บททั้งหมดของ พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย: บทที่ 361 - บทที่ 370

“เดี๋ยวก่อน” เขาคว้าแขนเธอทันที “คุณจะบ้าเหรอ? ที่ผมพูดเมื่อกี้ ผมไม่ได้ตั้งใจจะดูถูกงานของคุณ” เธอมองเขาอย่างแปลกใจ “ฉันไม่ได้บ้า” ถ้าเธอโกรธเรื่องนี้ เธอคงตายเพราะความโกรธไปนานแล้ว “ถ้าคุณต้องการ ผมจะหางานที่ดีกว่านี้ให้คุณ” กู้ ลี่เฉิน กล่าว “คุณกู้ ฉันไม่คิดว่าเราจะสนิทกันขนาดนั้น คุณไม่จำเป็นต้องช่วยฉันหางานอื่นก็ได้ค่ะ ฉันมีความสุขดีแล้วกับสิ่งที่ฉันทำอยู่ตอนนี้แล้ว” หลิง อี้หราน พูดและมองไปที่มือที่เขาจับเธอไว้ “ปล่อยฉันได้ไหมคะ? ฉันจำเป็นต้องไปส่งของพวกนี้” แววตาคู่สีเข้มจ้องมองมาที่เธอ หลังจากนั้นไม่นานในที่สุดเขาก็ปล่อยมือเธอ ไม่สนิทเหรอ? อย่างไรก็ตามเขารู้จักเธอดีกว่าที่เธอรู้จักตัวเองอีก เขารู้เกี่ยวกับอดีของเธอจากการพูดคุยกับหลิง ลั่วอิน เขารู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเธอตั้งแต่ยังเป็นเด็กจนเป็นผู้ใหญ่... “คุณมีความสุขกับสิ่งที่ทำอยู่ตอนนี้ไหม?” เขาหัวเราะเบา ๆ “อดีตทนายความ มีความสุขกับการส่งอาหารจริงเหรอ?” ดวงตาของหลิง อี้หราน มืดลง ทนายความ... ตอนนี้มันฟังดูห่างไกลจากเธอเหลือเกิน หลังจากที่เธอขึ้นจักรยานไฟฟ้าแล้วเธอก็ได้ยินเสียงของกู้ ลี่เฉิน พูดอีกครั้งว่า “มัน

หมายความว่า นายน้อยอี้ต้องการเป็นที่ชื่นชอบของคุณหลิงใช่ไหม? เกา ฉงหมิง รู้คำตอบแล้ว แต่เขาก็ยังไม่สามารถซ่อนความแปลกใจไว้ได้ ตั้งแต่เมื่อไรกันที่นายน้อยอี้สนใจว่าผู้หญิงจะชอบเขาหรือไม่? “คุณหลิง... ก่อนหน้านี้ทรมานมาก ผมกลัวว่าเธอจะมองเห็นสิ่งต่าง ๆ ได้ชัดเจนกว่าใคร ๆ ยิ่งไปกว่านั้น ถ้านายน้อยคบกับผู้หญิงแบบเธอ เธออาจจะฟังนายน้อยในตามสถานการณ์แต่เธออาจจะทำตัวห่างเหินจากนายน้อย” เกา ฉงหมิง วิเคราะห์สถานการณ์ของอี้ จิ่นหลี “จากสิ่งที่ผมเห็น คุณหลิงเป็นคนที่ชอบวิธีที่นุ่มนาล ทำไมนายน้อยไม่ลองถ่อมตัวต่อหน้าเธอล่ะครับ? บางทีมันอาจจะทำให้กำแพงของเธอพังก็ได้นะครับ” “ถ้าอย่างนั้นเธออาจจะชอบฉันก็ต่อเมื่อฉันหลอกเธองั้นเหรอ?” อี้ จิ่นหลี พึมพำ เกา ฉงหมิง กระพริบตาดูตกใจ เขา... เขาแค่แนะนำว่าเจ้านายควรจะอ่อนน้อม เขาไม่ได้บอกให้ประจบเธอ อืม... ถ้านายน้อยอี้ต้องการจะประจบผู้หญิงคนนี้แล้วผู้หญิงจะเป็นแบบไหน... “แล้วฉันจะประจบเธอได้โดยวิธีไหน?” อี้ จิ่นหลี กล่าว เกา ฉงหมิง รู้สึกเหมือนมีอะไรติดอยู่ในลำคอพูดอะไรไม่ออก จากน้ำเสียงของเขา เขาต้องการที่จะประจบหลิง อี้หรานจริง ๆ ใช่ไหม? โทรศั

จากนั้นไม่นานลิฟต์ก็มาถึง อย่างไรก็ตาม คนที่ออกมาจากลิฟต์ ก็คือเพื่อนบ้านของชิน เหลียนอี เมื่อพวกเขาเห็น ชิน เหลียนอี พวกเขาก็เริ่มทักทายเธอ “เหลียนอีเธอกลับมาแล้วเหรอ และนี่ก้ต้องเป็นแฟนของเธอแน่เลย” เพื่อนบ้านของเธอพูดและมองไปที่ไป๋ ทิงชิน ชิน เหลียนอี ลังเล ก่อนที่เธอจะได้สติกลับมา ไป๋ ทิงชิน ก็ได้เปิดปากของเขาและตอบไปแล้วว่า “ใช่ครับ ผมเป็นแฟนของเหลียนอีครับ” “เฮ้ เฮ้ ฉันหวังว่าจะได้ไปร่วมงานแต่งของคุณเร็ว ๆ นี้นะ” เพื่อนบ้านหัวเราะก็ที่จะรีบพูดออกไป “เหลียนอี แม่ของเธอจู้จี้มาทั้งวันเลย เธอกำลังรอพบแฟนของเธอนะ” ชิน เหลียนอี รู้สึกอึดอัดใจ ในที่สุดเธอก็รู้ว่าทำไมเพื่อนบ้านถึงรู้ว่า ไป๋ ทิงชิน เป็นแฟนของเธอ ดูเหมือนว่าแม่ของเธอได้ประกาศเรื่องนี้กับทุก ๆ คนแล้วสินะ พวกเขาเดินเข้าไปในลิฟต์ ชิน เหลียนอี มองไปที่ ไป๋ ทิงชิน และเขาก็กำลังมองมาที่เธอด้วยใบหน้าของเขาที่มีรอยยิ้มอ่อน ๆ เธอหน้าแดงอย่างควบคุมไม่ได้ เธอลังเลอยู่พักหนึ่งและพูดเตือนสติเขา “อืม... พ่อแม่ของฉันอาจจะเป็นห่วงนิดหน่อยนะ เพราะฉันไม่เคยมีแฟนมากก่อน เพียงแค่รับมือกับพวกเขาให้ดีที่สุดเท่าที่คุณจะสามารถทำได้แล

“คุณจะให้ฉันทำอะไรก็ได้ที่คุณต้องการ” เธอตอบ ท้ายที่สุดแล้ว เธอมีเงินจำนวนจำกัด และก็มีแค่ชีวิตเดียวของเธอนี่แหละที่จะให้ได้ “ตกลง” เขาตอบ เธอผงะไปชั่วขณะ ‘เขาแค่... ตกลงตามคำขอของฉันใช่ไหม? เขาเป็นคนค่อนข้างง่ายจัง’ “มือของพี่เป็นอย่างไรบ้าง? มันยังร้อนอยู่ไหม” สายตาของเขาเปลี่ยนไปมองที่มือของเธอที่ยังอยู่ในน้ำเย็น ๆ “ตอนนี้ไม่ค่อยเจ็บแล้ว ตั้งแต่ตอนที่อยู่ในน้ำเย็นสักพักหนึ่ง ฉันคิดว่าเดี๋ยวมันก็น่าจะดีขึ้น” เธอตอบ จากนั้นเขาก็ปิดก๊อกน้ำและหยิบผ้าเช็ดหน้าที่เขาพกติดตัวมาเพื่อเช็ดมือเธอให้แห้ง “ที่บ้านของคุณมีครีมทาไหม? มันยังดูค่อนข้างบวมอยู่ถ้าจะให้ดีคุณควรทาครีมบาง ๆ นะ” “โอ้ เรามี” “ไปเอามาเดี๋ยวนี้เลย” ชิน เหลียนอี วิ่งไปที่ห้องของเธอเพื่อไปเอาครีมทาสำหรับผิวไหม้ เมื่อเธอถือครีมเธอก็นึกขึ้นได้ ‘ทำไมฉันถึงเชื่อฟังเขาแบบนี้ล่ะ?’ อย่างไรก็ตาม นั่นยังคงเป็นเพียงแค่ความคิด เธอก็ยังคงต้องเอาครีมและออกจากห้องของเธอ เมื่อเธอก้าวออกไปเธอก็เห็นไป๋ ทิงซิน คุยกับพ่อแม่ของเธอในห้องนั่งเล่น เมื่อเธอเข้ามาใกล้ ๆ เธอก็ได้ยินแม่พูดว่า “โอ้ เป็นอย่างนั้นเองเหรอ เหลียนอีส่งคุณ

”เป็นอย่างนั้นเหรอ?” เขาจี้เข้าไป ขณะที่มองไปที่หน้าของเธอที่ค่อย ๆ พลันเปลี่ยนเป็นสีแดงอย่างมีความหมาย ดิ๊ง! ลิฟต์มาถึงชั้นหนึ่ง พวกเขาเดินไปยังที่จอดของรถไป๋ ทิงชิน ชิน เหลียนอี รีบที่จะบอกลาเขา “นั่นคือทั้งหมดสำหรับวันนี้ ลาก่อน บ๊ายบาย” เธอรีบหันกลับไปทันที อย่างไรก็ตาม ไป๋ ทิงชิน ก็เอื้อมมือไปจับแขนของเธอก่อนที่จะดึงเธอเข้ามาสู่อ้อมกอดของเขา “อ้า!” ชิน เหลียนอี ร้องตะโกนเบา ๆ ขณะที่จมูกของเธอชนเข้ากับหน้าอกของไป๋ ทิงชิน ‘มันเจ็บนะ!’ ชิน เหลียนอี ลูบที่จมูกของเธอ จมูกของเธอเคยได้รับความบาดเจ็บที่คล้าย ๆ กันหลาย ๆ ครั้งในอดีต แม้ว่าจมูกของเธอจะทำมาจากเหล็ก แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะทนต่อความเจ็บปวดได้มากขนาดนั้น ไป๋ ทิงชิน ก้มลงและนำริมฝีปากของเขาเข้ามาใกล้หูของเธอขณะที่เขากระซิบ “คุณจะไม่ได้พูดแบบนั้นตราบใดที่ผมยังปิดปากเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นในโรงแรม คุณจะเห็นด้วยกับคำของผมไหม?” หูของ ชิน เหลียนอี ถูกระตุ้นด้วยลมหายใจของไป๋ ทิงชิน เธอรู้สึกว่าร่างกายของเธอค่อย ๆ เริ่มร้อนขึ้น “คุณมีอะไรจะขอบ้าง?” ชิน เหลียนอี เลียริมฝีปากที่ค่อนข้างจะแห้งของเธอ “ผมอยากให้คุณจูบผมและบอ