All Chapters of พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย: Chapter 1381 - Chapter 1390

“เซียวจื่อฉี...” ปากของอี้จิ่นหลีขยับพูด “เขาหักหลังเธอ แต่... ถ้าเขาไม่ได้หักหลังเธอ ตอนนี้เธอจะแต่งงานกับเขาเหรอ?”“ไม่ค่ะ” หลิงอี้หรานกล่าว“แน่ใจเหรอ?”“ฉันยังเด็ก ฉันไม่รู้ว่า ‘ฐานะเท่ากัน’ มีความหมายมากขนาดไหน ตอนนี้ฉันคิดเรื่องนั้น ถึงฉันจะเป็นแฟนของเซียวจื่อฉี แต่พ่อแม่ของเขาไม่มีวันยอมให้เขาแต่งงานกับฉันแล้วให้ฉันเป็นคนในตระกูลเซียวแน่”หลิงอี้หรานหวนนึกถึงความหลังแล้วถอนหายใจให้กับตัวเธอที่ไร้เดียงสา“ยิ่งไปกว่านั้น เซียวจื่อฉีเองก็ไม่ได้รักอะไรฉันมากหรอกค่ะ เขาอาจมีความชอบพอฉันบ้างเล็กน้อย แต่เขาก็แค่เห็นว่าฉันยังสดซิงน่าสนใจก็เท่านั้น เขาจะไม่มีทางทะเลาะกับพ่อแม่ หรือยอมละทิ้งทุกอย่างที่มีในตระกูลเซียวมาเพื่อแต่งงานกับฉัน เพราะแบบนั้นเลยเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงถอยห่างไปอย่างรวดเร็วในตอนที่มีเรื่องนั้นเกิดขึ้น”“งั้นเธอก็จะแต่งงานกับเขา ถ้าเขาต่อต้านความต้องการของพ่อแม่ และยอมทิ้งทุกอย่างในตระกูลเซียวมาหาเธอล่ะสิ?” ตอนนี้อี้จิ่นหลีกลายเป็นคนหึงแทน ใบหน้าหล่อเหลาเต็มไปด้วยความวุ่นวายใจหลิงอี้หรานอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา “คุณคิดว่าทุกคนจะเหมือนคุณหรือไง? เรื่องแบบนั้นไ

เธอมีเวลาเหลืออยู่ไม่มากแล้ว และไม่อยากเวลาอันจำกัดนี้ใช้ไปกับการหาหมอ เธอแค่อยากใช้เวลาอยู่กับแม่และลูกชายของเธอให้มากขึ้นเท่านั้น“ฉันรู้ค่ะ ฉันเตรียมใจไว้แล้ว ช่วยเพิ่มยาแก้ปวดให้ได้ไหมคะ ช่วงนี้อาการปวดมันรุนแรงขึ้นนิดหน่อย” โจวเชียนหยุนกล่าวหมอที่ให้การรักษาถอนหายใจ และเข้าใจในทางเลือกที่โจวเชียนหยุนตัดสินใจ แต่สิ่งที่ทำให้เขาแปลกใจกลับเป็นสีหน้าสงบนิ่งของเธอเขาเคยเจอผู้ป่วยที่พยายามดิ้นรนที่จะมีชีวิตอยู่แม้จะรู้ว่าเป็นวันสุดท้ายของชีวิตแล้วก็ตามแม้บางคนจะไม่มีเงินสำหรับการรักษา แต่พวกเขาก็พยายามถามหาวิธีการยื้อเวลาให้ได้มากที่สุดอยู่ดี พวกเขากระวนกระวายใจมากเมื่อต้องเผชิญหน้ากับโรคพวกนี้มีแค่ส่วนน้อยที่จะสงบใจได้อย่างโจวเชียนหยุนถึงอย่างนั้นคนแบบนี้มักจะมีเรื่องราวน่าเศร้าอยู่เบื้องหลังเสมอ“ได้ครับ ผมจะให้ยาคุณเพิ่ม แต่คุณจะกินยานี่เยอะเกินไปไม่ได้นะ ยิ่งกินมาก ก็ยิ่งมีโอกาสดื้อยามากขึ้น พอหลังจากนั้นกินยาไปเท่าไหร่ก็ใช้หยุดอาการปวดนี้ไม่ได้อีกแล้ว อีกทั้งจะเพิ่มความเร็วให้เซลล์มะเร็งแย่ลงไปด้วย” หมอกล่าว“เข้าใจแล้วค่ะ ขอบคุณนะคะ” โจวเชียนหยุนตอบหลังจากรับยา โจวเ

“โจวเชียนหยุน เธอคิดผิดแล้วล่ะที่พูดแบบนั้น” คงจื่ออินจิบชาขณะนั่งอยู่ตรงโต๊ะ “เธอไม่รู้สึกละอายใจที่โกหกต่อหน้าเด็กเลยเหรอ? เธออิจฉาที่ฉันคบกับเย่เหวินหมิง เธอเลยจงใจผลักฉันลงบันได เธออยากให้ฉันกับลูกในท้องตาย แต่ฉันแข็งแกร่งจนรอดมาได้ ส่วนลูกในท้อง น่าสงสารที่แก...”คงจื่ออินจงใจมองชำเลืองมองอาหยันน้อยพลางพูด “ลูกฉันก็น่าจะอายุเท่า ๆ กับลูกเธอ ถ้าเขายังอยู่”“คงจื่ออิน หุบปาก!” โจวเชียนหยุนพูด เธอรู้ว่าคงจื่ออินจงใจพูดแบบนั้นต่อหน้าอาหยันน้อย เด็กไม่ควรเข้ามายุ่งกับเรื่องบาดหมางของพวกผู้ใหญ่!“เธอรู้สึกผิดเหรอ? ไม่อย่างนั้นทำไมต้องโกรธด้วยล่ะ?” คงจื่ออินหัวเราะเบา ๆ ขณะลุกขึ้นและเดินมาหาอาหยันน้อยช้า ๆ“รู้อะไรไหม? ฉันคบกับพ่อหนู แต่แม่หนูอิจฉาที่เขาชอบฉัน เพราะแบบนั้นแม่เธอหนูทำร้ายฉันกับลูกในท้อง คิดดูสิ แม่หนูฆ่าเด็กคนหนึ่งที่น่าจะอายุเท่ากับหนูในตอนนี้ไปนะ!”คงจื่ออินพูดคำพูดร้ายกาจพวกนั้นด้วยรอยยิ้ม!ในฐานะที่โตกว่าวัยอาหยันน้อยย่อมเข้าใจในสิ่งที่คงจื่ออินพูด แต่เขาไม่มีทางเชื่อคำพูดของเธอ“ไม่ แม่ผมไม่ได้ทำ! แม่บอกว่าไม่เคยทำร้ายใคร!” เจ้าตัวน้อยตะโกนออกมาเสียงดัง“แม่ห

ในทันใดนั้นความรู้สึกว่างเปล่าในมือก็ทำให้เย่เหวินหมิงตกอยู่ในภวังค์ไปชั่วคราว“เหวินหมิง...” เสียงอันเจ็บปวดของคงจื่ออินดังขัดขึ้นเย่เหวินหมิงย่อตัวลงนั่งข้าง ๆ และมองสิ่งที่เกิดขึ้นกับคงจื่ออิน ใบหน้าของเธอซีดเซียวจนเกือบเป็นสีขาว และแม้แต่ริมฝีปากของเธอก็สั่นเทา“เหวินหมิง ฉัน... ฉันแค่อยากให้อาหยันน้อยได้เจอกับพ่อแม่ฉัน ฉันคิดว่า... จะเป็นแม่ที่ดี แต่... แต่ฉันไม่คิดเลยว่ามันจะเป็นแบบนี้ ฉัน...” คงจื่ออินพูดอย่างยากลำบบากราวกับว่าเธอไม่รู้เรื่องและหวังดีในทันใดนั้นเองคงจื่ออินก็ขมวดคิ้วและทำสีหน้าเจ็บปวดยิ่งกว่าเดิม “โอ๊ย... เหวินหมิง ท้องฉัน เจ็บจังค่ะ...”เย่เหวินหมิงขมวดคิ้ว “เอาล่ะ เลิกพูด ผมจะส่งคุณไปโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้”เมื่อเย่เหวินหมิงอุ้มคงจื่ออินขึ้นมา เขาก็พบว่าที่ก้นของชุดที่คงจื่ออินสวมเปื้อนไปด้วยเลือดสีแดงวันนี้คงจื่ออินสวมชุดสีขาว รอยเลือดสีแดงนั้นจึงทำให้คนตกใจมากขึ้นไปอีกนายท่านและคุณนายเองก็ทำท่าตกใจ “ทำไมมีเลือดได้? จื่ออิน โจวเชียนหยุนทำเธอเจ็บตรงไหน?”โจวเชียนหยุนเองก็แปลกใจไปด้วย คงจื่ออินเพิ่งล้มลงไป เพราะอย่างนั้นเธอไม่น่าจะมีเลือดออกมากขนาดนี้แ

ในตอนนั้นเขาไม่กล้าที่จะชำเลืองมองเป็นครั้งที่สองด้วยซ้ำ เขารู้สึกราวกับว่าตัวเองได้ทำเรื่องทรยศลงไปแต่ใครกันที่เขาทรยศ? เขาและจื่ออินกำลังจะแต่งงานกันในอีกไม่นานนี้ ดังนั้นแม้พวกเขาจะมีอะไรกันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรยิ่งไปกว่านั้นเขากับจื่ออินเคยนอนด้วยกันก่อนที่โจวเชียนหยุนจะเข้าคุกด้วย แต่หลังจากที่โจวเชียนหยุนเข้าคุก ไม่รู้ทำไมเขากลับเคยชินกับการนอนคนเดียวแม้ว่าเขาและจื่ออินจะเป็นคู่รักและกำลังจะแต่งงานกัน แต่เขากลับรู้สึกผิดเมื่อจะทำอะไรใกล้ชิดสนิทสนมกับจื่ออินแม้แต่ตัวเขาเองก็ไม่สามารถอธิบายได้ว่าทำไม‘นี่เป็นเพราะโจวเชียนหยุนเหรอ? แต่โจวเชียนหยุนเป็นใครถึงมามีอิทธิพลต่อฉัน? ในเมื่อเขาสามารถให้การเป็นพยานกับศาลได้ ก็หมายความว่าเขาไม่เคยรักเธอเลย!’“เรื่องนี้มันเกิดขึ้นได้ยังไง? ลูกที่น่าสงสารของฉัน!” คุณนายคงตอนนี้ฟุ่บตัวลงข้าง ๆ คงจื่ออินและร้องไห้ปานจะขาดใจ “ทำไมโจวเชียนหยุนถึงโหดร้ายได้ขนาดนี้? ทำร้ายกันครั้งเดียวไม่พอยังมีครั้งที่สองอีก เด็กสองคน! สองชีวิตเลยนะ!”“แม่คะ พอ... พอเถอะค่ะ..” คงจื่ออินซึ่งตอนนี้หน้าซีดจากการผ่าตัดดูน่าสงสารยิ่งกว่าเดิมขณะที่ร้องไห้น้ำตาอ