ขณะที่เขาขับรถไป เจอรัลด์สังเกตุเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติ ดูเหมือนว่าจะมีรถหรูเพิ่มขึ้นอย่างกะทันหันในตัวเมือง รถส่วนใหญ่จอดอยู่นอกโรงแรมกัน แม้ว่ามันค่อนข้างเป็นเรื่องแปลก แต่เจอรัลด์ก็ไม่ได้คิดมากเกินไปเกี่ยวกับเรื่องนี้ ขณะนั้นเอง โทรศัพท์ของเจอรัลด์ก็ดังขึ้นมา เขาเห็นว่ามันเป็นสายเรียกเข้าจากคุณป้าวินเทอร์ “มีอะไรครับ คุณป้าวินเทอร์?” เจอรัลด์ถามด้วยรอยยิ้มหลังจากรับสายโทรศัพท์ “เจอรัลด์? เธออยู่ไหนเหรอ? ป้าเห็นควีนนี่ขับรถกลับบ้านมาด้วยตัวเองก่อนหน้านี้ เธอดูอารมณ์เสียเล็กน้อย พวกเธอทั้งคู่ทะเลาะกับบางอย่างหรือเปล่า? เธอทิ้งเธอไว้ที่นั่นคนเดียวหรือไม่?” คุณป้าวินเทอร์ถาม น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความกังวล “ไม่ต้องห่วงครับ ผมกำลังขับรถกลับตอนนี้ด้วยรถของเพื่อนของผม!” เจอรัลด์ไม่มีทางเลือกนอกจากพูดไปเช่นนั้นเพื่อที่คุณป้าวินเทอร์จะได้ไม่คิดมากกับสถานการณ์นี้ “เข้าใจแล้ว! ดีใจที่ได้ยินแบบนั้นนะ…เออจริงสิเจอรัลด์ เธอช่วยไปซื้อข้าวสักถุงในเมืองระหว่างทางตอนกลับหน่อยได้ไหม? แบบนั้นลุงของเธอจะได้ไม่ต้องออกไปข้างนอกอีกแล้ว!” “ไม่มีปัญหาครับ!” จากนั้นเจอรัลด์ก็พบซุปเปอร์มาร์เ
ขณะนั้นเอง คู่รักและชายหนุ่มคนหนึ่งก็เดินออกมาจากโรงแรมกัน พวกเขาทั้งหมดบังเอิญเห็นเลลากำลังคุยกับเจอรัลด์อยู่ ชายวัยกลางคนที่ตะโกนเรียกพวกเขาออกมาอย่างเย็นชาเมื่อไม่กี่วินาทีก่อนนั้น ตอนนี้กำลังเดินมาหาทั้งสองคน ดูเหมือนเขาจะเป็นหัวหน้าของกลุ่ม และตามปกติแล้วเขาก็ไม่ใช่ใครอื่นที่ไหนนอกจากวิลลี่เอง “พ่อมาทำอะไรที่นี่คะ? หนูแค่ช่วยเจอรัลด์ซื้อของบางอย่างเอง!” เลลาบ่น “ว่าไงนะ? แกยังจะซื้อของให้เขาอยู่อีกเหรอ? ฮึ่ม! ฉันจะไม่มีวันเอาอะไรให้เขาหรอก! แม้ว่าฉันจะต้องทิ้งมันไปก็ตาม!” ทันทีทันใดนั้นหลังจากเขากล่าวไปเช่นนั้น เขาก็ฉกสายเคเบิลอันนั้นไปจากมือของเจอรัลด์ก่อนจะโยนมันลงบนพื้น ก่อนหน้านี้ วิลลี่ไม่พอใจอย่างมากเนื่องจากว่าเขาเตรียมตัวที่จะขอร้องเจอรัลด์ให้ใช้เส้นสายของเขาเพื่อช่วยเหลือเขา แต่อย่างไรก็ตาม สุดท้ายแล้ว เจอรัลด์กลับเพียงเมินเฉยต่อเขา นั่นจึงทำให้วิลลี่โกรธเคืองและผิดหวังอย่างที่สุด “แม่บอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าอย่าไปยุ่งกับเขาอีกต่อไป เลลา? ทำถึงจำเรื่องง่าย ๆ เช่นนี้ไม่ได้ ห๊ะ? เลอา ที่ก่อนหน้านี้เดินมา ตอนนี้ยืนอยู่ข้างวิลลี่ เธอเพียงมองไปที่เจอรัลด์ด้วยสายตา
“ฮึ่ม! อย่าแม้แต่จะพูดถึงเขาอีกต่อไปเลย!” วิลลี่เปล่งเสียงทางจมูกอย่างเย็นชา ในขณะเดียวกัน เจอรัลด์ก็กลับมาถึงบ้านแล้ว ความโกรธของเขาต่อวิลลี่ทำให้การเดินทางรู้สึกสั้นลงมากขึ้นกว่าเดิม ดูเหมือนจะมีรถหลายคันจอดอยู่หน้าบ้านของคุณลุงวินเทอร์ เขาหรี่ตามอง เจอรัลด์ตระหนักได้ว่าพวกมันเป็นรถของลูกชายคนโต คนรอง และคนที่สามของเขา ด้วยเหตุนั้น เจอรัลด์จึงบีบแตรรถของเขาด้วความตั้งใจที่จะได้รับความช่วยเหลือในการขนของชำ คนสองสามคนที่ยืนอยู่ในลานบ้านตอนนั้น เมื่อพวกเขาได้ยินและเห็นรถออดี้จอดอยู่หน้าบ้าน พวกเขาจึงอดไม่ได้ที่จะออกมาดูด้วยความสงสัยกัน คุณลุงและคุณป้าวินเทอร์ก็ติมตามพวกเขาออกไปเช่นกัน เมื่อเจอรัลด์เปิดประตูรถและก้าวออกมา ทุกคนที่ปรากฏตัวก็ประหลาดใจไปตาม ๆ กัน “เจอรัลด์เหรอ? นายขับรถออดี้เหรอ?” ภรรยาของลูกชายคนโตถามขึ้นมา เห็นได้ชัดว่าตกตะลึงไป ถ้านี่เป็นรถที่เจอรัลด์ขับอยู่ งั้นเขาก็มีศักยภาพมากกว่าเมื่อเทียบกับลูกชายของพวกเธอมากเลยทีเดียว! “ฮึ่ม! อย่าโดนหลอกเลย เห็นได้ชัดว่ารถออดี้คันนี้ดูเหมือนจะเป็นรถมือสองนะครับ!” ฟรานซิสตอบ ฟรานซิสมีสีหน้าไม่น่าดูขณะที่เขากล่าวไปแบ
“รู้ไหมครับ พรุ่งนี้เป็นวันเกิดของผมและผมจะไม่ได้ฉลองมันที่บ้านในครั้งนี้ ผมได้จองโรงแรมไว้แล้วสำหรับการฉลอง พวกคุณคนไหนจะมีเวลามาเข้าร่วมกันบ้างไหมครับ?” เจอรัลด์ถาม ในปีก่อน คุณลุงและคุณป้าวินเทอร์มักจะเป็นคนเดียวที่ฉลองวันเกิดของเจอรัลด์กับเขามาโดยตลอด ปีนี้ก็จะไม่มีการยกเว้น อย่างไรก็ตาม เนื่องจากทุกคนก็อยู่ที่นี่กันแล้ว ตามปกติเจอรัลด์จึงรู้สึกจำเป็นต้องเชิญพวกเขาทุกคนมางานเลี้ยงวันเกิดของเขาด้วยเช่นกัน สะใส้สามกระแอมไอก่อนจะพูดขึ้นมา “ราวกับว่าพวกเราจะมีเวลาไปที่นั่นงั้นแหละ ฟรานซิสและคนที่เหลือจะทำงานในวันพรุ่งนี้กัน พวกเราไม่มีเวลามาฉลองวันเกิดของนายกับนายหรอกนะ” “ถูกต้อง ยิ่งไปกว่านั้นแล้ว ถ้านายจะฉลองวันเกิดของนาย นายไม่ควรทานอาหารที่บ้านดีกว่าเหรอ? ทำไมนายต้องจองโรงแรมด้วย? นายลืมรากเหง้าของนายไปแล้วเพียงเพราะตอนนี้นายมีเงินมาบ้างแล้วงั้นเหรอ?” สะใภ้สองกล่าวอย่างเย็นชา เนื่องเจอรัลด์ยากจนมากในตอนแรก ทุกคนจึงเคยชินกับการดูถูกเขา ความจริงที่ว่าเขาร่ำรวยขึ้นมาอย่างฉับพลันจากการถูกลอตเตอรี่นั้นทำให้สถานะทางอำนาจพลิกกลับอย่างรวดเร็ว จึงเป็นผลให้พวกเขาไม่พอใจกันมากขึ้น น
คราวนี้ เป็นสายเรียกเข้าจากกีย่า “พรุ่งนี้เป็นวันเกิดของนายใช่ไหม เจอรัลด์?” กีย่าถามทันทีที่เขารับสาย “อืมม…” “ฮึ่ม! งั้นทำไมนายไม่ชวนฉันไปฉลองวันเกิดกับนายเลยล่ะ? วันนี้ฉันรอมาให้นายโทรมาทั้งวันเลยนะ! มันก็ดึกขนาดนี้แล้วแต่นายก็ยังไม่ได้เชิญฉัน… นายอาจจะลืมฉันไปแล้วหรือเปล่า? “ไม่เลย ก็แค่เป็นเพราะฉันกลับมาที่บ้านเกิดของฉัน ฉันจึงวางแผนที่จะมีงานเลี้ยงวันเกิดแบบง่าย ๆ น่ะ!” เจอรัลด์อธิบาย ด้วยความสัตย์จริง เจอรัลด์ไม่ได้วางแผนที่จะเชิญกีย่ามาเลยจริง ๆ แม้ว่าเธอจะดีกับเขามาก แต่เจอรัลด์ก็แค่อยากจะคบกันกับมีล่าในตอนนี้เท่านั้น เขาไม่ต้องการจะใกล้ชิดกันกับผู้หญิงคนอื่นมากเกินไป ดังนั้น เขาจึงสรุปเอาว่าการมีความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนเช่นนี้กับกีย่าต่อไปจะไม่เป็นผลดีแน่ ยิ่งไปกว่านั้น กีย่าได้รับความเดือดร้อนตอนที่เธออยู่ที่นี่กับเขาในคราวที่แล้ว เจอรัลด์จึงรู้สึกกระดากอายที่จะเชิญเธอมาที่นี่อีกครั้ง “ไม่ว่านายจะเชิญฉันหรือไม่ ฉันก็จะไปหานายที่บ้านของนายอยู่ดีในพรุ่งนี้ เว้นแต่ว่า…นายไม่เห็นว่าฉันเป็นเพื่อนของนายเลย…?” กีย่าเอนหัวของเธอพิงกับหัวเตียงขณะที่เธอพูดผ่านโทรศัพท์
“โลลิต้าเหรอ?” เจอรัลด์กล่าวขณะที่เขาอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา เขาปฏิบัติกับเด็กสาวเหมือนน้องสาวคนหนึ่งของเขา โลลิต้าโตมากับทั้งเจอรัลด์และเซโน่ เธอยังค่อนข้างเกี่ยวพันกับครอบครัวของเซโน่อีกด้วยเช่นกัน ไม่เหมือนกับเจอรัลด์และเซ่โน่ โลลิต้ามีภูมิหลังครอบครัวที่ค่อนข้างดี ครอบครัวของเธอเป็นเจ้าของร้านในเมือง มีความเชี่ยวชาญในการทำเค้กและของว่างต่าง ๆ เพราะเช่นนั้น ปกติเธอจึงอาศัยอยู่ในเมือง แทบจะไม่เคยกลับมาบ้านเลย เพราะเจอรัลด์และเซโน่ยังคงเป็นคนยากไร้ที่ไม่สามารถแม้แต่จะซื้อเสื้อผ้าดี ๆ ใส่ได้ด้วยซ้ำในตอนนั้น โลลิต้าจึงแทบจะไม่เคยเล่นกับพวกเขาทั้งคู่เลย เธอไม่ได้พูดคุยกับพวกเขามากนักเหมือนกัน แม้ว่าพวกเขาทั้งหมดต่างก็เป็นเพื่อนร่วมชั้นกันจากโรงเรียนประถมศึกษาเดียวกันก็ตาม พูดง่าย ๆ ไม่มีปฏิสัมพันธ์อะไรมากนักระหว่างเด็กชายสองคนและเธอเลย อาจกล่าวได้ว่ามันคล้ายกับความสัมพันธ์ของเจอรัลด์กับควีนนี่ แต่อย่างไรก็ตาม ไม่เหมือนกับควีนนี่ พวกเขาเริ่มมีปฏิสัมพันธ์กันและสร้างมิตรภาพกันช้าไปในช่วงมัธยมต้นในช่วงม.1และม.2 ของพวกเขา โลลิต้ายังคงอยู่ชั้นเรียนเดียวกันกับเจอรัลด์ และเซโน่อย่างบั
“โอ้? นายยุ่งหรือมีบางอย่างหรือเปล่า? โอ้! ไม่ต้องกังวล วันนี้มันจะเป็นมื้อเลี้ยงของเชสเอง! แม้ว่าพวกเราต้องจ่ายบิลของเราเอง ฉันก็จะช่วยเหลือนายเอง โอเคไหม?” โลลิต้ากล่าวขณะที่เธอคาดเดาถึงความกังวลของเจอรัลด์ ตามปกติแล้ว มันไม่เกี่ยวกับปัญหาทางการเงิน แต่มันเป็นเพราะว่าเจอรัลด์ยังคงต้องฉลองวันเกิดของตัวเขาเองในวันนี้ต่างหาก! แม้ว่าเจอรัลด์จำปฏิเสธคำเชิญของเธอไป มันก็คงไม่ได้สำคัญอะไรมากนักสำหรับโลลิต้า แต่อย่างไรก็ตาม เนื่องจากตอนนี้เขารู้แล้วว่าคุณเวอิสจะเข้าร่วมด้วยเช่นกัน เขาจึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเหมือนว่าเขาจะทำให้ครูเก่าของเขาผิดหวังถ้าเขาไม่ได้ไปเข้าร่วมการรวมตัวกันนั้น “ไม่ มันไม่ใช่เรื่องเงิน…เอาตามตรงนะ เดิมทีฉันวางแผนที่จะชวนเธอให้มาฉลองวันเกิดของฉันกับฉันในวันนี้! แต่เนื่องจากว่าเธอพูดถึงคุณเวอิสขึ้นมา เอางี้ไหมล่ะ? ฉันก็จะแค่ไปกับเธอเพื่อพูดคุยกันสั้น ๆ กับเขา หลังจากนั้น ฉันจะกลับมาและไปฉลองของตัวเองละกัน!” เจอรัลด์ตอบ “…โอ้? วันนี้เป็นวันเกิดของนายเหรอ? อืม นี่ช่างน่าอายเสียจริง! เอาล่ะ ฉันคิดว่าแผนของนายฟังดูดีนะ พวกเราจะไปที่นั่นกัน พูดคุยกับคุณเวอิสและเพื่อนร่ว
เมื่อในที่สุดเจอรัลด์เข้ามาใกล้พอ เขาก็เริ่มทักทายเพื่อนร่วมชั้นที่เข้ามากล่าวทักทายเขา เขาก็เห็นเชอร์รี่ด้วย และเจอรัลด์จึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกอึดอัดเล็กน้อยเช่นกัน ท้ายที่สุดแล้ว พวกเขาทั้งคู่ก็เคยเดทกันมาก่อนในอดีต แม้โดยหลักการแล้วพวกเขาไม่ได้เดทกันอย่างแท้จริงก็ตาม แต่ความสัมพันธ์ที่พวกเขามีในตอนนั้นก็มีความคล้ายคลึงพอกับการเดท พูดง่าย ๆ มันเป็นความสัมพันธ์ที่ค่อนข้างคลุมเครืออย่างหนึ่ง เชอร์รี่ก็ยังเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมเยล เด็กเกเรของโรงเรียน เห็นเจอรัลด์เป็นครั้งแรกอีกด้วยเช่นกัน ทุกคนรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นต่อไป ในท้ายที่สุด เชอร์รี่ก็คบกันกับเยล ก่อนหน้านี้เจอรัลด์ก็สงสัยว่าเธอจะมาที่นี่ที่การรวมตัวกันนี้เช่นกันหรือไม่ มันคงจะน่าอึดอัดและน่าอายมากที่จะพบเธอในวันนี้ ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม เขาเกลียดเธอ เขาเกลียดเธอมาก แม้เซโน่และเจอรัลด์ได้ทำทุกอย่างเพื่อเธอแล้ว แต่เธอก็ยังคงตัดสินใจที่จะอยู่กับคู่ปรับของพวกเขาแทนอยู่ดี เซโน่เสียโอกาสของเขาที่จะได้เรียนต่อ และทั้งหมดนี่มันเป็นเพราะเธอ มันจะไม่น่าอึดอัดสำหรับเจอรัลด์ได้อย่างไร? เขาไม่แม้แต่จะมั่นใจด้วยซ้ำว่าท่าทางแบบไห