บททั้งหมดของ พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย: บทที่ 1411 - บทที่ 1420

เย่เหวินหมิงเดินเข้าไปหาคงจื่ออินและจ้องมอง “เธอตั้งท้องลูกของโจวหยวนลู่ แถมยังรู้ว่าเป็นลูกของเขา เธอเลยจงใจวางแผนทำให้แท้งเพื่อกำจัดเด็กในท้อง ในขณะเดียวกันก็ได้ใส่ร้ายโจวเชียนหยุนไปด้วย อย่างนั้นใช่ไหม?”เมื่อเปรียบเทียบกับการพูดที่ร้อนใจของคงจื่ออิน เย่เหวินหมิงดูสงบนิ่งกว่ามากถึงอย่างนั้นความสงบนิ่งของเขาดูเหมือนจะเป็นภาพลวงตาที่มีคลื่นอันโกลาหลเชี่ยวกรากอยู่ข้างใต้ เมื่อภาพลวงตาแตกสลายไปความโกลาหลนั้นก็น่าจะกลายเป็นภัยพิบัติ คงจื่ออินตัวแข็งทื่อ เมื่อเผชิญหน้ากับคำถามของเย่เหวินหมิงความคิดของเธอก็เกือบขะว่างเปล่า คำพูดที่เธอต้องการพูดปฏิเสธค้างอยู่ในคอและไม่ว่าอย่างไรเธอก็ไม่สามารถพูดออกมาได้ดวงตาเย็นชาและทิ่มแทงของเขาดูเหมือนจะมองเธอจนทะลุปรุโปร่ง“ฉัน... ฉัน...” ริมฝีปากของเธอสั่นเทาเย่เหวินหมิงกล่าวว่า “หรือต้องให้ฉันหาหมอที่ผ่าตัดให้เธอ แล้วถามว่าเด็กในท้องเธออายุครรภ์กี่สัปดาห์? หรือเธออยากให้ฉันเจอว่าเธอติดสินบนหมอไปเท่าไหร่หรือไง?”คงจื่ออินรู้ว่าตอนนี้เย่เหวินหมิงกำลังสงสัย เขาจะเจอบางอย่างถ้าเขาเลือกที่จะสืบเรื่องนี้จริง ๆ จัง ๆ ทันใดนั้นเธอก็กอดเย่เหวินหมิงไ

เสียงโจวหยวนลู่ค่อย ๆ ไกลออกไปเรื่อย ๆ เย่เหวินหมิงอดไม่ได้ที่จะตัวสั่น ‘เธอเป็น... ผู้หญิงธรรมดา ๆ งั้นเหรอ?‘ไม่! โจวเชียนหยุนไม่เคยเป็นผู้หญิงธรรมดา ๆ เธอเป็น... ผู้หญิงที่ฉันรักสุดหัวใจ!’ ความเจ็บปวดในอกของเขาชัดเจนขึ้นและมากขึ้นยิ่งกว่าเดิมความเจ็บปวดนั้นท่วมท้นไปทั้งตัวของเขาบางทีสุดท้ายแล้วอาจมีแค่ตอนนี้ที่เขาเต็มใจจะยอมรับว่าเขายังรักโจวเชียนหยุนอยู่เขาเอาแต่คิดว่าเขาไม่ได้รักเธอและจะกำจัดเธอออกไปจากใจได้หลังจากส่งเธอเข้าคุกแล้วแก้แค้นสำเร็จ ทว่ากลับกลายเป็นว่าทั้งหมดคือการหลอกตัวเองถ้าเขาไม่ได้รักเธอเขาคงไม่สนใจเรื่องของเธอมากนัก เขาคงไม่หึงหวงเมื่อเห็นเธออยู่กับผู้ชายคนอื่นและคงไม่โกรธมากเสียจนเปลี่ยนความโกรธนั้นเป็นการทำให้เธอขายหน้า เพราะเข้าใจผิดว่าเธอหลอกเขาเขาปกป้องคงจื่ออินและทำกับโจวเชียนหยุนอย่างโหดร้ายเพื่อเลี่ยงความรู้สึกตนเอง เขาไม่กล้ายอมรับว่าเขาหลงรักลูกสาวของศัตรูมือที่อยู่ข้างตัวของเย่เหวินหมิงกำแน่นจนเล็บจิกเข้าไปในฝ่ามือ เลือกไหลออกมาจากนิ้วแต่เขาดูเหมือนจะไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดเลยเขาค่อย ๆ เดินไปยังห้องพักฟื้นของโจวเชียนหยุนแน่นอนว่าเข

โจวเชียนหยุนพยายามดึงชายเสื้อออกจากมือของเย่เหวินหมิงพลางพูด แต่เย่เหวินหมิงมีหรือจะปล่อย?เขากลัวว่าถ้าเขาปล่อยไปแล้วไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เขาจะได้เจอเธออีกโจวเชียนหยุนขมวดคิ้วและหนึ่งในคนเฝ้าประตูหน้าห้องก็พูดว่า “คุณเย่ ช่วยปล่อยมือด้วยครับ ไม่อย่างนั้นคุณคงได้ทำทุกคนขายหน้าแน่” พูดจบชายคนนั้นก็จับมือเย่เหวินหมิงที่จับชายเสื้อของโจวเชียนหยุนไว้แต่เย่เหวินหมิงก็ดูเหมือนจะไม่ได้ยิน และมองตรงไปยังโจวเชียนหยุน “ฉันรู้ว่าเธอเกลียดฉัน ใช่แล้วล่ะ ฉันสมควรกับมันแล้ว แต่ขอร้องได้ไหม ให้ฉันได้คุยกับเธอนะ? มีหลายอย่างที่ฉันอยากบอกเธอ!”“แต่ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคุณ” โจวเชียนหยุนกล่าว‘ไม่มีอะไรจะคุย?’ เย่เหวินหมิงยิ้มเจื่อน เขายังพยายามดึงชายเสื้อของเธอแม้ว่าบอดี้การ์ดจะพยายามแงะมือของเขาออกจนเจ็บก็ตามทั้งมือของเขารู้สึกราวกับกำลังจะหัก นิ้วของเขาถูกบิดไปแล้วแต่เขาก็ยังไม่ยอมปล่อยเขาแค่ไม่อยากปล่อย เขากลัวว่าถ้าปล่อยไปเขาจะไม่สามารถจับเธอไว้ได้อีกต่อไป! เขาอาจจะเสียการติดต่อเพียงเล็กน้อยอย่างนี้กับเธอไปก็ได้!โจวเชียนหยุนมองเขาอย่างเย็นชายและจู่ ๆ ก็พูดขึ้นมาว่า “เย่เหวินหมิง คุณนี่ยังเห

‘เย่เหวินหมิงมือเจ็บเหรอ?’ การคาดเดาปรากฏขึ้นในหัวของโจวเชียนหยุนในเวลาสั้น ๆ แต่ไม่นานเธอก็เลิกสนใจความคิดนั้นไปเธอไม่อยากคิดเรื่องผู้ชายคนนี้อีกแล้ว“เมื่อคืนนี้ที่เขามา เขาได้พูดอะไรไหมคะ?” หลิงอี้หรานถามพลางนั่งลงโจวเชียนหยุนพูดเสียงเบา “ดูเหมือนเขาจะรู้เรื่องการบริจาคไขกระดูกและความจริงที่ว่าตระกูลคงวางแผนเรื่องการแท้ง เขาพูดว่าเขาจะชดเชยเรื่องนี้ให้ แต่ฉันไม่คิดว่ามันจำเป็นอะไรอีกแล้วล่ะ”โจวเชียนหยุนพูดเรื่องนี้อย่างแผ่วเบา แต่หลิงอี้หรานรู้ว่าเธอคงโดนทำร้ายมาอย่างหนักจึงเป็นเหตุผลว่าทำไมเธอถึงสงบมากเมื่อความจริงปรากฏออกมา“คงจื่ออินใส่ร้ายและโกหกเย่เหวินหมิง เย่เหวินหมิงคงไม่ปล่อยตระกูลคงไปง่าย ๆ” หลิงอี้หรานกล่าวโจวเชียนหยุนยิ้มจาง ๆ “ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันอีกแล้วล่ะ”เมื่อเห็นอย่างนี้หลิงอี้หรานก็รู้แล้วว่าโจวเชียนหยุนไม่อยากพูดเรื่องเย่เหวินหมิงอีกต่อไปแล้ว ดังนั้นเธอจึงเปลี่ยนเรื่อง “คุณป้าไปส่งอาหยันน้อยที่โรงเรียนแล้วเหรอคะ?”“ใช่” โจวเชียนหยุนพูด ระหว่างที่เธออยู่ในโรงพยาบาลแม่ของเธอจะมาที่นี่กับอาหยันน้อยทุกคืนเพื่อนอนเป็นเพื่อนเธอถึงอย่างนั้นเธอก็สงสัยว่าคุณน

ราวกับว่าเขาได้ยืนอยู่บนขอบหน้าผาและการขยับเพียงเล็กน้อยก็สามารถทำลายเขาได้“จ่ายเงินให้? พูดสิ่งที่จื่ออินอยากให้พูด?” เย่เหวินหมิงกล่าวเสียงแหบแห้ง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธเคือง “คุณเป็นหมอไม่ใช่เหรอ? คุณไม่ได้ต้องช่วยคนเหรอ? แต่คุณกลับทำร้ายคน! คุณทำให้คนบริสุทธิ์ต้องเข้าคุก!”ชายหนุ่มตกใจหับความโกรธของเย่เหวินหมิงจนพูดตะกุกตะกัก “ผะ... ผมแค่พูดกับศาลว่าคงจื่ออินท้องแล้วแท้ง ผมไม่ได้พูดเรื่องอื่นเลย คุณเย่ เป็นคุณไม่ใช่เหรอที่ให้การเป็นพยานว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นคนที่ผลักคงจื่ออินตกบันได?”คำพูดของเขาเหมือนแรงตบที่ฟาดเข้ามาบนใบหน้าเย่เหวินหมิงจนเขาพูดไม่ออกตอนนั้น... เป็นเรื่องจริงที่เขาเป็นคนที่ให้การเป็นพยานว่าเชียนหยุนผลักคงจื่ออินตกบันได!คำให้การของเขาเป็นส่วนสำคัญ! เป็นเพราะคำให้การของเขาที่สุดท้ายศาลจึงตัดสินให้เชียนหยุนมีความผิดเย่เหวินหมิงไม่รู้ว่าจะพูดอะไรออกมา เลือดที่ไหลเวียนร่างกายของเขาดูเหมือนจะถูกแช่แข็งไป“ถ้าตอนนั้นคงจื่ออินไม่ได้ท้อง งั้นเธอก็ไม่ได้แท้งน่ะสิ เย่เหวินหมิง คำให้การเป็นพยานของคุณพูดว่า คุณเห็นเลือดจากชายกระโปรงของคงจื่ออิน เลือดมาจากไหนเหร