All Chapters of มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน: Chapter 981 - Chapter 990

“มาร์จอรี คุณมาได้เวลาพอดีในวันนี้! คุณจะมีโอกาสได้เห็นเจ้านายใหญ่ในเมืองเฮฟเวินลีแล้ว!” ควินแลนก็กำลังตั้งหน้าตั้งตารอสำหรับช่วงเวลานี้เช่นกันมาร์จอรียืดผมของเธอ ขณะที่เธอถาม “ตามสิ่งที่คุณเพิ่งพูด มันดูเหมือนราวกับว่าคุณไม่เคยพบเขามาก่อนหน้านี้เลยใช่ไหมคะ?” “แน่นอนว่าไม่ครับ! แม้แต่พ่อของผมก็เคยเห็นเขาครั้งเดียวจากไกล ๆ มีเฉพาะหัวหน้าของเขตเมืองทาลโก้เท่านั้นที่เคยติดต่อโดยตรงกับเขา!” ควินแลนตอบกลับ ขณะที่เขายิ้มให้สำหรับเจอรัลด์ เขาได้สังเกตการณ์กองกำลังใหญ่ทั้งหมดจากด้านล่างเวทีมาตลอด ตอนนี้เขาก็เกือบจะสังเกตการณ์ทุก ๆ กองกำลังที่นี่เสร็จแล้วเจอรัลด์ได้เผชิญหน้าและต่อสู้กับปรมาจารย์หลายคนในช่วงหกเดือนที่ผ่านมานี้หรือมากกว่านั้นอย่างไรก็ตาม นับตั้งแต่บางคนพยายามวางแผนลอบโจมตีไวร่าในคืนก่อน เจอรัลด์ก็รู้สึกแล้วว่าคนกลุ่มนี้ต่างก็ไม่ได้ธรรมดากันเลยดังนั้นเจอรัลด์จึงไม่รีบที่จะลุกยืนขึ้นและก้าวออกไปข้างหน้าโดยไม่รู้หรือค้นพบรายละเอียดที่แน่ชัดแต่ในเวลานี้ เจอรัลด์ได้รู้เห็นความแข็งแกร่งและความสามารถของพวกเขาแล้วตอนนี้เจอรัลด์จึงรู้สึกมั่นใจ และแน่ใจในใจแล้วเช่นนั้น

เมโกะพูดเบา ๆอิโต้ประหลาดใจ “ไม่ใช่นักรบธรรมดาทั่วไปงั้นเหรอครับ?”เมโกะจ้องไปที่เจอรัลด์และคนอื่น ๆ ที่กำลังเดินลงไปจากภูเขาด้วยสายตาความริษยาในดวงตาของเธอ “อืม นายจำไม่ได้เหรอ คุณปู่บอกพวกเราว่าเมื่อความแข็งแกร่งทางกายภาพของบุคคลและเส้นลมปรานของเขาถึงระดับหนึ่งแล้ว เขาก็จะไม่ใช่นักรบธรรมดาทั่วไปอีกต่อไปเพราะร่างกายของเขาจะเริ่มปลดปล่อยกำลังภายในออกมา!” “นั่นจะไม่ได้หมายความว่าเขาเป็นนักต่อสู้ไปแล้วเหรอครับ ถ้าอย่างนั้น? ในกรณีนั้น นั่นก็ไม่น่าประหลาดใจเลย! ผมจะเป็นคู่ต่อสู้ของนักต่อสู้ที่ฝึกกำลังภายในได้ยังไงล่ะ?! อย่างไรก็ตาม มันก็ดูเหมือนไม่ถูกต้องนะ พี่สาว ผมจำได้ว่าคุณปู่พูดไว้ว่าปรมาจารย์ที่มีพรสวรรค์บางคนก็ไม่สามารถทำให้เกิดกำลังภายในได้ แม้หลังจากการฝึกฝนและฝึกซ้อมมาตลอดชีวิตของพวกเขาก็ตาม ถึงอย่างนั้น เขาก็ดูเหมือนจะมีอายุพอ ๆ กันกับพวกเรา เช่นนั้น เขาจะรู้วิธีใช้กำลังภายในของเขาได้ยังไงกัน?!” เมโกะกล่าว “นั่นก็เป็นสิ่งที่ฉันรู้สึกงุนงงเช่นกัน! เขาอายุน้อยมากขนาดนี้ แต่จริง ๆ แล้วเขามีร่างกายที่คนธรรมดาทั่วไปไม่มี นอกจากนี้ เขายังได้พัฒนากำลังภายในที่แข็งแกร่งอย่างมากอ

แฟรงค์หัวเราะคิกคัก และพยักหน้าเป็นบอกให้เจอรัลด์ทานจานต่อไป“นี่คืออะไรครับ?” “อะไรนะ? ตาเหยี่ยวงั้นเหรอ? โอ้ว ไม่นะ…”เจอรัลด์รู้สึกคลื่นไส้ เมื่อเขาเห็นจานของสิ่งที่มีสีแดงสดอยู่แฟรงค์จะปล่อยเจอรัลด์ไป ถ้าเขาทานทุกอย่างบนโต๊ะจนหมดเท่านั้น“นี่มันสถานที่แบบไหนเนี่ย?!” เจอรัลด์อาเจียนอยู่หลายครั้ง ขณะที่เขาถามตัวเองคำถามนั้นสิ่งที่เขานึกไม่ถึงก็คือสิ่งต่าง ๆ กำลังเริ่มเลวร้ายลงตลอดหนึ่งเดือนนั้น เจอรัลด์ต้องกินน้ำดีงูที่มีอายุเป็นร้อยปีเหล่านั้น และอาบน้ำในสระสมุนไพรเจอรัลด์เพียงคุ้นเคยกับการอาบน้ำก็เพราะฟินน์เลย์ได้ฝึกฝนเขาแบบนั้นนั้นเท่านั้นอย่างไรก็ตาม เจอรัลด์รู้สึกว่าสระสมุนไพรนี้มีประสิทธิภาพมากกว่าของฟินน์เลย์ เพราะภายในหนึ่งเดือน เขาก็มีกำลังขึ้นมากแล้วพวกเขาไม่ได้ตั้งใจจะใช้ราชาโสม แต่ภายในหนึ่งเดือน พวกเขาก็แยกราชาโสมออกเป็นสามสิบส่วนเพียงเพื่อให้เจอรัลด์ทานพวกเขาทุกคนได้ลองทำทุกอย่างที่อาจช่วยให้เจอรัลด์แข็งแกร่งมากขึ้น แต่พวกเขาเป็นใครล่ะ?“ผมจะไม่กินของเหล่านี้อีกต่อไปแล้ว เอามันไปไกล ๆ!” ในที่สุดเจอรัลด์ก็ระเบิดพูดออกมาเมื่อแฟรงค์นำอาหารบางอย่างมาให้เ

สำหรับเหตุผลบางอย่าง เจอรัลด์รู้สึกแปลก ๆ ขณะที่เขามองไปที่ชายชราผู้นั้น และภายใต้ความกดดันนั้น เขายังรู้สึกถูกทำให้อับอายและดูถูกอีกด้วยซ้ำ“ฮ่าฮ่าฮ่า!” ชายชราหัวเราะเสียงดัง “ดูเหมือนว่าหลานชายของฉันเข้าใจว่าสิ่งที่เขาทำผิดไปจริง ๆ!” “หลานชายงั้นเหรอ?” เจอรัลด์ตกตะลึง “คุณคือ…”“เธอไม่ได้ทักทายฉันนับตั้งแต่ที่เธอก้าวเข้ามาในนี้ ฉันคือปู่ของเธอ แดริล เจ้าเด็กโง่เอ้ย!” เขาหัวเราะ ขณะที่เขานั่งบนเก้าอี้หินอ่อน“คุณคือปู่ของผมงั้นเหรอ?! ผม…ผมคิดว่าคุณหายตัวไปเสียอีก?” เจอรัลด์ไม่เคยได้ยินอะไรเกี่ยวกับปู่ของเขามาตั้งแต่ยังเล็กแล้ว และพ่อของเขาก็เพียงบอกเขาว่าปู่ของเขาได้หายตัวไปนานกว่าทศวรรษแล้วเท่านั้นพวกเขาตามหาเขา แต่ก็ไม่มีข่าวของเขาเลย และเจอรัลด์ก็มักจะคิดอยู่เสมอว่าปู่ของเขาได้เสียชีวิตไปแล้ว เขาไม่เคยคาดคิดเลยว่าปู่ของเขายังคงมีชีวิตอยู่ และจริง ๆ แล้วเขาเป็นเจ้าของของพระราชวังจิตวิญญาณแห่งเกาะเคอเนิลนี้! “เธอดูเหมือนจะประหลาดใจนะ?” แดริลมองเขาอย่างมีความสุข“ครับ! ผมรู้สึกประหลาดใจมาก คุณปู่!” ในที่สุดเจอรัลด์ก็เข้าใจแล้วว่าทำไมเขาถึงรู้สึกแปลกมากก่อนหน้านี้“คุณ

ผู้ชายหัวโล้นคนนั้นมีแผลเป็นบนใบหน้าของเขา และเขาก็ดูดุร้ายมาก“บอสสเวน ในที่สุดคุณก็กลับมา!” บางคนตะโกนขึ้น“สเวน! สเวน!” ทุกคนส่งเสียงเชียร์ พวกเขาทั้งหมดต่างก็แสดงอารมณ์กันเกินกว่าเหตุหลังจากครึ่งปีผ่านไป ราชาของพวกเขา ราชาแห่งเมืองเฮฟเวินลี ในที่สุดก็กลับมาแล้วจะเป็นใครไปได้ถ้าไม่ใช่ สเวน เวสต์มอร์?“บอสสเวน คุณได้ไปเรียนต่อในสาขาศิลปะการทำอาหารเป็นเวลานานแล้ว และตอนนี้เมืองเฮฟเวินลีก็เปลี่ยนไปแล้ว! น้องชายของคุณ…”สเวนโบกมือของเขาอย่างเย็นชาเพื่อบอกให้ทุกคนเงียบลง “ฉันรู้เกี่ยวกับทุกอย่างที่เกิดขึ้นแล้ว ลีฟถูกฆ่าตาย ไซต์งานของเราก็ถูกบุกรุก และราชาโสมก็หายไปแล้ว ฉันรู้ทุกอย่าง!” “รอลยัล ดราก้อน กรุ๊ป ใช่ไหม? พวกเขาคิดว่าไม่มีเวสต์มอร์เหลืออยู่ในเมืองเฮฟเวินลีแล้วจริง ๆ เหรอ?” ดวงตาของสเวนเย็นชาและเฉียบแหลมณ รอลยัล ดราก้อน กรุ๊ป“บอสไปที่ไหนกัน? ยังคงไม่มีข่าวอีกเหรอ?” “พวกเราเพียงรู้ว่าเขาไปทางเหนือเท่านั้น และเขาอยู่ในเวสตัน แม้แต่ผู้คนจากญี่ปุ่นก็ส่งคนมาตามหาเขา แต่ก็ไม่มีข่าวเกี่ยวกับบอสเลยครับ!” “ค้นหาเขาต่อไป!” เดรกโกรธมากเดรก, ไทสัน และวิสเลอร์เดินขึ้นลงสำนั