บททั้งหมดของ พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย: บทที่ 401 - บทที่ 410

แน่นอนว่าสิ่งที่เขาพูดต่อไปเป็นการยืนยันการคาดเดาของเธออย่างลับ ๆ“แล้วนี่ล่ะ? เราไม่อยากจะมีปัญหานะ คุณควรคืนเงินให้เราสำหรับค่าอาหารยี่สิบกล่อง พร้อมค่าเสียหายห้าพันดอลลาร์ พวกเราบางคนได้เริ่มกินอาหารที่คุณเอามาให้ไปแล้ว ถ้ามีแมลงอยู่ในกล่องอาหารที่เหลือ ใครจะไปรู้ได้ล่ะ?”เมื่อชายคนนั้นพูดจบ คนอื่น ๆ ก็ลุกขึ้นมาล้อมหลิง อี้หราน พวกเขาพยายามกดดันหลิง อี้หรานหลิง อี้หราน มองไปรอบ ๆ พวกเขาอยู่ในพื้นที่กึ่งเปิดโล่งที่ถูกเช่าสำหรับการถ่ายทำ มีกล้องวงจรปิดอยู่ทางด้านหน้าซ้ายจากจุดที่พวกเขายืนอยู่ในตอนนี้ แต่เธอก็ไม่รู้ว่ากล้องวงจรปิดใช้ได้อยู่ไหมแฟน ๆ บางคนถูกปิดกั้นด้วยประตูและนั่งยอง ๆ อยู่ทางข้างหน้า บางคนกำลังพักผ่อนในขณะที่คนอื่น ๆ ถือโทรศัพท์ขึ้นเพื่อดูว่าพวกเขาสามารถมองเห็นไอดอลของพวกเขาได้หรือไม่“เอาล่ะ มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของพนักงานส่งอาหาร ให้ฉันคุยกับหัวหน้าของฉันเกี่ยวกับเรื่องนี้ก่อนนะคะ” หลิง อี้หราน กล่าวขณะที่เธอคลำหาโทรศัพท์ของเธอ เธอโทรหาโจว เชียนหยุน เพื่อบอกเธอเกี่ยวกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นหลังจากได้ยินเรื่องราวที่เกิดขึ้น โจว เชียนหยุน กล่าวว่า “กล

“เกิดอะไรขึ้นที่นี่?” กู้ ลี่เฉิน ไม่ได้ถามคนอื่น เขาถามเพียงแค่หลิง อี้หรานราวกับว่าเขาจะเชื่อในสิ่งที่เธอพูดเท่านั้น“หนึ่งในกล่องอาหารที่ฉันเอามาส่งให้พวกเขามีแมลงอยู่ในนั้น พวกเขาขอให้ฉันไม่เรียกเก็บเงินค่าอาหารทั้งหมดในวันนี้ และขอให้ร้านอาหารจ่ายค่าชดเชยให้พวกเขาห้าพันดอลลาร์ ฉันคิดว่าถ้าฝากเรื่องนี้ไว้กับตำรวจจะดีกว่า แต่พวกเขาพบว่าฉันกำลังบันทึกเสียงการสนทนาทางโทรศัพท์ เลยเกิดความขัดแย้งขึ้นค่ะ” หลิง อี้หราน กล่าว“บันทึกเสียง?” กู้ ลี่เฉิน เลิกคิ้วเล็กน้อย “ผมขอฟังเสียงบันทึกได้ไหม?”เมื่อพวกเขาได้ยินกู้ ลี่เฉิน ขอฟังเสียงบันทึก ใบหน้าของพวกเขาก็ซีดลง เมื่อกู้ ลี่เฉิน ฟังเสียงบันทึกเสร็จแล้ว ใบหน้าของเขาก็บึงตึง ตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่าข้อโต้เถียงที่เกิดขึ้นเพราะว่าทีมงานบางคนพยายามขู่กระโชกเธอ ซึ่งนำไปสู่ความขัดแย้งผู้กำกับ, ผู้ช่วยผู้กำกับ, และผู้ช่วยฝ่ายผลิตที่อยู่กับกู้ ลี่เฉิน ก็เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น ใบหน้าของพวกเขาแสดงออกอย่างน่ากลัวหากเรื่องนี้หลุดออกไป ทีมงานภาพยนตร์จะต้องอับอาย!พวกเขาสามารถสั่งสอนคนเหล่านี้ได้ในภายหลัง สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือ... “เป็นคว

”ไม่ค่ะ ฉันบังเอิญเจอ... คนรู้จัก เขาจัดการเรื่องให้” หลิง อี้หราน ตอบอย่างลังเล“เพื่อนของเธอเหรอ? เราควรขอบคุณเขา แล้ว! ทำไมฉันไม่ซื้อของขวัญให้แล้วเธอเอาไปให้เพื่อนของเธอทีหลังล่ะ?” โจว เชียนหยุน กล่าวอย่างรีบร้อน“ไม่เป็นไรค่ะ” หลิง อี้หราน กล่าวขณะที่เธอเปลี่ยนเรื่องอย่างรวดเร็ว โดยถามเกี่ยวกับประสาทหูเทียมของหยันน้อย“ในอีกสองสามวันเมื่อมีรายงานผลการตรวจทางการแพทย์ของหยันน้อย เขาสามารถติดตั้งประสาทหูเทียมได้ ถ้าไม่มีปัญหาอะไรนะ” โจว เชียนหยุน ไม่สามารถซ่อนความสุขของเธอไว้ได้ เมื่อเธอพูดถึงเรื่องนี้ “โรงพยาบาลยังบอกอีกว่าฉันแย้งราคาและสามารถขอส่วนลดได้ด้วย”“ดีจังค่ะ” หลิง อี้หราน กล่าว เธอรู้ว่าอี้ จิ่นหลี ได้พูดคุยกับโรงพยาบาล หลิง อี้หราน ดีใจเมื่อคิดถึงหยันน้อยที่จะได้ยินในเร็ว ๆ นี้เหตุการณ์ก่อนหน้านี้เป็นเหมือนฉากละครสั้น ๆ และตอนนี้ก็จบลงแล้วสิ่งที่หลิง อี้หราน ไม่คาดคิดคือในตอนเย็น โจว เชียนหยุน หยุดเธอไว้และถามว่า “กู้ ลี่เฉิน เป็นคนช่วยเราแก้ปัญหาเรื่องวันนี้ใช่ไหม?”หลิง อี้หราน มองเธอด้วยความประหลาดใจ สงสัยว่าโจว เชียนหยุน รู้เรื่องนี้ได้ยังไงโจว เชียนหยุน เ

“แล้วถ้าเธอไม่ใช่แฟนฉันล่ะ? เธอจะชอบกู้ ลี่เฉิน ไหม?” อี้ จิ่นหลี หนักแน่นจะเอาคำตอบให้ได้เขา... จะรู้ได้อย่างไร? แต่เนื่องจากเจ้านายของเขาถามเขา เขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากตอบว่า “ผมคิดว่าคุณหลิง... ค่อนข้างหัวโบราณเกี่ยวกับความรู้สึก เธอจะไม่เปลี่ยนใจง่าย ๆ เมื่อตกหลุมรักใครสักคน”“อย่างนั้นเหรอ? เธอเคยเป็นแฟนกับเซียว จื่อฉี มาก่อน” อี้ จิ่นหลี ตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชาเกา ฉงหมิง รู้สึกเหมือนกำลังร้องไห้อยู่แต่ไม่มีน้ำตา เขารู้สึกว่าเขากำลังทนทุกข์ในตำแหน่งเลขานุการ “เรื่องของคุณหลิงกับเซียว จื่อฉี จบลงแล้ว ตั้งแต่คุณหลิงถูกเซียว จื่อฉี ทรยศเธอ เธอคงไม่มีความรู้สึกอะไรกับเขาอีกต่อไป”“ทรยศ?” อี้ จิ่นหลี เลิกคิ้วเล็กน้อย“ครับ ไม่ใช่การทรยศเหรอที่เซียว จื่อฉี เลิกกับคุณหลิง เพราะเธอต้องการความช่วยเหลืออย่างมาก? ด้วยนิสัยของคุณหลิง เป็นเรื่องธรรมดาที่เธอจะไม่มีวันให้อภัยคนที่ทรยศเธอ” เกา ฉงหมิง กล่าวใบหน้าของอี้ จิ่นหลี เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม ริมฝีปากบางของเขาแทบจะกลายเป็นเส้นตรง ถ้าสิ่งที่เซียว จื่อฉี ทำกับอี้หรานเป็นการทรยศ แล้วสิ่งที่เขาทำกับอี้หรานทั้งหมดล่ะ?เขารู้สึกถึงความ

เขากลัวว่าเธอจะไม่ชอบเขามากพอ เขากลัวว่าความรักของเธอที่มีต่อเขาจะถูกแทนที่ได้ตลอดเวลา และวันหนึ่งเธอจะทิ้งเขาไป!เขาค่อย ๆ หันร่างของเธอเข้ามาหาเขาเพื่อให้พวกเขาหันหน้าเข้าหากันและกันแม้ตอนนี้ความมืดจะปกคลุมไปทั่วห้องนั่งเล่น แต่แสงจันทร์ที่สาดส่องเข้ามาทางหน้าต่างทำให้หลิง อี้หรานยังคงสามารถมองเห็นเค้าโครงใบหน้าของอี้ จิ่นหลี ได้แต่เธอไม่สามารถมองเห็นการแสดงออกทางใบหน้าของเขาได้อย่างไรก็ตาม เธอรู้สึกได้ว่าเขากำลังมองมาที่เธอเหมือนกันเธอค่อย ๆ ยกมือขึ้นแนบกับแก้มของเขา และกล่าวขึ้นอย่างหนักแน่น “ได้สิ ฉันจะชอบคุณมากกว่านี้” หากในตอนแรกเธอรู้สึกสับสนเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของพวกเขา และไม่รู้สึกถึงอนาคตในความสัมพันธ์นี้ ตอนนี้เธอกลับขอร้องให้มันแตกต่างไปจากเดิมไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคตของพวกเขา เธอจะยอมรับผู้ชายคนนี้ จะให้ความรักแก่เขามากขึ้น และจะปลอบประโลมเมื่อเขาไม่สบายใจ—อย่างน้อยก็ในตอนนี้หลังจากจบคำพูดของเธอ เธอเขย่งตัวและบรรจงจูบริมฝีปากของเขานี่เป็นครั้งแรกที่เธอมีสติและจูบเขาด้วยความรู้สึกที่แท้จริงราวกับว่าเธอได้ใส่ความรู้สึกทั้งหมดที่มีต่อเขาไว้ในจูบนั้นร่า