บททั้งหมดของ พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย: บทที่ 841 - บทที่ 850

“ไม่ ขอบคุณ มันก็แค่อาการบาดเจ็บเล็กน้อย ฉันไม่จำเป็นต้องไปโรงพยาบาลแล้ว” หลิง อี้หรานโพล่งขึ้นมาอย่างรวดเร็ว“สตาร์ทรถ” อี้ จิ่นหลีพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชากับคนขับคนขับสตาร์ทรถและขับไปที่โรงพยาบาลหลิง อี้หรานรู้ดีว่าถ้าอี้ จิ่นหลีตัดสินใจทำอะไรสักอย่าง เขาจะทำมันให้เสร็จดังนั้นเธอจึงนั่งเงียบ ๆ เพราะเธอไม่สามารถหนีออกมา เธอจึงทำได้แก้ปัญหาโดยการยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นตลอดหลายปีที่ผ่านมา สิ่งที่เธอได้เรียนรู้มากที่สุดคือการอดทนและการยอมรับความจริงเขารู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยที่เธอนั่งเงียบและยอมเขาโดยดีเธอนั่งเงียบ ๆ ในรถด้วยใบหน้าซีดเล็กน้อยพลางขมวดคิ้ว ดวงตารูปอัลมอนด์ที่สดใสของเธอหลุบลงต่ำขณะที่มือของเธอกุมหัวเข่าเอาไว้ เส้นเลือดสีฟ้าที่หลังมือของเธอโผล่ออกมา ราวกับว่าเธอกำลังระงับความเจ็บปวด“เจ็บไหม?” เขาอดไม่ได้ที่จะถาม“ไม่ค่ะ ไม่เจ็บเท่าไหร่” เธอตอบเขาด้วยเสียงแผ่วเบา ถ้าเทียบกับความเจ็บปวดที่เธอได้รับจากการยืนเป็นเวลานานเมื่อสองสามวันก่อนกับในวันนี้ ความเจ็บปวดของเธอน้อยลงกว่าเดิมแล้วเขาเม้มริมฝีปากบาง “เธอไม่ได้ไปตรวจสุขภาพที่หมิงเต๋อใช่ไหม?”“โรงพยาบาลนั้นไม่เหมาะ

“จูบ… จูบคุณ?” ใบหน้าของเธอแดงก่ำและเธอก็เริ่มพูดติดอ่างเขามองเธอในแบบที่แม้แต่เขาก็ไม่รู้ตัวว่าเขาโลภมากขนาดไหน “ใช่ คืนนั้นที่คลับดรังเค่น เดย์”หลิง อี้หรานพูดไม่ออก ‘คลับดรังเค่น เดย์?’ ดูเหมือนว่ามันจะเป็นเรื่องที่ผิดพลาดจากการดื่ม!เธอไม่คิดว่าเธอจะจูบเขาตอนที่เธอเมาไม่รู้ตัว!“ถ้าเธอไม่เชื่อฉัน ไปถามฉงหมิงดูก็ได้” เขาพูด‘ฉงหมิง? เกา ฉงหมิง? เลขาของเขา? เขาเห็นมันด้วยเหรอ?’ หลิง อี้หรานหน้าแดงมากขึ้น!“หรือเราจะดึงภาพจากกล้องวงจรปิดในบริเวณใกล้เคียงออกมาดูก็ได้ พวกเขาอาจจะยังมีวิดีโอนั้นอยู่นะ” เขาพูดเสริมหลิง อี้หรานรู้สึกอยากจะฝังตัวเองไว้ในหลุม‘กล้องวงจรปิด... นี่ถือว่าเป็นคำสาปใช่ไหม?’“ไม่… ไม่จำเป็น” เธอพูดด้วยท่าทางเขินอาย ถ้าเธอรู้ว่าหลังจากดื่มแอลกอฮอล์แล้วเธอจะมีพฤติกรรมแบบนี้ วันนั้นเธอคงจะไม่ดื่มอะไรเลยหลิง อี้หรานก้มศีรษะลง ไม่กล้าสบตากับอี้ จิ่นหลีอีกต่อไป ดังนั้นเธอจึงไม่รู้ว่าเขากำลังจ้องมองเธอด้วยความหลงใหลใบหน้าของเขาขยับเข้ามาใกล้เธอมากขึ้นเรื่อย ๆ เขาอดใจที่จะจูบแก้มสีแดงของเธอไม่ได้แกร๊ก!ทันใดนั้น ผู้ช่วยที่ไปเอายาก็ผลักประตูเปิดออก ผู้

‘เธออยากลืมฉันให้หมดจากใจและเธอจะลืมฉันเหรอ?’แม้ว่าเธอจะพูดด้วยน้ำเสียงสงบ แต่มันกลับชัดเจน!ปัง!ทันใดนั้น เขาก็ยกมือขึ้นชกเข้าที่รถอย่างแรง!“นายน้อยอี้!” คนขับพูดพึมพำ ขณะเห็นเพียงความเศร้าโศกบนใบหน้าที่หล่อเหลาของชายร่างสูงผู้แข็งแกร่งที่อยู่ข้างหน้าเขา…หลิง อี้หรานกลับมาที่ห้องเช่าของเธอและล้มตัวลงนอนอย่างหมดแรงเธอเหนื่อยมาก ราวกับว่าเธอได้ต่อสู้อย่างหนักในวันนี้แต่เธอต้องทำให้มันชัดเจน เพื่อให้แน่ใจว่าอี้ จิ่นหลีจะไม่มาปรากฏตัวต่อหน้าเธออีกอย่างไรเสีย เขาก็เป็นคนที่มีศักดิ์ศรีในตัวเอง‘พี่สาว...’ เธอไม่คิดว่าจะได้ยินเขาเรียกเธอว่า ‘พี่สาว’ อีกครั้งในวันนี้ มันทำให้เธอนึกถึงชีวิตที่เธอมีหลังจากพาเขากลับไปที่ห้องเช่าห้องเก่ามันเป็นช่วงเวลาที่ยากลำบาก แต่ก็ต้องยอมรับว่ามันเป็นช่วงเวลาที่ดีช่วงหนึ่งในตอนนั้นเธอคิดว่าเธอจะได้มีครอบครัวอีกครั้งแต่... เธอกลับไม่มีครอบครัวเลย“จิน ฉันแน่ใจว่าฉันจะลืมคุณได้” หลิง อี้หรานพึมพำกับตัวเอง ‘ฉันจะลืมจิน และจำไว้ว่าในโลกนี้มีเพียงอี้ จิ่นหลี!’เขาเป็นคนที่น่านับถือมากในเมืองเฉินและไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเธอเธอนอนไม่หลับท

“ได้ค่ะ” หลิง อี้หรานตอบ ตามข้อมูลที่เธอรวบรวมมา รถของกวอ ซิ่นหลี่และรถของอาหลีกำลังขับตามหลังกันในขณะที่เกิดอุบัติเหตุสามารถพูดได้ว่ากวอ ซิ่นหลี่เป็นพยานคนแรกในอุบัติเหตุครั้งนี้!เธอสามารถถามกวอ ซิ่นหลี่ได้ถ้าเธอต้องการรู้อะไรเพิ่มเติมเกี่ยวกับคดีความนี้“ใกล้ถึงเวลาอาหารเย็นแล้ว ไปกินอาหารด้วยกันไหม?” กวอ ซิ่นหลี่พูดขึ้นหลังจากดูเวลา“ไม่เป็นไร ขอบคุณค่ะ” หลิง อี้หรานปฏิเสธด้วยรอยยิ้ม เธอรักษาระยะห่างของเธอไว้อย่างชัดเจนเธอไม่รู้ว่ากวอ ซิ่นหลี่ยังสนใจเธออยู่หรือไม่ แต่... เธอไม่ต้องการให้เขาเข้าใจผิด“มีเรื่องอื่นอีกที่ผมอยากจะคุยคุณ ผมแค่คิดจะชวนคุณไปกินข้าวเย็นบอกคุณเกี่ยวกับที่เกิดขึ้นระหว่างที่เรากินข้าว มันคงจะใช้เวลาไม่นาน” กวอ ซิ่นหลี่พูดหลิง อี้หรานลังเล “ถ้าอย่างนั้น… ไปกินข้าวเย็นกันเถอะค่ะ”“ครับ” กวอ ซิ่นหลี่ตอบรับด้วยรอยยิ้มเขินอายเขามีความสุขที่เธอตอบรับมาทานอาหารเย็นกับเขา...ชิน เหลียนอีมาหาหลิง อี้หรานหลังเลิกงาน แต่เธอไม่คาดคิดว่าจะได้เห็นเพื่อนของเธอออกจากรถยนต์ของชายคนหนึ่งในละแวกห้องเช่าของหลิง อี้หรานเธอเห็นแต่เพื่อนสนิทของเธอพูดอะไรบางอย่างกั

ชิน เหลียนอีเล่าให้เขาฟังเกี่ยวกับกวอ ซินหลี่ เมื่อเธอเล่าจบแล้ว เธอก็พูดในเชิงซุบซิบว่า “ฉันคิดว่ากวอ ซิ่นหลี่ต้องชอบอี้หรานแน่ ๆ ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่มาส่งอี้หรานที่บ้านหลังจากที่พวกเขาคุยเรื่องคดีความกันเสร็จหรอก ฉันตรวจสอบแล้ว เขาอาศัยอยู่ฝั่งตรงข้ามกับบ้านเช่าของอี้หรานด้วย”ไป๋ ทิงซินถอนหายใจด้วยความโล่งอก ‘สรุปว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ชอบผู้ชายคนอื่นสินะ’แม้ว่าเธอจะบอกเขาว่าเธอชอบเขาและเธอต้องการคบกับเขาอย่างจริงจัง แต่เขาก็ยังสงสัยอยู่เล็กน้อย เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมายาวนานเธอมักจะหลงใหลผู้ชายหลายคน!“ถึงเขาจะชอบอี้หรานจริง ๆ แต่มันก็ขึ้นอยู่กับเธอ ผมคิดว่าเธอคงไม่มีอารมณ์ที่จะออกเดทอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้หรอก” ไป๋ ทิงซินพูดชิน เหลียนอีรู้สึกท้อแท้ราวกับบอลลูนที่โดนเจาะ “ใช่ ฉันโทษอี้ จิ่นหลีที่ทำร้ายอี้หรานจนเจ็บปวด ฉันไม่ควรจะแนะนำให้อี้หรานไปออกเดทกับอี้ จิ่นหลีในตอนนั้นเลย”ชิน เหลียนอีอยากจะตบหน้าตัวเองเมื่อเธอจำได้ว่าเธอเห็นด้วยกับความสัมพันธ์ของพวกเขา!“ใจเย็น ๆ ถ้าพวกเขาถูกกำหนดให้คู่กันแล้ว และถ้ากวอ ซิ่นหลี่ชอบหลิง อี้หรานจริง ๆ บางทีเธออาจจะเปิดใจให้กวอ ซิ่นหลี่ในอีกไม