บททั้งหมดของ มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน: บทที่ 1021 - บทที่ 1030

เมื่อได้ยินเจอรัลด์พูดแบบนั้น ซารีนาก็โต้กลับทันที “คุณ!” ก่อนที่เธอจะพูดอะไรที่ไม่ยั้งคิดออกไป แต่เธอก็เพียงพยักหน้าก่อนจะยังคงนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง เพื่อทำให้ตัวเองใจเย็นลง ไม่กี่วินาทีต่อมา เธอก็ยิ้มอย่างโกรธเคืองก่อนจะพูด “เนื่องจากคุณดูถูกวิหารเล็ก ๆ ของพวกเรา งั้นฉันก็คิดว่าตระกูลเลิฟเวลล์จะเพียงมอบหนังสืออสูรให้คุณในวันพรุ่งนี้เพื่อแทนคำขอบคุณของเราแล้วกัน คุณผู้ชาย!” ทันทีที่เธอพูดจบ ซารีนาก็หันหลังกลับและออกจากห้องของเขาไปทันที เมื่อปิดประตูด้านหลังเธอ เธอก็สูดหายใจเข้าลึกก่อนจะขึงตามองไปที่ห้องนั้น เช้าตรู่วันต่อมาเมื่อฮาเวนผลักประตูห้องของเจอรัลด์เปิดออกก่อนจะตะโกนขึ้น “สวัสดีตอนเช้า อาจารย์!” “อาจารย์เหรอ?” เจอรัลด์ตอบกลับ ขณะที่เขาอดไม่ได้ที่จะส่ายหัวของเขา ในขณะที่มองไปที่หญิงสาวที่นำชาโสมติดมือมาด้วย เขาไม่มีโอกาสที่จะเตือนเธอว่าให้เคาะประตูก่อนเข้ามาด้วยซ้ำในคราวนี้ ทั้ง ๆ ที่เธอบุกรุกเข้ามา แต่เจอรัลด์ก็ยังคงยิ้มให้อยู่ดี “ใช่ค่ะ อาจารย์! ฮ่าฮ่าฮ่า! คุณพูดว่าคุณจะสอนทักษะบางอย่างให้ฉัน ดังนั้นก็แน่นอนว่าฉันจะต้องเรียกคุณแบบนั้น! ยังไงซะ ฉันก็นำชาโสมมาด้วย

อย่างไรก็ดี คู่ต่อสู้ปัจจุบันของเขานั้นมาจากตระกูลโมลเดล ถึงอย่างไร เขาก็พร้อมที่จะทุ่มอย่างสุดความสามารถ อย่าลืมว่า เจอรัลด์ก็ได้ช่วยชีวิตเขาไว้ ในช่วงการต่อสู้ชี้ขาดกับเดเมียนเมื่อคือก่อน การกระทำของเขาจึงทำให้เคเลปรู้สึกเคารพเขาอย่างที่ไม่เคยมาก่อน มันน่าซาบซึ้งใจต่อเคลเลปอย่างแท้จริง และตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ชายชราจึงรู้สึกราวกับว่าเขาไม่ต้องทนทุกข์กับความอัปยศอดสูใด ๆ อีกต่อไปแล้วเป็นผลให้ เคเลปปฏิญาณไว้ว่าจะจงรักภักดีและสวามิภักดิ์ต่อเจอรัลด์ทันทีทันใดในตอนนั้นแล้ว มันยังเป็นเหตุผลที่ทำไมเขาถึงกำลังต่อสู้อย่างหนักในตอนนี้ เพื่อผลประโยชน์ของเจอรัลด์เช่นกัน แม้หลังจากการต่อสู้ได้พักหนึ่ง ก็ดูเหมือนราวกับว่าลูกน้องของตระกูลโมลเดลไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเคเลปเลยจริง ๆ เมื่อเห็นแบบนั้น ยาสเตอร์จึงส่ายหัวของเขาพร้อมกับยิ้มขมขื่นบนใบหน้าของเขา ขณะที่เขาพูดขึ้นมา “เขาคู่ควรกับตำแหน่งของนักต่อสู้อย่างแท้จริง! ผมเดาว่าแขกท่านนี้ไม่ได้ธรรมดาอย่างที่เขาดูจะเป็นนะ!” “อืม นั่นอาจเป็นเพราะคุณยังไม่ได้ลงมือเองล่ะมั้ง คุณโมลเดล ใครในจังหวัดโลแกนที่ไม่รู้ว่าคุณคือปรมาจารย์ระดับสูงในทั้งเว

“ป โปรดไว้ชีวิตพวกเราด้วย คุณคลอฟอร์ด!” แซนเดอร์ร้องออกมา ขณะที่เขาคุกเข่าทันทีด้วยความหวาดกลัว เมื่อเห็นแบบนั้น เลิฟเวลล์คนอื่นทั้งหมดจึงทำแบบเดียวกัน เมื่อสูดหายใจเข้าลึก เจอรัลด์หลับตาลงชั่วครู่สั้น ๆ ก่อนจะลืมตาขึ้นอีกครั้ง ความเดือดดาลในดวงตาของเขาไม่ได้ปรากฏอยู่อีกต่อไป เนื่องจากเจอรัลด์ยังคงโกรธจัดอยู่ก่อนหน้านี้ เซนได้ทำผิดพลาดมหันต์โดยการสัมผัสเขา ในขณะที่เขายังคงอยู่ในสภาวะเป็นปรปักษ์อย่างมากอยู่ ตอนนี้ที่เขาใจเย็นขึ้นมากแล้ว เจอรัลด์หันไปมองแซนเดอร์และเดินไปหาเขาก่อนจะพูดขึ้นมา “…ไว้ชีวิตคุณเหรอ? หลังจากคุณผิดสัญญาที่จะมอบหนังสืออสูรให้ผมงั้นเหรอ? และอย่าแม้แต่จะให้ผมต้องเริ่มพูดความจริงที่ว่าคุณสมรู้ร่วมคิดกับโมลเดลเพื่อทำร้ายผมอีกด้วยซ้ำ…” เมื่อพูดไปแบบนั้น เขาก็คว้าจับบนหัวของแซนเดอร์เบา ๆ แซนเดอร์เองก็มีใบหน้าเต็มไปด้วยน้ำตาและน้ำมูกอยู่แล้ว ขณะที่เขาจ้องมองผู้ชายปีศาจที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขา และในขณะที่เจอรัลด์กำลังจะเพิ่มกำลังของการจับของเขา ทันใดนั้นฮาเวนก็วิ่งเข้ามาในขณะที่ตะโกนขึ้น “จ เจอรัลด์! อย่า!” “ฮ ฮาเวน! เธออยู่นี่! ป โปรดช่วยฉันด้วย!” ซารีนาร้องไห้ค

ทั้ง ๆ ที่เป็นแบบนั้น เจอรัลด์ก็จะไม่ยอมแพ้ไปอย่างง่ายดายขนาดนั้นหรอก เขาใช้ทักษะหนึ่งให้เป็นประโยชน์ ซึ่งให้เขาก้าวไปได้อย่างล่องลอย เท้าของเขาจึงแทบจะไม่ได้แตะพื้นเลย ขณะที่เขาวิ่งเต็มฝีเท้าไล่ตามจิ้งจอกไป หลังจากการวิ่งมาได้สักพัก จิ้งจอกศักดิ์สิทธิ์ก็ตระหนักได้ว่าเจอรัลด์ไม่ได้ดูเหมือนจะช้าลงเลย เมื่อเข้าใจว่ามันจะไม่สามารถกำจัดเขาไปได้ง่าย ๆ เพียงแค่วิ่งไปทั่ว จิ้งจอกจึงพุ่งเข้าไปในพุ่มไม้แห่งหนึ่ง เมื่อมันเข้าไปในพุ่มไม้ เจอรัลด์จึงพลัดหลงกับมันแทบจะในทันที! “โธ่เว้ย! แกหนีไปได้อีกแล้วงั้นเหรอ?!” เจอรัลด์พูดกับตัวเอง ขณะที่เขาหยุดวิ่ง เมื่อรู้สึกเศร้าสลดเล็กน้อย ถึงกระนั้น เขาก็ยังไม่ได้ยอมแพ้ เมื่อกลั้นหายใจเพื่อนิ่งเงียบไว้ เขาก็กวาดมองไปทั่วสถานที่รอบตัวเขาอย่างรวดเร็วและระมัดระวัง ถ้าเขาไม่ให้ความสนใจอย่างระวังในขณะที่เขาทำได้ เจอรัลด์ก็กลัวว่าจิ้งจอกคงจะลงเอยออกจากบริเวณนี้ไปแล้วแน่ แม้กระนั้น เขารู้สึกประหลาดใจ เมื่อทันใดนั้นได้ยินเสียงตะโกนดังขึ้น “อ อย่าฆ่าพวกเรา! ได้โปรดอย่าฆ่าพวกเราเลย!” เมื่อมองไปยังทิศทางของเสียงตะโกนนั้น เจอรัลด์ก็เห็นผู้คนสองสามคนก

ด้วยเหตุนั้น เขาก็หัวเราะออกมา แม้เขาตื่นเต้นที่พบแหล่งเลือด แต่เขาก็ประหลาดใจอย่างแท้จริงกับคำกล่าวของชายชรา “แน่นอน! คุณทำให้ผมเสียเวลาและความพยายามอย่างมากเลย รู้ไหม? ผมทันคิด เนื่องจากผมบังเอิญได้พบคุณในขณะที่กำลังมองหาส่วนผสมสำคัญอย่างสุดท้ายสำหรับยาของผม ผมเชื่อว่าพวกเราทั้งคู่ถูกลิขิตให้พบกันที่นี่ แม้มันน่าเสียดายที่ผมไม่สามารถฆ่าคุณได้ในตอนนั้นในจังหวัดซอลฟอร์ด แต่ก็ดูเหมือนว่าคุณปรารถนาที่จะตายเพราะคุณพาตัวเองมาถึงที่ในคราวนี้! มันถึงเวลาซะทีที่พวกเราจะได้ชำระความแค้นและความคับข้องใจของพวกเราทั้งหมดในอดีตในวันนี้ คุณคลอฟอร์ด!” ชายชราตอบกลับ การเพ่งมองของเขาแข็งกระด้าง “อ่า ใช่ คุณยังคงทำงานให้ชุยเลอร์ในตอนนั้นในจังหวัดซอลฟอร์ดถ้าผมจำไม่ผิด พวกเรายังไม่ได้เกลียดกันและกันในตอนนั้นเลยด้วยซ้ำ แต่หลังจากเหตุการณ์นั้นเกิดขึ้น อย่างไรซะ ผมก็รู้สึกประหลาดใจที่คุณไม่แม้แต่จะอยู่ที่นั่น ตอนที่ผมกลับไปที่จังหวัดประมาณหกเดือนก่อน งั้นกลับกลายเป็นว่าคุณได้ย้ายมายังภูมิภาคทางเหนือเองสินะ!” เจอรัลด์กล่าว ขณะที่เขาจ้องชายชรากลับ ชายชราคนนี้มีใบหน้าทั้งสองซีกถูกระบายเป็นสีดำและสีขาวตามล