บททั้งหมดของ บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ: บทที่ 1211 - บทที่ 1220

“ตำรวจ?” หัวใจของเมเดลีนเต้นรัว เธอรีบพาเจเรมี่หาที่ซ่อนตัวทันทีดิ๊งด่อง ดิ๊งด่อง! เสียงกริ่งประตูดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ทำให้เมเดลีนรู้สึกกังวลว่าเจเรมี่อาจจะถูกจับขึ้นมาเมเดลีนเดินเข้าไปในห้องน้ำโดยไม่ลังเล เธอทำให้วิกผมของเธอเปียกพลางสวมเสื้อคลุมอาบน้ำ จากนั้นเธอก็หยิบผ้าขนหนูผืนใหญ่ออกมา และแสร้งทำเป็นเช็ดผมให้แห้งราวกับเพิ่งอาบน้ำเสร็จ แล้วเธอก็ไปเปิดประตู“คุณทำอะไรอยู่ตั้งนาน? ทำไมไม่เปิดประตู?” นายตำรวจหนุ่มถามพลางมองผ่านเข้าไปในห้องเมเดลีนแสดงท่าทางไม่พอใจขณะที่ก้มศีรษะเพื่อเช็ดผมของเธอและปกปิดส่วนต่าง ๆ ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเกียจคร้าน “นี่คุณตำรวจ ไม่เห็นเหรอคะ ว่าฉันกำลังอาบน้ำอยู่? มีเรื่องด่วนอะไรที่นี่เหรอคะ?”เจ้าหน้าที่ตำรวจกวาดสายตาไปทั่วห้อง “เรากำลังสืบสวนคดีฆาตกรรมในห้องตรงนู้น ห้ามผู้เข้าพักอยู่ในห้องใด ๆ บนชั้นนี้ กรุณาเก็บของและออกจากที่นี่โดยเร็วที่สุดด้วยครับ”“เป็นไปได้ยังไงคะ? ฉันเพิ่งมาที่นี่กับแฟนเองนะ” เมเดลีนโต้กลับด้วยสีหน้าไม่พอใจเจ้าหน้าที่ตำรวจหน้าหงิก “มันเป็นคำสั่ง คุณควรออกไปได้แล้ว รู้ไหมว่าถ้าขัดขวางการทำงานของเจ้าหน้าที่จะต้องถูกสอบสวน

เมเดลีนใช้ดวงตาเปียกชื้นของเธอมองไปข้างหน้าตามทิศทางที่เจเรมี่กำลังมองอยู่ภายใต้แสงอาทิตย์ เสียงคลื่นทะเลดังเข้ามากระทบในหูของเธอ ก่อนเธอจะได้กลิ่นความเค็มของมหาสมุทรซึ่งเป็นความรู้สึกของฤดูร้อนมันคือเอพริลฮิลล์ สถานที่ที่พวกเขาพบกันครั้งแรกและกลายมาเป็นคู่รักกัน“ลินนี่ ผมหวังว่าชาติหน้าผมจะยังสามารถจับมือคุณไว้ และวิ่งไล่ตามคุณไปจนทั่วทั้งหาดแห่งนี้ได้ ถึงตอนนั้นผมจะจดจำรูปลักษณ์ของคุณไว้ในใจเสมอ และจะไม่มีวันเข้าใจผิดว่าคุณเป็นคนอื่นอีก ผมจะไม่ปล่อยให้คุณทนกับความทุกข์และความอับอายโดยไม่จำเป็นอีกต่อไป”เมื่อได้รู้ถึงความคาดหวังและคำขอโทษของเขา เมเดลีนก็หลั่งน้ำตาและซบหน้าลงที่ซอกคอของเขาทันที “ฉันไม่ปรารถนาชาติหน้าหรอกนะ เจเรมี่ ฉันต้องการคุณในชีวิตนี้เท่านั้น”ขณะที่เธอกำลังพูดอยู่นั้น จู่ ๆ เธอก็แสดงสีหน้าจริงจังออกมา “เจเรมี่ ฉันจะไม่ยอมให้เกิดอะไรขึ้นกับคุณ!”ทันทีที่เจเรมี่ได้ยินอย่างนั้นมันก็ทำให้เขานึกถึงคืนนั้นที่โรงพยาบาลที่เมเดลีนได้พูดบางอย่างคล้าย ๆ กันนี้ออกมาในขณะเดียวกันเขาก็ทนความเจ็บปวดไว้ไม่ได้อีกต่อไป ลมหายใจของเขาแผ่วลงทุกที และทำได้เพียงพิงเธอไว้เพื่อผ

เจเรมี่พูดถูก แต่เพราะเธอถูกไรอันควบคุมมานานเกินไปจึงรู้สึกทำอะไรไม่ถูกไปเล็กน้อย เธอไม่รู้วิธีการที่จะเอาอำนาจคืนมาให้กับตัวเองด้วยซ้ำ“จับแน่น ๆ นะ ลินนี่” เขาบอกด้วยน้ำเสียงมั่นใจเมเดลีนจับเขาไว้แน่น “เจเรมี่ เมื่อกี้คุณยังเจ็บมากเลยนะ คุณยังขี่ได้เหรอ?”“ผมทำได้ ผมจะไม่ปวดเพราะกำลังขับรถอยู่” เจเรมี่ตอบเพราะเขารู้จักร่างกายของตัวเองดี“เจเรมี่งั้นคุณบอกฉันได้ไหม ว่าช่วงหกเดือนที่ผ่านมานั้นคุณไปที่ไหนและต้องเจอกับอะไรบ้าง?”เจเรมี่ผงะเล็กน้อยเมื่อเธอพูดถึงเรื่องนี้อีกครั้งเขาไม่ตอบ แต่ในทางกลับกันเขาเลือกที่จะบิดแฮนด์และสตาร์ทรถทันที…ไรอันกลับไปที่สำนักงานใหญ่ของอินเตอร์โพล หลังจากพูดคุยกับหัวหน้าระดับสูงเขาก็รายงานด้วยว่าเจเรมี่ก่อคดีฆาตกรรมในเกลนเดล และเขาควรถูกไล่ออก ไรอันยังแนะนำอีกด้วยว่าให้พวกเขาช่วยตำรวจในเกลนเดลหาวิธีจับกุมเจเรมี่เหล่าผู้นำระดับสูงรับทราบปัญหานี้และมอบความรับผิดชอบให้ไรอันในการจับตัวเจเรมี่แน่นอนว่าเขายินดีมากที่จะทำเช่นนั้นด้วยวิธีนี้เขาจะสามารถกำจัดเจเรมี่ได้ในครั้งเดียวตราบใดที่เขากำจัดเจเรมี่ได้ เขาก็สามารถทำอะไรก็ได้ที่เขาต้องการโดยไ

เจเรมี่หยุดเดินแล้วมองเมเดลีนซึ่งกำลังยิ้มด้วยแววตาอ่อนโยนของเขาเขาเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้น คิ้วหนาเริ่มขมวดเข้าหากันในขณะที่สีหน้าของเขาก็หนักอึ้งเช่นกัน“ไม่” เขาปฏิเสธเธอเมเดลีนยิ้มราวกับเด็กที่ซุกซน “ฉันยังไม่ได้บอกคุณเลยนะว่ามันคืออะไร”“ผมรู้ว่าคุณต้องการจะพูดอะไร” มีประกายแวววาวอย่างรู้ทันในดวงตาของเจเรมี่ “ลินนี่ ผมบอกว่าไม่”เขาเน้นย้ำอีกครั้ง สีหน้าดูเคร่งขรึมยิ่งขึ้นรอยยิ้มบนใบหน้าของเมเดลีนเริ่มจางหายไป “เจเรมี่ ให้ฉันทำอะไรให้คุณหน่อยเถอะนะ ฉันเป็นภรรยาของคุณ และฉันทนไม่ได้ที่จะเห็นสามีของฉันถูกใส่ร้ายอยู่แบบนี้”เจเรมี่เดินมายืนตรงหน้าเมเดลีน “เพราะคุณเป็นภรรยาของผม ผมถึงปล่อยให้คุณเสี่ยงแบบนี้ไม่ได้”“แต่ฉันต้องการ”“แต่ผมไม่”“…”เมเดลีนไม่รู้จะพูดอะไรดี นี่เป็นอีกครั้งที่เธอรู้สึกว่าคนในโลกนี้ที่ดื้อรั้นกว่าเธอคือ เจเรมี่ วิทแมนเธอออกจากโรงแรมพร้อมกับเขาอย่างไม่มีทางเลือก พวกเขาต้องการกลับไปหาลูก ๆ ที่คฤหาสน์ แต่ก็รู้ดีว่ามีใครบางคนกำลังเฝ้าดูการเคลื่อนไหวของพวกเขาอยู่ตลอดเวลาทั้งที่คฤหาสน์และบ้านใหม่ทั้งสองจึงตัดสินใจจองห้องพักในโมเต็ลราคาถูกซึ่งไม่ได้ข

ไรอันตกตะลึงกับคำตอบและความมั่นใจในแววตาของเธอในตอนนี้เองที่เขารู้สึกราวกับว่าตัวเองกำลังถูกความหงุดหงิดงุ่นง่านครอบงำไรอันขมวดคิ้วและมองไปที่เมเดลีนซึ่งสงบนิ่งและดูสำรวมเขาไม่เคยเห็นความกล้าหาญขนาดนี้ในผู้หญิงคนนี้มาก่อนในทางกลับกันนี่คือความกล้าหาญอย่างแท้จริงที่ดึงดูดเขาให้สนใจเมเดลีน แม้ว่าเธอจะเคยแต่งงานและมีลูกมาแล้วก็ตามความรู้สึกช่างแปลกประหลาด คนเราไม่มีใครเข้าใจมัน แต่ในขณะเดียวกันก็ถูกมันควบคุมไว้โดยปริยายถึงอย่างนั้นเป้าหมายสูงสุดของไรอันในตอนนี้คือการกำจัดเจเรมี่เท่านั้นเขาจะยอมทิ้งโอกาสดี ๆ เช่นนี้ให้กับผู้หญิงเพียงคนเดียวอย่างนั้นหรือ?ไม่ไรอันยิ้มอย่างมีเลศนัยโดยไม่ทิ้งร่องรอยไว้เขาสามารถยิงปืนเพียงนัดเดียวเพื่อให้ได้นกสองตัว และเขายังสามารถจะจัดการมันได้อย่างสมบูรณ์แบบอีกด้วยเจเรมี่ต้องตาย และเขาก็ต้องการตัวเอวลีนด้วย“ไรอัน คุณว่าไง? คุณช่วยชีวิตสามีของฉันได้หรือเปล่า?” เมเดลีนทำลายความเงียบลงไรอันยกมุมปากขึ้น มีความชื่นชมในดวงตาของเขา“แล้วคุณทำอะไรเพื่อเจเรมี่ได้บ้าง เอวลีน?”“ฉันทำได้ทุกอย่าง ตราบใดที่เขาปลอดภัย” เธอตอบโดยไม่ลังเลไรอันมอ