บททั้งหมดของ มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน: บทที่ 691 - บทที่ 700

ไม่แน่ใจว่าจะพูดอะไรอื่นอีก เจอรัลด์จึงติดตามมาร์เวนเข้าไปในคาเฟ่ “แม่ง! พวกเขากำลังตามหลังเรามาจริง ๆ ด้วย!” มินดี้กระซิบเสียงเย็นชาและไม่เป็นมิตร ขณะที่เธอเห็นมาร์เวนและเพื่อนของเขาเข้ามาในคาเฟ่ผ่านหางตาของเธอ “ดูเหมือนว่าฉันจำเป็นต้องสืบสวนภูมิหลังของผู้ชายคนนั้นเหมือนกันนะ!” แจสมิน ที่นั่งอยู่ตรงกันข้ามโต๊ะ กระซิบกลับ “ไม่มีความจำเป็นสำหรับเรื่องนั้น ฉันคิดว่านะ เมื่อตัดสินจากท่าทางของเขาอย่างเดียว ดูเหมือนเขาจะเป็นผู้ชาย ประเภทที่จริงใจอยู่นะ รู้ไหม คนประเภทที่จะเปิดเผยความจริงทันทีเมื่อเขาถูกสอบสวนไงหรือเปล่า? ถ้าเธอถามฉันนะ ฉันจะพูดว่าเธอแค่กำลังอ่อนไหวมากเกินไปเกี่ยวกับเรื่องนี้” “เธอจะทำให้เขาตกใจกลัวอย่างแน่นอน ก็เหมือนกับที่เธอทำกับผู้ชายคนอื่นทั้งหมดนั่นไง ฉันหมายความว่าพูดกันตามตรงเถอะนะ มีผู้ชายกี่คนกันที่ไม่วิ่งหนีไปหลังจากพบเธอ? และฉันก็ไม่ได้กำลังพูดถึงคนเหล่านั้นที่พยายามตามจีบเธอด้วยซ้ำ! ฉันหมายถึงคนพวกนั้นที่สนใจในตัวฉันน่ะ!” “และแม้ว่ามันจะเป็นเรื่องจริงที่ตอนนี้พวกเราสามารถออกมาเรียนและรับปริญญาได้แล้ว แล้วมีความแตกต่างระหว่างพวกเรากับผู้หญิงคนอื่นที่แค่

“แจสมิน? มินดี้! มั้งสองคนจะไปไหนกัน?” ชายชราคนหนึ่งตะโกนขึ้นมาอย่างค่อนข้างเย็นชา “พวกเราจะออกไปเล่นกันค่ะ คุณปู่!” “ไม่ต้อง เธอไปไม่ได้! พวกเธอทั้งคู่ กลับมาที่นี่เดี๋ยวนี้! เด็กพวกนี้ไม่เคยออกจากบ้านกัน ไม่แม้แต่ก้าวเดียว! เข้าใจสิ่งที่ฉันบอกใช่ไหม?” ชายชราตะเบ็งเสียงใส่ ขณะที่เขาหันไปมองคนใช้ไม่กี่คน “เข้าใจแล้วค่ะ นายท่าน!” “แต่…แต่ทำไมล่ะคะ คุณปู่? ทำไมเพื่อน ๆ ที่เหลือของพวกเราถึงออกไปเล่นได้ล่ะ? ทำไมพวกเราถึงไม่สามารถทำแบบเดียวกันได้ล่ะ? พวกเราต้องการไปโรงเรียนอนุบาลและเล่นสนุกกับเพื่อน ๆ ของพวกเรา!” แจสมินที่อายุประมาณหกขวบในตอนนั้นตอบกลับ แม้ว่าจะอายุยังน้อย แต่เธอก็เริ่มตั้งคำถามกับการตัดสินใจของคุณปู่ของเธอแล้ว แต่อย่างไรก็ตาม การตอบกลับเพียงอย่างเดียวที่เธอได้รับกลับมาก็คือ การตบหน้าเธออย่างแรง! นั่นเป็นครั้งแรกที่แจสมินเคยถูกทุบตี คุณปู่ของพวกเธอรักพวกเธออย่างสุดซึ้ง นอกเหนือจากดวงดาวและดวงจันทร์แล้ว เขาจะพยายามทำให้ดีที่สุดเพื่อให้อะไรก็ตามที่พวกเธอพอใจ เอาตามตรง มินดี้และแจสมินก็ได้รับพรพร้อมกับของขวัญที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่เด็กคนไหน ๆ จะเคยหวังได้ แต่อย่าง

ด้วยเหตุนั้น จากนั้นพวกเขาทั้งคู่จึงออกจากห้องเรียนไป “ฉันคิดว่านายมาที่นี่เพื่อพักร้อนเสียอีก ได้โปรดบอกด้วย ทำไมนายถึงมาเรียนในมหาวิทยาลัยนี้กัน?” “แน่นอนก็มาเรียนน่ะสิ จริง ๆ แล้ว ฉันควรจะถามนายคำถามนั้นกับนายมากกว่านะ นายมาทำอะไรที่นี่ล่ะ?” เจอรัลด์ตอบกลับ แม้พวกเขาไม่ได้บาดหมางใด ๆ ต่อกันและกันเป็นพิเศษ แต่วอร์เรนก็ไม่ได้ชอบที่จะอยู่ใกล้ ๆ เจอรัลด์โดยเฉพาะ และในทำนองกลับกันก็เช่นเดียวกัน “เนื่องจากพวกเราจะพูดถึงเรื่องนี้แล้ว ฉันจะอธิบายเรื่องต่าง ๆ ให้มันชัดเจนสำหรับนายตอนนี้ สำหรับผู้เริ่มต้น ฉันไม่ได้เป็นคนเดียวที่นี่ เมอาและคนอื่น ๆ อีกสองสามคนก็มาด้วยกันกับฉัน ฉันไม่สามารถบอกบอกนายได้ว่าพวกเรากำลังทำอะไรที่นี่กันแน่ แต่ถ้านายรู้ว่าอะไรดีที่สุดสำหรับนายละก็ นายควรจะหุบปากไว้ให้แน่นเมื่อเป็นเรื่องของพวกเรา ตัวตนของพวกเราจะไม่ได้รับการเปิดเผยภายใต้สถานการณ์ใด ๆ! นี่คือคำเตือนแรกและครั้งสุดท้ายของฉัน ดังนั้นนายจำสิ่งนั้นเอาไว้ซะ!” เมื่อเขาอธิบายจบ จากนั้นวอร์เรนก็หันหลังกลับก่อนจะเดินจากเจอรัลด์ไป ‘บางทีพวกเขาคงมาที่นี่เพราะภารกิจหรือเปล่า? ฉันก็ไม่ได้แคร์ขนาดนั้นหนิ’

เพื่อนร่วมชั้นทั้งหมดยังคงตกอยู่ในความงุนงงกันหลังจากความดีอกดีใจทั้งหมดนั้น เห็นได้ชัดว่าข่าวนี้ก็ไปถึงหูของอาจารย์ประจำชั้นของพวกเขาเช่นกัน เนื่องจากสเตลล่าและฟาเบียนเริ่มได้รับเกียรติ และพวกเขาทั้งคู่ก็อยู่ในชั้นเรียนของเขา นั่นจึงหมายความว่าแม้แต่เขาก็จะกลายมาเป็นที่รู้จัก! ไม่นานก็มีการประกาศ กล่าวไว้ว่านักเรียนทุกคนจากหลักสูตรปริญญาตรีจำเป็นต้องเข้าร่วมงานขอบคุณการบริจาค งานเช่นนี้เป็นงานสำคัญในวิทยาเขตเนื่องจากมีงานอื่นไม่กี่งานเท่านั้น เช่นวันกีฬา ที่เปิดโอกาสให้นักศึกษาทั้งหลายได้เพิ่มความนิยมของพวกเขา เมื่อได้ยินแบบนั้น เพื่อนร่วมชั้นของทั้งคู่ต่างก็สนับสนุนเรื่องนั้นกัน! ท้ายที่สุด พวกเขาจะไม่สนับสนุนได้อย่างไรหลังจากค้นพบว่าเพื่อนร่วมชั้นสองคนของพวกเขาจะกลายมามีชื่อเสียงในเร็ว ๆ นี้? หลังจากพักทานอาหารกลางวันสั้น ๆ ทุกคนจากหลักสูตรปริญญาตรีก็เริ่มมุ่งหน้าไปยังหอประชุมของโรงเรียนกัน แต่อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์กลับเริ่มมุ่งหน้าไปยังชั้นเรียนของพวกเขาแทน “นายจะไม่เข้าร่วมงานนี้เหรอ เจอรัลด์?” มาร์เวนถาม “ไม่ล่ะ!” เจอรัลด์ตอบกลับ เขาเคยเข้าร่วมงานแบบนี้มามากมายแล้

“เป็นห้องเรียนที่สามของภาควิชาเศรษฐศาสตร์และการจัดการเช่นกัน ผู้บริจาคสูงสุดได้บริจาคทั้งหมดเป็นจำนวน…500,000 ดอลลาร์!” พิธีกรตะโกนขึ้นมาอย่างตื่นเต้น การตอบสนองของนักเรียนต่อการการประกาศนั้นคือ เสียงคำรามมากมายของทั้งความตกใจและความน่าเกรงขามกัน 500,000 ดอลลาร์?! เมื่อคิดว่าพวกเขาถือว่าการบริจาค 15,000 ดอลลาร์ของฟาเบียนนั้นเกินจริงไปมากแล้ว! แต่แม้แต่หลังจากการเพิ่มสิ่งที่เทพธิดาทั้งสองได้บริจาคไป จำนวนเงินทั้งหมดของพวกเขาก็ยังคงไม่สามารถเอาชนะจำนวนเงินของผู้บริจาคสูงสุดคนนั้นที่ได้มอบเพื่อการกุศลได้เลย! 500,000 ดอลลาร์…ด้วยเงินสดที่จับต้องได้ ที่จำนวนสามารถเอื้อมไปถึงเพดานของหอประชุมได้อย่างง่ายดายเลยเนี่ยนะ! นักศึกษาทั้งหลายไม่ใช่เพียงคนเดียวที่ตกอยู่ในความกลัวด้วยความเกรงขามเหมือนกันเท่านั้น แม้แต่เหล่าผู้นำและอาจารย์ของโรงเรียนก็ลุกขึ้นจากที่นั่งของพวกเขา ปรบมือด้วยความช็อกอย่างที่สุดกับจำนวนมหาศาลนั้นกัน ในขณะที่ทั้งหมดนี้กำลังเกิดขึ้น วอร์เรนและเมอาต่างก็ยุ่งอยู่กับการแอบมองไปที่ฟาเบียนและสเตลล่ากัน ฟาเบียนและสเตลล่าเองก็ดูประหลาดใจโดยสิ้นเชิง ใครบางคนจากชั้นเรีย