บททั้งหมดของ มหาเทพ แห่ง สงคราม: บทที่ 2331 - บทที่ 2340

ชายสวมหน้ากากโกรธจนนั่งไม่อยู่ แม้ว่าร่างกายจะไม่อำนวยให้ต่อสู้ แต่เขาก็อยากจะต่อสู้กับศิษย์จากฝั่งเหนือชนิดให้ตายกันไปข้างอนิจจา เขายังไม่หายจากอาการบาดเจ็บและแทบลุกขึ้นไม่ไหวด้วยซ้ำเหล่าศิษย์ที่อยู่ข้าง ๆ รีบช่วยพยุงชายสวมหน้ากากให้ลุกขึ้น ซาเมียนพยายามปลอบเขาว่า"อย่าโกรธไปเลย นี่ก็เป็นแค่คำพูดพล่อย ๆ ของพวกกระจอกเท่านั้น ถ้าคุณไม่ได้รับบาดเจ็บแบบนี้ พวกเขาไม่กล้าพูดแบบนี้หรอก ท้ายที่สุดเมื่อคุณหายดีแล้ว ค่อยแสดงให้เขาเห็นว่าใครกันแน่ที่ยิ่งใหญ่กว่ากัน!"ชายสวมหน้ากากโกรธจนสั่นไปทั้งตัว ความโกรธของเขาเดือดพล่านอยู่ในใจจนถึงกับต้องกระอักเลือดออกมาหนึ่งหนริมฝีปากของเฟนด์กระตุกเมื่อเห็นภาพนั้นแม้ว่าชายสวมหน้ากากจะแข็งแกร่งและมีความสามารถอย่างไม่น่าเชื่อ แต่จิตใจของเขาค่อนข้างอ่อนแอ เพียงคำพูดไม่กี่คำก็สามารถทำให้เขากระอักเลือดด้วยความโกรธได้แล้ว ตอนนี้เขาอ่อนแอเกินไปขณะที่ความคิดของเฟนด์ลอยละล่องไป พลังงานอันหนาแน่นก็ปกคลุมร่างกายของเขาทันที เขาหันหน้าไปมองเกรแฮมที่อยู่ข้าง ๆ เห็นว่าสีหน้าของเกรแฮมก็เปลี่ยนไปเช่นกันก่อนที่พวกเขาจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น วิสัยทัศน์ของพวกเขาก็พร่า

“ฉันรู้ว่าหมอนั่นมีปัญหาเกี่ยวกับสมอง!”ในขณะนั้นเฟนด์ยกดาบสีดำขึ้นและปล่อยการโจมตีไปทางด้านหลังของอสรพิษปีศาจแปดหาง ท่ามกลางสายตาของทุกคนที่เฝ้ามอง สีหน้าของพวกเขาเปลี่ยนเป็นความสับสนบางคนรู้สึกราวกับว่าเฟนด์รู้น้อยเกินไป เขาไม่รู้หรือว่าสัตว์อสูรอย่างอสรพิษปีศาจแปดหางซึ่งมีความแข็งแกร่งในการป้องกันและความแข็งแกร่งทางด้านกายภาพ มีการป้องกันที่แข็งแกร่งที่สุดอยู่ที่ด้านหลัง?เขาคิดว่าการโจมตีของเขาแข็งแกร่งจนถึงขนาดที่สามารถเจาะทะลุการป้องกันของอสรพิษปีศาจแปดหางได้อย่างนั้นหรือ?คราวนี้ แม้แต่คนจากสำนักทางเหนือที่ศรัทธาในตัวเฟนด์ก็ถึงกับพูดไม่ออกเช่นกัน“เฟนด์คิดจะทำอะไรกันแน่? ทำไมเขาต้องเอาตัวเองเข้าไปเสี่ยงด้วยกันโจมตีหลังอสรพิษแปดหางแบบนั้น! นี่จะไม่เป็นการสิ้นเปลืองพลังงานที่แท้จริงของเขาไปอย่างเปล่าประโยชน์หรอกหรือ?”ความสับสนของพวกเขาปรากฏเด่นชัดในคำถามการกระทำของเฟนด์นั้นนับว่ายากจะเข้าใจอย่างไม่ต้องสงสัยอิเซยาห์จับมือของเนลสันแน่นมากเท่าที่จะทำได้ จากนั้นเขาก็พูดกับเนลสัน ด้วยน้ำเสียงที่ลดต่ำลง “คุณคิดว่าเฟนด์กำลังทำอะไรอยู่ ผมรู้ว่าเขามีความคิดเห็นเฉพาะตัวในเรื่องต

เขายังคงได้ยินเสียงคำรามอันเจ็บปวดของอสรพิษแปดหางดังก้องอยู่ในหู มือของเฟนด์สั่นเทา หลงลืมความเจ็บปวดที่ได้รับจากการถูกหางของมันฟาดไปชั่วขณะ กลับกัน เขามองดูอสรพิษปีศาจแปดหางที่กำลังดิ้นรนอยู่เช่นนั้นทักษะทลายห้วงสุญญะได้ทำลายวิญญาณของอสรพิษปีศาจแปดหางส่วนใหญ่ไปแล้ว มันสูญเสียสัมปชัญญะและทำได้เพียงต่อสู้กับสัญชาตญาณของตัวมันเองเท่านั้นขณะการดิ้นรนเพื่อหวังเอาชีวิตรอดของมันหยุดลง เสียงคำรามสุดท้ายของมันดังสนั่นเต็มสองหูของเฟนด์ แต่ทว่าเฟนด์ไม่ได้ยกมือขึ้นปิดหูตัวเอง และเอาแต่เบิกตากว้างจ้องมองไปยังอสรพิษปีศาจแปดหางตรงหน้าหลังจากดิ้นรนอยู่พักหนึ่ง ในที่สุดวิญญาณของอสรพิษปีศาจแปดหางก็ดับลงอย่างสมบูรณ์ เสียงคำรามของมันเงียบหายไป ขณะที่ผู้ชมด้านนอกได้แต่ตกตะลึงอสรพิษปีศาจแปดหางขนาดยักษ์ร่วงหล่นลงกับพื้นภายใต้สายตาของทุกคนด้วยเสียงดังปัง ร่างมหึมาของมันทำให้พื้นสั่นสะเทือน ฝุ่นละอองคลุ้งตลบบดบังทัศนวิสัยของทุกคน ในขณะนั้น ทุกคนได้แต่อ้าปากค้างอย่างพูดไม่ออกความจริงแล้ว การต่อสู้นี้ไม่ได้กินเวลาไปมากเท่าไหร่ ผู้ที่เห็นเหตุการณ์ยังไม่เข้าใจด้วยซ้ำว่ามันเกิดอะไรขึ้น แม้ว่าการโจมตีคร

คำพูดสุดท้ายของเลนนอนฟังดูราวกับหินก้อนใหญ่ที่ถูกโยนลงในทะเลสาบที่เงียบสงบ ทุกคนตกตะลึงเมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น และมีสีหน้าเหมือนอยากจะตายใบหน้าของซาเมียนซีดลง มีเส้นเลือดปรากฏขึ้นบนดวงตาของเขา "เลนนอน… คุณจะไม่พูดเกินจริงไปหน่อยเหรอ? หมอนี่จะทำให้รัฐเวสต์ เซอร์ซีทั้งรัฐอยู่ในกำมือของเขาได้ยังไง?“เขาจะทำแบบนั้นได้จริงเหรอ? ตลอดหลายปีที่ผ่านมานี้ สำนักทางเหนือเองก็มีอัจฉริยะจำนวนไม่น้อย แต่ไม่มีอัจฉริยะคนใดมีพลังขนาดนั้นมาก่อน! มันเป็นสิ่งที่ไม่มีใครทำได้มานานแสนนานแล้ว คุณแน่ใจได้ยังไงว่าหมอนี่จะทำได้?”เลนนอนเหลือบมองซาเมียน ปกติแล้วเขาจะไม่มามัวเปลืองน้ำลายอธิบายเรื่องนี้ให้ซาเมียนฟัง แต่ตอนนี้สถานการณ์เปลี่ยนไปแล้ว และหากเขาอธิบายสิ่งต่าง ๆ ได้ไม่ชัดเจน คนพวกนี้ก็จะไม่เข้าใจถึงความรุนแรงของสถานการณ์น้ำเสียงของเลนนอนทุ้มลึกมากราวกับว่าเขากำลังประกาศถึงสิ่งที่ทำให้เขาเจ็บปวดอย่างที่สุดออกมา “นายลองใช้สมองดูสักหน่อยสิ คิดดูให้ดี แม้ว่าหลายปีมานี้สำนักทางเหนือจะมีศิษย์มากพรสวรรค์มากมาย แต่ในจำนวนเหล่านั้นไม่มีใครที่สามารถคุกคามสำนักวายชนม์ได้เลยแม้แต่คนเดียว“ลองคิดดูสิว่าอัจฉร

ในขณะนั้นเขาได้รับบาดเจ็บสาหัสยิ่งกว่าชายสวมหน้ากากเสียอีก เขาพยายามใช้แขนบังคับให้ร่างกายลุกขึ้นนั่ง แต่หลังจากพยายามอยู่หลายครั้ง เขาก็ล้มลงกับพื้นเสียงดังตึงเขายังได้ยินเสียงคำรามของอสรพิษอีกฝั่งหนึ่ง เขารู้ว่าอสรพิษปีศาจแปดหางกำลังจะโจมตีเขาอีกระลอก!เขาได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่จิตใจของเขากลับว่างเปล่าอย่างไม่น่าเชื่อ แม้ว่าเฟนด์จะพูดจบไปนานแล้ว แต่คำพูดของเฟนด์ก็ยังเวียนซ้ำไปซ้ำมาในหัวของเขาไม่เลิกขณะที่อสรพิษแปดหางกำลังจะใช้หางข้างหนึ่งโจมตีเขา เกรแฮมใช้กำลังเฮือกสุดท้ายตะโกนออกไปว่า "ฉันยอมแพ้!"อันที่จริงแล้ว เขาเองก็ไม่รู้ว่าอสรพิษปีศาจแปดหางจะหยุดการโจมตีหลังจากที่เขายอมยกธงขาวหรือไม่ นั่นก็เพราะผู้อาวุโสเคยกล่าวเอาไว้ว่าในโลกสีโลหิตแห่งนี้ความตายอยู่ใกล้เพียงเอื้อมแต่ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ต้องยอมเสี่ยงดูสักครั้ง! ในขณะนั้น หัวใจของศิษย์สำนักทางเหนือทั้งหมดหล่นไปกองที่เท้า เพราะเขาไม่อยากจะเห็นร่างของเกรแฮมถูกฉีกทึ้งเหนือสิ่งอื่นใด หากเกรแฮมเสียชีวิตลง พวกเขาก็จะเหลือเพียงเฟนด์แค่คนเดียว พวกเขาไม่อยากจะฝากความหวังไว้ที่เฟนด์เพียงคนเดียวบางคนถึงกับตะโกนเสียงดังสนั่นว่า "เ