Share
บทที่ 1387
Related chapter
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1388
ในทันใดนั้นความรู้สึกว่างเปล่าในมือก็ทำให้เย่เหวินหมิงตกอยู่ในภวังค์ไปชั่วคราว“เหวินหมิง...” เสียงอันเจ็บปวดของคงจื่ออินดังขัดขึ้นเย่เหวินหมิงย่อตัวลงนั่งข้าง ๆ และมองสิ่งที่เกิดขึ้นกับคงจื่ออิน ใบหน้าของเธอซีดเซียวจนเกือบเป็นสีขาว และแม้แต่ริมฝีปากของเธอก็สั่นเทา“เหวินหมิง ฉัน... ฉันแค่อยากให้อาหยันน้อยได้เจอกับพ่อแม่ฉัน ฉันคิดว่า... จะเป็นแม่ที่ดี แต่... แต่ฉันไม่คิดเลยว่ามันจะเป็นแบบนี้ ฉัน...” คงจื่ออินพูดอย่างยากลำบบากราวกับว่าเธอไม่รู้เรื่องและหวังดีในทันใดนั้นเองคงจื่ออินก็ขมวดคิ้วและทำสีหน้าเจ็บปวดยิ่งกว่าเดิม “โอ๊ย... เหวินหมิง ท้องฉัน เจ็บจังค่ะ...”เย่เหวินหมิงขมวดคิ้ว “เอาล่ะ เลิกพูด ผมจะส่งคุณไปโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้”เมื่อเย่เหวินหมิงอุ้มคงจื่ออินขึ้นมา เขาก็พบว่าที่ก้นของชุดที่คงจื่ออินสวมเปื้อนไปด้วยเลือดสีแดงวันนี้คงจื่ออินสวมชุดสีขาว รอยเลือดสีแดงนั้นจึงทำให้คนตกใจมากขึ้นไปอีกนายท่านและคุณนายเองก็ทำท่าตกใจ “ทำไมมีเลือดได้? จื่ออิน โจวเชียนหยุนทำเธอเจ็บตรงไหน?”โจวเชียนหยุนเองก็แปลกใจไปด้วย คงจื่ออินเพิ่งล้มลงไป เพราะอย่างนั้นเธอไม่น่าจะมีเลือดออกมากขนาดนี้แ
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1389
เย่เหวินหมิงกลับมาได้สติและรีบจากไปพร้อมกับคงจื่ออินที่อยู่ในอ้อมแขนนายท่านและคุณนายคงมองโจวเชียนหยุนด้วยสายตาอาฆาตพลางพูดหยาบคาย “อย่าคิดว่าเรื่องจะจบแค่นี้นะ จื่ออินของเราสำคัญกว่าเธอ!”โจวเชียนหยุนมองตอบพวกเขาอย่างเย็นชาด้วยสีหน้าเฉยเมย แต่แขนของเธอก็ยังคงโอบกอดลูกชายไว้พลางกดหน้าของอาหยันน้อยให้ซบกับแขนของเธอ เพราะแบบนั้นเขาเลยไม่ได้เห็นภาพแผนการอันน่าเกลียดของพวกผู้ใหญ่ในตอนที่เธอและอาหยันน้อยกลับบ้านไป โจวเชียนหยุนก็รู้สึกเหนื่อยจนหมดแรงขณะอุ้มหลานชายไว้ในอ้อมแขนหัวใจของคุณนายโจวก็สั่นไปด้วยความกลัว “เอาล่ะ ๆ สุดท้ายเธอก็ได้กลับมา” เธอกลัวว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น แต่โชคดีที่ลูกสาวและหลานชายของเธอกลับมาได้อย่างปลอดภัยโจวเชียนหยุนถอนหายใจและพูดว่า “แม่คะ ช่วยดูอาหยันน้อยหน่อยนะคะ... หนูจะไปเปลี่ยนเสื้อผ้า”คุณนายโจวชะงักไปครู่หนึ่ง เธอสังเกตเห็นว่าใบหน้าของลูกสาวซีดขาวและเธอก็เอามือกดหน้าท้องด้านขวาของตัวเองเอาไว้ เธอรู้ในทันทีว่าลูกสาวของเธอน่าจะเจ็บอีกครั้ง แต่พูดแบบนั้นออกมาก็เพื่อไม่ให้อาหยันน้อยสังเกตเห็นดังนั้นคุณโจวจึงรีบกล่าวว่า “ได้จ้ะ ได้ รีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะ”
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1390
ในตอนนั้นเขาไม่กล้าที่จะชำเลืองมองเป็นครั้งที่สองด้วยซ้ำ เขารู้สึกราวกับว่าตัวเองได้ทำเรื่องทรยศลงไปแต่ใครกันที่เขาทรยศ? เขาและจื่ออินกำลังจะแต่งงานกันในอีกไม่นานนี้ ดังนั้นแม้พวกเขาจะมีอะไรกันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรยิ่งไปกว่านั้นเขากับจื่ออินเคยนอนด้วยกันก่อนที่โจวเชียนหยุนจะเข้าคุกด้วย แต่หลังจากที่โจวเชียนหยุนเข้าคุก ไม่รู้ทำไมเขากลับเคยชินกับการนอนคนเดียวแม้ว่าเขาและจื่ออินจะเป็นคู่รักและกำลังจะแต่งงานกัน แต่เขากลับรู้สึกผิดเมื่อจะทำอะไรใกล้ชิดสนิทสนมกับจื่ออินแม้แต่ตัวเขาเองก็ไม่สามารถอธิบายได้ว่าทำไม‘นี่เป็นเพราะโจวเชียนหยุนเหรอ? แต่โจวเชียนหยุนเป็นใครถึงมามีอิทธิพลต่อฉัน? ในเมื่อเขาสามารถให้การเป็นพยานกับศาลได้ ก็หมายความว่าเขาไม่เคยรักเธอเลย!’“เรื่องนี้มันเกิดขึ้นได้ยังไง? ลูกที่น่าสงสารของฉัน!” คุณนายคงตอนนี้ฟุ่บตัวลงข้าง ๆ คงจื่ออินและร้องไห้ปานจะขาดใจ “ทำไมโจวเชียนหยุนถึงโหดร้ายได้ขนาดนี้? ทำร้ายกันครั้งเดียวไม่พอยังมีครั้งที่สองอีก เด็กสองคน! สองชีวิตเลยนะ!”“แม่คะ พอ... พอเถอะค่ะ..” คงจื่ออินซึ่งตอนนี้หน้าซีดจากการผ่าตัดดูน่าสงสารยิ่งกว่าเดิมขณะที่ร้องไห้น้ำตาอ
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1391
วันต่อมาเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์และอาหยันน้อยก็ไม่ต้องไปโรงเรียนอนุบาล โจวเชียนหยุนจึงพูดกับแม่ของเธอว่า “แม่คะ หนูจะพาอาหยันน้อยไปเล่นที่สวนใกล้ ๆ นี้หน่อยนะคะ”“ทำไมไม่นอนพักอีกหน่อยล่ะ?” คุณนายโจวถาม ในช่วงสุดสัปดาห์ปกติแล้วช่วงเช้าเธอจะเป็นคนพาหลานชายไปเล่นในสวนใกล้ ๆ หมู่บ้าน เพราะว่าลูกสาวของเธอจะได้เตรียมตัวไปขายของในตอนเย็น“ไม่เป็นไรค่ะ หนูอยากใช้เวลากับอาหยันน้อยให้มากขึ้นอีกนิด” โจวเชียนหยุนกล่าว ตอนนี้ทุกนาทีที่ผ่านไปเป็นสิ่งล้ำค่าสำหรับเธอคุณนายโจวถอนหายใจ “งั้นก็ได้ ฉันจะเตรียอาหารเที่ยงรออยู่ที่บ้านนะ เดี๋ยวทำจานโปรดไว้ให้เลย”“ได้ค่ะ” โจวเชียนหยุนยิ้มจาง ๆ และพาลูกชายออกจากประตูไปมีพ่อแม่หลายคนที่พาลูกของพวกเขาออกมาเล่นในสวนสาธารณะใกล้ ๆ หมู่บ้านในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์ปกติอาหยันน้อยจะเล่นกับเด็กคนอื่น ๆ ในสวน แต่วันนี้แทนที่จะเล่นกับเด็กคนอื่น เขากลับยืนอยู่ข้าง ๆ โจวเชียนหยุนอยู่ตลอดด้วยสีหน้าเป็นกังวล“เป็นอะไรไป? ไม่ไปเล่นเหรอจ๊ะ?” โจวเชียนหยุนถามอย่างสับสน“แม่... แม่ไม่ใช่คนไม่ดีใช่ไหมฮะ?” เจ้าตัวเล็กลังเลไปเล็กน้อยก่อนในสุดท้ายจะถามออกมา เรื่องที่เกิดขึ้นใ
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1392
นี่เป็นรูปครอบครัวของพวกเขาสามคนที่อาหยันน้อยอยากได้ บางครั้งเขาก็ชอบดูรูปพวกนี้ในมือถือของเธอ จากนั้นรอยยิ้มพอใจก็ปรากฏบนใบหน้าเล็ก ๆ ของเขาเพราะแบบนี้โจวเชียนหยุนจึงเก็บรูปพวกนั้นไว้มือถือเธอเป็นการชั่วคราวและไม่ได้ลบไปโจวเชียนหยุนก้มหน้ามองรูปสามคนของพวกเขาบนม้าหมุน อาหยันน้อยยิ้มอย่างมีความสุขในขณะที่เธอกำที่จับที่อยู่ข้างตัวแน่นด้วยท่าทางกังวล และขมวดคิ้วเล็กน้อยราวกับกำลังสะกดกลั้นบางอย่างไว้ในตอนนั้นความเจ็บปวดปรากฏขึ้น และทำให้เธอรู้สึกไม่สบายตัวในรูปเย่เหวินหมิงหันหน้าเล็กน้อยราวกับกำลังมองมาที่เธอจากรูปใครมองมาคงคิดว่าเย่เหวินหมิงมองเธออย่างเป็นห่วงแต่รูปนั้นก็เป็นเพียงภาพลวงตาเท่านั้น ต่อให้เธอและเย่เหวินหมิงนั่งม้าหมุนตัวเดียวกัน แต่ก็ยังมีคูน้ำขวางกั้นพวกเขาไว้เธอหวังว่า... เธอจะไม่เจอเขาอีกแม้แต่ในนรก!ในตอนนั้นเองที่โจวเชียนหยุนได้ยินเสียงเล็ก ๆ ของลูกชายเธอร้องออกมาว่า “พ่อฮะ!”โจวเชียนหยุนเงยหน้ามองทันที และเห็นร่างเล็ก ๆ ของอาหยันน้อยวิ่งไปหาร่างสูง‘นั่น... เย่เหวินหมิงนี่!’โจวเชียนหยุนตัวชาไปครู่หนึ่งและมองเย่เหวินหมิงที่เดินเข้ามาหาเธออย่างประหลา
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1393
แม้ว่าคนตรงหน้าจะเป็นพ่อของเขา แต่ก็ไม่ควรมากล่าวหาแม่ของเขาว่าเป็นคนผิดอยู่ดี!สีหน้าของเย่เหวินหมิงถอดสี “อาหยันน้อย หลีกไป แม่ของลูกทำผิดและต้องขอโทษ”เจ้าตัวเล็กกล่าวว่า “ไม่หลีก ทำไมแม่ต้องขอโทษด้วยทั้ง ๆ ที่ไม่ได้ทำอะไรผิด? แม่แค่แตะมือของผู้หญิงคนนั้นเบา ๆ แต่เธอล้มลงไปเอง แม่แค่ไม่อยากให้ผู้หญิงคนนั้นแตะผม! แม่ไม่ได้ทำอะไรผิด!”แล้วเขาก็ไม่ชอบผู้หญิงคนนั้นด้วยแม้ว่าผู้หญิงคนนั้นจะยิ้มให้เขา แต่สายตาที่เธอมองเขากลับมีแต่ความเกลียดชังแม้เจ้าตัวเล็กจะยังเป็นเด็ก แต่เขาก็สัมผัสได้ว่าใครใจดีกับเขา และใครเกลียดเขาแต่คำพูดของอาหยันน้อยในตอนนี้มีแต่เติมเชื้อเพลิงให้เปลวไฟของเย่เหวินหมิง“โจวเชียนหยุน นี่นะเหรอที่เธอสอนลูก? โกหกทั้งเพ! เธออยากให้เขาเป็นคนขี้โกหกเหมือนเธอเหรอ? เผื่อเธอไม่รู้นะ ในห้องมีกล้องวงจรปิด!“จื่ออินแค่อยากจะคุยกับอาหยันน้อย แต่เธอผลักเขา!“เธอผลักเขานิดเดียว แต่ก็มีเจตนาร้าย! เธอรู้ว่าจื่ออินท้องอยู่ และเธอทำแบบนี้ก็เพราะกลัวว่า ถ้าจื่ออินคลอดเด็กคนนั้นออกมาแล้วจะทำให้ฐานะของอาหยันน้อยสั่นคลอน!”เย่เหวินหมิงกล่าวเรื่องร้ายกาจอย่างนั้นออกมา ทุกคำของเข
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1394
‘ทำไมต้องให้อาหยันน้อยได้ยินอะไรพวกนี้ด้วย?’“แม่ฮะ พ่อเขา... เกลียดผมเหรอ?” เสียงเด็กน้อยของเจ้าตัวเล็กดังขึ้น ดวงตาสีเข้มของเขามองเย่เหวินหมิงจากนั้นก็มองโจวเชียนหยุนเย่เหวินหมิงรู้สึกยุ่งเหยิงขึ้นมาในทันทีดวงตาของลูกชายเขาในตอนนี้ไม่มีความรักความผูกพันอีกต่อไปแล้ว และมีเพียงความเจ็บปวดและห่างเหินแทนจากนั้นเขาจึงตระหนักได้ในสิ่งที่ตัวเองพูดขึ้นในทันใด!“เอา... เอาตัวเด็กไป!” เย่เหวินหมิงสั่งลูกน้องที่ตามเขามาคนของเขาตอบรับและรีบอุ้มตัวอาหยันน้อยขึ้นมา แม้ว่าเด็กน้อยจะดิ้นหนีหรือตะโกนโวยวายแต่ก็ไม่มีประโยชน์“คุณจะทำอะไรอาหยันน้อยน่ะ?!” โจวเชียนหยุนพูดอย่างโกรธเคือง และต้องการเอาลูกชายของเธอกลับมา ทว่าเย่เหวินหมิงกำแขนของเธอไว้อย่างแรง “อาหยันน้อยเป็นลูกชายฉัน ฉันไม่ทำร้ายเขาแน่ แต่เธอ... เธอต้องไปขอโทษจื่ออินและครอบครัวตระกูลคงกับฉัน!” เย่เหวินหมิงกล่าวขณะพูดเขาก็ลากตัวโจวเชียนหยุนตรงไปยังทางออกของสวนเล็ก ๆ แห่งนี้ เขาสั่งให้คนของเขาสองคนจัดการเรื่องวุ่นวายที่นี่อย่างไรเสียการโต้เถียงของพวกเขาก็เรียกความสนใจจากผู้คนที่อยู่รอบ ๆ พวกเขาโจวเชียนหยุนเกือบสะดุดในขณะที่เ
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1395
“เย่เหวินหมิง ทำไมคุณถึงเชื่อคงจื่ออินมากขนาดนี้? แค่เพราะเธอบริจาคไขกระดูกให้คุณแล้วช่วยชีวิตคุณไว้เหรอ?” เธอโพล่งถามขึ้นทันใดคิ้วของเขาขมวดเข้าหากันในทันที “เธอรู้เรื่องนี้ได้ยังไง?” มีแค่คนในตระกูลเย่กับตระกูลคงเท่านั้นที่รู้เรื่องนี้ พวกเขาไม่เคยประกาศบอกเรื่องนี้ให้สาธารณชนรับรู้“ถ้าฉันบอกว่าเธอไม่ใช่คนที่ช่วยคุณ คุณจะเชื่อไหม?” เธอถามเขาตวาดกลับอย่างหมดความอดทน “นี่เธอพยายามใส่ความจื่ออินอีกแล้วเหรอ? โจวเชียนหยุน เธออยากเข้าคุกอีกหรือไง? ฉันไม่สนหรอกนะว่าเธอรู้เรื่องนี้ได้ยังไง แต่ขอเตือนเธอไว้เลยนะว่าอย่ามาทำให้ฉันกับจื่ออินบาดหมางใจกัน!”ทันใดนั้นเขาก็จับคางของเธอไว้พลางพูด ดวงตาและน้ำเสียงของเขาเย็นชา “ถ้าไม่ใช่จื่ออินที่ช่วยฉันไว้ งั้นเป็นเธอหรือไง? ฉันสาบานว่า ฉันจะปกป้อง รัก และจงรักภักดีตราบชั่วชีวิตของฉัน เธอฝันไปเถอะ!”โจวเชียนหยุนระเบิดหัวเราะ ซึ่งเสียงหัวเราะของเธอดังขึ้นเรื่อย ๆ“หยุดหัวเราะ!” เขาตะโกน เขาพบว่าเสียงหัวเราะของเธอทำให้เขาหงุดหงิดใจเป็นพิเศษถึงอย่างนั้นโจวยังคงหัวเราะอยู่ หัวเราะจนน้ำตาไหลออกมา“พอสักที หยุดหัวเราะได้แล้ว!” จู่ ๆ เขาก็เอื้อมม
Latest chapter
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1480
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1479
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1478
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1477
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1476
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1475
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1474
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1473
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1472
