บทที่ 693

“แจสมิน? มินดี้! มั้งสองคนจะไปไหนกัน?” ชายชราคนหนึ่งตะโกนขึ้นมาอย่างค่อนข้างเย็นชา

“พวกเราจะออกไปเล่นกันค่ะ คุณปู่!”

“ไม่ต้อง เธอไปไม่ได้! พวกเธอทั้งคู่ กลับมาที่นี่เดี๋ยวนี้! เด็กพวกนี้ไม่เคยออกจากบ้านกัน ไม่แม้แต่ก้าวเดียว! เข้าใจสิ่งที่ฉันบอกใช่ไหม?” ชายชราตะเบ็งเสียงใส่ ขณะที่เขาหันไปมองคนใช้ไม่กี่คน

“เข้าใจแล้วค่ะ นายท่าน!”

“แต่…แต่ทำไมล่ะคะ คุณปู่? ทำไมเพื่อน ๆ ที่เหลือของพวกเราถึงออกไปเล่นได้ล่ะ? ทำไมพวกเราถึงไม่สามารถทำแบบเดียวกันได้ล่ะ? พวกเราต้องการไปโรงเรียนอนุบาลและเล่นสนุกกับเพื่อน ๆ ของพวกเรา!” แจสมินที่อายุประมาณหกขวบในตอนนั้นตอบกลับ แม้ว่าจะอายุยังน้อย แต่เธอก็เริ่มตั้งคำถามกับการตัดสินใจของคุณปู่ของเธอแล้ว

แต่อย่างไรก็ตาม การตอบกลับเพียงอย่างเดียวที่เธอได้รับกลับมาก็คือ การตบหน้าเธออย่างแรง!

นั่นเป็นครั้งแรกที่แจสมินเคยถูกทุบตี

คุณปู่ของพวกเธอรักพวกเธออย่างสุดซึ้ง นอกเหนือจากดวงดาวและดวงจันทร์แล้ว เขาจะพยายามทำให้ดีที่สุดเพื่อให้อะไรก็ตามที่พวกเธอพอใจ เอาตามตรง มินดี้และแจสมินก็ได้รับพรพร้อมกับของขวัญที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่เด็กคนไหน ๆ จะเคยหวังได้

แต่อย่าง