All Chapters of มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน: Chapter 531 - Chapter 540

1786 Chapters

บทที่ 531

“เจอรัลด์?”เซลล่า จาควินและ เวย์ลอน เล็ตส์ต่างก็ตกใจฝ่ายการตลาดทั้งหมดสับสน“ตกลง ฉันกำลังไป!”เจอรัลด์ตะโกนกลับมา“เจอรัลด์ คุณ… คุณ… คุณคือคุณคลอฟอร์ด?” เซลล่าพูดติดอ่าง เธอตกใจอย่างเห็นได้ชัดแม้ว่าแม่ของซินดี้จะพูดติดตลกไปครั้งหนึ่ง โดยบอกว่าเจอรัลด์เป็นคุณคลอฟอร์ดจากเมย์เบอร์รี่ ในครั้งสุดท้ายที่พวกเขาทานอาหารเย็นที่นั้นได้อย่างไรเซลล่ารู้สึกงุนงงในตอนนั้นเมื่อเธอได้ยินเรื่องตลกนี้แต่เมื่อเธอลองคิดดูอีกครั้ง เธอค่อนข้างใกล้ชิดกับเจอรัลด์ ดังนั้นเขาจะเป็นคุณคลอฟอร์ดที่ร่ำรวยมหาศาลได้อย่างไรแต่เมื่อครู่ที่แล้ว เมื่อคุณไลล์เรียกชื่อเขา จิตใจของเซลล่าก็ว่างเปล่าเอ้ย เจอรัลด์จะเป็นคุณคลอฟอร์ดอย่างไร?!เจอรัลด์หันไปหาเซลล่าและพยักหน้า “ใช่!”จากนั้นเขาก็จากไป ขณะที่ฝูงชนจ้องมองเขาด้วยความประหลาดใจเวย์ลอนซึ่งถูกเซลล่า พามาครั้งแรกเพื่อไปเยี่ยมพ่อของเขา รู้สึกตกตะลึงในขณะที่เขาคลำหาเก้าอี้นั่ง“บ้าฉิบหาย! เจอรัลด์เป็นทายาทที่ร่ำรวยและเขาเป็น ซีอีโอของเรา! ไม่น่าแปลกใจที่เขามีตั๋วมากมาย! เหมือนกับที่ฉันบอกคุณ เจอรัลด์มีอัตลักษณ์ที่ซับซ้อน แต่… โอ้ พระเจ้า ฉันไม่เคยคิ
Read more

บทที่ 532

“พ่อหนุ่ม บ้านของคุณอยู่ในเมืองนี้เหรอเปล่า?”คนขับเป็นชายวัยกลางคน เขาถามอย่างอบอุ่นและยิ้มออกมาเจอรัลด์พยักหน้า“ยินดีด้วย ไอ้หนูเมืองของคุณกำลังจะได้รับการพัฒนาที่ค่อนข้างสำคัญ และจะไม่มีที่ดินผืนนี้เหลือทิ้งไว้โดยไม่มีใครดูแล! พวกเขาไม่เพียงแต่ให้ค่าที่อยู่อาศัย แต่ยังรวมถึงค่าธรรมเนียมการรื้อถอน และโอกาสในการทำงานอีกมากมายด้วย! คุณดูเหมือนนักศึกษาวิทยาลัย ดังนั้นเมื่อคุณกลับบ้าน คุณควรใช้โอกาสนี้ให้เป็นประโยชน์!”“ใช่ มันจะดีมากครับ!”ขณะที่พวกเขาคุยกันระหว่างทาง ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงบ้านเกิดของเจอรัลด์แต่บ้านของเจอรัลด์อยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ ใจกลางเมือง เป็นหมู่บ้านในเมืองมีหลายครอบครัวในหมู่บ้านที่ทำโรงสี พวกเขาทำธุรกิจต่าง ๆ เช่น การโม่แป้ง และอื่นๆย้อนกลับไป ส่วนที่ดีที่สุดเกี่ยวกับหมู่บ้านคือ กลิ่นหอมอันน่าอัศจรรย์ของแป้งที่เพิ่งบดในอากาศแต่การเดินทางกลับมาที่หมู่บ้านครั้งนี้ เห็นได้ชัดว่ากลิ่นหอมของแป้งที่เจอรัลด์พลาดไปนั้น ตอนนี้ลดฮวบลงมาก"โอ้ว นักศึกษาวิทยาลัยกลับมาแล้ว!"“ทำไมไม่พาแฟนกลับมาด้วย”“เจอรัลด์ คุณหางานทำหรือยัง? ฉันแน่ใจว่านักศึกษามหาวิทยาลัยที
Read more

บทที่ 533

“หมายความว่าอย่างไรคุณพ่อ? คุณหมายถึงอะไรที่มันเป็นของพวกเขา? ฉันเตือนพ่อแล้ว ฉันได้ปรึกษากับทนายความแล้ว และหากเรานำเรื่องนี้ขึ้นศาล สัญญาที่พ่อลงนามจะไม่ถูกนับรวม! ใบรับรองอสังหาริมทรัพย์เป็นของเราอยู่แล้ว!” แซนดริลล่าพูดอย่างบ้าคลั่งดูเหมือนว่าพวกเขาจะทะเลาะกันเรื่องนี้มาระยะหนึ่งแล้วเจอรัลด์คิดกับตัวเองก่อนหน้านี้ เขาโทรหาคุณลุงวินเทอร์ เขารู้สึกว่าคุณลุงวินเทอร์อารมณ์ไม่ดีปรากฏว่าพวกเขาทะเลาะกันแม้ว่าบ้านจัดสรรจะเป็นของคลอฟอร์ด ทำไมเจอรัลด์ต้องต่อสู้กับพวกเขาเพื่อมัน?“นอกจากนี้ เจอรัลด์ไม่ได้ถูกล็อตเตอรี่เหรอ? ทำไมเขาถึงยังสนใจบ้านหลังนี้อยู่เล่า! และฉันไม่รู้ว่าฉันทำกุญแจบ้านหายที่ไหน!” แซนดริลลาพูดต่อ“ฮึ่ม!” คุณลุงวินเทอร์คำรามขณะหยิบก้อนหินก้อนใหญ่ขึ้นจากพื้น“ขอโทษนะ พ่อคิดว่า พ่อกำลังทำอะไรอยู่?” แซนดริลลาถาม ขณะที่เธอก้าวถอยหลังด้วยความกระวนกระวายใจจากนั้นคุณลุงวินเทอร์ก็บุกไปที่ประตู และทุบล็อกด้วยก้อนหิน และเขาก็ดึงล็อกใหม่ออกจากกระเป๋าของเขา“เจอรัลด์ ล็อกอันนี้ พวกเขาทั้งสามไม่กล้าที่จะผลัดกันเปลี่ยนที่ล็อกบ้านของเธอ วุ่นวายแค่นี้พอ เข้าไปข้างในและทำค
Read more

บทที่ 534

พวกเขาจ้องมองที่เจอรัลด์อย่างเอาเป็นเอาตายเจอรัลด์เคยทำให้พวกเขาอับอายโดยไม่ได้ตั้งใจที่โรงพยาบาลก่อนหน้านี้จากเหตุการณ์นั้น คำพูดใด ๆ ที่ออกจากปากของเขาในขณะนั้นดูเหมือนจะทำให้โกรธเคือง“เอาล่ะ แค่นี้ก็พอแล้ว นานแล้วที่เจอรัลด์ไม่ได้กลับมา เราไปกินข้าวกันก่อนเถอะ”พี่ชายคนโตชี้นิ้วให้ทุกคนไปที่โต๊ะอาหาร หลังจากได้ยินสิ่งที่เจอรัลด์พูดเมื่อพี่ชายคนโตยืนกราน ครอบครัวจึงได้ไปนั่งที่โต๊ะอาหารค่ำเกี่ยวกับเรื่องบ้านและเห็นสีหน้าโกรธของพ่อ เขากลัวว่าพ่อจะป่วยอีกครั้งจากความโมโห และความตึงเครียดดังนั้นในขณะนี้จึงไม่มีใครแตะต้องหัวข้อนี้“เจอรัลด์ นายฝึกงานเสร็จแล้วเหรอ? ได้งานแล้วเหรอ?” พี่ชายสามถาม“ฮ่าฮ่า ดูเหมือนว่าเขาจะยังไม่หางานทำนะ ปัจจุบันหางานยาก และถ้าไม่ใช่เพราะพี่ชายสามของเราทำงานบางอย่าง แม้แต่ฟรานซิสก็คงไม่หางานทำ แต่ดูเขาตอนนี้สิ เขาทำงานในสำนักงานของบริษัทประกัน ไม่ดีเหรอ?” พี่สะใภ้สามโอ้อวดอย่างภาคภูมิใจ“งานของควีนนี่ดีกว่า! แม้ว่างานของเธอจะค่อนข้างลำบาก แต่ก็มีศักยภาพที่ไม่มีที่สิ้นสุดสำหรับการพัฒนาในอนาคต! ฟรานซิสยังเด็กสำหรับอายุของเขา ได้อยู่สบายแบบนี้ไม่
Read more

บทที่ 535

“หืม? มันคืออะไร ลุงวินเทอร์?”ลุงวินเทอร์ดึงแขนเสื้อของเจอรัลด์แล้วนั่งลง“แน่นอน มันเป็นเรื่องที่ดี! ตอนที่เธอโทรมาก่อนหน้านี้ ฉันบอกเธอเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้ว แต่ฉันคิดว่ามันจะดีกว่าที่จะบอกเธอต่อหน้า มันโง่ที่สุดที่จะพูดเรื่องนี้กับลูกชายของฉัน”“โอ้ พูดมาเถอะครับ ลุงวินเทอร์!”“ฉันเคยทำงานในเหมืองและเป็นเพื่อนกับผู้ชายคนนี้ หลังจากหลายปีที่ย้ายไปรอบ ๆ เมื่อฉันไปที่เมืองเมื่อนานมาแล้ว ฉันบังเอิญไปเจอกับเขา เราคุยกันสักพักนึง แบบว่าเพื่อจะตามเขาทัน เขาบอกฉันว่าหลานสาวเขาอายุใกล้เคียงกับเธอ และฟรานซิส!"!”“เธอเรียนจบเร็วกว่าหนึ่งปี และตอนนี้ครอบครัวของเธอดูกังวลที่จะหาแฟนให้เธอ ครอบครัวของเธอมีฐานะร่ำรวยและมั่งคั่ง ดังนั้นจึงไม่มีเกณฑ์ใดที่จำเป็น ฉันแค่คิดจะแนะนำเธอให้รู้จัก เพราะครอบครัวนี้มีลูกสาวสองคน และเธอเป็นคนโต!” คุณลุงวินเทอร์อธิบายอย่างตื่นเต้นเจอรัลด์เห็นสิ่งที่คุณลุงวินเทอร์คิดในใจ เมื่อเห็นว่าเจอรัลด์มีปัญหาในการหางาน คุณลุงวินเทอร์จึงต้องการช่วยจับคู่เจอรัลด์เขาทำทั้งหมดนี้เพื่อเจอรัลด์ และความตั้งใจของเขาบริสุทธิ์และซื่อสัตย์มันเหมือนกับครั้งสุดท้ายกับเซโน่
Read more

บทที่ 536

จากนั้นพวกเขาทั้งคู่ก็วางสายเจอรัลด์รู้สึกผิดเล็กน้อย เขารู้สึกผิดต่อมีล่าแต่หลังจากพิจารณาซ้ำแล้ว เขารู้ว่านี่ก็ไม่ใช่เรื่องจริง พวกเขาแค่จะไปพบกันและกันชั่วครู่หนึ่ง และนั่นไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรในทางกลับกัน ภายในห้องมิเชลวางสายโทรศัพท์และเริ่มลบเครื่องสำอางของเธอน้องสาวของเธอ ซาบริน่าแอบฟังบทสนทนาของพวกเธอในขณะที่กำลังนอนเล่นอยู่บนเตียงจากนั้นเธอก็หัวเราะเบา ๆ ขึ้นมา “พี่สาว งั้นพี่จะไปพบกันพรุ่งนี้สินะ เออจริงสิ เขาชื่ออะไรเหรอ? พี่รู้จักเขาไหม?”“เขาชื่อเจอรัลด์ คลอฟอร์ด เขาเรียนเคยเรียนอยู่มัธยมต้นมาก่อน อืมม…แต่ทำไมฉันรู้สึกว่าชื่อของเขาคุ้นมากแปลก ๆ จัง? ดูเหมือนว่าฉันเคยได้ยินมันที่ไหนสักที่มาก่อนเลย” มิเชลกล่าวขณะที่เธอยังคงลบเครื่องสำอางต่อไปทั้งสองสาวพี่น้องค่อนข้างมีเสน่ห์ในตัวเองกันซาบริน่าพูดเสียดสีและหัวเราะขึ้นมา “แหม่ พี่จะโง่ได้กว่านี้อีกแค่ไหนเนี่ย? พี่สาว เขาอายุน้อยกว่าพี่ปีหนึ่ง และเขาเคยเรียนมัธยมต้นพี่ก็แค่ให้คนไปสอบถามเกี่ยวกับเขาจากรุ่นน้องของพี่ในโรงเรียนดูสิ จากนั้นพี่ก็จะรู้จักเขามากกว่านี้ ใช่ไหม?” “เธอพุดถูก งั้นฉันจะไปไล่ถามเกี่ยวกับเข
Read more

บทที่ 537

วันต่อมาก็มาถึงมันเป็นวันของการนัดบอด ซึ่งจัดเจรียมโดยคุณลุงวินเทอร์แม้ว่าเจอรัลด์ไม่รู้ว่าจะคาดหวังอะไรกับผลที่ออกมา เขาก็ยังคงใช้ความพยายามในการเตรียมตัวบางอย่างเพราะเขาได้ให้คำมั่นสัญญากับคุณลุงวินเทอร์ไว้ เขาจึงตัดสินใจมุ่งหน้าไปที่โดมิโน่แต่เช้าตรู่แต่มีบางอย่างเกิดขึ้นอย่างไม่คาดคิดเขาเห็นหญิงสาวคนหนึ่งกำลังนั่งและดื่มโค้กอยู่คนเดียว มีปีกไก่และเฟรนซ์ฟรายส์อยู่บนโต๊ะ ในขณะนั้น เธอกำลังนั่งแกว่งเท้าและดูเหมือนว่าเธอกำลังรอใครบางคนอยู่‘อาจเป็นเธอหรือเปล่า?’เจอรัลด์คิดกับตัวเองจากนั้นหญิงสาวคนนั้นก็วางของทอดลง เธอกำลังเคี้ยวตุ้ย ๆ ในขณะที่พิมพ์ในโทรศัพท์และขณะนั้นเอง เจอรัลด์ก็ได้รับข้อเสนอเหมือนกัน เป็นข้อความจากมิเชล“นายอยู่ที่นี่หรือยัง?” อีกครั้ง เจอรัลด์คิดกับตัวเอง: ‘อย่างที่คาดไว้ เป็นผู้หญิงคนนั้นสินะ’ในความประทับใจแรก เธอก็ค่อนข้างน่ารักดีดังนั้นเจอรัลด์จึงมุ่งไปข้างหน้า และเลื่อนเข้าไปนั่งตรงข้ามกับเธอ“นาย…กำลังทำอะไร?” หญิงสาวคนนั้นตกใจอย่างเห็นได้ชัดเธอมองไปที่เจอรัลด์ด้วยความงุนงง“เธอมาที่นี่เพื่อนัดบอดใช่ไหม?” เจอรัลด์ถามเธอ“นัดบอดอะไร?
Read more

บทที่ 538

เจอรัลด์ตระหนักขึ้นมาได้ หลักจากนั้นครู่หนึ่งว่าจุดประสงค์ของเธอในการมาพบกันนั้นไม่ใช่เพื่อการนัดบอดนอกจากนี้ เจอรัลด์เองก็ไม่ได้เต็มใจที่จะเข้าร่วมการนัดบอดนี้เหมือนกันดังนั้นเขาจึงตัดสินใจแหย่เธอเล่น เมื่อคิดว่าเขาอาจจะสามารถทำให้มันจบ ๆ ไปซะแค่นั้น“นายกำลังเสแสร้งทำเป็นอะไรอยู่ที่นี่กัน? ถ้านายมีบ้านที่นั่นจริง ๆ ทำไมนายไม่ไปอยู่ที่นั่นล่ะ?” ซาบริน่าพูดเยาะเย้ย“ฉันเป็นเจ้าของบ้านที่นั่นจริง ๆ ก็แค่ว่าฉันไม่มีเวลาพอที่จะไปอยู่ นอกจากนี้ มันก็อยู่บนยอดภูเขา ฉันยังไม่ชินกับมันถ้าฉันจะอยู่ที่นั่นคนเดียว นั่นคือสถานที่สำหรับภรรยาในอนาคตของฉันกับฉัน!”เจอรัลด์ยิ้มและตอบกลับ“โอ้ ให้ตาย! มันอยู่บนยอดภูเขา นายรักษาป่าไม้ให้ใครอยู่หรือเปล่าเนี่ย? พวกเขาซื้อบ้านหลังเล็กให้นายที่นั่นใช่ไหม?” ซาบริน่าหัวเราะเย้ยหยันเบา ๆ น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความดูถูก“งั้นนายเป็นเจ้าของรถไหม? ให้ฉันบอกนายนะถ้าฉันไปทำงานที่เมย์เบอร์รี่ ฉันจะไม่นั่งรถไหน ๆ ที่มีราคาน้อยกว่า 45,000 ดอลลาร์แน่” เธอกล่าวต่อไปอย่างหยิ่งผยอง“ฉันมีรถคันหนึ่งเหมือนกัน แต่ฉันจอดมันไว้ที่เชิงเขา”“ตรงเชิงเขา นั่นคือรถป
Read more

บทที่ 539

“มันช่างเป็นเรื่องบังเอิญที่พวกเราตัดสินใจมาที่นี่เพื่อทานอาหารเหมือนกัน บรี นี่ใครกันเหรอ?”ทันทีทันใดนั้น หนึ่งในพวกเขาก็มองไปที่เจอรัลด์และถามขึ้นมา“โอ้! เขาเป็นเพื่อนของฉัน ไม่ต้องกังวล ถ้าเธอยุ่งอยู่ ก็เชิญเลยไปทานอาหารของเธอก่อนสิ!” เมื่อได้ยินว่าพวกเขาเรียกเธอด้วยชื่อจริงของเธอ เธอจึงเริ่มประหม่าขึ้นมามากเกินไปพวกเขาไม่ใช่แค่คนแปลกหน้าที่ไหน แต่เป็นเพื่อนร่วมชั้นจากมัธยมต้นของเธอ นอกจากนั้น พวกเขาก็กำลังเรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยเดียวกันในปัจจุบันนี้อีกด้วย มันเกินกว่าความคาดหมายที่เธอจะบังเอิญได้พบกับพวกเขาในวันนี้ เพราะเธอก็ค่อนข้างกลัวว่าสถานการณ์แบบนั้นอาจจะเกิดขึ้น“ไม่เอาน่า อย่าเป็นแบบนี้เลย บรีรีบแนะนำเขาให้พวกเราสิ นี่คือเพื่อนแบบไหนกัน? นอกจากนี้ เขาก็สั่งอาหารอร่อย ๆ มากมายขนาดนี้ให้เธอ พวกเราต้องรู้ให้ได้ว่าเขาเป็นใคร!”พวกเขาร้องขอกันอย่างตื่นเต้น“บรีเหรอ? เธอชื่อมิเชลไม่ใช่หรือไง?” เจอรัลด์ถามด้วยความสับสนงุนงง“มิเชลเหรอ? นั่นคือพี่สาวของบรี เอ๋? เกิดอะไรขึ้นเนี่ย? เดี๋ยวนะ นายไม่รู้จักซาบริน่าเหรอ? ถ้าอย่างนั้นนายมาทำอะไรที่นี่ล่ะ?” พวกเขาถาม ดูประหลาด
Read more

บทที่ 540

ขณะที่พวกเขากำลังเยาะเย้ยเจอรัลด์กันอยู่ ทันใดนั้นพวกเขาก็หยุดพูดกัน จากนั้นพวกเขาก็มองออกไปด้านนอกด้วยความตกใจรอมอเตอร์ไซค์ยามาฮ่าสองคันจอดอยู่ที่ร้านอาหาร มีผู้ชายสามคนและผู้หญิงหนึ่งคนที่ลงมาจากรถมอเตอร์ไซค์ดูเหมือนว่าพวกเขาจะมาทานอาหารในร้านโดมิโน่เหมือนกัน“บ้าจริง! ซาบริน่า ดูสิ! นั่นคือยัยตัวแสบ ลิลี่!”“แม่ง! เมื่อพวกเราเรียนในโรงเรียนมัธยมต้น ยัยนั่นมีความสัมพันธ์ที่ไม่ดีกับเธอหนิ และช่างน่าบังเอิญอะไรอย่างงั้นที่เธอทั้งคู่ยังได้เรียนในมหาวิทยาลัยเดียวกันหลังจากนั้นอีกด้วย เธอยังทุบตียัยนั่นเมื่อสักพักมานี้อีกด้วยซ้ำ เธอจะทำยังไงถ้ายัยนั่นมาเห็นเธอในภายหลังล่ะ?”“โอ้ ให้ตาย ไอ้คนสูง ๆ นั่นคือแฟนของเธอ และเขาเป็นนักเลง เขาค่อนข้างมีอิทธิพลแถว ๆ นี้นะ บรี เร็วเข้าไปซ่อนตัวจากเธอซะ!”สภาพหยิ่งยโสของพวกเขาเปลี่ยนเป็นกระวนกระวายใจขึ้นมาทันทีซาบริน่าพูดเยาะเย้ย “ทำไมฉันต้องไปซ่อนจากเธอด้วยล่ะ? ฉันไม่ต้องกลัวเธอ ฉันไม่คิดว่าเธอจะกล้าทำอะไรฉันนะ!” ในขณะนั้น ซาบริน่าไม่มีเวลาที่จะสนใจเกี่ยวกับเจอรัลด์อีกต่อไป เธอเอามือกอดอกไว้ อย่างเย่อหยิ่ง และถลึงตามองไปที่ลิลี่ ที่เพิ่งจ
Read more
PREV
1
...
5253545556
...
179
DMCA.com Protection Status