แดริล เจ้าเด็กโง่เอ้ย!” เขาหัวเราะ ขณะที่เขานั่งบนเก้าอี้หินอ่อน“คุณคือปู่ของผมงั้นเหรอ?! ผม…ผมคิดว่าคุณหายตัวไปเสียอีก?” เจอรัลด์ไม่เคยได้ยินอะไรเกี่ยวกับปู่ของเขามาตั้งแต่ยังเล็กแล้ว และพ่อของเขาก็เพียงบอกเขาว่าปู่ของเขาได้หายตัวไปนานกว่าทศวรรษแล้วเท่านั้นพวกเขาตามหาเขา แต่ก็ไม่มีข่าวของเขาเลย และเจอรัลด์ก็มักจะคิดอยู่เสมอว่าปู่ของเขาได้เสียชีวิตไปแล้ว เขาไม่เคยคาดคิดเลยว่าปู่ของเขายังคงมีชีวิตอยู่ และจริง ๆ แล้วเขาเป็นเจ้าของของพระราชวังจิตวิญญาณแห่งเกาะเคอเนิลนี้! “เธอดูเหมือนจะประหลาดใจนะ?” แดริลมองเขาอย่างมีความสุข“ครับ! ผมรู้สึกประหลาดใจมาก คุณปู่!” ในที่สุดเจอรัลด์ก็เข้าใจแล้วว่าทำไมเขาถึงรู้สึกแปลกมากก่อนหน้านี้“คุณ
"เขายังเก่งกว่าปู่อีกเหรอครับ?” เจอรัลด์ตกใจมากแดริลพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม “มันไม่สำคัญว่าเขาเป็นเพื่อนหรือศัตรูเพราะเขาช่วยชีวิตเธอไว้ และสอนพื้นฐานที่แข็งแกร่งมากบางอย่างให้เธอ ถ้ามันไม่ใช่เพราะเขา ฉันก็คงจะไม่ได้เจอเธอเร็วขนาดนี้หรอก!” “ฉันต้องการให้เธอมีรากฐานที่มั่นคงเพื่อที่เธอจะได้เผชิญกับการเปลี่ยนร่างที่โหดร้าย ปกติก็มักจะใช้เวลาสามปีในการสร้างรากฐานแบบนี้ขั้นมาได้ อย่างไรก็ตาม ร่างกายของเธอก็ค่อนข้างแข็งแกร่งแล้ว และด้วยความช่วยเหลือของราชาโสม ร่างกายของเธอจึงมีทุกอย่างที่จำเป็นสำหรับเธอเพื่อเอาชีวิตรอดจากการเปลี่ยนร่างที่โหดร้ายนี้แล้ว!” แดริลกล่าว“การเปลี่ยนร่างที่โหดร้ายงั้นเหรอครับ?” เจอรัลด์รู้สึกสับสนงุนงงอีกครั้ง“ใช่ มันคือบางอย่างที่ฉันได้มาจากรูปภาพดวงอาทิตย์ เพราะเช่นนั้น ฉันถึงได้รับทักษะที่คนปกติทั่วไปไม่มี และกลายมาเป็นหนึ่งในบุคคลในตำนานได้! เอาตามตรง สิ่งจำเป็นของเธอก็ยังดีว่าฉันมาก!” “บุคคลในตำนานงั้นเหรอ? ผมได้ยินเกี่ยวกับเรื่องนั้นจากฟินน์เลย์ เขาพูดว่าเมื่อนักรบได้ฝึกฝนจนถึงระดับหนึ่งแล้ว พวกเขาก็จะได้รับกำลังภายในและกลายมาเป็นนักต่อสู้ หลังจากกลายมา
ผู้ชายหัวโล้นคนนั้นมีแผลเป็นบนใบหน้าของเขา และเขาก็ดูดุร้ายมาก“บอสสเวน ในที่สุดคุณก็กลับมา!” บางคนตะโกนขึ้น“สเวน! สเวน!” ทุกคนส่งเสียงเชียร์ พวกเขาทั้งหมดต่างก็แสดงอารมณ์กันเกินกว่าเหตุหลังจากครึ่งปีผ่านไป ราชาของพวกเขา ราชาแห่งเมืองเฮฟเวินลี ในที่สุดก็กลับมาแล้วจะเป็นใครไปได้ถ้าไม่ใช่ สเวน เวสต์มอร์?“บอสสเวน คุณได้ไปเรียนต่อในสาขาศิลปะการทำอาหารเป็นเวลานานแล้ว และตอนนี้เมืองเฮฟเวินลีก็เปลี่ยนไปแล้ว! น้องชายของคุณ…”สเวนโบกมือของเขาอย่างเย็นชาเพื่อบอกให้ทุกคนเงียบลง “ฉันรู้เกี่ยวกับทุกอย่างที่เกิดขึ้นแล้ว ลีฟถูกฆ่าตาย ไซต์งานของเราก็ถูกบุกรุก และราชาโสมก็หายไปแล้ว ฉันรู้ทุกอย่าง!” “รอลยัล ดราก้อน กรุ๊ป ใช่ไหม? พวกเขาคิดว่าไม่มีเวสต์มอร์เหลืออยู่ในเมืองเฮฟเวินลีแล้วจริง ๆ เหรอ?” ดวงตาของสเวนเย็นชาและเฉียบแหลมณ รอลยัล ดราก้อน กรุ๊ป“บอสไปที่ไหนกัน? ยังคงไม่มีข่าวอีกเหรอ?” “พวกเราเพียงรู้ว่าเขาไปทางเหนือเท่านั้น และเขาอยู่ในเวสตัน แม้แต่ผู้คนจากญี่ปุ่นก็ส่งคนมาตามหาเขา แต่ก็ไม่มีข่าวเกี่ยวกับบอสเลยครับ!” “ค้นหาเขาต่อไป!” เดรกโกรธมากเดรก, ไทสัน และวิสเลอร์เดินขึ้นลงสำนั