บททั้งหมดของ พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย: บทที่ 1371 - บทที่ 1380

“อย่างนั้นเหรอ? งั้นเธอก็ยังโชคดีสินะ” ไป๋ทิงซินกล่าวด้วยท่าทีสบาย ๆ“ใช่ เธอก็โชคดีพอที่ถูกเจอตัวในทันที และถูกนำตัวส่งโรงพยาบาล แต่บางทีโชคของเธอคงจะหมดไปแล้ว ตามที่หมอบอก อาการของเธอวิกฤติอยู่หลายครั้ง มีแค่ช่วงนี้ที่เธอพอจะรู้สึกตัวบ้าง แต่เมื่อวานจู่ ๆ หมอก็บอกว่าอาการของเธอวิกฤติอีกครั้ง เธอน่าจะนอนเป็นผักตลอดไป ถึงแม้จะยังมีลมหายใจอยู่ก็ตาม” อี้จิ่นหลีพูดช้า ๆ น้ำเสียงของเขาฟังเหมือนกำลังพูดถึงข่าวสารทั่วไปถึงอย่างนั้นสีหน้าของไป๋ทิงซินก็เปลี่ยนไปในทันที เขาลุกขึ้นในทันที “จะเป็นอย่างนั้นไปได้ยังไง?”“นั่นทำให้คุณประหลาดใจเหรอ?” อี้จิ่นหลียิ้ม “ยังไงข่าวเรื่องที่ตระกูลไป๋กับตระกูลเกาจะควบรวมกิจการกันผ่านการแต่งงานก็กระจายไปทั่วทั้งอินเทอร์เน็ตแล้ว ตอนนี้ทุกคนคงได้เห็นข่าวนี้แล้ว ไม่ยกเว้นแม้แต่ชินเหลียนอี แต่ดูเหมือนคุณจะยังสนใจชินเหลียนอีอยู่อีกเหรอ ประธานไป๋?”ไป๋ทิงซินดูเหมือนจะรู้ตัวแล้วว่าเมื่อกี้นี้เขาตื่นเต้นเกินไปหน่อย เขามองอี้จิ่นหลี และไม่พูดอะไรไปครู่หนึ่งเกาม่านหลินขมวดคิ้ว และค่อย ๆ อ้าปากสีแดงสดของเธอถามอย่างไม่ค่อยพอใจว่า “ทิงซิน คุณเป็นอะไรไปคะ?”ไป่ทิ

“เป็นอะไรไหม? โอเคหรือเปล่า?” ตอนนี้เป็นอี้จิ่นหลีที่ตระหนกตกใจ ในนาทีที่เขาเห็นเธอตัวเอนไปข้างหลังเหมือนจะล้มลง เลือดของเขาดูเหมือนจะโดนแช่แข็งไปหลิงอี้หรานตกใจจนหน้าซีดเธอรู้ว่าตัวเองกังวลมาก เพราะถ้าเธอล้มลง เด็กในท้องของเธอทั้งสามคนก็จะตกอยู่ในอันตรายได้“ฉัน... ไม่เป็นไรค่ะ” หลิงอี้หรานพูดหลังจากกลับมาตั้งสติได้อี้จิ่นหลีช่วยประคองให้หลิงอี้หรานยืนได้อย่างมันคงและมองไป๋ทิงซินอย่างเย็นชา “ประธานไป๋ ช่วยระวังด้วย ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับภรรยาผมเมื่อกี้นี้ ผมจะทำให้ตระกูลไป๋หายไปจากเมืองไป๋แน่”ไป๋ทิงซินตอบหน้าตาย “เหรอครับ? นายน้อยอี้ ดูเหมือนคุณจะมองตัวเองสูงส่งไปนะ ไม่ใช่แค่เมืองเฉิน แต่จะเข้าไปยุ่งกับเมืองเจด้วยเหรอ? นายน้อยอี้ ถ้าคุณทำให้ตระกูลไป๋หายไปได้ก็ลองดูสิ”จากสถานการณ์ของระหว่างชายสองคนนี้ ในตอนนี้ดูเหมือนว่าสงครามจะเกิดขึ้นได้ทุกนาทีหลิงอี้หรานดึงอี้จิ่นหลีไว้และพูดว่า “พอแล้วค่ะ ตอนนี้เหลียนอีสำคัญที่สุดนะ!”ขณะพูด เธอก็มองไป๋ทิงซินและพูดว่า “คุณต้องไปหาเหลียนอีให้ได้ในวันนี้ให้ได้เลยหรือไง?”ไป๋ทิงซินไม่พูดอะไร แต่ความเงียบของเขาก็เป็นคำตอบเช่นกัน“ฉันรู้ว่าฉ

โดยเฉพาะเมื่อ... เจอกับไป๋ทิงซินในวันนี้ เขาพยายามที่จะซ่อนความคิดและอารมณ์เอาไว้อย่างเห็นได้ชัดถึงอย่างนั้นเขาก็อยู่ไม่สุขเมื่อได้ยินเรื่องของชินเหลียนอี!“แต่เขากับเกาม่านหลิน...” หลิงอี้หรานกล่าวอย่างไม่มั่นใจ“ต้องมีเหตุผลสำหรับเรื่องนั้น บางครั้งเธอได้อย่างก็เสียอย่าง เธอต้องเลือกเอา” อี้จิ่นหลีกล่าวหลิงอี้หรานตะลึงไป “นี่คุณหมายความว่าไป๋ทิงซินเลือกเกาม่านหลินเพราะว่าเขาต้องการจะเอาตระกูลไป๋คืนมาเหรอคะ?”“ก็แค่มีความเป็นไปได้น่ะ” อี้จิ่นหลีเอ่ยหลิงอี้หรานเงียบไป ‘ไป๋ทิงซินทำแบบนั้นจริงเหรอ? แล้วเขาจะบอกอะไรเหลียนอี?’อี้จิ่นหลีจับมือของหลิงอี้หรานไว้แน่นราวกับต้องการปลอบประโลมความเครียดและวิตกกังวลของเธอภายในห้องพักผู้ป่วย ชินเหลียนอีและไป๋ทิงซินต่างมองหน้ากันและกัน คนตรงหน้าเธออยู่ใกล้มาก แต่ไม่รู้ทำไมเธอถึงได้รู้สึกว่าเขาช่างห่างไกล... ห่างไกลเหลือเกิน...ระยะห่างระหว่างพวกเขาในตอนนี้มากกว่าที่เคย“เรื่อง... ในข่าว... เป็นเรื่องจริงไหม?” เธอพูดตะกุกตะกัก เธอฟื้นจากอาการโคม่ามาได้สักพักแล้ว แต่เธอเพิ่งพูดได้ในสองสามวันมานี้เอง ดังนั้นเธอจึงพูดได้ไม่คล่องนักไป๋ทิง

นอกจากนั้น... เหวินหมิงยังไม่เคยต้องการเธอเลยตลอดหลายปีมานี้ มีแค่ครั้งเดียวเมื่อสามเดือนก่อนตอนที่เหวินหมิงเมามาก เธอเลยจงใจกระโจนเข้าไปในอ้อมแขนของเขา แต่ทว่าทั้งหมดที่เย่เหวินหมิงพูดหลังจากเมาแล้วกลับเป็นชื่อของโจวเชียนหยุนแม้ว่าเธอจะนอนอยู่บนเตียง แต่คืนนั้นเขาก็ไม่ได้แตะต้องเธอเลยแม้ว่าตอนนี้เธอจะหลอกเหวินหมิงว่าพวกเขามีอะไรกัน แต่เธอก็ปิดบังความจริงเรื่องจำนวนสัปดาห์ที่ตั้งครรภ์ไม่ได้อยู่ดีเทียบกับลูกแล้ว ตำแหน่งคุณนายตระกูลเย่เป็นสิ่งที่เธอหวงแหนมากกว่า“งั้นก็ทำแท้งสิ แอบทำก่อนแต่งงานเข้าตระกูลเย่ แล้วเธอค่อยหาข้อแก้ตัวเพื่อพักสักสองสามวัน ทุกอย่างจะไม่เป็นไร” คุณนายคงกล่าวหลังจากครุ่นคิดไปชั่วครู่คงจื่ออินตรึกตรอง ‘ฉันจะทำแท้งเด็กคนนี้ แต่... ฉันก็คิดอะไรบางอย่างได้ ฉันอยากใช้เด็กในท้องทำให้เย่เหวินหมิงจบความรู้สึกกับโจวเชียนหยุนซะ!’“แม่คะ พ่อคะ หนูมีความคิดหนึ่ง...” ด้วยรอยยิ้มมุมปาก คงจื่ออินกระซิบกับพ่อแม่ของเธอถึงแผนที่เธอเพิ่งคิดได้... ...หลิงอี้หรานมองเพื่อนสนิทของเธอที่พยายามทานอาหารอยู่บนเตียงผู้ป่วย หลังจากไป๋ทิงซินออกไปจากห้องพักฟื้นของเหลียนอีวันนั้น

โจวเชียนหยุนหลุบตาลงต่ำเล็กน้อย “ในเมื่อเป็นอย่างนี้แล้ว ชีวิตนี้ฉันก็ไม่เสียใจแล้วล่ะ ที่ได้เจอเย่เหวินหมิง บางทีนี่คงเป็นชะตากรรม... แต่ฉันก็แค่หวังว่า ชาติหน้าจะไม่ต้องเจอเย่เหวินหมิงอีกก็พอ”หลิงอี้หรานเม้มปากเข้าด้วยกัน แม้ว่าพี่โจวจะยอมรับชะตากรรมของตัวเอง แต่เธอไม่มีทางยอมเธอต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อให้พี่โจวมีชีวิตรอด! ...หลิงอี้หรานมาที่อี้กรุ๊ปหลังจากออกจากโรงพยาบาลเจ้าหน้าที่ต้อนรับและพนักงานรักษาความปลอดภัยจำเธอได้ อย่างไรภาพของหลิงอี้หรานที่ยืนรอเพื่อเจอท่านประธานครั้งล่าสุดก็ยังคงแจ่มชัดอยู่ในความทรงจำของพวกเขาพวกเขาคิดว่าท่านประธานจะไม่อยากเจอเธอ แต่สุดท้ายท่านประธานก็ให้เลขาเกามาพาตัวเธอขึ้นไปที่ห้องทำงานของเขาดังนั้น คราวนี้พวกเขาเลยไม่แน่ใจว่าควรให้เธอเข้าไปไหมในตอนที่หลิงอี้หรานอยากจะโทรหาอี้จิ่นหลีเพื่ออธิบายสถานการณ์ เธอก็เห็นเกาฉงหมิงที่เดินผ่านไปไม่ไกล เธอรีบตะโกนเรียกเขาทันที “เลขาเกา!”หลังจากเห็นหลิงอี้หราน เกาฉงหมิงก็รีบเดินเข้ามาหาทันทีพลางพูดว่า “นายหญิง ทำไมมาอยู่ที่นี่ครับ?”คำที่เขาใช้เรียกเธอดูเหมือนจะทำให้พนักงานต้อนรับและคนอื่น ๆ ที่เดิ