All Chapters of มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน: Chapter 551 - Chapter 560

เจอรัลด์ยื่นมือเข้ามายุ่งเพราะเขาไม่อาจทนเฝ้ามองจาวิส และโยลันดาใช้อำนาจของเขาในทางที่ผิดต่อไปได้ นอกจากนี้ ในที่สุดเจอรัลด์ก็จำได้แล้วว่าเบลก วาดฟอร์ดเป็นใคร เขาคือคนที่จัดงานเลี้ยงวันเกิดให้เอเลน่า ลาร์ซันนั่นเอง เจอรัลด์มัวแต่ยุ่งอยู่กับลิเลียนในระหว่างงานเลี้ยงนั้น ดังนั้นเขาจึงได้พูดคุยสั้น ๆ กับเบลกในตอนนั้นเท่านั้น อย่างมากที่สุดพวกเขาก็รู้จักกันแล้ว อย่างไรก็ตาม จาวิสและโยลันดาเห็นได้ชัดว่ากำลังล้ำเส้นมากไปแล้ว และทั้งหมดนี้เป็นเพราะเขาต้องการจะทำตัวไม่ให้เป็นจุดสนใจเอง ถ้าพวกเขาเป็นเพื่อนสนิทกัน เขาก็คงแค่ปล่อยมันให้ผ่านไป แต่อย่างไรก็ตาม สองคนนี้ก็เป็นคนไม่สำคัญโดยสิ้นเชิงอยู่แล้ว ‘ทำไมฉันถึงยังคงเอาแต่เงียบและปล่อยให้คนโง่เหล่านี้มีวิธีจัดการกับคนของฉันกันล่ะ?’ เจอรัลด์คิดกับตัวเอง “ค คุณคลอฟอร์ด? คุณอยู่นี่ตลอดเวลาเลยเหรอครับ?” เบลกรู้ว่าเขาพังแน่ทันทีที่เขาเห็นเจอรัลด์ มันเหมือนราวกับว่าหัวใจของเขาเพิ่งจะหล่นลงไปในกะเพาะอาหารเลย เขาโกรธมากหลังจากได้ยินว่าลูกสาวสุดที่รักของเขาได้รับบาดเจ็บ เนื่องจากว่าความสนใจทั้งหมดของเขามุ่งไปที่โยลันดาและจาวิส เบลกจึงไม่ได้ให้

“แม่ง! ควีนนี่? ฉันให้คำตอบเธอไปแล้วไง!” เจอรัลด์ตะโกนพร้อมกับเด้งตัวขึ้น แน่นอนว่าเขาไม่ได้คาดคิดว่าเธอจะไล่ตามเขามา “นายเป็นอะไรเนี่ย? ฉันแค่…กังวล! ดูสิ นายอาจจะถูกลอตเตอรี่หรือบางอย่าง และแม้ว่าฉันไม่มั่นใจว่านายชนะรางวัลได้มาเท่าไหร่! แต่นายไม่ทำตัวไร้เดียงสามากเกินไปหน่อยหรือไง? สังคมจะทำร้ายนายได้นะ! ไม่ว่านายจะได้เงินรางวัลมามากเท่าไหร่ ระวังไว้ให้ดีและอย่าโดนหลอกเข้าล่ะไม่อย่างงั้นละก็นายจะลงเอยอยู่ข้างถนนในภายหลัง!” ‘ใช่…นั่นดูมีเหตุมีผลมากขึ้นมาหน่อย เจอรัลด์ต้องลงทุนในแหล่งท่องเที่ยวด้วยเงินลอตเตอรี่ของเขาแน่’ นี่เป็นข้อสรุปที่สมเหตุสมผลอย่างเดียวที่เธอสามารถคิดขึ้นมาได้ในขณะนั้น อารมณ์ของเธออยู่ในความสับสนอลหม่านและเธอก็รู้สึกหัวเสียอย่างมากกับการเปลี่ยนแปลงฉับพลันในสถานะทางอำนาจนี้ หลังจากพูดในสิ่งที่เธอต้องการจะทำให้ตัวเองสงบสติอารมณ์ลงแล้ว ควีนนี่ก็ออกจากสำนักงานไปทันที แก้มของเธอป่องขึ้น “ฮ่า ผู้หญิงคนนี้…ถ้าเธอได้รู้ถึงตัวตนที่แท้จริงของฉันละก็ ฉันคงได้ยินเธอกวนประสาทอยู่เรื่อย ๆ ล่ะสินะ!” เจอรัลด์กล่าวก่อนจะหัวเราะเบา ๆ ขณะที่เบลกออกไปทำธุระของเขา เจอรัลด์จึ

“ฉันขอโทษนะ เจอรัลด์…” พวกเธอทั้งคู่พูดขึ้นมาในเวลาเดียวกัน ทั้งสองคนมีสีหน้าที่เต็มไปด้วยความกระดากอายและเสียใจ “ไม่เป็นไร!” เจอรัลด์ตอบขณะที่เขาส่งรอยยิ้มที่อ่อนโยนให้ แม้เขายังคงดีกับพวกเธออยู่ พวกเขาทั้งสามคนรู้ดีว่ามิตรภาพของพวกเขาคงไม่สามารถแก้ไขได้อย่างแท้จริง ที่แล้วก็แล้วไป และพวกเขาก็ไม่สามารถย้อนกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้อีก เจอรัลด์จะเพียงปฏิบัติต่อพวกเธอในฐานะคนรู้จักกันเท่านั้นตอนนี้ ไม่มีอะไรไปมากกว่านั้น ทั้งชารอนและเซลล่าเข้าใจในสิ่งที่เจอรัลด์กำลังจะสื่อ ทั้งสองรู้ว่าพวกเธอไม่อาจย้อนเวลาไปแก้ไขความผิดพลาดทั้งหมดของพวกเธอได้ และความเข้าใจนั้นทำให้พวกเธอรู้สึกเหมือนหัวใจของพวกเธอกำลังถูกทิ่มแทงด้วยเข็มนับพันเล่มเลยทีเดียว ถ้าเพียงแต่พวกเขาจะยังคงเป็นเพื่อนกัน การรวมตัวกันนี้ก็คงจะดีกว่านี้มาก ไม่ต้องการยืดความอึดอัดนี้ต่อไป เจอรัลด์จึงตัดสินใจมุ่งหน้ากลับไปเนื่องจากมันก็เริ่มดึกแล้วเหมือนกัน ทั้งหมดที่เขารู้ ควีนนี่โรคจิตคนนั้นก็น่าจะกลับบ้านไปแล้ว เจอรัลด์ไม่มีเรี่ยวแรงที่จะเดินกลับเลยจริง ๆ ดังนั้นเขาจึงใช้รถออดี้ A6 ของบริษัทขับกลับบ้าน และในขณะที่เขาไปถึงทางเข้

ขณะนั้นเอง คู่รักและชายหนุ่มคนหนึ่งก็เดินออกมาจากโรงแรมกัน พวกเขาทั้งหมดบังเอิญเห็นเลลากำลังคุยกับเจอรัลด์อยู่ ชายวัยกลางคนที่ตะโกนเรียกพวกเขาออกมาอย่างเย็นชาเมื่อไม่กี่วินาทีก่อนนั้น ตอนนี้กำลังเดินมาหาทั้งสองคน ดูเหมือนเขาจะเป็นหัวหน้าของกลุ่ม และตามปกติแล้วเขาก็ไม่ใช่ใครอื่นที่ไหนนอกจากวิลลี่เอง “พ่อมาทำอะไรที่นี่คะ? หนูแค่ช่วยเจอรัลด์ซื้อของบางอย่างเอง!” เลลาบ่น “ว่าไงนะ? แกยังจะซื้อของให้เขาอยู่อีกเหรอ? ฮึ่ม! ฉันจะไม่มีวันเอาอะไรให้เขาหรอก! แม้ว่าฉันจะต้องทิ้งมันไปก็ตาม!” ทันทีทันใดนั้นหลังจากเขากล่าวไปเช่นนั้น เขาก็ฉกสายเคเบิลอันนั้นไปจากมือของเจอรัลด์ก่อนจะโยนมันลงบนพื้น ก่อนหน้านี้ วิลลี่ไม่พอใจอย่างมากเนื่องจากว่าเขาเตรียมตัวที่จะขอร้องเจอรัลด์ให้ใช้เส้นสายของเขาเพื่อช่วยเหลือเขา แต่อย่างไรก็ตาม สุดท้ายแล้ว เจอรัลด์กลับเพียงเมินเฉยต่อเขา นั่นจึงทำให้วิลลี่โกรธเคืองและผิดหวังอย่างที่สุด “แม่บอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าอย่าไปยุ่งกับเขาอีกต่อไป เลลา? ทำถึงจำเรื่องง่าย ๆ เช่นนี้ไม่ได้ ห๊ะ? เลอา ที่ก่อนหน้านี้เดินมา ตอนนี้ยืนอยู่ข้างวิลลี่ เธอเพียงมองไปที่เจอรัลด์ด้วยสายตา

“รู้ไหมครับ พรุ่งนี้เป็นวันเกิดของผมและผมจะไม่ได้ฉลองมันที่บ้านในครั้งนี้ ผมได้จองโรงแรมไว้แล้วสำหรับการฉลอง พวกคุณคนไหนจะมีเวลามาเข้าร่วมกันบ้างไหมครับ?” เจอรัลด์ถาม ในปีก่อน คุณลุงและคุณป้าวินเทอร์มักจะเป็นคนเดียวที่ฉลองวันเกิดของเจอรัลด์กับเขามาโดยตลอด ปีนี้ก็จะไม่มีการยกเว้น อย่างไรก็ตาม เนื่องจากทุกคนก็อยู่ที่นี่กันแล้ว ตามปกติเจอรัลด์จึงรู้สึกจำเป็นต้องเชิญพวกเขาทุกคนมางานเลี้ยงวันเกิดของเขาด้วยเช่นกัน สะใส้สามกระแอมไอก่อนจะพูดขึ้นมา “ราวกับว่าพวกเราจะมีเวลาไปที่นั่นงั้นแหละ ฟรานซิสและคนที่เหลือจะทำงานในวันพรุ่งนี้กัน พวกเราไม่มีเวลามาฉลองวันเกิดของนายกับนายหรอกนะ” “ถูกต้อง ยิ่งไปกว่านั้นแล้ว ถ้านายจะฉลองวันเกิดของนาย นายไม่ควรทานอาหารที่บ้านดีกว่าเหรอ? ทำไมนายต้องจองโรงแรมด้วย? นายลืมรากเหง้าของนายไปแล้วเพียงเพราะตอนนี้นายมีเงินมาบ้างแล้วงั้นเหรอ?” สะใภ้สองกล่าวอย่างเย็นชา เนื่องเจอรัลด์ยากจนมากในตอนแรก ทุกคนจึงเคยชินกับการดูถูกเขา ความจริงที่ว่าเขาร่ำรวยขึ้นมาอย่างฉับพลันจากการถูกลอตเตอรี่นั้นทำให้สถานะทางอำนาจพลิกกลับอย่างรวดเร็ว จึงเป็นผลให้พวกเขาไม่พอใจกันมากขึ้น น