All Chapters of บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ: Chapter 1231 - Chapter 1240

ลิเลียนไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นและเธอก็ไม่รู้สึกถึงอันตรายใด ๆ เลย เธอเพียงมองตรงไปและแววตาของเธอก็เอาแต่จับจ้องอยู่ที่เจเรมี่“พ่อขอโทษ พ่อผิดไปแล้วลิลลี่ พ่อไม่ควรแสร้งทำเป็นไม่รักลูก พ่อควรบอกให้ลูกรู้ ว่าลูกคือเจ้าหญิงคนเดียวของพ่อ และเป็นนางฟ้าตัวน้อยที่พ่อจะใช้ทั้งชีวิตเพื่อปกป้องและมอบความรักให้”หลังจากเจเรมี่พูดแบบนั้น เขาก็รู้สึกว่าราวจับที่เขาจับไว้กำลังคลายออกช้า ๆร่างของลิเลียนตกลงไปอีกเล็กน้อยและไหล่ของเจเรมี่ก็เริ่มเอียง ทว่าเขาก็ไม่ปล่อยมือและยิ่งจับมือของลูกสาวแน่นขึ้นไปอีกหัวใจของเมเดลีนหล่นวูบเมื่อเห็นอย่างนั้น เธอรู้สึกได้ถึงหายนะที่กำลังจะมาถึงในทุกวินาทีเธอไม่สามารถยืนอยู่ตรงนั้นและรอให้คนมาช่วยได้ ทันใดนั้นเองเธอจึงเอื้อมมือไปจับแขนของเจเรมี่เอาไว้“คุณกำลังทำอะไรลินนี่? ปล่อยผม! ถ้าราวเหล็กนี่หลุดผมอาจจะลากคุณตกลงไปด้วยกันนะ!” เจเรมี่ตะโกนใส่เมเดลีนเพื่อให้เธอหยุดการกระทำนั้นลงทว่าเมเดลีนกลับกัดฟันและไม่ยอมปล่อยมือ เธอกำลังมองชายที่รักและลูกสาวด้วยสายตาที่มุ่งมั่น“ถ้าอย่างนั้นเราก็ต้องตกลงไปด้วยกัน ฉันคงอยู่ไม่ได้ถ้าต้องสูญเสียทั้งคุณและลิลลี่ไปพร้อมกั

เมเดลีนยกมุมยิ้มปากอย่างพึงพอใจ ก่อนจะชำเลืองมองไรอันที่อยู่ข้าง ๆ “ไรย์ ไปกันเถอะ”ไรอันมองเธอด้วยความรักใคร่ จากนั้นก็ยกมือขึ้นต่อหน้าทุกคนพลางโอบไหล่ของเมเดลีนแน่นอนพฤติกรรมของเขามีขึ้นเพื่อกระตุ้นเจเรมี่ยิ่งไปกว่านั้น เขายังมองเจเรมี่อย่างผู้ชนะ ก่อนจะจากไปอย่างมั่นใจโดยมีเมเดลีนในอ้อมแขนข่าวเจเรมี่ถูกจับหลังจากช่วยลูกสาวของเขาแพร่สะพัดอย่างรวดเร็วทุกคนยังได้รู้เกี่ยวกับสิ่งที่เมเดลีนพูดกับเจเรมี่ก่อนที่จะจากไปพร้อมกับไรอันอีกด้วยทว่าเธอไม่สนใจเกี่ยวกับเรื่องวุ่นวายบนอินเทอร์เน็ตเหล่านั้น หลังจากกลับไปที่บ้านกับไรอัน เธอก็พยายามหาโอกาสนำชุดของไรอันที่มีรอยควันนั้นออกมาแต่ไรอันไม่เปิดโอกาสให้เธอเลย เขาอยู่กับเธอตลอดเวลา รวมถึงเปิดทีวีดูดูข่าวเกี่ยวกับการจับกุมของเจเรมี่ด้วยซ้ำ“ที่จริงผมก็ไม่ได้หวังว่าเจเรมี่จะเสียสละทุกอย่างเพื่อลูกและภรรยาได้ขนาดนี้” ไรอันคลี่รอยยิ้มอย่างพึงพอใจ จากนั้นเขาก็มองเมเดลีนที่กำลังนิ่งเงียบ “คุณเองก็ทำได้ดีเหมือนกัน เพื่อให้เจเรมี่ยังมีชีวิตอยู่และทำให้ผมรู้สึกพอใจกับการแสดงของคุณ คุณยอมโดนตราหน้าว่าเป็นผู้หญิงใจโลเล”ขณะที่ฟังคำพูดของไรอ

เมเดลีนทำอะไรไม่ถูก บางทีในตอนนี้คนที่จะสามารถรักษาลิเลียนได้คงจะเป็นเจเรมี่เพียงคนเดียวเท่านั้นหลังจากส่งลิเลียนกลับไปที่คฤหาสน์วิทแมนแล้ว เธอก็กลับไปหาไรอันทันทีไรอันไม่อยู่ที่นั่น เมเดลีนจึงเข้าไปในห้องนอนเพราะต้องการหยิบสูทตัวนั้นมาจากตู้เสื้อผ้านี่เป็นหลักฐานสำคัญที่จะพิสูจน์ได้ว่าไรอันฆ่าลาน่าเมเดลีนเปิดประตูตู้เสื้อผ้า ทว่าในนั้นกลับว่างเปล่าไรอันเอาเสื้อผ้าออกไปก่อนที่เธอจะลงมืออย่างนั้นเหรอ?เมเดลีนหัวเสีย ก่อนจะเริ่มตามหามันอย่างรีบร้อนหลังจากหาไปรอบห้อง เธอกลับไม่พบอะไรเลยเธออยากจะไปที่ห้องเก็บของดูอีกครั้ง แต่ทันทีที่ก้าวออกจากห้อง เธอก็ชนเข้ากับไรอันที่จู่ ๆ ก็เดินขึ้นมาชั้นบนเมื่อเห็นสีหน้าเร่งรีบของเมเดลีน ไรอันก็เหลือบมองไปในห้อง “มีอะไรหรือเปล่า? ดูเหมือนคุณกำลังหาอะไรบางอย่างอยู่เลยนะ?”“เข็มกลัดรูปกุหลาบที่แจ็คทำให้ฉันหายไป” เมเดลีนอธิบายอย่างใจเย็น ขณะที่ความโศกเศร้าผุดขึ้นบนใบหน้าของเธอ“คุณค่อยไปหาต่อหลังจากเรากลับมาก็แล้วกัน” ไรอันพูดแล้วคว้าข้อมือของเมเดลีนในทันที “ผมจะพาคุณไปที่บ้านพ่อกับแม่ เราจะไปทานอาหารเย็นด้วยกัน”เมเดลีนตกตะลึง เธอรู้ว

ฟังจากสิ่งที่ไรอันพูดเมื่อสักครู่นี้แล้วเมเดลีนรู้สึกมั่นใจมาก“ฉันไม่คิดอย่างนั้น โยริคอาจเป็นแค่หุ่นเชิดของคนคนนี้ก็ได้…”“คุณกำลังคุยกับใคร?”การปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหันของไรอันขัดจังหวะเมเดลีนเธอถือโทรศัพท์ขณะที่มองเขาเดินเข้ามาหาอย่างใจเย็น “ไว้ฉันจะพาลิลลี่ออกไปพบคุณสักวัน ตอนนี้ฉันมีเรื่องต้องจัดการ เพราะอย่างนั้นเลยต้องวางสายก่อน”เมเดลีนเอ่ยอย่างใจเย็นและวางสายเมื่อเห็นการจ้องมองด้วยสายตาตั้งคำถามของไรอัน เธอจึงอธิบายเพิ่มเติมนิ่ง ๆ “ฟาเบียนน่ะ เขาชอบลิลลี่มาก เลยโทรมาถามฉันเกี่ยวกับเธอ”ไรอันพยักหน้าและไม่ถามอะไรอีกเมเดลีนไม่แน่ใจว่าเขาสงสัยเธอหรือไม่ แต่เธอกำลังเริ่มสงสัยในตัวตนของไรอันแล้วดูเหมือนเธอจะค่อย ๆ เข้าใจว่าทำไมไรอันถึงอยากจะฆ่าเจเรมี่มากขนาดนี้เขาดูเป็นคนดีอ่อนโยนและไม่สนใจเรื่องทางโลก ทว่าตัวตนที่ซ่อนอยู่กลับน่ากลัวและคาดเดาไม่ได้เมเดลีนใช้เวลาสองวันอย่างสงบในบ้านของไรอันข่าวเกี่ยวกับเธอและไรอันเองก็กำลังแพร่กระจายบนอินเทอร์เน็ตด้วยเช่นกันเมเดลีนได้รับแจ้งว่าคดีความของเจเรมี่ได้กำหนดวันขึ้นศาลไว้แล้วขณะที่ไรอันออกไป เธอจึงใช้โอกาสนี้กลับไ

เธอมองไรอันด้วยสีหน้าเฉยเมย จากนั้นดวงตาก็ค่อย ๆ แดงขึ้น“ถ้าเขาถูกตัดสินว่ามีความผิดจริงคุณช่วยเอายาให้ฉันก่อนได้หรือเปล่า? ฉันไม่อยากให้เขาตายโดยที่พิษยังคงอยู่ในร่างกาย”เมเดลีนอ้อนวอนด้วยสายตา น้ำตาที่เอ่อคลอในดวงตาของเธอไหลลงมาเงียบ ๆไรอันมองดูน้ำตาของเมเดลีนแล้วขมวดคิ้ว“ไรอัน ถ้าคุณไม่ช่วยเจเรมี่หาผู้ร้ายตัวจริงและเอายาให้ฉันไม่ได้ ฉันก็คงหมดเหตุผลที่จะต้องอยู่ที่นี่ต่อไปแล้ว”หลังจากที่พูดจบเธอก็ลุกขึ้นทั้งน้ำตาเพื่อจะจากไป ทว่าก่อนที่เธอจะเดินออกไปได้ไกลเสียงของไรอันก็ดังมาจากด้านหลัง“ถ้าเจเรมี่ถูกตัดสินโทษประหารชีวิตหลังจากฟังคำตัดสิน ผมจะให้ยากับคุณ”เสียงของไรอันฟังดูไม่ค่อยเต็มใจนัก แต่ในที่สุดเขาก็ตอบตกลงเมเดลีนหยุดอยู่กับที่และกำลังหันหน้าไปทางประตู ในแววตาที่หม่นหมองของเธอมีประกายบางอย่างวิ่งผ่านเข้ามา“มาทานอาหารต่อเถอะ ตอนนี้คุณคือคุณนายโจนส์นะ” ไรอันเอ่ยด้วยน้ำเสียงเอาแต่ใจเมเดลีนยืนอยู่ที่เดิมด้วยความลังเลสักพักก่อนที่จะหันหลังกลับไปนั่งที่เดิม“พรุ่งนี้ผมจะพาคุณไปหาอดัม” ไรอันหยิบทิชชู่ส่งให้เมเดลีน “ผมไม่อยากเห็นคุณร้องไห้ให้เขาอีก”“เขาเป็นความรัก