บทที่ 417

อี้ จิ่นหลี ยังคงดื่มกาแฟของเขาต่อไปอย่างสบาย ๆ เขาชิมมันอย่างไม่ตั้งใจนัก เขาคุยกับกู้ ลี่เฉิน เรื่องของอี้หราน แทนที่จะพูดถึงเรื่องการเกิดความโกลาหลในเมืองเฉิน

กู้ ลี่เฉิน หรี่ตาลงและจิบกาแฟอีกครั้ง

ความตึงเครียดระหว่างพวกเขาทั้งสองคนหายไปและตอนนี้ก็กลายเป็นเหมือนการพบปะกันระหว่างเพื่อน

โจว เชียนหยุน รู้สึกกระอักกระอ่วนใจเล็กน้อย

ส่วนลูกค้าคนอื่น ๆ โดยเฉพาะผู้หญิงต่างมองมาที่ทั้งคู่เป็นครั้งคราว พวกเขาสองคนดูเหมือนคนดัง ผู้หญิงคนหนึ่งถึงกับพยายามดึงโทรศัพท์ออกมาถ่ายรูป

ผู้หญิงคนนั้นเล็งโทรศัพท์ของเธอไปที่อี้ จิ่นหลี กับกู้ ลี่เฉิน ก่อนที่เธอจะกดชัตเตอร์ถ่ายภาพ เธอก็ถูกมือใหญ่หยุด

บอดี้การ์ดของอี้ จิ่นหลี เขาพูดกับผู้หญิงคนนั้นตรง ๆ ว่า “ท่านประธานไม่ชอบให้ใครถ่ายภาพ ถ้าคุณยืนยันจะถ่าย ผมคงต้องพาคุณออกไป”

ผู้หญิงคนนั้นตกตะลึงจนพูดไม่ออก นี่คือ… ภัยคุกคามหรือไม่! อย่างไรก็ตามเมื่อเธอเห็นใบหน้าที่ไร้วิญญาณของบอดี้การ์ดและร่างกายที่กำยำ คำพูดประท้วงเหล่านั้นก็ถูกกลืนกลับเข้าไปในท้องของเธอ

ความรู้สึกของเธอบอกว่าถึงแม้เธอจะประท้วงออกมา แต่เธอก็จะกลายเป็นคนขายหน้าในตอนสุดท้าย

หญิงส