บททั้งหมดของ มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน: บทที่ 1541 - บทที่ 1550

"คุณคลอฟอร์ด ความจริงที่ว่าคุณสามารถเข้าสู่อาณาจักรรูนได้ตั้งแต่อายุยังน้อยนั้นเป็นเรื่องที่น่าชื่นชมอย่างมาก! จากที่พูดมา ผมหวังว่าคุณจะบอกผมได้ว่าตอนนี้คุณอยู่ในระดับไหนในอาณาจักรนั้น…?” เยชัวถาม “ผมขอบอกตามตรงเลยนะ ผมเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน อย่างไรก็ตาม ผมจำได้ว่าหนึ่งในผู้ใต้บังคับบัญชาของผม เคยบอกว่าผมต้องใช้สคีโอเลียมขององค์กรเจ้าแห่งการทำลายล้าง เพื่อตรวจสอบระดับการฝึกฝนของผม” เจอรัลด์ตอบ “อา ทีมมังกรมีสคีโอเลียมอยู่กับเราเสมอ หากคุณสงสัยว่าจะใช้มันเพื่อตรวจสอบระดับได้อย่างไร โดยพื้นฐานแล้วมันจะตรวจวิเคราะห์หาเนื้อหาของพลังลมปราณที่จำเป็นของบุคคลคนนั้น ด้วยข้อมูลดังกล่าว เราจะสามารถยืนยันได้ว่าแท้จริงแล้วเราอยู่ในระดับไหน ถ้าอย่างนั้น ทำไมคุณไม่ลองใช้มันดูล่ะครับ คุณคลอฟอร์ด” เยชัวถาม ดูเหมือนว่าเขาจะพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อให้เจอรัลด์รู้สึกพึงพอใจ ทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านี้ เขาได้ทำตามคำขอของเจอรัลด์ไปหมดแล้ว หลังจากได้รับการอนุมัติจากเจอรัลด์แล้ว เยชัวก็เดินไปที่ชั้นวางหนังสือที่อยู่ในห้องทำงานของเขา ก่อนที่จะเปิดสวิตช์ที่ซ่อนอยู่ด้านหลัง และวินาทีต่อมา 'เสียงกริ๊ก' ของกลไกบางอ

ด้วยเหตุนี้ ปรมาจารย์หลายคนที่ชาวประมงจ้างมาจึงลงเอยด้วยการถูกสังหารโดยปีศาจอวตาร แม้แต่ชาวประมงที่รอดมาได้ก็ต้องพบกับจุดจบด้วยน้ำมือของสัตว์ประหลาดตัวนั้น... สุดท้ายก็เหลือแต่ชายเสียสติเพียงคนเเดียวเท่านั้น... อย่างไรก็ตาม หลังจากได้เห็นความตายทั้งหมดนั้นแล้ว เขาก็สามารถฟื้นสติปัญญา และคิดได้เหมือนคนปกติอีกครั้ง ตอนนี้เขาสามารถบันทึกสิ่งที่เกิดขึ้นได้แล้ว เขาพบว่าตัวเองรู้สึกโกรธสัตว์ประหลาดตัวนั้นไม่ต่างกับชาวประมงทุกคนที่ต้องสังเวยชีวิตให้กับมัน และในไม่ช้าเขาก็เกิดแรงผลักดันในการแก้แค้นเช่นกัน เมื่อความสามารถทางจิตของเขากลับคืนมา ชายผู้นี้สามารถนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับเขา เมื่อตอนที่เขายังเป็นเด็กได้ ครั้งหนึ่งเขาเคยพบกับผู้วิเศษคนหนึ่ง ซึ่งเคยเตือนเขาว่าคนต่างชาติที่หน้าตาเหมือนปีศาจจะเดินทางมายังหมู่บ้านของเขาในวันหนึ่ง ด้วยตาสามตา เท้าที่ใหญ่โต และผมที่ค่อนข้างยาว ชายผู้วิเศษคนนี้ยังกล่าวด้วยว่า เมื่อสัตว์ประหลาดตัวนั้นมาถึง การสังหารหมู่จะเกิดขึ้น และจะไม่มีใครที่อาศัยอยู่บนเกาะนี้รอดชีวิตไปได้! ตามที่ชายผู้นี้กล่าวไว้ เป้าหมายของสัตว์ประหลาดคือการอ้างสิทธิ์ในเกาะแ

วินาทีที่เขาหันไปมองหญิงสาวอีกคนหนึ่ง เปลือกตาของเจอรัลด์ก็กระตุกทันที ท้ายที่สุดแล้ว ถึงแม้ก่อนหน้านี้เขาจะเคยพบกับสาวงามมากมายตลอดช่วงชีวิตของเขา เขายังคงรู้สึกทึ่งกับความงามของหญิงสาวผู้นี้ ผู้หญิงอีกคนสวมชุดกระโปรงยาวที่ดูสง่างาม เธอมีใบหน้าที่สวยงามและรูปร่างที่ดึงดูดเป็นอย่างยิ่ง แม้ว่าเธอจะสะดุดตา แต่เธอก็ทำตัวค่อนข้างดูห่างเหินเมื่อเทียบกับผู้หญิงที่ไว้ผมหางม้า หญิงงามผู้นี้ปล่อยผมตรงที่ยาวและปลิวไสวไปทั่วทั้งสถานที่เพราะลมทะเล เธอมองเจอรัลด์ตั้งแต่หัวจรดเท้า แต่หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง เธอก็เบือนหน้าหนี เพราะเธอคิดว่าเขาไม่มีอะไรน่าสนใจ อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าเจอรัลด์จะไม่ได้ใส่ใจเรื่องนั้นมากนัก เนื่องจากเขายังไม่ฟื้นจากความเศร้าโศกก่อนหน้านี้ จากนั้นเขาก็ถามอย่างเป็นกันเองว่า “…ใช่? มีอะไรให้ผมช่วยเหรอ?” “ฉันแอบมองคุณมาสักพักแล้ว และดูเหมือนคุณกำลังรู้สึกเศร้าหมอง คุณเป็นคนที่หล่อมาก ฉันเลยสงสัยว่าทำไมคุณถึงมีปัญหาในใจมากมาย คุณรู้หรือไม่ว่าเรือของเรากำลังจะแล่นผ่านเกาะแห่งหนึ่งในยานัมในไม่ช้านี้? เมื่อถึงเกาะแล้ว ฉันกับเพื่อนจะแวะที่นั่นกันเพื่อเข้าร่วมงานปาร์ตี้ที่ก

เฟียเป็นคนที่มีพื้นฐานครอบครัวที่ดีมาก เธอจึงมีความรู้สึกว่าตัวเองเหนือกว่าคนทั่วไปอยู่เสมอ อย่างไรก็ตาม หลังจากได้ยินเกี่ยวกับภูมิหลังครอบครัวของโยเซฟแล้ว ดวงตาของเธอก็สว่างขึ้นทันที และเธอก็แอบมองเขาอยู่เป็นพัก ๆ หลังจากที่ได้พูดคุยทักทายกันแล้ว โยเซฟก็ถามว่า “ว่าแต่ว่า โบ นายใช้เวลาเดินทางนานขนาดนั้นเลยเหรอ? ไหนนายบอกกับฉันว่าจะมาถึงเมื่อสองสามวันก่อนไม่ใช่เหรอ?” “อา อย่าให้ผมต้องพูดถึงเรื่องนั้นเลย… คุณเห็นไหมว่าตลอดเวลาที่ผมไม่อยู่ มีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่และค่อนข้างรุนแรงเกิดขึ้นภายในเมืองเจนน่า เช่นเดียวกับโครงสร้างใต้ดินของเวสตัน ด้วยเหตุนี้ ผมจึงต้องช่วยพ่อจัดการกับสถานการณ์นี้มาตลอด!” โบตอบ “ฉันคิดว่าฉันก็เคยได้ยินเกี่ยวกับเรื่องนี้มาบ้างเหมือนกัน… นิกายพระราชวังซาคราโซลิสใช่ไหม? กองกำลังขนาดใหญ่นั้นมาจากไหนกันแน่? ตามที่พ่อของฉันเคยเล่าให้ฟัง ตระกูลอันทรงเกียรติหลายตระกูล และแม้แต่กองกำลังใต้ดินที่มีอำนาจในยานัมยังต้องยอมจำนนให้กับพวกเขา! ฉันยังได้ยินมาอีกว่าประมุขแห่งพระราชวังซาคราโซลิสเป็นบุคคลที่ชั่วร้าย แต่ก็มีข่าวลือว่าใครก็ตามที่ยอมจำนนต่อเขาแล้ว ครอบครัวของคนคน

อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์อดไม่ได้ที่จะพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม เธอไม่ใช่ผู้หญิงไม่ดีเลย และแม้ว่าคำพูดของเธอจะไม่ได้ฟังดูหรูหรา แต่ก็ทำให้เจอรัลด์รู้สึกอบอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก 'หายากจังที่จะเจอผู้หญิงใจดีแบบนี้ในทุกวันนี้... ฉันชักจะสงสัยแล้วว่าโชคชะตากำหนดให้เรามารู้จักกันหรือเปล่า...' ด้วยเหตุนี้ เจอรัลด์จึงรู้สึกว่าเขาอาจจะต้องใช้โอกาสนี้เพื่อทำให้สิ่งที่เธอปรารถนากลายเป็นจริงขึ้นมาให้เธอสักหนึ่งหรือสองข้อ ท้ายที่สุดแล้ว เงินไม่ใช่ปัญหาสำหรับเขาเลยสักนิด และเขาก็ไม่รังเกียจที่จะจ่ายเงินก้อนโต ตราบเท่าที่เธอได้รับในสิ่งที่เธอต้องการ หรือให้สิทธิ์ในการเข้าถึงทักษะที่เธอต้องการที่จะเรียนรู้ในทางใดทางหนึ่ง นี่เป็นวิธีของเขาจะใช้ตอบแทนความเมตตาของเธอที่มีต่อเขาตลอดเวลานี้ ความคิดของเขาหยุดชะงักลงเมื่อนายน้อยเทิร์นบูลพูด ซึ่งยังคงอยู่บนเวทีจับไมโครโฟนก่อนจะพูดว่า “ท่านสุภาพบุรุษและสุภาพสตรี! กรุณาเงียบเสียงลงก่อนนะครับ!" เมื่อได้ยินเช่นนั้น ทุกคนก็เงียบเสียงลงทันที มันเงียบมากจนเกือบจะรู้สึกเหมือนฉากที่ใช้ในการซ้อมบทละคร เมื่อทุกคนหยุดพูดและหันมาสนใจเขา เบลไฟร์ก็หรี่ตาก่อนจะพูดว่า “ตอนนี