บททั้งหมดของ มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน: บทที่ 1051 - บทที่ 1060

“…งั้นกลับกลายเป็นว่าร่างกายของนายน้อยไม่ได้เป็นปกติอีกต่อไปมาได้สักระยะหนึ่งแล้วในตอนนี้สินะครับ! ไม่แปลกใจเลย!” เวลสันกล่าว รู้สึกรู้กระจ่างแล้ว ‘กระนั้น…อาจารย์คนแรกของเจอรัลด์เป็นใครกันแน่…? ฟินน์เลย์คนนี้…? ฉันไม่เคยได้ยินชื่อเขาเลย…ถ้าร่างกายของเจอรัลด์สามารถเปลี่ยนแปลงได้มากขนาดนี้ในเวลาเพียงแค่ครึ่งปี ฉันสงสัยว่าฟินน์เลย์ฝึกฝนตัวเองอยู่ในระดับไหนกันแน่…?’ แดริลคิดกับตัวเอง เสียงกรีดร้องเรียกความสนใจของแดริลกลับมาที่คอร์ดอีกครั้ง ขณะที่ทุกคนเฝ้ามองชายชราตกลงมาจากกลางอากาศก่อนจะอาเจียนเป็นเลือด “นาย…นายเข้าถึงขอบเขตแห่งตำนานแล้ว…นี่…นี่จะเป็นไปได้ยังไงกัน?!” คอร์ดตะโกนขึ้น ความตกใจสุดขีดชัดเจนในโทนเสียงของเขา ตามที่ตำแน่งบอกไว้ เฉพาะเหล่าตำนานเท่านั้นที่จะเข้าถึงขอบเขตแห่งตำนานได้ จากสิ่งที่คอร์ดรู้ คริสโตเฟอร์เองซึ่งได้รับการฝึกฝนอย่างไม่มีขอบเขต ก็แทบจะไม่สามารถเข้าถึงขอบเขตแห่งตำนานได้เลย แต่ในที่นี้เจอรัลด์เป็นชายหนุ่มที่สามารถบรรลุสถานะของปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ได้ ทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านี้คอร์ดคิดว่าเขาเป็นคนที่ขาดสามัญสำนึก! ตอนนี้เจอรัลด์แข็งแกร่งกว่าคู่ต่อสู้ที่แข็งแก

“ไม่ทันได้คาดคิด ดวงอาทิตย์ยังขึ้นไม่เต็มที่เลย เด็กเวรนี่! มาร้องไห้เสียงดังอะไรที่นี่…แกคิดที่จะร้องไห้ที่นี่จนกว่าฉันจะตายไปในที่สุดหรือไง?” ผู้เฒ่าชราบ่นพึมพำ แม้คริสโตเฟอร์ดูเหมือนเป็นชายชราสูงวัย แต่สายตาทั้งคู่ของเขาก็ดูเหมือนจะเฉียบคมอย่างมาก นอกเหนือจากหยากไย่มากมายที่เกาะตามร่างกายของเขาแล้ว เขาก็ไม่ได้ดูเหมือนว่าจะผิดปกติไปซะทั้งหมด ถ้าจะมีอะไร ทั้งหมดนั่นก็คงจะเป็นการตอกย้ำว่าคริสโตเฟอร์แก่ชราเพียงใดแล้วเท่านั้น ถึงอย่างนั้น คอร์ดก็เคารพเขาอย่างมาก เมื่อคิดย้อนกลับไป มันก็เป็นเวลากว่ายี่สิบปีแล้วตั้งแต่เขาพบลุงสามของเขาเป็นครั้งสุดท้าย เมื่อกลืนน้ำลายอึก จากนั้นคอร์ดก็อ้อนวอนขึ้นมา “…ผมขอโทษครับ แต่เรื่องต่อไป โปรดช่วยชีวิตผมด้วย ลุงสาม! ทั้งแดริลและหลานชายของเขากำลังไล่ล่าผมด้วยเจตนาฆ่าในใจ! ยิ่งไปกว่านั้น พวกเขาทั้งคู่ยังฆ่าหลานชายทั้งสองของคุณเช่นกัน! พวกเขาทั้งคู่พบกับจุดจบที่เลวร้ายอย่างแท้จริง!” “เข้าใจแล้ว…ฉันเคยพบกับแดริลในระหว่างหลายปีก่อน…เมื่อคิดว่าเขาจะกลับมายังโลกธรรมดาจริง ๆ ล่ะก็! ฮึ่ม! น่าสนใจ…อืม ก็ไม่ได้น่าสนใจขนาดนั้น แต่น่าจดจำ…เมื่อพูดถึงเรื่อง

ไวร่าเองกำลังเดินอยู่กลางป่าทึบในภูเขาขนาดใหญ่ อากาศเต็มไปด้วยกลิ่นไอที่หนาทึบ และทุกอย่างก็รู้สึกมืดมัวและน่าขนลุก ความจริงที่ดูเหมือนจะไม่มีใครอื่นอยู่แถวนั้นจึง ทำให้เธอรู้สึกหวาดกลัวมากยิ่งขึ้น หลังจากเดินผ่านป่ามาได้ระยะหนึ่ง หูของไวร่าก็กระตุกขึ้น ขณะที่ได้ยินเสียงของลำธานไหล เมื่อมองไปรอบ ๆ ในที่สุดเธอก็พบเจอบริเวณสว่างที่มีลำธารอยู่ อย่างไรก็ตามนั่นไม่ใช่เพียงสิ่งเดียวเท่านั้นที่เธอเห็นที่นั่น ที่ยืนอยู่ข้างลำธานคือผู้หญิงคนหนึ่งที่สวมชุดขาว ไม่ต้องคิดมากเลยว่าใครก็ตามที่เห็นผู้หญิงผมยาวกำลังยืนอยู่ในที่ห่างไกลก็จะต้องหวาดกลัวกันเป็นธรรมดา “…คุณ…คุณเป็นใครคะ…?” ไวร่าถามอย่างสุภาพอ่อนโยน ขณะที่มองดูแผ่นหลังของของผู้หญิงคนนั้น “…ช่วยฉันด้วย…เธอเป็นคนเดียวที่สามารถนำเขามาที่นี่เพื่อช่วยฉันได้…!” ผู้หญิงคนนั้นตอบกลับ แม้ไวร่ารู้สึกหวาดกลัว เมื่อเธอได้ยินแบบนั้น แต่เธอก็สัมผัสได้ถึงความหดหู่ใจในน้ำเสียงของเธอ และดูเหมือนว่าผู้หญิงคนนั้นกำลังร้องไห้เช่นกัน “…ข ‘เขา’ คนนี้ที่คุณพูดถึงคือใครคะ…?” “…ช่วยฉัน…! เธอเป็นคนเดียวที่สามารถนำเขามาที่นี่เพื่อช่วยฉันได้…!” ผู้หญ

“เอาล่ะไวร่า ฟังฉันนะ ฉันต้องการให้เธอสูดหายใจเข้าลึกและมุ่งความสนใจไปที่รูปวาดอีกครั้ง ฉันจำเป็นต้องรู้ว่าเธอเห็นฉากแบบเดิมอีกครั้งหรือไม่” แดริลกล่าวอย่างรีบร้อน เมื่อได้ยินแบบนั้น ไวร่าจึงพยักหน้าก่อนจะหันไปมองรูปวาดดวงอาทิตย์อีกครั้งหนึ่งอย่างไม่เต็มใจ หลังจากการขมวดคิ้วครู่หนึ่ง สุดท้ายเธอก็ปิดปากก่อนจะตอบกลับพร้อมกับพยักหน้า “…มันเป็นเหมือนเดิม…เมื่อตรวจดูให้ละเอียดมากขึ้น คนทั้งห้านั้นยังแสดงท่าทางข่มขู่อีกด้วยซ้ำ…ฉัน…ฉันทนมองรูปวาดต่อไปไม่ได้แล้ว…คุณปู่ ได้โปรด! คุณต้องช่วยเจอรัลด์นะคะ!” เมื่อเฝ้ามองไวร่าร้องไห้กับพ่อของเขา ดีแลนเองก็พูดขึ้นมา “มีความเป็นไปได้ไหมครับว่ารูปวาดอาจทำนายผิดไป พ่อ…? ถึงอย่างไร เจอรัลด์ก็แข็งแกร่งมากขึ้นกว่าเดิมแล้ว ไม่มีทางที่สถานการณ์เช่นนั้นจะเกิดขึ้นหรอก ใช่ไหมครับ?” แดริลส่ายหัวของเขา จากนั้นก็ตอบกลับ “อย่างที่ฉันพูดไป รูปวาดดวงอาทิตย์ไม่เคยโกหก ถ้ามันทำนายว่าเจอรัลด์จะตายด้วยการถูกฉีกออกจากกัน มันจะเกิดขึ้นอย่างแน่นอนในไม่ช้าก็เร็ว ๆ นี้ แต่กระนั้น ฉันก็สงสัยว่าแรงจูงใจของพวกเขาคืออะไร…หรือพวกเขาเป็นใครกันล่ะ…” ขณะที่ทุกคนตกอยู่ในคว

พวกเขาทั้งคู่ยังคงครุ่นคิดกันอยู่ในห้องลับต่อไป แต่ทันในนั้นดีแลนก็ตะโกนขึ้นมาจากข้างนอก “พ่อ!” “มีอะไร ดีแลน?” “หนึ่งในคนรับใช้พบกล่องที่ดูโบราณในคฤหาสน์ก่อนหน้านี้…ที่แนบมากับมันคือจดหมายที่มีชื่อของเจอรัลด์บนนั้นครับ!” ดีแลนกล่าว ขณะที่เขาเข้ามาในห้องพร้อมกับกล่องนั้น อย่างที่ดีแลนพูด จดหมายที่ส่งถึงเจอรัลด์ถูกวางติดไว้บนกล่องงสี่เหลี่ยมนั้น “มีข้อบ่งชี้ใด ๆ ของผู้ส่งไหม?” แดริลถาม “ไม่มีอะไรที่ผมรู้เลย ตามคำพูดของคนรับใช้ เขาพบมันโดยบังเอิญ แม้หลังจากการซักถามเวลสันเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้ว ก็ไม่มีระบบรักษาความปลอดภัยใด ๆ ของเขาที่สามารถจับเบาะแสนี้ได้เลยครับ!” ดีแลนตอบกลับ โทนเสียงของเขาวิตกกังวลเล็กน้อย เขามีเหตุผลให้รู้สึกแบบนั้น อย่าลืมว่า พ่อของเขาเป็นสมาชิกของพระราชวังจิตวิญญาณ และทุกคนที่เป็้นส่วนหนึ่งของสมาคมลับนั้นก็คือคนที่เก่งที่สุดใหมู่คนเก่ง! เนื่องจากใครบางคนสามารถแทรกซึมเข้ามาในคฤหาสน์ของพวกเขาได้จริง ๆ แม้หลังจากเวลสันและคนของเขาเข้าควบคุมดูแลความปลอดภัยของตระกูลคลอฟอร์ดแล้ว แน่นอนว่าเขาจะรู้สึกกระสับกระส่ายขึ้นมา! “…ช่างแปลกประหลาด…ฉันสงสัยว่าทำไมเหต