Share
บทที่ 1383
Related chapter
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1384
เธอมีเวลาเหลืออยู่ไม่มากแล้ว และไม่อยากเวลาอันจำกัดนี้ใช้ไปกับการหาหมอ เธอแค่อยากใช้เวลาอยู่กับแม่และลูกชายของเธอให้มากขึ้นเท่านั้น“ฉันรู้ค่ะ ฉันเตรียมใจไว้แล้ว ช่วยเพิ่มยาแก้ปวดให้ได้ไหมคะ ช่วงนี้อาการปวดมันรุนแรงขึ้นนิดหน่อย” โจวเชียนหยุนกล่าวหมอที่ให้การรักษาถอนหายใจ และเข้าใจในทางเลือกที่โจวเชียนหยุนตัดสินใจ แต่สิ่งที่ทำให้เขาแปลกใจกลับเป็นสีหน้าสงบนิ่งของเธอเขาเคยเจอผู้ป่วยที่พยายามดิ้นรนที่จะมีชีวิตอยู่แม้จะรู้ว่าเป็นวันสุดท้ายของชีวิตแล้วก็ตามแม้บางคนจะไม่มีเงินสำหรับการรักษา แต่พวกเขาก็พยายามถามหาวิธีการยื้อเวลาให้ได้มากที่สุดอยู่ดี พวกเขากระวนกระวายใจมากเมื่อต้องเผชิญหน้ากับโรคพวกนี้มีแค่ส่วนน้อยที่จะสงบใจได้อย่างโจวเชียนหยุนถึงอย่างนั้นคนแบบนี้มักจะมีเรื่องราวน่าเศร้าอยู่เบื้องหลังเสมอ“ได้ครับ ผมจะให้ยาคุณเพิ่ม แต่คุณจะกินยานี่เยอะเกินไปไม่ได้นะ ยิ่งกินมาก ก็ยิ่งมีโอกาสดื้อยามากขึ้น พอหลังจากนั้นกินยาไปเท่าไหร่ก็ใช้หยุดอาการปวดนี้ไม่ได้อีกแล้ว อีกทั้งจะเพิ่มความเร็วให้เซลล์มะเร็งแย่ลงไปด้วย” หมอกล่าว“เข้าใจแล้วค่ะ ขอบคุณนะคะ” โจวเชียนหยุนตอบหลังจากรับยา โจวเ
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1385
ทันทีที่โจวเชียนหยุนวางสาย เธอก็รีบออกจากโรงพยาบาลและนั่งรถแท็กซี่ไปยังร้านอาหารที่ว่าเมื่อมาถึงร้านอาหาร โจวเชียนหยุนก็ไปยังห้องส่วนตัวที่คงจื่ออินพูดถึง ในทันทีที่เธอผลักประตูเข้าไป เธอก็เห็นนายท่านและคุณนายคง คงจื่ออิน และอาหยันน้อยอยู่ในห้องนั้นมีหลายคนที่ดูเหมือนลูกสมุนของตระกูลคงยืนอยู่รอบ ๆ ด้วยท่าทางที่แค่มองก็รู้สึกว่าถูกคุกคามอาหยันน้อยนั่งอยู่ที่โต๊ะ มีอาหารอร่อย ๆ และของเล่นมากมายอยู่บนนั้น แต่เจ้าตัวเล็กไม่ได้แตะต้องพวกมัน และนั่งเงียบ ๆ เท่านั้นในทันทีที่เห็นโจวเชียนหยุนรอยยิ้มก็ปรากฏออกมาบนใบหน้าไม่มีความสุขของเขา เขารีบกระโดดลงจากเก้าอี้แล้ววิ่งไปหาโจวเชียนหยุน “แม่ฮะ!”โจวเชียนหยุนกอดลูกชายไว้และตรวจดูว่าเขาไม่ได้รับบาดเจ็บตรงไหนก่อนจะรู้สึกโล่งอก “โอเค แม่มาแล้ว! เรากลับบ้านกันเถอะ”“แต่พวกเขาบอกว่าที่พาผมมาที่นี่ก็เพื่อรอพ่อครับ!” อาหยันน้อยพึมพำเขาตามคนพวกนี้มาเพราะต้องการเจอพ่อของเขาครั้งก่อนที่ไปสวนสนุกด้วยกัน เขาดันหลับไประหว่างทางกลับบ้านเลยไม่ได้บอกลาพ่อเลย และนั่นทำให้เขาเสียดายมาจนถึงตอนนี้โจวเชียนหยุนกัดริมฝีปากเล็กน้อย “ทำไมเราไม่ไปหาพ่อกันท
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1386
“โจวเชียนหยุน เธอคิดผิดแล้วล่ะที่พูดแบบนั้น” คงจื่ออินจิบชาขณะนั่งอยู่ตรงโต๊ะ “เธอไม่รู้สึกละอายใจที่โกหกต่อหน้าเด็กเลยเหรอ? เธออิจฉาที่ฉันคบกับเย่เหวินหมิง เธอเลยจงใจผลักฉันลงบันได เธออยากให้ฉันกับลูกในท้องตาย แต่ฉันแข็งแกร่งจนรอดมาได้ ส่วนลูกในท้อง น่าสงสารที่แก...”คงจื่ออินจงใจมองชำเลืองมองอาหยันน้อยพลางพูด “ลูกฉันก็น่าจะอายุเท่า ๆ กับลูกเธอ ถ้าเขายังอยู่”“คงจื่ออิน หุบปาก!” โจวเชียนหยุนพูด เธอรู้ว่าคงจื่ออินจงใจพูดแบบนั้นต่อหน้าอาหยันน้อย เด็กไม่ควรเข้ามายุ่งกับเรื่องบาดหมางของพวกผู้ใหญ่!“เธอรู้สึกผิดเหรอ? ไม่อย่างนั้นทำไมต้องโกรธด้วยล่ะ?” คงจื่ออินหัวเราะเบา ๆ ขณะลุกขึ้นและเดินมาหาอาหยันน้อยช้า ๆ“รู้อะไรไหม? ฉันคบกับพ่อหนู แต่แม่หนูอิจฉาที่เขาชอบฉัน เพราะแบบนั้นแม่เธอหนูทำร้ายฉันกับลูกในท้อง คิดดูสิ แม่หนูฆ่าเด็กคนหนึ่งที่น่าจะอายุเท่ากับหนูในตอนนี้ไปนะ!”คงจื่ออินพูดคำพูดร้ายกาจพวกนั้นด้วยรอยยิ้ม!ในฐานะที่โตกว่าวัยอาหยันน้อยย่อมเข้าใจในสิ่งที่คงจื่ออินพูด แต่เขาไม่มีทางเชื่อคำพูดของเธอ“ไม่ แม่ผมไม่ได้ทำ! แม่บอกว่าไม่เคยทำร้ายใคร!” เจ้าตัวน้อยตะโกนออกมาเสียงดัง“แม่ห
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1387
สิ่งที่คงจื่ออินต้องการคงจะเป็นการที่เย่เหวินหมิงเห็นภาพนี้ เธออยากให้เย่เหวินหมิงคิดว่า โจวเชียนหยุนมีความผิดที่ทำร้ายคงจื่ออินอีกครั้ง!‘ทำไม? ทำไมคงจื่ออินต้องทำถึงขนาดนี้ด้วย? ฉันถอยจนไม่รู้จะถอยยังไงแล้ว แต่กลายเป็นว่า หัวใจของคนคนหนึ่งผูกอาฆาตพยาบาทได้ถึงขนาดนี้'‘แม้คงจื่ออินกำลังจะแต่งงานกับเย่เหวินหมิง แต่เธอก็ยังอยากจะจัดฉากใส่ร้ายฉัน'‘แต่ฉันเป็นคนเดียวที่เย่เหวินหมิงเกลียดจนอยากให้ตาย ทำไมถึงมาจัดฉากใส่ร้ายฉันล่ะ?‘นี่เธอกลัวว่าเย่เหวินหมิงจะตกหลุมรักฉันอีกหรือไง?’ ในทันใดนั้นโจวเชียนหยุนรู้สึกอยากจะหัวเราะออกมา เธอยกมือขึ้นถอดเครื่องช่วยฟังออกจากใบหูของลูกชายเธอไม่อยากให้อาหยันน้อยได้ยินสิ่งที่เธอจะพูด เพราะมันคงจะร้ายกาจเกินไปสำหรับเด็กอย่างเขา!เธอไม่อยากให้เรื่องบาดหมางของพวกผู้ใหญ่ไปปลูกฝังความเกลียดชังในใจของเด็ก เธอไม่อยากให้ลูกชายของเธออยู่กับความเกลียดชังเธอหวังเพียงว่าชีวิตในภายภาคหน้าของอาหยันน้อยจะมีแต่ความสุข!อาหยันน้อยตะลึง เขาเงยหน้ามองโจวเชียนหยุนด้วยความสับสนและสงสัยว่า ทำไมแม่ของเขาถึงถอดเครื่องช่วยฟังของเขาออก“คงจื่ออิน ไม่คิดว่าตัวเองทำเกินไ
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1388
ในทันใดนั้นความรู้สึกว่างเปล่าในมือก็ทำให้เย่เหวินหมิงตกอยู่ในภวังค์ไปชั่วคราว“เหวินหมิง...” เสียงอันเจ็บปวดของคงจื่ออินดังขัดขึ้นเย่เหวินหมิงย่อตัวลงนั่งข้าง ๆ และมองสิ่งที่เกิดขึ้นกับคงจื่ออิน ใบหน้าของเธอซีดเซียวจนเกือบเป็นสีขาว และแม้แต่ริมฝีปากของเธอก็สั่นเทา“เหวินหมิง ฉัน... ฉันแค่อยากให้อาหยันน้อยได้เจอกับพ่อแม่ฉัน ฉันคิดว่า... จะเป็นแม่ที่ดี แต่... แต่ฉันไม่คิดเลยว่ามันจะเป็นแบบนี้ ฉัน...” คงจื่ออินพูดอย่างยากลำบบากราวกับว่าเธอไม่รู้เรื่องและหวังดีในทันใดนั้นเองคงจื่ออินก็ขมวดคิ้วและทำสีหน้าเจ็บปวดยิ่งกว่าเดิม “โอ๊ย... เหวินหมิง ท้องฉัน เจ็บจังค่ะ...”เย่เหวินหมิงขมวดคิ้ว “เอาล่ะ เลิกพูด ผมจะส่งคุณไปโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้”เมื่อเย่เหวินหมิงอุ้มคงจื่ออินขึ้นมา เขาก็พบว่าที่ก้นของชุดที่คงจื่ออินสวมเปื้อนไปด้วยเลือดสีแดงวันนี้คงจื่ออินสวมชุดสีขาว รอยเลือดสีแดงนั้นจึงทำให้คนตกใจมากขึ้นไปอีกนายท่านและคุณนายเองก็ทำท่าตกใจ “ทำไมมีเลือดได้? จื่ออิน โจวเชียนหยุนทำเธอเจ็บตรงไหน?”โจวเชียนหยุนเองก็แปลกใจไปด้วย คงจื่ออินเพิ่งล้มลงไป เพราะอย่างนั้นเธอไม่น่าจะมีเลือดออกมากขนาดนี้แ
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1389
เย่เหวินหมิงกลับมาได้สติและรีบจากไปพร้อมกับคงจื่ออินที่อยู่ในอ้อมแขนนายท่านและคุณนายคงมองโจวเชียนหยุนด้วยสายตาอาฆาตพลางพูดหยาบคาย “อย่าคิดว่าเรื่องจะจบแค่นี้นะ จื่ออินของเราสำคัญกว่าเธอ!”โจวเชียนหยุนมองตอบพวกเขาอย่างเย็นชาด้วยสีหน้าเฉยเมย แต่แขนของเธอก็ยังคงโอบกอดลูกชายไว้พลางกดหน้าของอาหยันน้อยให้ซบกับแขนของเธอ เพราะแบบนั้นเขาเลยไม่ได้เห็นภาพแผนการอันน่าเกลียดของพวกผู้ใหญ่ในตอนที่เธอและอาหยันน้อยกลับบ้านไป โจวเชียนหยุนก็รู้สึกเหนื่อยจนหมดแรงขณะอุ้มหลานชายไว้ในอ้อมแขนหัวใจของคุณนายโจวก็สั่นไปด้วยความกลัว “เอาล่ะ ๆ สุดท้ายเธอก็ได้กลับมา” เธอกลัวว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น แต่โชคดีที่ลูกสาวและหลานชายของเธอกลับมาได้อย่างปลอดภัยโจวเชียนหยุนถอนหายใจและพูดว่า “แม่คะ ช่วยดูอาหยันน้อยหน่อยนะคะ... หนูจะไปเปลี่ยนเสื้อผ้า”คุณนายโจวชะงักไปครู่หนึ่ง เธอสังเกตเห็นว่าใบหน้าของลูกสาวซีดขาวและเธอก็เอามือกดหน้าท้องด้านขวาของตัวเองเอาไว้ เธอรู้ในทันทีว่าลูกสาวของเธอน่าจะเจ็บอีกครั้ง แต่พูดแบบนั้นออกมาก็เพื่อไม่ให้อาหยันน้อยสังเกตเห็นดังนั้นคุณโจวจึงรีบกล่าวว่า “ได้จ้ะ ได้ รีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะ”
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1390
ในตอนนั้นเขาไม่กล้าที่จะชำเลืองมองเป็นครั้งที่สองด้วยซ้ำ เขารู้สึกราวกับว่าตัวเองได้ทำเรื่องทรยศลงไปแต่ใครกันที่เขาทรยศ? เขาและจื่ออินกำลังจะแต่งงานกันในอีกไม่นานนี้ ดังนั้นแม้พวกเขาจะมีอะไรกันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรยิ่งไปกว่านั้นเขากับจื่ออินเคยนอนด้วยกันก่อนที่โจวเชียนหยุนจะเข้าคุกด้วย แต่หลังจากที่โจวเชียนหยุนเข้าคุก ไม่รู้ทำไมเขากลับเคยชินกับการนอนคนเดียวแม้ว่าเขาและจื่ออินจะเป็นคู่รักและกำลังจะแต่งงานกัน แต่เขากลับรู้สึกผิดเมื่อจะทำอะไรใกล้ชิดสนิทสนมกับจื่ออินแม้แต่ตัวเขาเองก็ไม่สามารถอธิบายได้ว่าทำไม‘นี่เป็นเพราะโจวเชียนหยุนเหรอ? แต่โจวเชียนหยุนเป็นใครถึงมามีอิทธิพลต่อฉัน? ในเมื่อเขาสามารถให้การเป็นพยานกับศาลได้ ก็หมายความว่าเขาไม่เคยรักเธอเลย!’“เรื่องนี้มันเกิดขึ้นได้ยังไง? ลูกที่น่าสงสารของฉัน!” คุณนายคงตอนนี้ฟุ่บตัวลงข้าง ๆ คงจื่ออินและร้องไห้ปานจะขาดใจ “ทำไมโจวเชียนหยุนถึงโหดร้ายได้ขนาดนี้? ทำร้ายกันครั้งเดียวไม่พอยังมีครั้งที่สองอีก เด็กสองคน! สองชีวิตเลยนะ!”“แม่คะ พอ... พอเถอะค่ะ..” คงจื่ออินซึ่งตอนนี้หน้าซีดจากการผ่าตัดดูน่าสงสารยิ่งกว่าเดิมขณะที่ร้องไห้น้ำตาอ
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1391
วันต่อมาเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์และอาหยันน้อยก็ไม่ต้องไปโรงเรียนอนุบาล โจวเชียนหยุนจึงพูดกับแม่ของเธอว่า “แม่คะ หนูจะพาอาหยันน้อยไปเล่นที่สวนใกล้ ๆ นี้หน่อยนะคะ”“ทำไมไม่นอนพักอีกหน่อยล่ะ?” คุณนายโจวถาม ในช่วงสุดสัปดาห์ปกติแล้วช่วงเช้าเธอจะเป็นคนพาหลานชายไปเล่นในสวนใกล้ ๆ หมู่บ้าน เพราะว่าลูกสาวของเธอจะได้เตรียมตัวไปขายของในตอนเย็น“ไม่เป็นไรค่ะ หนูอยากใช้เวลากับอาหยันน้อยให้มากขึ้นอีกนิด” โจวเชียนหยุนกล่าว ตอนนี้ทุกนาทีที่ผ่านไปเป็นสิ่งล้ำค่าสำหรับเธอคุณนายโจวถอนหายใจ “งั้นก็ได้ ฉันจะเตรียอาหารเที่ยงรออยู่ที่บ้านนะ เดี๋ยวทำจานโปรดไว้ให้เลย”“ได้ค่ะ” โจวเชียนหยุนยิ้มจาง ๆ และพาลูกชายออกจากประตูไปมีพ่อแม่หลายคนที่พาลูกของพวกเขาออกมาเล่นในสวนสาธารณะใกล้ ๆ หมู่บ้านในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์ปกติอาหยันน้อยจะเล่นกับเด็กคนอื่น ๆ ในสวน แต่วันนี้แทนที่จะเล่นกับเด็กคนอื่น เขากลับยืนอยู่ข้าง ๆ โจวเชียนหยุนอยู่ตลอดด้วยสีหน้าเป็นกังวล“เป็นอะไรไป? ไม่ไปเล่นเหรอจ๊ะ?” โจวเชียนหยุนถามอย่างสับสน“แม่... แม่ไม่ใช่คนไม่ดีใช่ไหมฮะ?” เจ้าตัวเล็กลังเลไปเล็กน้อยก่อนในสุดท้ายจะถามออกมา เรื่องที่เกิดขึ้นใ
Latest chapter
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1480
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1479
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1478
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1477
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1476
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1475
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1474
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1473
พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย บทที่ 1472
