All Chapters of มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน: Chapter 691 - Chapter 700

1786 Chapters

บทที่ 691

ไม่แน่ใจว่าจะพูดอะไรอื่นอีก เจอรัลด์จึงติดตามมาร์เวนเข้าไปในคาเฟ่ “แม่ง! พวกเขากำลังตามหลังเรามาจริง ๆ ด้วย!” มินดี้กระซิบเสียงเย็นชาและไม่เป็นมิตร ขณะที่เธอเห็นมาร์เวนและเพื่อนของเขาเข้ามาในคาเฟ่ผ่านหางตาของเธอ “ดูเหมือนว่าฉันจำเป็นต้องสืบสวนภูมิหลังของผู้ชายคนนั้นเหมือนกันนะ!” แจสมิน ที่นั่งอยู่ตรงกันข้ามโต๊ะ กระซิบกลับ “ไม่มีความจำเป็นสำหรับเรื่องนั้น ฉันคิดว่านะ เมื่อตัดสินจากท่าทางของเขาอย่างเดียว ดูเหมือนเขาจะเป็นผู้ชาย ประเภทที่จริงใจอยู่นะ รู้ไหม คนประเภทที่จะเปิดเผยความจริงทันทีเมื่อเขาถูกสอบสวนไงหรือเปล่า? ถ้าเธอถามฉันนะ ฉันจะพูดว่าเธอแค่กำลังอ่อนไหวมากเกินไปเกี่ยวกับเรื่องนี้” “เธอจะทำให้เขาตกใจกลัวอย่างแน่นอน ก็เหมือนกับที่เธอทำกับผู้ชายคนอื่นทั้งหมดนั่นไง ฉันหมายความว่าพูดกันตามตรงเถอะนะ มีผู้ชายกี่คนกันที่ไม่วิ่งหนีไปหลังจากพบเธอ? และฉันก็ไม่ได้กำลังพูดถึงคนเหล่านั้นที่พยายามตามจีบเธอด้วยซ้ำ! ฉันหมายถึงคนพวกนั้นที่สนใจในตัวฉันน่ะ!” “และแม้ว่ามันจะเป็นเรื่องจริงที่ตอนนี้พวกเราสามารถออกมาเรียนและรับปริญญาได้แล้ว แล้วมีความแตกต่างระหว่างพวกเรากับผู้หญิงคนอื่นที่แค่
Read more

บทที่ 692

เสียงนั้นมาจากชายหนุ่มคนหนึ่งที่เป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มที่ประกอบไปด้วยผู้คนที่มีอายุใกล้เคียงกัน พวกเขาทั้งห้าคนมีสายตาที่เย็นชา และอันตรายอย่างยิ่งพอ ๆ กันขณะที่พวกเขายืนอยู่ในฝูงชน “ทำไมพวกนายทั้งหมดถึงยังคงยืนอยู่ที่นั่นกันล่ะ? ตามเขาไปสิ!” หนึ่งในชายหนุ่มที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้าของกลุ่มตะคอกใส่แต่อย่างไรก็ตาม ก่อนที่พวกเขาจะทันได้ทำการเคลื่อนไหวถัดไป กลุ่มของคนห้าคนก็ตระหนักได้ว่าพวกเขาถูกล้อมเอาไว้แล้ว! ไม่นานการต่อสู้ก็เริ่มขึ้นและความโกลาหลก็ตามมา เป็นการป้องกันไม่ให้พวกเขาทำภารกิจของพวกเขาต่อไป “ไสไปให้พ้น!” หัวหน้าคำรามด้วยความโกรธ ขณะที่เขาผลักผู้โจมตีที่ไม่รู้จักออกไป พยายามอย่างเต็มที่ที่จะหลบหนีไปจากความยุ่งเหยิงนี้ เมื่อในที่สุดเขาสามารถเป็นอิสระได้ ก็ไม่เห็นว่าเจอรัลด์อยู่ที่ไหนแถวนี้แล้ว ด้วยความโกรธจัด หัวหน้ากลุ่มจึงเร่ิมกระทืบเท้าของเขากับถนนลาดยางเพื่อระบายความหงุดหงิดของเขา ขณะที่เรื่องนั้นเกิดขึ้น ภายในคฤหาสน์ที่ถูกปิดซ่อนไว้อย่างดีจากสายตาของสาธารณชน วัยรุ่นกลุ่มหนึ่งเข้าไปหาพ่อบ้านก่อนที่หนึ่งในพวกเขาจะถามขึ้นมา “นายหญิงน้อยอยู่ที่ไหน?” “เธออยู่ที่โ
Read more

บทที่ 693

“แจสมิน? มินดี้! มั้งสองคนจะไปไหนกัน?” ชายชราคนหนึ่งตะโกนขึ้นมาอย่างค่อนข้างเย็นชา “พวกเราจะออกไปเล่นกันค่ะ คุณปู่!” “ไม่ต้อง เธอไปไม่ได้! พวกเธอทั้งคู่ กลับมาที่นี่เดี๋ยวนี้! เด็กพวกนี้ไม่เคยออกจากบ้านกัน ไม่แม้แต่ก้าวเดียว! เข้าใจสิ่งที่ฉันบอกใช่ไหม?” ชายชราตะเบ็งเสียงใส่ ขณะที่เขาหันไปมองคนใช้ไม่กี่คน “เข้าใจแล้วค่ะ นายท่าน!” “แต่…แต่ทำไมล่ะคะ คุณปู่? ทำไมเพื่อน ๆ ที่เหลือของพวกเราถึงออกไปเล่นได้ล่ะ? ทำไมพวกเราถึงไม่สามารถทำแบบเดียวกันได้ล่ะ? พวกเราต้องการไปโรงเรียนอนุบาลและเล่นสนุกกับเพื่อน ๆ ของพวกเรา!” แจสมินที่อายุประมาณหกขวบในตอนนั้นตอบกลับ แม้ว่าจะอายุยังน้อย แต่เธอก็เริ่มตั้งคำถามกับการตัดสินใจของคุณปู่ของเธอแล้ว แต่อย่างไรก็ตาม การตอบกลับเพียงอย่างเดียวที่เธอได้รับกลับมาก็คือ การตบหน้าเธออย่างแรง! นั่นเป็นครั้งแรกที่แจสมินเคยถูกทุบตี คุณปู่ของพวกเธอรักพวกเธออย่างสุดซึ้ง นอกเหนือจากดวงดาวและดวงจันทร์แล้ว เขาจะพยายามทำให้ดีที่สุดเพื่อให้อะไรก็ตามที่พวกเธอพอใจ เอาตามตรง มินดี้และแจสมินก็ได้รับพรพร้อมกับของขวัญที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่เด็กคนไหน ๆ จะเคยหวังได้ แต่อย่าง
Read more

บทที่ 694

หลังจากพูดไปแบบนั้น เขาก็เดินไปนั่งที่โต๊ะของเขา อิซาเบลแทบจะระเบิดด้วยความโกรธ หลังจากได้ยินการตอบกลับของพวกเขา การแก้เผ็ดของพวกเขานั้นคาดไม่ถึงเลยทีเดียว! โดยเฉพาะจากเจอรัลด์ เขาเป็นคนที่เป็นปัญหาอย่างต่อเนื่องตั้งแต่แรกแล้ว ความไม่เต็มใจของเขาที่จะทำตามคำสั่งของเธอก็เหมือนกับการเหยียบกับดักระเบิด เขากล้าดีมาท้าทายความโอหังของเธอต่อหน้าทุกคนได้อย่างไร! เธอโกรธมากจนเธอโยนแก้วน้ำของเธอไปทางเขาทันที! โชคดี ของเหลวของมันเพียงสาดกระเด็นลงบนพื้นด้านหน้าโต๊ะของเขาเท่านั้น “ย้ำประโยคนั้นกับฉันตรง ๆ อีกครั้งสิ! เอาเลย! ฉันขอท้านาย!” เจอรัลด์เพียงจ้องไปที่ผู้หญิงที่พลุ่งพล่านไปด้วยความโกรธคนนั้น สุดท้าย เธอก็เป็นแค่เด็กเหลือขอชนชั้นสูงที่ถูกตามใจอีกคนที่คิดว่าโลกทั้งใบหมุนรอบตัวเองสินะ “ด้วยความยินดี! ฉันสามารถพูดมันได้อีกสิบครั้งถ้าเธอต้องการให้ฉันทำ! ฟังให้ดี ๆ ล่ะ ตอนนี้ฉันไม่อยากจะให้เธอพลาดมันในคราวนี้! ฉันพูดว่าพวกเราจะไม่สามารถยกทั้งหมดนั่นขึ้นบันไดมาได้! เธอต้องการอะไรจากพวกเราอีกล่ะ?” เจอรัลด์ตอบกลับ ความหงุดหงิดในน้ำเสียงของเขานั้นชัดเจนอย่างที่สุด ท้ายที่สุด เขาก็คุ้นช
Read more

บทที่ 695

ด้วยเหตุนั้น จากนั้นพวกเขาทั้งคู่จึงออกจากห้องเรียนไป “ฉันคิดว่านายมาที่นี่เพื่อพักร้อนเสียอีก ได้โปรดบอกด้วย ทำไมนายถึงมาเรียนในมหาวิทยาลัยนี้กัน?” “แน่นอนก็มาเรียนน่ะสิ จริง ๆ แล้ว ฉันควรจะถามนายคำถามนั้นกับนายมากกว่านะ นายมาทำอะไรที่นี่ล่ะ?” เจอรัลด์ตอบกลับ แม้พวกเขาไม่ได้บาดหมางใด ๆ ต่อกันและกันเป็นพิเศษ แต่วอร์เรนก็ไม่ได้ชอบที่จะอยู่ใกล้ ๆ เจอรัลด์โดยเฉพาะ และในทำนองกลับกันก็เช่นเดียวกัน “เนื่องจากพวกเราจะพูดถึงเรื่องนี้แล้ว ฉันจะอธิบายเรื่องต่าง ๆ ให้มันชัดเจนสำหรับนายตอนนี้ สำหรับผู้เริ่มต้น ฉันไม่ได้เป็นคนเดียวที่นี่ เมอาและคนอื่น ๆ อีกสองสามคนก็มาด้วยกันกับฉัน ฉันไม่สามารถบอกบอกนายได้ว่าพวกเรากำลังทำอะไรที่นี่กันแน่ แต่ถ้านายรู้ว่าอะไรดีที่สุดสำหรับนายละก็ นายควรจะหุบปากไว้ให้แน่นเมื่อเป็นเรื่องของพวกเรา ตัวตนของพวกเราจะไม่ได้รับการเปิดเผยภายใต้สถานการณ์ใด ๆ! นี่คือคำเตือนแรกและครั้งสุดท้ายของฉัน ดังนั้นนายจำสิ่งนั้นเอาไว้ซะ!” เมื่อเขาอธิบายจบ จากนั้นวอร์เรนก็หันหลังกลับก่อนจะเดินจากเจอรัลด์ไป ‘บางทีพวกเขาคงมาที่นี่เพราะภารกิจหรือเปล่า? ฉันก็ไม่ได้แคร์ขนาดนั้นหนิ’
Read more

บทที่ 696

หลังจากที่เจอรัลด์จากไป อาสาสมัครคนอื่นสองสามคนก็เริ่มรู้สึกเสียใจกับตัวเอง ท้ายที่สุดแล้ว พวกเธอก็อยากจะพบกับเศรษฐีเหมือนกัน! มันเป็นเพียงโชคชะตาของพวกเธอที่พวกเธอไม่ได้อยู่ที่นั่นในตอนที่เจอรัลด์ทิ้งเงินบริจาคจำนวนมหาศาลนั้นไว้ พวกเธอสามารถใช้โอกาสนั้นในการทำความรู้จักกับเขาได้! อนิจา เมื่อในที่สุดพวกเธอรู้ถึงการบริจาคจำนวนมหาศาลนั้น เจอรัลด์ก็จากไปนานแล้ว ไม่นานหลังจากนั้น อาสาสมัครทั้งหลายก็ออกจากบริเวณนั้นไปกันเป็นตอนนั้นเองที่ได้ยินเสียงเชียร์อย่างดังมาจากด้านในของห้องเรียนห้องหนึ่ง “ไม่น่าเชื่อ! สเตลล่าบริจาคไป 4,500 ดอลลาร์สำหรับการกุศลในวันนี้!” เพื่อนร่วมชั้นสองสามคนของเธออุทานขึ้นมาด้วยความตื่นเต้นกัน ก่อนหน้านี้สเตลล่าสังเกตเห็นว่ามีการดำเนินการแคมเปญการบริจาคตอนที่เธอมาถึงมหาวิทยาลัย เมื่อเห็นว่าการบริจาคไม่ได้ก่อให้เกิดอันตรายอะไร เธอจึงบริจาคเงินนั่นไป แม้เงินบริจาคนั้นไม่ได้มีค่าอะไรมากนักสำหรับเธอ และเธอก็ไม่ได้ตั้งใจจะนำหัวข้อนี้ขึ้นมาพูดในขณะที่พวกเธอพูดคุยกัน แต่การหลุดปากพูดไปของเธอก็ทำให้เพื่อนซี่ของเธอได้ยินถึงจำนวนเงินมากมายที่เธอบริจาคไป จากนั้นข้
Read more

บทที่ 697

เพื่อนร่วมชั้นทั้งหมดยังคงตกอยู่ในความงุนงงกันหลังจากความดีอกดีใจทั้งหมดนั้น เห็นได้ชัดว่าข่าวนี้ก็ไปถึงหูของอาจารย์ประจำชั้นของพวกเขาเช่นกัน เนื่องจากสเตลล่าและฟาเบียนเริ่มได้รับเกียรติ และพวกเขาทั้งคู่ก็อยู่ในชั้นเรียนของเขา นั่นจึงหมายความว่าแม้แต่เขาก็จะกลายมาเป็นที่รู้จัก! ไม่นานก็มีการประกาศ กล่าวไว้ว่านักเรียนทุกคนจากหลักสูตรปริญญาตรีจำเป็นต้องเข้าร่วมงานขอบคุณการบริจาค งานเช่นนี้เป็นงานสำคัญในวิทยาเขตเนื่องจากมีงานอื่นไม่กี่งานเท่านั้น เช่นวันกีฬา ที่เปิดโอกาสให้นักศึกษาทั้งหลายได้เพิ่มความนิยมของพวกเขา เมื่อได้ยินแบบนั้น เพื่อนร่วมชั้นของทั้งคู่ต่างก็สนับสนุนเรื่องนั้นกัน! ท้ายที่สุด พวกเขาจะไม่สนับสนุนได้อย่างไรหลังจากค้นพบว่าเพื่อนร่วมชั้นสองคนของพวกเขาจะกลายมามีชื่อเสียงในเร็ว ๆ นี้? หลังจากพักทานอาหารกลางวันสั้น ๆ ทุกคนจากหลักสูตรปริญญาตรีก็เริ่มมุ่งหน้าไปยังหอประชุมของโรงเรียนกัน แต่อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์กลับเริ่มมุ่งหน้าไปยังชั้นเรียนของพวกเขาแทน “นายจะไม่เข้าร่วมงานนี้เหรอ เจอรัลด์?” มาร์เวนถาม “ไม่ล่ะ!” เจอรัลด์ตอบกลับ เขาเคยเข้าร่วมงานแบบนี้มามากมายแล้
Read more

บทที่ 698

คำพูดดังกล่าวมาจากอิซาเบลที่ตอนนี้กำลังปรบมือเสียงดัง ขณะที่เธอเฝ้ามองวอร์เรนเดินขึ้นบันไดไป เมื่อเห็นปฏิกิริยาของเธอ เจอรัลด์จึงเพียงกรอกตาของเขา “เธอไปรู้จักกับวอร์เรนได้ยังไง อิซาเบล? ฉันคิดว่าเขาเพิ่งย้ายมาที่นี่เมื่อไม่นานมานี้เองหนิ!” หนึ่งในเพื่อนของเธอถามอย่างสงสัย “ฮ่าฮ่า…เอาล่ะ เธอก็รู้ว่าพี่ชายของฉันเป็นเพื่อนกันกับจาเมียร์ที่โด่งดังของโรงเรียนของเรา ใช่ไหม? เนื่องจากจาเมียร์และวอร์เรนเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน มันจึงเป็นเรื่องปกติที่ฉันจะรู้จักเขานะ!” “เข้าใจแล้ว!” “เมื่อพูดแล้วก็ เห็นผู้หญิงคนนั้นข้าง ๆ วอร์เรนไหม? ฉันคิดว่าเธอชื่อเมอา เธอน่ารักดี ไม่ใช่เหรอ? ฉันมีลางสังหรณ์ว่าเธออาจจะชอบวอร์เรนมาก เนื่องจากพวกเขายังย้ายมาที่นี่ด้วยกันอีกด้วยซ้ำ!” อิซาเบลกล่าวเพิ่ม แม้วอร์เรนจะได้รับความสนใจทั้งหมดในตอนนี้ แต่ในใจของเธอ อิซาเบลก็มั่นใจว่าฟาเบียนจะยังคงเป็นดาวของวันนี้ในท้ายที่สุดแน่ ด้วยเหตุนั้น เธอจึงหยุดพูดและเริ่มให้ความสนใจกับการฟังการประกาศอีกครั้ง หลังจากผู้คนไม่กี่คนขึ้นไปบนเวที พิธีกรก็พูดขึ้นมาจากนั้น “จากห้องเรียนที่สามของภาควิชาเศรษฐศาสตร์และการจัดกา
Read more

บทที่ 699

“เป็นห้องเรียนที่สามของภาควิชาเศรษฐศาสตร์และการจัดการเช่นกัน ผู้บริจาคสูงสุดได้บริจาคทั้งหมดเป็นจำนวน…500,000 ดอลลาร์!” พิธีกรตะโกนขึ้นมาอย่างตื่นเต้น การตอบสนองของนักเรียนต่อการการประกาศนั้นคือ เสียงคำรามมากมายของทั้งความตกใจและความน่าเกรงขามกัน 500,000 ดอลลาร์?! เมื่อคิดว่าพวกเขาถือว่าการบริจาค 15,000 ดอลลาร์ของฟาเบียนนั้นเกินจริงไปมากแล้ว! แต่แม้แต่หลังจากการเพิ่มสิ่งที่เทพธิดาทั้งสองได้บริจาคไป จำนวนเงินทั้งหมดของพวกเขาก็ยังคงไม่สามารถเอาชนะจำนวนเงินของผู้บริจาคสูงสุดคนนั้นที่ได้มอบเพื่อการกุศลได้เลย! 500,000 ดอลลาร์…ด้วยเงินสดที่จับต้องได้ ที่จำนวนสามารถเอื้อมไปถึงเพดานของหอประชุมได้อย่างง่ายดายเลยเนี่ยนะ! นักศึกษาทั้งหลายไม่ใช่เพียงคนเดียวที่ตกอยู่ในความกลัวด้วยความเกรงขามเหมือนกันเท่านั้น แม้แต่เหล่าผู้นำและอาจารย์ของโรงเรียนก็ลุกขึ้นจากที่นั่งของพวกเขา ปรบมือด้วยความช็อกอย่างที่สุดกับจำนวนมหาศาลนั้นกัน ในขณะที่ทั้งหมดนี้กำลังเกิดขึ้น วอร์เรนและเมอาต่างก็ยุ่งอยู่กับการแอบมองไปที่ฟาเบียนและสเตลล่ากัน ฟาเบียนและสเตลล่าเองก็ดูประหลาดใจโดยสิ้นเชิง ใครบางคนจากชั้นเรีย
Read more

บทที่ 700

เนื่องจากเขาดูไม่ดีแน่ถ้าเขาไม่ไปเอาขวดน้ำในคราวนี้ เจอรัลด์กับมาร์เวนจึงออกจากหอประชุมไป ในใจของเขา เจอรัลด์ถอนหายใจด้วยความโล่งอกที่ชื่อของเขาไม่ได้ถูกเรียกให้ออกไปก่อนหน้านี้ ในฐานะผู้บริจาาคสูงสุดคนนั้น ในทางกลับกัน มินดี้กลับรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ ขณะที่เธอเฝ้ามองเจอรัลด์และมาร์เวนออกจากห้องโถงไป “เฮ้ แจสมิน? เมื่อเจอรัลด์เดินผ่านฉันไป ฉันสามารถรู้สึกได้ว่าหัวใจของฉันเต้นรัวอย่างแรง! ให้ตาย วินาทีนั้น ฉันยังคิดที่จะอยากให้เขาอยู่เคียงข้างฉันอีกด้วยซ้ำ! ความรู้สึกนั้นคืออะไรกันเนี่ย…? แม้พวกเราไม่ได้คุ้นเคยกันกับเขาจริง ๆ แต่ทำไมเขาถึงดูคุ้นเคยขนาดนี้ล่ะ…?” มินดี้กระซิบ “ฉันเข้าใจที่เธอหมายถึง แม้เขาจะแต่งตัวเหมือนคนปกติคนหนึ่ง แต่เขาก็ไม่ได้รู้สึกเหมือนเป็นแบบนั้นแน่นอน! แต่พวกเราก็ยังไม่รู้อะไรเกี่ยวกับภูมิหลังของเขาเหมือนกัน…” แจสมินตอบกลับพร้อมกับพยักหน้า ขณะที่พวกเธอทั้งคู่ยังคงพูดคุยถึงเจอรัลด์ต่อไป ผู้ชายทั้งหกคนนั้นก็กำลังขนย้ายขวดน้ำกลับไปที่หอประชุมกันแล้ว พวกเขายังคงได้รับมอบหมายให้แจกจ่ายขวดน้ำให้กับเจ้าหน้าที่ของโรงเรียน และคนทำงานสองสามคนที่เกี่ยวข้องในง
Read more
PREV
1
...
6869707172
...
179
DMCA.com Protection Status