บททั้งหมดของ พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย: บทที่ 411 - บทที่ 420

คนที่มีฐานะสูงอย่าง อี้ จิ่นหลี อาจมีสิ่งล่อตาล่อใจอยู่รอบตัวเขา แต่ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าความรู้สึกของเขาที่มีต่อเธอนั้นเป็นเรื่องจริงความสัมพันธ์นี้จะคงอยู่ต่อไปในอนาคตไหม?“ผมจะไม่ตกหลุมรักใครอีกแล้ว พี่คือคนเดียวที่ผมรักในชีวิตนี้” อี้ จิ่นหลี กล่าว“เพราะฉะนั้นถ้าผมทำผิดอะไร ผมหวังว่าพี่จะยกโทษให้ผม” เขาพึมพำ ก่ำกึ่งระหว่างออกคำสั่งและออดอ้อน“ได้สิ” หลิง อี้หราน ตอบเมื่อคำตอบออกมาจากปากของเธอ เธอก็รู้สึกได้ว่าเขากอดเธอแน่นขึ้น “หลิง อี้หราน อย่าลืมสิ่งที่พี่สัญญากับผมในวันนี้ อย่าลืมเด็ดขาด!”ราวกับว่าเธอได้สัญญาบางสิ่งที่สำคัญที่สุด สิ่งที่เธอไม่สามารถลืมหรือย้อนกลับไปได้...ภายในห้องน้ำ หลิง อี้หราน มองไปที่แก้มแดงระเรื่อของเธอแม้ว่าจะผ่านมาสักพักแล้วที่เธอกอดและจูบกับอี้ จิ่นหลี ในห้องนั่งเล่น แต่ใบหน้าของเธอก็ยังคงแดงอยู่อี้ จิ่นหลี ดูแปลกไปในคืนนี้ แต่เธอก็ไม่สามารถนึกออกได้ว่าเพราะอะไรบางทีเธออาจจะแปลกใจที่อยู่ ๆ เขาก็บอกว่าเขารักเธอเมื่อนึกถึงคำพูดเหล่านั้น หลิง อี้หราน ก็ไม่รู้สึกอะไรนอกจากความหวานที่พรั่งพรูออกมาจากใจ แม้แต่ในกระจก มุมปากของเธอก็ยกสูงขึ้น

เธอนึกถึงตอนที่กู้ ลี่เฉิน ช่วยเธอผูกเชือกรองเท้าเมื่อวานนี้ เขา... หึงเหรอ?อี้ จิ่นหลี หึงหรือเปล่า? มันเป็นสิ่งที่หลิง อี้หราน ไม่เคยคิดมาก่อน แต่มันก็ดูน่ารักดีเวลานึกถึงการกระทำของเขาแดดเผา?โจว เชียนหยุน มองออกไปนอกหน้าต่างเพื่อมองดูท้องฟ้า วันนี้มีเมฆมาก โดยเมฆกำลังบดบังแสงจากดวงอาทิตย์อยู่“ยังไงก็แล้วแต่ อาหยันน้อยกำลังจะผ่าตัดเร็ว ๆ นี้แล้ว แม่กับฉันจะไปโรงพยาบาลเพื่อดูแลหยันน้อยสักสองสามวัน ดังนั้นฉันจะปิดร้านอาหารตอนที่เราต้องไปโรงพยาบาล แต่เธอไม่ต้องกังวล เธอจะได้รับเงินตามปกติ” โจว เชียนหยุน กล่าว “ฉันจะส่งข้อความหาเธอตอนเปิดร้านอาหารนะ”“ได้ค่ะ” หลิง อี้หราน ตอบ “บอกฉันด้วยนะคะถ้าการผ่าตัดของหยันน้อยเสร็จแล้ว ฉันอยากรู้ว่าการผ่าตัดของเขาเป็นไปด้วยดีไหม”“แน่นอน” โจว เชียนหยุน กล่าวด้วยรอยยิ้ม “ฉันหวังว่าการผ่าตัดของเขาจะเป็นไปด้วยดี” แม้ว่าจะปิดร้านอาหารแค่ไม่กี่วัน แต่ก็ส่งผลกระทบต่อเธอ แต่ตอนนี้การได้ยินของลูกชายเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับเธอเมื่ออาหยันน้อยมีประสาทหูเทียมแล้ว เธอจะมีสิ่งอื่น ๆ อีกมากมายที่ต้องเผชิญ เช่น วิธีแปลเสียงที่เขาได้ยินให้เป็นภาษา เพื

นิ้วของกู้ ลี่เฉิน กระชับขึ้นเล็กน้อยขณะที่เขาถือแก้วชานมกาแฟ “ถ้าฉันเสียใจล่ะ?” เขาลดความสำคัญอิทธิพลของหลิง อี้หราน ที่มีต่อเขาในตอนนั้นเขาแค่คิดว่าหลิง อี้หราน ดูคล้ายกับคนที่เขากำลังตามหาเท่านั้นเขาค่อย ๆ ตระหนักถึงบางอย่างที่มีอะไรมากกว่านั้น เมื่อเขาเห็นใครบางคนพยายามทำร้ายเธอหรือตีเธอ เขาจะรู้สึกว่าหัวใจของเขามันบีบแน่นขึ้น และรีบเข้าไปช่วยเธอโดยไม่รู้ตัวราวกับว่าการบาดเจ็บเพียงเล็กน้อยของเธอก็สามารถทำให้หัวใจของเขาปวดร้าวได้ เมื่อไหร่ก็ตามที่เธอกำลังจะจากไป เขาก็ลังเลที่จะแยกทางกับเธอราวกับหวังว่าสายตาของเธอจะจ้องมองมาที่เขาอีกสักพักแม้เพียงชั่วครู่ก็ตาม!เขาเคยแคร์ผู้หญิงมากขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่? นอกจากเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่ช่วยชีวิตเขาแล้ว ก็มีแค่เธอเขายังเคยคิดว่าเขาไม่ควรยอมแพ้เรื่องของเธอง่าย ๆ ให้กับอี้ จิ่นหลี ถ้าเธออยู่กับเขา มันจะทำให้เขาคิดถึงผู้หญิงคนนั้นน้อยลง และลดความเจ็บปวดจากความปรารถนาที่ไม่สมหวังของเขาได้บ้างไหม?ดวงตาของอี้ จิ่นหลี เหลือบมองลงมา เขาจ้องมองไปที่กู้ ลี่เฉิน อย่างเย็นชา “นายจะไม่มีโอกาสได้ทำแบบนั้นหรอก ฉันจะไม่ปล่อยให้นายทำอะไร”“อ

ใบหน้าของหลิง อี้หราน พลันเปลี่ยนเป็นสีแดงอย่างช่วยไม่ได้ เธอกัดริมฝีปากเล็กน้อยแล้วกล่าวกับโจว เชียนหยุน “เขาเป็นแฟนของฉันค่ะ”“แฟนของเธอ?!” ดวงตาของโจว เชียนหยุน เบิกกว้างทันที เธอรู้สึกถึงบางอย่างระหว่างพวกเขาจากการสนทนาก่อนหน้านี้อย่างไรก็ตาม... แฟน?! อี้หรานมีแฟนแล้ว?! แถมเขาดูเป็นคนลึกลับด้วย!ใช่ ลึกลับนี่คือสิ่งที่โจว เชียนหยุน รู้สึก แม้ว่าผู้ชายคนนั้นจะมีรอยยิ้มบนใบหน้าและดูไม่เป็นอันตราย แต่เธอก็ไม่เคยคิดว่าผู้ชายคนนั้นจะไม่มีพิษภัย สัญชาตญาณของเธอบอกเธอว่าผู้ชายคนนั้นอันตรายผู้ชายคนนี้ดูหยิ่งยโสและทะนงตัว“ใช่ค่ะ แฟนของฉัน” หลิง อี้หราน ตอบ“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อโจว เชียนหยุน เป็นเจ้าของร้านนี้” โจว เชียนหยุน กล่าวแนะนำตัวเอง“สวัสดีครับ ผมอี้ จิ่นหลี” อี้ จิ่นหลี กล่าวโจว เชียนหยุน ตกตะลึงอีกครั้ง ความประหลาดใจในดวงตาของเธอชัดเจนขึ้นเรื่อย ๆอี้ จิ่นหลี คนนี้ไม่ใช่คนที่เธอคิดไว้ใช่ไหม? โจว เชียนหยุน รู้สึกได้ว่าหัวของเธอกำลังหมุนอยู่ในตอนนี้กู้ ลี่เฉิน และอี้ จิ่นหลี มาที่ร้านอาหารของเธอ และทั้งสองคนก็มาที่นี่เพราะอี้หรานอี้หราน... คือใครกันแน่? เธอเป็นอย่างท

“ฉันเข้าใจ... ฉันจะไม่พูดอะไรกับเธอ” โจว เชียนหยุน ลังเลและกล่าวว่า “ฉันเพิ่งรู้วันนี้ว่าอี้หรานเป็นแฟนของคุณ ฉันไม่เคยต้องการใช้เธอ ฉันจ้างเธอเพียงเพราะเธอเคยติดคุกเหมือนกับฉันและฉันก็รู้สึกเห็นอกเห็นใจเธอ เพราะฉะนั้นฉันจึงอยากให้เธอโอกาส”ความเยือกเย็นในดวงตาของอี้ จิ่นหลี ลดลงเล็กน้อย “ผมจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องระหว่างคุณกับเย่ เหวินหมิง ผมแค่ต้องการให้อี้หรานทำงานอยู่ที่ร้านของคุณอย่างปลอดภัย คุณสามารถโทรหาผมได้ทุกเมื่อ ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ”เขาจึงให้หมายเลขโทรศัพท์ของเขาแก่โจว เชียนหยุนโจว เชียนหยุน รีบจดเบอร์ของเขา มีคนไม่มากในเมือง เฉิน ที่จะได้รับรู้หมายเลขโทรศัพท์ของเขา แต่เธอกลับสามารถหามันได้จากสถานการณ์แบบนี้อี้ จิ่นหลี บอกว่าเขาจะไม่เข้าไปยุ่งเรื่องระหว่างเธอกับเย่ เหวินหมิง นั่นหมายความว่าเขาจะไม่บอกเย่ เหวินหมิง เกี่ยวกับที่อยู่ของเธอสิ่งนี้ทำให้โจว เชียนหยุน โล่งใจอี้ จิ่นหลี อยู่ในร้านอาหารและกินอาหารเย็นกับหลิง อี้หราน ที่นั่นในตอนท้ายของวัน เพื่อนร่วมงานทุกคนของเธอในร้านอาหารต่างรู้ว่าหลิง อี้หราน มีแฟนหนุ่มที่หน้าตาหล่อเหลาเพื่อนร่วมงานเหล่านั้น