บททั้งหมดของ พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย: บทที่ 861 - บทที่ 870

เมื่อมองดูกวอ ซิ่นหลี่กับอาหยันน้อยที่ตื่นเต้น หลิง อี้หรานก็อายเกินกว่าจะปฏิเสธต่อหน้าเด็ก ดังนั้นเธอจึงพยักหน้าและตกลงทั้งสามคนไปสวนสนุกด้วยกัน ระหว่างทาง กวอ ซิ่นหลี่ได้เริ่มพูดคุยกับอาหยันน้อยอาหยันน้อยเป็นมิตรกับกวอ ซิ่นหลี่โดยไม่คาดคิด โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อกวอ ซิ่นหลี่พูดถึงของเล่นที่เขาเล่นเมื่อตอนที่เขายังเป็นเด็ก ดวงตาของอาหยันน้อยก็เป็นประกาย และถามเขาอย่างตื่นเต้นเกี่ยวกับของเล่นในยุคนั้นที่เขาไม่เคยได้ยินมาก่อนเมื่อพวกเขามาถึงสวนสนุก ทั้งสามคนก็ไปซื้อตั๋วที่ช่องขายตั๋วอาหยันน้อยมองไปที่เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่นั่งอยู่บนไหล่ของพ่อเธอในอีกแถวหนึ่งถัดจากพวกเขา เธอมองมองดูรอบ ๆ อย่างสนุกสนานหลิง อี้หรานสังเกตเห็นว่าอาหยันน้อยมองไปที่เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ และพ่อของเธอมานานแล้วเธอรู้ว่าอาหยันน้อยเติบโตมากับโจว เชียนหยุนและคุณนายโจว เขาคิดว่าเขาไม่มีพ่อ แม้ว่าเขาจะเคยได้พบกับเย่ เหวินหมิง พ่อผู้ให้กำเนิดของเขาก็ตาม การถูกพ่ออุ้มไว้สูง ๆ พร้อมกับขี่บนไหล่ของเขาเป็นสิ่งที่เขาไม่เคยสัมผัสมาก่อนเด็กน้อยจึงมองเด็กหญิงด้วยความอิจฉาหลิง อี้หรานกำลังจะซื้ออะไรบางอย่างให้เขาเพื

“คุณได้มันมายังไง...” เธอพึมพำเขายิ้มเล็กน้อย รอยยิ้มของเขาสวยงามราวกับฤดูใบไม้ผลิบนภูเขา แต่ยิ่งรอยยิ้มของเขาสวยมากแค่ไหน มันก็ยิ่งน่ากลัวมากเท่านั้น“แล้วทำไมฉันจะมีสิ่งนี้ไม่ได้?” เขาถามด้วยความสนุกสนานราวกับว่าเธอกำลังถามคำถามโง่ ๆหลิง อี้หรานตกตะลึง ‘ใช่ ถ้าเขาเข้ามานั่งรอในบ้านของฉันได้ วิดีโอที่เขามีอยู่ก็คงเป็นเรื่องง่าย ๆ สำหรับเขา’ทว่า... เธอไม่ได้สังเกตด้วยซ้ำว่ามีคนแอบถ่ายเธอกับกวอ ซิ่นหลี่ในวันนี้‘นี่เป็นเพียงส่วนหนึ่งของวิดีโอนี้ใช่ไหม? หรือว่าเขาคอยจับตาดูการกระทำของฉัน กวอ ซิ่นหลี่และอาหยันน้อยที่สวนสนุกในวันนี้?’เธอรู้สึกขนลุกทันทีที่คิดเกี่ยวกับมัน“รู้อะไรไหม? สิ่งที่คุณทำในตอนนี้เป็นการละเมิดสิทธิมนุษยชน!” หลิง อี้หรานตักเตือนเขาไม่มีใครในโลกนี้อยากถูกจับตามองตลอดเวลา เธอเลิกกับเขาแล้ว เธอไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงทำแบบนี้อี้ จิ่นหลียิ้มในขณะที่เขายืนขึ้นและเดินเข้าหาหลิง อี้หราน “อย่างนั้นเหรอ? แล้วเธอล่ะ? ทำไมเธอถึงไปสวนสนุกกับกวอ ซิ่นหลี่?”“ฉันจะไปสวนสนุกกับใครก็ได้ มันเรื่องของฉัน” เธอบอก“เรื่องของเธอ?” เขาเยาะเย้ย ทันใดนั้น เขาก็ยกมือขึ้นจับคางข

‘เขาหมายความว่ายังไง?’หลิง อี้หรานจ้องมองอี้ จิ่นหลีด้วยสายตาที่ว่างเปล่า ก่อนจะเห็นริมฝีปากบางเผยอขึ้นและพูดว่า “เธออยากมีครอบครัวมาตลอดไม่ใช่เหรอ? ทำไมเธอถึงไม่อยากเป็นพี่สาวของฉันล่ะ?”หลิง อี้หรานตัวแข็งทื่อ จากนั้นเธอก็รู้สึกอยากหัวเราะขึ้นมาทันที “คุณต้องการให้ฉันเป็นพี่สาวของคุณต่อไปในขณะที่คุณเป็นน้องชายของฉันน่ะเหรอ?”“เป็นความคิดที่ดีไม่ใช่เหรอ?” เขาถาม"อี้ จิ่นหลี่ คุณรู้ตัวบ้างไหมว่าคุณกำลังพูดจาไร้สาระ” เธอหัวเราะดังลั่น “คุณบอกว่าอยากให้เราคบกัน เราก็เลยคบกัน แล้วคุณอยากเลิกกับฉัน ฉันก็เลิกแล้วไง นี่คุณจะมาเล่นเกมพี่น้องอะไรนี่อีก ทำไม? เพราะคุณเบื่อเกมหาคู่แล้วเหรอ?”ใบหน้าของเขามืดลงทันที “ไม่ใช่เกม เธอเป็นพี่สาวของฉันได้ จะได้ไม่มีใครในเมืองเฉินกล้ามาดูถูกเธอ”“ฉันไม่ต้องการแบบนั้น และคุณไม่ใช่น้องชายของฉัน” เธอตะคอก‘ฉันจะมองดูผู้ชายคนที่ฉันรักที่สุดในฐานะน้องชายของฉันได้ยังไง?’“เธอต่อต้านการเป็นพี่สาวของฉันเหรอ?” ดวงตาคู่สวยของเขาหรี่ลง เผยให้เห็นแววอันตราย“อี้ จิ่นหลี ฉันไม่ใช่คุณ ฉันไม่สามารถยอมรับการเปลี่ยนแปลงได้เหมือนคุณ! เราเลิกกันแล้ว ได้โปรดอย่าร

“ลายนิ้วมือบนพวงมาลัยและวิดีโอหน้ารถของทั้งสองคนที่เข้าไปในรถแสดงให้เห็นว่าหวาง ย่านหยิ่งกำลังขับรถอยู่ในที่นั่งคนขับ ขณะที่ซู ซีอยู่ในที่นั่งผู้โดยสาร” ทนายกู้พูด“ใช่ นั่นเป็นความจริงค่ะ แต่... เวลาไม่ตรงกัน” หลิง อี้หรานพูด“เวลา?” ทนายกู้หรี่ตาลงหลิง อี้หรานพูดต่อว่า “เมื่อเช้าฉันลองนั่งแท็กซี่และจับเวลาดู จากเวลาที่พวกเขาขึ้นรถ จะใช้เวลาประมาณ 15 นาที ในการขับรถไปยังที่เกิดเหตุด้วยความเร็วที่เราได้รับจากวิดีโอหน้ารถ พยานกวอ ซิ่นหลี่โทรหาตำรวจทันทีหลังจากรถชนกัน แต่เวลาที่พวกเขาสตาร์ทรถจนถึงตอนที่รถชนกันนั้นใช้เวลาถึง 23 นาที เมื่อเปรียบเทียบดูพบว่าเวลาที่แตกต่างกันถึง 8 นาทีนั้นค่อนข้างต่างกันมากเกินไป”ดวงตาของทนายกู้เป็นประกาย มันเป็นรายละเอียดที่เขาไม่เคยสังเกตมาก่อน ความล่าช้าแปดนาทีนั้นยาวนานจริง ๆ“เท่าที่เราทราบจากการวิดีโอหน้ารถ พวกเขาเพียงตรวจสอบภาย 10 นาที แรกหลังจากเริ่มขับรถเท่านั้น แต่กลับไม่มีภาพหลังจากนั้น ดังนั้นทั้งคู่อาจจะเปลี่ยนที่นั่งกันในช่วงเวลานั้น” หลิง อี้หราน พูดทนายกู้คิดเกี่ยวกับมันและพูดว่า “นั่นไม่ใช่ประเด็น”“ฉันอยากพบคุณซูซีและพูดคุยกับเธอ

เธอรู้สึกว่าถ้าเธอไม่ตอบคำถามเขา เขาก็คงจะกักตัวเธอไว้ที่นี่อีกนาน“เราเลิกกันแล้ว และฉันก็ไม่ได้รักเขาแล้ว คุณจะปล่อยฉันไปได้หรือยังคะ?” เธอพูด“แล้วคุณรักใคร?” เขาถามเธอไม่อยากรักใคร เธอแค่อยากอยู่คนเดียวเธอเงยหน้าขึ้นมองเขาแล้วพูดว่า “คุณกู้ ฉันรักใครมันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ ตอนที่เราอยู่บนเนินเขา คุณบอกว่าเราจะเป็นแค่คนแปลกหน้ากันตั้งแต่นั้นมาไม่ใช่เหรอ?”เขาแข็งทื่อ ‘คนแปลกหน้า... แค่ปฏิบัติกับเธอให้เหมือนคนแปลกหน้า’ แต่ทำไมมันกลับดูยากเย็นตอนที่เขาเห็นเธอยืนอยู่ที่โต๊ะพูลในคืนนั้น เขากลับไม่สามารถหยุดมองเธอได้การปรากฏตัวของเธอรบกวนสมาธิของเขาได้อย่างง่ายดายเขากลับรู้สึกดีใจในทันทีที่เขาได้ยินว่าเธอเลิกกับอี้ จิ่นหลี‘ทำไมฉันถึงมีความสุข?’‘ฉันดีใจที่ฉันได้รับโอกาสใช่ไหม? ไร้สาระน่า! มีผู้หญิงมากมายในเมืองเฉินที่อยากจะปีนป่ายขึ้นมาบนเตียงของฉัน ผู้หญิงหลายคนพยายามที่จะเอาอกเอาใจฉันและเอาหน้าฉัน แต่ทำไมฉันต้องหลงรักผู้หญิงที่ไม่มีฉันอยู่ในใจด้วย?’‘เธอสวย แต่ในวงการบันเทิง มีผู้หญิงที่สวยกว่าเธอตั้งเยอะ’‘แต่... ฉันกลับโหยหาเธอ!’ราวกับว่าเขาจะรู้สึกพอใจ หากเขาได้