“เป็นห้องเรียนที่สามของภาควิชาเศรษฐศาสตร์และการจัดการเช่นกัน ผู้บริจาคสูงสุดได้บริจาคทั้งหมดเป็นจำนวน…500,000 ดอลลาร์!” พิธีกรตะโกนขึ้นมาอย่างตื่นเต้น การตอบสนองของนักเรียนต่อการการประกาศนั้นคือ เสียงคำรามมากมายของทั้งความตกใจและความน่าเกรงขามกัน 500,000 ดอลลาร์?! เมื่อคิดว่าพวกเขาถือว่าการบริจาค 15,000 ดอลลาร์ของฟาเบียนนั้นเกินจริงไปมากแล้ว! แต่แม้แต่หลังจากการเพิ่มสิ่งที่เทพธิดาทั้งสองได้บริจาคไป จำนวนเงินทั้งหมดของพวกเขาก็ยังคงไม่สามารถเอาชนะจำนวนเงินของผู้บริจาคสูงสุดคนนั้นที่ได้มอบเพื่อการกุศลได้เลย! 500,000 ดอลลาร์…ด้วยเงินสดที่จับต้องได้ ที่จำนวนสามารถเอื้อมไปถึงเพดานของหอประชุมได้อย่างง่ายดายเลยเนี่ยนะ! นักศึกษาทั้งหลายไม่ใช่เพียงคนเดียวที่ตกอยู่ในความกลัวด้วยความเกรงขามเหมือนกันเท่านั้น แม้แต่เหล่าผู้นำและอาจารย์ของโรงเรียนก็ลุกขึ้นจากที่นั่งของพวกเขา ปรบมือด้วยความช็อกอย่างที่สุดกับจำนวนมหาศาลนั้นกัน ในขณะที่ทั้งหมดนี้กำลังเกิดขึ้น วอร์เรนและเมอาต่างก็ยุ่งอยู่กับการแอบมองไปที่ฟาเบียนและสเตลล่ากัน ฟาเบียนและสเตลล่าเองก็ดูประหลาดใจโดยสิ้นเชิง ใครบางคนจากชั้นเรีย
เนื่องจากเขาดูไม่ดีแน่ถ้าเขาไม่ไปเอาขวดน้ำในคราวนี้ เจอรัลด์กับมาร์เวนจึงออกจากหอประชุมไป ในใจของเขา เจอรัลด์ถอนหายใจด้วยความโล่งอกที่ชื่อของเขาไม่ได้ถูกเรียกให้ออกไปก่อนหน้านี้ ในฐานะผู้บริจาาคสูงสุดคนนั้น ในทางกลับกัน มินดี้กลับรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ ขณะที่เธอเฝ้ามองเจอรัลด์และมาร์เวนออกจากห้องโถงไป “เฮ้ แจสมิน? เมื่อเจอรัลด์เดินผ่านฉันไป ฉันสามารถรู้สึกได้ว่าหัวใจของฉันเต้นรัวอย่างแรง! ให้ตาย วินาทีนั้น ฉันยังคิดที่จะอยากให้เขาอยู่เคียงข้างฉันอีกด้วยซ้ำ! ความรู้สึกนั้นคืออะไรกันเนี่ย…? แม้พวกเราไม่ได้คุ้นเคยกันกับเขาจริง ๆ แต่ทำไมเขาถึงดูคุ้นเคยขนาดนี้ล่ะ…?” มินดี้กระซิบ “ฉันเข้าใจที่เธอหมายถึง แม้เขาจะแต่งตัวเหมือนคนปกติคนหนึ่ง แต่เขาก็ไม่ได้รู้สึกเหมือนเป็นแบบนั้นแน่นอน! แต่พวกเราก็ยังไม่รู้อะไรเกี่ยวกับภูมิหลังของเขาเหมือนกัน…” แจสมินตอบกลับพร้อมกับพยักหน้า ขณะที่พวกเธอทั้งคู่ยังคงพูดคุยถึงเจอรัลด์ต่อไป ผู้ชายทั้งหกคนนั้นก็กำลังขนย้ายขวดน้ำกลับไปที่หอประชุมกันแล้ว พวกเขายังคงได้รับมอบหมายให้แจกจ่ายขวดน้ำให้กับเจ้าหน้าที่ของโรงเรียน และคนทำงานสองสามคนที่เกี่ยวข้องในง
“…เป็น…เขาเหรอ?” แม้เมอาจะได้รับแจ้งจากวอร์เรนแล้วว่าเจอรัลด์ก็กำลังเรียนอยู่ที่นี่ แต่เธอก็ยังไม่ได้เห็นเขาเป็นการส่วนตัวจนกระทั่งถึงตอนนี้ เมื่อเห็นว่าเขากำลังถือขวดน้ำอยู่จึงก่อให้เกิดท่าทางดูถูกเหยียดหยามขึ้นมาบนใบหน้าของเธอทันที แม้ตอนนี้เขาอยู่ในโรงเรียนอื่น เขาก็ยังคงเป็นคนขี้แพ้เหมือนเดิมกับที่เขาเป็นในตอนที่อยู่มัธยมปลาย เมื่อคิดว่าเขายังคงถูกสั่งให้ไปขนน้ำและแจกจ่ายให้กับคนอื่น ๆ นั่น! เธอไม่อยากจะรู้ด้วยซ้ำว่าทำไมเจอรัลด์ถึงกำลังเรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยซอลฟอร์ดในตอนนี้ ขณะเดียวกัน พวกหญิงสาวจากก่อนหน้านี้ตอนนี้ก็กำลังรุมล้อมเจอรัลด์อยู่ “นี่หมายความว่ายังไงกัน?” หนึ่งในผู้บริหารสูงสุดถามขึ้นมา “ผู้จัดการลุค! พวกเราพบเขาแล้วค่ะ! เขาคือคนที่บริจาคเงิน 500,000 ดอลลาร์ไงคะ!” หนึ่งในอาสาสมัครหญิงกล่าวด้วยความชื่นชม “…อะไรนะ?” เมื่อได้ยินคำพูดของเธอ ทุกคนก็ถึงกับเงียบไป ทุกคนมีท่าทางของความตกใจ และไม่เชื่ออย่าที่สุดอยู่บนใบหน้า และนี่โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับคนเหล่านั้นที่กำลังยืนอยู่บนเวทีในตอนนี้ สเตลล่าเองก็จ้องไปที่เจอรัลด์อย่างกระดากใจ ขณะที่เธอวางสายโทรศัพ
แม้เขาจะเคยเห็นเมอาว่าเป็นเทพธิดาคนหนึ่งในสมัยที่เขายังยากจนอยู่ แต่นี่คือฟางเส้นสุดท้ายแล้ว เจอรัลด์จะไม่ทนกับความตรงไปตรงมาและความปากจัดของเธออีกต่อไป! “อืมเพราะฉันกำลัง ‘แกล้งเป็น’ เหมือนผู้ชายที่ร่ำรวยอยู่แล้ว ฉันก็อาจจะ ‘แกล้งทำ’ จนถึงที่สุดสิ! รู้ไหม ฉันจะเพิ่มอีก 150,000 ดอลลาร์ให้กับ 500,000 ดอลลาร์ขั้นต้นนั้น!” เจอรัลด์ประกาศออกมาด้วยรอยยิ้มขมขันแกมเหน็บแนม “ว ว่าไงนะ?” เมื่อได้ยินแบบนั้น ทุกคนจึงตกอยู่ในอาการช็อกอย่างสุด ๆ! ราวกับว่า 500,000 ดอลลาร์นั้นยังไม่พองั้นแหละ! คน ๆ นี้ตอนนี้กำลังบริจาคทั้งหมดเป็นจำนวนถึง 650,000 ดอลลาร์เพื่อการกุศล! ณ จุดนี้ เพื่อนร่วมชั้นที่เหลือของเจอรัลด์ทั้งหมดต่างก็กำลังจ้องไปที่เขาด้วยสายตาที่เบิกกว้างกัน มันเป็นเรื่องยากสำหรับพวกเขาที่จะประมวลผลว่าบุคคลที่ดูธรรมดาเช่นนี้จริง ๆ แล้วจะเป็นชายที่ร่ำรวยเช่นนี้ได้! แม้นี่จะเป็นปฏิกิริยาของเพื่อนร่วมชั้นของเจอรัลด์ แต่ความเงียบก็สิ้นสุดลงเมื่อหนึ่งในนักเรียนจากชั้นปีที่สามอีกคนเริ่มส่งเสียงเชียร์ขึ้นมา! เมื่อได้ยินแบบนั้น การตอบสนองเป็นลูกโซ่ของเสียงเชียร์และการปรบมือไม่นานก็ตาม!
“โอ้? นายวางแผนจะมอบทั้งหมดนั้นให้ใครกัน?” เจอรัลด์ถาม ขณะที่เขายังคงยิ้มต่อไป เจอรัลด์สงสัยอย่างจริงจัง เนื่องจากนี่เป็นครั้งแรกที่เขาเคยเห็นด้านนี้ของมาร์เวน “ฮ่าฮ่า…ระหว่างนายกับฉันนะ เป็นผู้หญิงที่ฉันชอบน่ะ! เธอมาจากสมาคมเทควันโด้ซึ่งจะจัดการแข่งขันในเร็ว ๆ นี้! เนื่องจากเธอฝึกฝนอย่างหนักมาตลอด ฉันจึงคิดที่จะซื้ออาหารเพื่อให้เธออยู่ดีกินดีไง!” มาร์เวนตอบกลับ ด้วยรอยยิ้มกว้างบนใบหน้าของเขา เมื่อได้ยินแบบนั้น เจอรัลด์จึงรู้สึกมีความสุขกับมาร์เวน แม้มาร์เวนจะเป็นหนึ่งในคนที่ฉลาดกว่า แต่ความรู้สึกของเขาก็ยังคงเรียบง่ายและจริงใจเนื่องจากตอนนี้พวกเขาก็ค่อนข้างสนิทกันแล้ว เจอรัลด์จึงตัดสินใจที่จะติดตามไปด้วย สุดท้าย พวกเขาก็มาถึงที่สมาคมเทควันโด้ ด้านใน ผู้คนจำนวนค่อนข้างมากกำลังยุ่งอยู่กับการฝึกกัน เมื่อมองไปรอบ ๆ ในขณะที่กอดอาหารทั้งหมดที่เขาซื้อไว้ในอ้อมแขน ในที่สุดมาร์เวนก็พบคนที่เขากำลังมองหาอยู่แล้ว ผู้หญิงที่เขาชอบนั้นสวยจนน่าตะลึงเสียจริง พูดได้แค่นี้ “ฮ่าฮ่าฮ่า! ดูสิว่าใครอยู่ที่นี่ ราเคล! เจ้าอ้วนคนนั้นมาที่นี่เพื่อนำอาหารมาให้เธออีกแล้ว!”สมาชิกสองสามคนที่ก่อนหน้าน
เธอรู้ดีว่ามาร์เวนชอบเธอ แต่อย่างไรก็ตาม แม้ว่าเธอจะบอกไปชัดเจนที่สุดแล้วว่าเธอไม่ได้ชอบเขา แต่ทำไมเขาถึงยังคงตามรังควานเธออยู่ล่ะ? ผู้หญิงทุกคนก็มีอีโก้ให้รักษาไว้เมื่อเป็นเรื่องของความสัมพันธ์ ถ้าราเคลได้รับการปฏิบัติเช่นเดียวกันจากผู้ชายที่ดูดีกว่า เธอก็คงจะไม่ว่าอะไรหรอก แต่อย่างไรก็ตาม มาร์เวนเป็นคนละเรื่องกันโดยสิ้นเชิงเลย ไม่ว่าจะอย่างไร สำหรับคนส่วนใหญ่ โดยทั่วไปแล้วเขาก็มีภาพลักษณ์ที่ไม่ดีถ้าเธอจะพูดตามตรงเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างครบถ้วนนะ หลังจากถูกทำให้ขายหน้าต่อหน้าคนมากมายขนาดนี้ เธอก็คงจะเตะเขาออกประตูไปแล้ว ถ้าเธอมีการตระหนักถึงศีลธรรมน้อยกว่านี้! “จ เจอรัลด์!” มาร์เวนตะโกนขึ้นมา ขณะที่เขารีบเข้าไปหาเจอรัลด์เพื่อช่วยให้เขาลุกขึ้น ในขณะที่เจอรัลด์ดูเหมือนว่าเขาต้องการจะโต้เถียงกับราเคลต่อไปอย่างชัดเจน แต่มาร์เวนก็สังเกตเห็นว่าสมาชิกชมรมเทควันโด้สองสามคนได้มาล้อมรอบเขาเอาไว้ แล้ว ด้วยกลัวว่าเจอรัลด์จะได้รับบาดเจ็บ เพราะเขาอีกครั้ง มาร์เวนจึงลากเขาออกไปจากที่นั่นทันที ทั้งสองคนยังคงเดินต่อไปจนกระทั่งพวกเขามาถึงที่สวนที่ตั้งอยู่ด้านนอกวิทยาเขตของพวกเขา เมื่อพบสถ
“เกิดอะไรขึ้นกันแน่? ไม่ต้องรีบร้อน แค่ตั้งใจเล่าให้ฉันฟังเกี่ยวกับทุกอย่างโดยละเอียด!” เจอรัลด์กล่าวเพิ่มเติม “เป็น…คุณปู่ฟินน์เลย์น่ะสิ! เขากำลังเก็บของและพยายามจะจากไป! แม้แต่ตอนนี้ ฉันก็ยังคงพยายามที่จะหยุดเขาไม่ให้ทำแบบนั้นอยู่!” “อะไรนะ? แต่ทำไมล่ะ? ทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่นดีมาสักพักแล้วในตอนนี้! ทำไมจู่ ๆ ถึงอยากจะจากไปล่ะ?” เจอรัลด์ตอบกลับ รู้สึกสับสนงุนงง เจอรัลด์เห็นฟินน์เลย์เป็นชายชราลึกลับที่ แม้อยู่ในวัยชราแล้ว ก็ยังคงสู้รบอยู่คนเดียวแทบจะตลอดเวลา มันเป็นโชคชะตาที่นำพาให้เจอรัลด์ และฟินน์เลย์มาพบกัน และชายชราก็ช่วยเหลือเจอรัลด์มาในหลาย ๆ โอกาสแล้ว แม้ฟินน์เลย์ยังคงดูเหมือนจะสนุกกับการกวนใจเขาอยู่ แต่เจอรัลด์ก็ไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ ท้ายที่สุดแล้ว เขาก็ได้รับความช่วยเหลือมากมายจากชายชรามาแล้วอยู่ดีเพื่อตอบแทบความช่วยเหลือของชายชรา เจอรัลด์จึงยินดีต้อนรับการมีอยู่ของฟินน์เลย์ โดยการบริการฟินน์เลย์ด้วยอาหารเลิศรส และยังมีสถานที่ให้พักอยู่ในคฤหาสน์ของเขาอีกด้วย เนื่องจากว่าฟินน์เลย์ช่วยชีวิตของเควต้าเช่นกัน แม้แต่เธอก็ปฏิบัติต่อเขาเป็นอย่างดี และเธอก็ม
“เอาล่ะ เอางี้ไหม? ฉันจะอยู่ที่นี่อีกสามวัน และแม้ว่าเธอจะไม่สามารถเรียนรู้การเคลื่อนไหวที่ยาก ๆ ได้ภายในช่วงเวลาอันสั้น ๆ แต่ภายได้การแนะนำของฉัน เธอจะสามารถเรียนรู้ได้อย่างน้อยสองสามอย่างสำหรับการป้องกันตัว วิธีนั้น ศัตรูของเธอจะไม่สามารถเข้ามาใกล้เธอได้มากเกินไปได้อย่างง่ายดายขนาดนั้น! แม้การเคลื่อนไหวเองจะใช้ได้จริงและเรียนรู้ง่ายกว่า โดยทั่วไปแล้ว จำไว้ว่าการเคลื่อนไหวเหล่านี้ไม่ได้ออกแบบมาเพื่อใช้ทำร้ายคน! พวกมันมีไว้เพื่อป้องกันตัวเป็นหลัก ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม!” ฟินน์เลย์กล่าว “…เดี๋ยว คุณไม่ได้ล้อเล่น ใช่ไหม? ผมจะสามารถเรียนรู้การป้องกันตัวพื้นฐานได้ในเวลาแค่สามวันงั้นเหรอ?” เจอรัลด์ตอบกลับด้วยรอยยิ้ม “ฟังนะ ถ้าฉันบอกว่าเธอสามารถเชี่ยวชาญมันได้ งั้นเธอก็จะทำได้อย่างแน่นอน! ถือซะว่าตัวเองโชคดีที่ฉันยังจะอยู่ต่อเพื่อสอนเธอด้วยซ้ำ เจ้าหลานชายเหลือขอ! และไม่ต้องมองฉันด้วยสายตาที่สงสารนั่นเลย! ถ้าเธอไม่เชื่อฉัน ก็ลองตีฉันด้วยทั้งหมดที่เธอมีสิ!” ฟินน์เลย์กล่าวขณะที่เขาโบกมือให้เจอรัลด์ให้เข้าหาเขา “ผมไม่ต้องการจะ! อีกครั้งนะ คุณควิก ผมเจ็บแค่นี้เพราะผมไม่ได้สู้กลับ! ผมไม่สู้กับ