All Chapters of มหาเทพ แห่ง สงคราม: Chapter 2311 - Chapter 2320

มันเป็นเพียงต้นไม้ยืนต้นตายและปราศจากร่องรอยของสิ่งมีชีวิต ความสูงของมันสูงเป็นสองเท่าของมนุษย์ ต้นไม้ดังกล่าวเหี่ยวแห้งถึงขนาดที่เมื่อสัมผัส ชั้นเปลือกไม้แห้งก็ร่วงหล่นลงมาเฟนด์เมินเฉยต่อผู้คนที่อยู่ข้างหลังเขา เขาค่อย ๆ คุกเข่าลง จ้องมองไปที่รากของต้นไม้ พวกเขาทั้งสามมองในสิ่งที่เฟนด์ทำและไม่สังเกตเห็นอะไรผิดปกติเลยรากของมันก็ดูคล้ายกับส่วนอื่น ๆ ของลำต้น เขาก็ไม่รู้ว่ามันยืนต้นตายมานานแค่ไหนแล้ว เปลือกไม้ขาวบอกได้เพียงว่ามันอยู่มานานแล้ว เฟนด์ยังคงนิ่งเงียบ อีกสามคนก็ไม่กล้าเคลื่อนไหวสุ่มสี่สุ่มห้าพวกเขาทั้งสามได้แต่จ้องมองไปยังเฟนด์ที่กำลังสำรวจอะไรบางอย่างอยู่ แต่ไม่ว่าพวกเขาจะมองอย่างไร ก็ไม่พบอะไรแปลกประหลาดเกี่ยวกับมัน หลังจากคุกเข่าลงเป็นเวลานาน เฟนด์ก็ค่อย ๆ ลุกขึ้นยืนสายตาของชายหนุ่มมองไปที่คนทั้งสามอย่างไม่ปกติ “ทำแบบนี้ไปทำไม? มันมีอะไรผิดปกติงั้นเหรอ?”หลังจากพูดอย่างนั้น เขาก็เงยหน้าขึ้นมองดูสภาพแวดล้อมรอบตัว มันก็ยังคงเป็นโลกสีโลหิตที่ไม่มีจุดสิ้นสุดเช่นเดิมอยู่ดี ดูคล้ายจะไม่มีอะไรพิเศษสำหรับที่นั่น และไม่มีอะไรที่จะดึงดูดความสนใจของเฟนด์ได้อิเซยาห์ขมวดคิ้วแ

อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้แสดงออกมาอย่างโต้ง ๆ ดังนั้นเขาจึงระงับความประหลาดใจของตัวเองลง แต่เห็นได้ว่าคนที่อยู่ข้างหลังเขาไม่ได้ควบคุมตัวเองอย่างเดียวกับเกรแฮมทันทีที่พวกเขาเห็นเฟนด์พวกเขาต่างก็เบิกตากว้าง ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยคำถาม เกรแฮมพยักหน้าให้เฮย์เดนเล็กน้อย ก่อนจะเดินเข้ามาทักทายเฟนด์“เฟนด์ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเราจะได้พบกันที่นี่ ผมนึกว่าคุณมุ่งหน้าเข้าไปกำจัดอสูรได้มากมายแล้วเสียอีก”คำพูดดังกล่าวฟังดูคล้ายกับชมเชย แต่เฟนด์กลับไม่ได้ใส่ใจมันเลย เขาคิดว่ามันตลกดีที่เกรแฮมไม่ได้เป็นคนซื่อตรงและตรงไปตรงมาอย่างที่เขาอยากจะให้คนอื่นเห็น เพราะดูเหมือนเกรแฮมก็เจ้าเล่ห์ไม่น้อยเช่นกัน และเขาต้องคอยระมัดระวังคำพูดในการพูดคุยกับเกรแฮมไว้ด้วยเฟนด์เพียงพยักหน้าเล็กน้อยและมองเฮย์เดน เฮย์เดนเข้าใจทันทีว่าเฟนด์ต้องการอะไร และไม่ลังเลเลยที่จะเปิดเผยทุกสิ่งที่พวกเขาค้นพบให้ผู้มาเยือนรับทราบเกรแฮมมีสีหน้าถมึงทึงขึ้น ทันทีที่เฮย์เดนพูดจบ เกรแฮมเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า "อันที่จริง ระหว่างทางมาที่นี่ ฉันเองก็สังเกตเห็นศพสองสามศพเหมือนกัน ศพพวกนั้นล้วนแล้วแต่เป็นศิษย์ของสำนักทางเหนือ ฉัน

ริมฝีปากของเนลสันโค้งเป็นรอยยิ้มอันขมขื่นขณะที่เขาพูด ราวกับว่าเขากำลังเย้ยหยันตัวเองและสมาชิกในกลุ่มของตัวเองก่อนหน้านี้“ฉันนึกว่าตราบใดที่เราไม่ไปหาเรื่องพวกเขา และตราบใดที่เราไม่ไปขวางทางพวกเขา มันก็น่าจะไม่มีปัญหาอะไร แต่ไม่คิดแล้วว่าพวกเขาจะหยุดฝีเท้ากะทันหัน และพุ่งตรงมาหาเราทันทีที่พวกเขาสังเกตเห็นเรา“พวกเราทั้งห้าคนรีบหนีทันทีที่พบว่ามีเรื่องผิดปกติเกิดขึ้น แต่ถ้าเราก็ช้าเกินไป ในที่สุดพวกเขาก็ไล่ตามเราทัน เพราะไม่คิดจะถามเลยสักนิดว่าเราเป็นใคร หรือมาจากไหน สิ่งที่พวกเขาทำคือการโจมตีเราด้วยอาวุธของพวกเขา!”ร่างกายของเนลสันสั่นสะท้าน ดวงตาของเขาแดงก่ำเมื่อนึกย้อนไปถึงสิ่งที่เกิดขึ้น หัวใจของเขาแตกสลายไปหมดเขากลืนน้ำลายและพูดต่อว่า “เราจะต่อสู้กับพวกเขาไหวได้ยังไง ฉันได้แต่มองดูสหายร่วมทีมของฉันตายต่อหน้าต่อตา และฉันก็ทำได้เพียงแค่วิ่งหนีมาเท่านั้น!“โชคดีที่ผู้อาวุโสเคยมอบเครื่องรางคุ้มภัยให้กับฉันก่อนที่เราจะมาที่นี่ พลังโจมตีจากเครื่องรางนั้นแข็งแกร่งอย่างไม่น่าเชื่อ หลังจากใช้มัน มันทำให้พวกเขาล่าถอยไป ฉัน…ถึงได้มีโอกาสหนีมา”น้ำตาที่เอ่อคลออยู่ในดวงตาของเนลสันไหล่ลง

เกรแฮมขมวดคิ้วขณะที่เขามองดูเฟนด์ด้วยแววตาจริงจัง เฟนด์เหม่อมองออกไป เขามองดูขอบฟ้าสีเลือดที่ไกลสุดลูกหูลูกตา ขณะจมอยู่ในความคิดของตัวเอง และหลังจากนั้นไม่นาน เขาก็เอ่ยปากพูดขึ้นว่า "เขาต้องการฆ่าเรา เขาน่าจะได้สมบัติของเราด้วย และอีกอย่าง เราเป็นคู่แข่งของเขา และการฆ่าพวกเราทิ้งจะช่วยทำให้เขาได้รับรางวัลง่ายขึ้นอีก“หากเราไปถึงตีนเขาใต้พิภพได้สำเร็จและถูกส่งกลับไปยังหุบเหวแห่งสุญญะ ก็จะต้องมีการต่อสู้อีกครั้ง ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ เขาก็คงมั่นใจอย่างที่สุดว่าจะเอาชนะเราทั้งสองคนได้ แต่ตอนนี้...เขาคงไม่มั่นใจแบบนั้นอีกต่อไปแล้ว"เกรแฮมพยักหน้าเห็นด้วย เฟนด์พูดถูก การฆ่าพวกเขาทิ้งจะช่วยให้อีกฝ่ายหลุดพ้นจากปัญหาได้ง่ายขึ้นเฟนด์ยิ้มอย่างเย็นชาก่อนจะกล่าวเสริมว่า “เขามีความแค้นต่อผมมาตั้งแต่ต้นแล้ว ในการเข้าสู่แหล่งทรัพยากรยุทธต้องห้ามของเขาน่าจะมีอีกเป้าหมายหนึ่ง และการกำจัดพวกเราทิ้งที่นี่ จะทำให้เขาสามารถผ่านด่านทดสอบไปได้ง่ายกว่าเดิม”ใบหน้าของเกรแฮมบูดบึ้งในขณะที่เขาพูดว่า "สาเหตุที่เขาต้องการจะฆ่าพวกเราทุกคน ก็เพราะไม่ต้องการให้ใครรอดไปได้สินะ?"เฟนด์พยักหน้า และเกรแฮมใกล้จะควบคุมอ

ในแต่ละครั้งพวกเขาสี่คนจะส่งญาณทิพย์ออกไปในทิศทางเดียวกัน ด้วยวิธีนี้ เพราะเขาจะสามารถประคับประคองพลังวิญญาณและพลังงานที่แท้จริงไว้ทั้งยังสามารถเพิ่มความแม่นยำได้อีกด้วย หลังจากจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว พวกเขาก็ตัดสินใจเลือกทิศทางที่จะมุ่งหน้าต่อไปขณะที่ทุกคนก้าวไปข้างหน้า เฟนด์ เกรแฮม และเพื่อนร่วมทางคนอื่น ๆ ก็ถูกจัดให้ยืนอยู่ที่แนวหน้า พวกเขารู้สึกถึงพลังของการเคลื่อนไหวเป็นกลุ่มได้อย่างแท้จริงในขณะนั้น แล้วทุกคนก็รู้สึกปลอดภัยพวกเขาสูญเสียคนไปมากกว่าสองในสาม และพวกเขาก็อยู่ในจุดที่ไม่มีใครปลอดภัยอย่างแท้จริง ขณะที่ทั้งกลุ่มก้าวต่อไปอย่างมั่นคงเฟนด์ก็พูดคุยกับเกรแฮมและเบนจามินอีกครั้งอย่างไรก็ตามนี่ดูไม่ใช่บทสนทนาโต้ตอบกันธรรมดาสักเท่าไหร่ เพราะน้ำเสียงของเฟนด์ฟังดูราวกับกำลังกล่าวโทษถึงอะไรบางอย่าง ดวงตาสีเข้มของเขาจับจ้องไปที่เกรแฮมที่อยู่ทางด้านซ้ายของตัวเอง“เกรแฮม ในฐานะศิษย์ห้าอันดับแรกที่ได้รับเลือกในสำนักสหัสบรรณ คุณต้องได้รับความโปรดปรานจากผู้อาวุโสและเหล่าผู้ปกครองแน่ มีบางอย่างที่ผมคิดไม่ตกมาหลายวันแล้ว แล้วผมก็อยากรู้ว่าคุณจะช่วย ไขข้อสงสัยให้ผมได้หรือเปล่า”แม