บททั้งหมดของ พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย: บทที่ 1401 - บทที่ 1410

เธอรวบรวมหลักฐานที่เกี่ยวข้องไว้ และตั้งใจว่าจะบอกเย่เหวินหมิงในอีกสองวัน... อีกไม่กี่วันเอง!อีกไม่กี่วัน แต่ก็เกิดเรื่องนี้ขึ้นเสียก่อน!เช้านี้เธอได้รับสายจากอาหยันน้อย และรีบขอให้จินหาว่าเกิดอะไรขึ้นจึงได้รู้ว่าพี่โจวถูกพาตัวมาที่โรงพยาบาลนี้ ไม่รู้ว่าถ้าเธอมาไม่ทันพวกเขาจะทำอะไรพี่โจวบ้าง!“จิน บอกฉันหน่อยสิว่าถ้าเย่เหวินหมิงรักพี่โจวจริง เขาจะทำเรื่องร้ายกาจแบบนี้กับพี่โจวได้ยังไง?” หลิงอี้หรานพึมพำอี้จิ่นหลีกุมใบหน้าของหลิงอี้หรานไว้อย่างอ่อนโยน “ไม่อารมณ์เสียนะ ฉันจะให้คนคอยคุ้มกันพี่โจวเอง อย่างน้อยฉันก็จะไม่ยอมให้เย่เหวินหมิงกับครัอบครัวคงนั่นทำอะไรพี่โจวได้อีก”หลิงอี้หรานกล่าว “ฉันแค่โมโห ทำไมเย่เหวินหมิงถึงไม่มีความเมตตาให้พี่โจวเลย?”ถ้ามีความสงสารสักนิดคนดี ๆ ที่ไหนจะทำเรื่องแบบนั้น“วันนี้เธอก็บอกเรื่องบริจาคไขกระดูกกับเขาแล้ว พอเขารู้ความจริง เขาก็จะเสียใจไปชั่วชีวิตเอง” อี้จิ่นหลีกล่าว“เสียใจ?” หลิงอี้หรานกล่าวเย้ย “แต่เสียใจยังเป็นการลงโทษที่เบาไปสำหรับเขา ดูสิคะว่าเขาทำให้พี่โจวทั้งเจ็บปวดและอับอายมากแค่ไหน! เขาทำลายชีวิตพี่โจวด้วยซ้ำ! ความเสียใจของเขาจะชด

เสียงของหมอดังขึ้น และหลังจากหมออธิบายจุดมุ่งหมายที่โทรมา แล้วเสียงคุ้นเคยสำหรับเย่เหวินหมิงก็ดังขึ้น ‘นั่นมัน... เสียงของคงจื่ออิน!’แต่สิ่งที่คงจื่ออินพูดกลับเป็น “โทษทีค่ะ ฉันไม่สนใจจะบริจาคไขกระดูก ฉันแค่ลงทะเบียนไปเล่น ๆ”“แต่ผู้ชายคนหนึ่งกำลังรอให้คุณช่วยชีวิตเขาอยู่นะ คุณแค่ต้องใช้เวลาพักผ่อนเพิ่มเล็กน้อยหลังจากที่บริจาคไขกระดูกไปแล้ว ไม่ได้มีอันตรายอะไร...”หมอพยายามหนักมากด้วยการใช้ทุกอย่างเพื่อจะโน้มน้าวเธอถึงอย่างนั้นคงจื่ออินที่ยังอยู่ในสายก็ยังปฏิเสธ “ฉันไม่อยากบริจาคไขกระดูกจริง ๆ ค่ะ เขาตายไม่ตายก็ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันสักหน่อย? ฉันต้องบริจาคไขกระดูกแค่เพราะมันเข้าได้กับเขาเหรอคะ? คุณนี่ตลกนะ ใครจะเป็นคนรับผิดชอบถ้ามีอะไรเกิดกับฉันหลังจากบริจาคไขกระดูกไป? คุณเหรอ? หรือว่าสิ่งมีชีวิตครึ่งเป็นครึ่งตายที่รอไขกระดูกนั่นล่ะ?”ทุกคำที่คงจื่ออินกล่าวทำให้ใบหน้าของเย่เหวินหมิงบูดเบี้ยวกลับกลายเป็นว่า ความตายของเขาไม่มีความหมายอะไรกับคงจื่ออินเลย และเธอยังมองเขา... เหมือนเป็นสิ่งมีชีวิตอันน่าสงสารที่รอความอนุเคราะห์จากการบริจาคไขกระดูกของเธอ“คุณคง แน่ใจนะว่าจะไม่พิจารณาเรื

‘อี้หราน...’ โจวเชียนหยุนจำได้ว่าหลิงอี้หรานเข้ามาช่วยเธอไว้ด้วยการบุกเข้ามาในห้องพักฟื้นของคงจื่ออินตอนที่เธอกำลังอับอายมากถ้าไม่มีอี้หรานเธอคงต้องเจ็บปวดกว่านี้แต่ทำไมอี้หรานถึงเข้ามาได้พอดิบพอดีกันล่ะ?เมื่อโจวเชียนหยุนทำหน้างง คุณนายโจวก็บอกว่า “อาหยันน้อยโทรหาอี้หราน ตอนเช้าที่คนของเย่เหวินหมิงพาเขามาส่งที่บ้าน อาหยันน้อยก็เอาแต่ร้องไห้ เขาขอโทรศัพท์แล้วบอกว่าอยากโทรหาน้าอี้หราน”โจวเชียนหยุนมองหน้าลูกชายที่กำลังทำหน้ากังวลสีหน้ากังวลของเด็กสี่ขวบทำให้หัวใจของเธอปวดร้าวทรมาน“อาหยันน้อย แม่ไม่เป็นไร เห็นไหม ตอนนี้แม่ไม่เป็นไรแล้วใช่ไหม?” โจวเชียนหยุนกล่าว“ขอโทษนะฮะ เป็นผมที่ปกป้องแม่ได้ไม่ดีเอง!” เจ้าตัวเล็กก้มหน้าลงอย่างเศร้าหมอง ‘ถ้าผมเป็นผู้ใหญ่ ผมก็คงปกป้องแม่ได้ แม่คงไม่ต้องถูกพาตัวไปแบบนั้น!‘ผมอยากจะรีบโต จะได้ปกป้องแม่จากพวกคนที่มารังแกได้'‘ทำไมพ่อต้องรังแกแม่ด้วย? ทำไมพ่อถึงไม่เชื่อว่าแม่เป็นคนดี?’“วันนี้ลูกก็ปกป้องแม่แล้วนะ ลูกโทรหาน้าอี้หรานและบอกให้น้าตามหาแม่ ลูกทำได้ดีแล้วล่ะจ้ะ” โจวเชียนหยุนกล่าวถึงอย่างนั้นคำชมของโจวเชียนหยุนก็ไม่ได้ทำให้อาหยันน้อ

วิดีโอนี้แสดงอยู่บนหน้าจอที่ติดตั้งบนตึกสูง ‘แสดงว่า... ทุกคนเห็นมันแล้วงั้นเหรอ?’คงจื่ออินตัวสั่นขณะที่จับโทรศัพท์มือถือไว้ ใบหน้าของเธอเปลี่ยนจากซีดเซียวเป็นสีแดงบนหน้าจอโทรศัพท์เธอเห็นคนที่เดินผ่านไปมาหยุดยืนเงยหน้ามองดูหน้าจออิเล็กทรอนิกส์นั่น มีสองสามคนหยิบมือถือออกมาถ่ายคลิปไว้‘ใครกัน? ใครพยายามจะทำร้ายฉัน? แล้วฉันจะอธิบายเรื่องนี้กับเหวินหมิงยังไง?’คงจื่ออินตื่นตระหนก!นายท่านและคุณนายคงเห็นพฤติกรรมแปลก ๆ ของลูกสาว คุณนายคงจึงเดินเข้ามาและพูดว่า “เกิดอะไรขึ้น? กำลังดูอะไร?”เมื่อเธอมองไปที่มือถือของลูกสาว สีหน้าของคุณนายคงก็เปลี่ยนไปทันทีเช่นเดียวกัน “นี่... นี่มันอะไรกัน? ใครเป็นคนทำ? รีบ... รีบหาคนไปกำจัดมันออกจากข่าวกับวิดีโอนั่นเร็วเข้า เราจะให้เหวินหมิงเห็นไม่ได้นะ”นายท่านคงรีบเข้ามาและฉวยมือถือไป หลังจากดูไปพักหนึ่งใบหน้าของเขาก็เคร่งเครียดมาก เขาตะโกนด่าลูกสาวอย่างโกรธเคือง “เธอท้องก็ไม่เป็นไร แต่ปล่อยให้โดนถ่ายคลิปไว้ได้ยังไง?”คงจื่ออินกล่าวอย่างตระหนกตกใจ... “หนู... หนูไม่รู้! หนูไม่รู้ว่าวิดีโอมาจากไหน! พ่อคะ เราจะทำยังไงกันดี? เย่เหวินหมิงจะต้องเจอข่าว..

เมื่อเขาพูดแบบนี้สีหน้าของครอบครัวคงก็เปลี่ยนไปทันทีคงจื่ออินรู้สึกเย็นสันหลังวาบขึ้นมาและอดไม่ได้ที่จะตัวสั่น ‘เขา... เขาหมายความว่ายังไง? หรือจะเป็น...’“เหวินหมิง... ฉัน... ฉันไม่รู้ว่าคุณหมายความว่ายังไง? ฉัน... ฉันจะไปหลอกคุณได้ยังไงคะ? ฉัน... ฉันไม่เข้าใจ!” คงจื่ออินแสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง ทันใดนั้นน้ำตาก็รื้นในดวงตาของเธอจนดูน่าสงสารสุด ๆแต่เย่เหวินหมิงก็มองว่าการที่เธอแสร้งบีบน้ำตาแบบนี้ช่างน่ารังเกียจสิ้นดี“เธอไม่เข้าใจเหรอ?” จู่ ๆ เขาก็หัวเราะออกมา จากนั้นเขาก็หยิบมือถือออกมาแตะสองครั้งจากนั้นมือถืออก็เล่นคลิปเสียงบันทึกการสนทนาระหว่างธนาคารไขกระดูกกับคงจื่ออินสีหน้าของสมาชิกตระกูลคงเปลี่ยนเป็นเคร่งเครียดในตอนที่เสียงคงจื่ออินดังออกมา ใบหน้าของคงจื่ออินแดงก่ำขณะที่เหงื่อเม็ดโตผุดออกมาจากหน้าผากของเธอ‘นี่เป็น... เสียงบันทึกที่หลิงอี้หรานพูดถึงเมื่อวันก่อนเหรอ? หลิงอี้หรานต้องเอาเสียงบันทึกนี่ให้เหวินหมิงแน่ ๆ !’ ความเกลียดชังของคงจื่ออินที่มีต่อหลิงอี้หรานมากขึ้นกว่าเดิม“ดีจริง ๆ คงจื่ออิน เธอนี่ดีจริง ๆ...” เย่เหวินหมิงค่อย ๆ เดินไปที่เตียง ด้วยตาเรียวลึกของเขา