บททั้งหมดของ มหาเทพ แห่ง สงคราม: บทที่ 2321 - บทที่ 2330

เมื่อเฟนด์กลับมามองที่เกรแฮมอีกครั้ง สายตาของเขาก็ดูบูดบึ้งและดุร้ายเกรแฮมถอนหายใจ รู้สึกทำอะไรไม่ถูก ขณะที่เบนจามินมองไปที่เฟนด์ก่อนจะหันไปมองเกรแฮมต่างจากเกรแฮม เบนจามินตกอยู่ในความมืดมนอย่างสมบูรณ์ แม้ว่าเขาอยากจะปกป้องเกรแฮมและออกตัวแทนเขาอยู่สักหน่อย แต่จริงๆแล้วเขาก็อยากที่จะได้คำตอบเช่นกัน ดังนั้นเขาจึงเลือกที่จะนิ่งเงียบเกรแฮมตกอยู่กับความสิ้นหวังอยู่นานสองนาน ตอนที่สุดท้ายจะอ้าปากพูดอย่างไม่เต็มใจนัก “พวกเขาต้องการค้นหาอะไรบางอย่าง มันเป็นสิ่งที่มีคุณอนันต์และโทษมหันต์ มันไม่ใช่สิ่งที่พลังของสำนักทางเหนือเพียงอย่างเดียวจะหามันเจอ เพราะฉะนั้นพวกเขาจึงให้บัตรผ่านครึ่งหนึ่งกับสำนักทางใต้ด้วย ”การคาดเดาของเฟนด์ไม่ผิดเลย และสีหน้าของเขาก็ไม่ได้ดูเบาใจขึ้นเลยแม้แต่น้อย เกรแฮมถอนหายใจอีกครั้งและรู้ว่าเฟนด์ไม่เชื่อในสิ่งที่เขาพูดเลยสักนิด“ผมรู้ว่าตอนนี้คุณคงไม่เชื่อในสิ่งที่ผมพูด แต่รับประกันได้เลยว่าผมไม่ได้โกหก ถ้าคุณไม่เชื่อผม ผมก็ทำอะไรไม่ได้”ทันใดนั้น เฟนด์ก็พูดขึ้นมาว่า "สิ่งนั้นคืออะไร? อยู่ที่ไหน? ใช่ของล้ำค่าที่มีอยู่บนหุบเหวแห่งสุญญะไหม หรือเป็นอย่างอื่นที่อยู่ใน

เกรแฮมและคนอื่น ๆ งงงวย และสมาชิกคนอื่นๆที่อยากรู้อยากเห็นบางคนก็อดไม่ได้ที่จะถามทันทีว่า "คุณเดาอะไรได้หรือ?"“นั่นสิ! ผู้ชายคนนั้นต้องการอะไร?”เฟนด์ถอนหายใจยาวขณะที่เขามองไปทางด้านหลังต้นไม้ ภูเขาใต้พิภพยังคงถูกปกคลุมไปด้วยสีโลหิต และห่างไกลอย่างไม่น่าเชื่อ คล้ายกับว่าพวกเขาจะไม่มีวันเดินไปถึงรูม่านตาของเขาขยายเล็กน้อยขณะเอ่ยอย่างเศร้าสร้อย “เป้าหมายที่ใหญ่ที่สุดของเขาในขณะนี้คือการผ่านบททดสอบไปให้เร็วที่สุด และเป้าหมายที่สองของเขาคือการทำให้เราสองคนผ่านด่านไปไม่ได้ เพราะรู้จุดยืนของตัวเองดี เขารู้ว่าสิ่งใดที่เขาทำไม่ได้“นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงได้ใช้วิธีการต่าง ๆ มาถ่วงเวลาเราอยู่ตลอด เขาไม่อยากให้เราผ่านด่านได้ทันเวลา! เขาเตรียมการสิ่งต่าง ๆ ไว้นานแล้ว เขากำจัดอุปสรรคทั้งหมดที่มี และทำเครื่องหมายเพื่อที่จะได้ก้าวต่อไปข้างหน้าโดยไร้ซึ่งอุปสรรค"คนอื่น ๆ สับสนเมื่อได้ยินคำอธิบายของเฟนด์ แต่เกรแฮมเข้าใจดีสีหน้าของเขาเปลี่ยนไป ก่อนคำรามด้วยฟันที่สบกันแน่น "เดรัจฉานนั่นทำเกินไปแล้ว หมอนั่นทำได้ทุกอย่างจริง ๆ!"ชายสวมหน้ากากพาสหายร่วมสำนักของตัวเองติดตามไปด้วยเพื่อสังหารศิษ

ซาเมียนไม่กล้าพูดจนจบประโยค แต่ไหนแต่ไรชายสวมหน้ากากเป็นคนโมโหร้ายเสมอ หากเขาพูดจนจบ ชายสวมหน้ากากอาจจะมองว่าเขากังขาในทักษะของตัวเองได้ชายสวมหน้ากากยิ้มอย่างเย็นชา มองไปยังบริเวณที่อสรพิษแปดหางแน่นิ่งอยู่ มือของเขาสั่นเล็กน้อย “นี่คือสัตว์อสูรตัวสุดท้ายและเป็นการทดสอบครั้งสุดท้ายที่ฉันจะต้องผ่านไปให้ได้ ที่สัตว์อสูรแกร่งขนาดนี้ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร”เมื่อนึกถึงการต่อสู้อันหฤโหดที่เขาเพิ่งเผชิญมา ชายสวมหน้ากากก็ถึงกับกลืนน้ำลาย หากไม่ใช่เพราะเขาแข็งแกร่งกว่าคนทั่วไปมากและได้บรรลุถึงระดับผลึกวสันต์มาก่อน เขาอาจจะไม่สามารถกำจัดอสรพิษแปดหางตัวนั้นได้ซาเมียนขมวดคิ้วและเอ่ยขึ้นเบา ๆ ว่า "ธรรมชาติของโลกสีโลหิตนี้แปลกมาก มันอนุญาตให้พวกเราทุกคนเข้ามา แต่ในการต่อสู้ก่อนหน้านี้ กลับมีม่านพลังกั้นไม่ยอมให้เราเข้าไปช่วยคุณได้เลย"ชายสวมหน้ากากยิ้มอย่างเย็นชา เขามองซาเมียนอย่างเย้ยหยันก่อนจะพูดว่า "นายคิดว่าตาเฒ่าที่เป็นคนสร้างที่นี่จะโง่เหมือนนายหรือไง ในเมื่อเขาปล่อยให้ทุกคนเข้ามาได้ แล้วทำไมเขาจะไม่รู้ล่ะว่าพวกเราจะช่วยกันสู้?“ถ้าเรารุมโจมตีมัน อสรพิษแปดหางคงถูกกำจัดได้อย่างง่ายดาย แล้

ชายสวมหน้ากากและลูกน้องของเขาต่างคุ้นเคยกับคนที่เดินนำมาเป็นอย่างดีพวกเขาปรากฏตัวอยู่ที่นั่น เฟนด์ เกรแฮม และเบนจามินต่างก็ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าพวกเขาเฟนด์ดูค่อนข้างผ่อนคลาย ในขณะที่จ้องมองฝ่ายตรงข้ามอย่างเมินเฉยและหนักแน่นในทางกลับกัน ดวงตาของเกรแฮมและเบนจามินเต็มไปด้วยความโกรธ และภาพนั้นทำให้ชายสวมหน้ากากต้องตะลึง ไม่ใช่แค่เขาเท่านั้น คนอื่น ๆ ต่างก็ตกตะลึงเช่นกันเมื่อครู่นี้เขายังเยาะเย้ยถากถาง คนพวกนี้ และมั่นใจว่าพวกเขาจะคงวนเวียนอยู่ในพื้นที่รอบนอกอยู่เลย แต่ชั่วพริบตาเดียวพวกเขาก็โผล่หน้าเข้ามาดื้อ ๆ!ซาเมียนอ้าปากค้าง ขณะเอ่ยด้วยเสียงสั่นเครือ “เป็นไปได้ยังไง พวกมันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง! พวกมันควรจะอยู่รอบนอกของป่าไม่ใช่เหรอ?”พวกนั้นน่าจะได้รู้แล้วว่ามีผู้คนตายไปมากขนาดไหน แล้วพวกเขาก็น่าจะสาละวนอยู่กับการรวบรวมกำลังพลสิ นอกจากนี้สัตว์อสูรมากมายที่พวกเขาต้องกำจัดทิ้งก็จะทำให้พวกเขายิ่งล่าช้าเข้าไปอีก แต่น่าแปลกที่พวกเขาก็ยังมาถึงได้ทันเวลา!คนพวกนี้มาถึงช้ากว่าพวกเขาเพียงเล็กน้อย ชายสวมหน้ากากเพิ่งเอาชนะอสรพิษแปดหางได้ และยังไม่ทันได้พัก เฟนด์กับพรรคพวกก็มาถึงเสียก่อ

เกรแฮมไม่พอใจกับความคิดดังกล่าวขณะเดียวกันเสียงอันคุ้นเคยก็ดังขึ้น“เฟนด์ อย่าทำอะไรเกินตัวล่ะ ขอแค่นายยังมีชีวิตอยู่ ก็ไม่มีอะไรที่นายทำไม่ได้ อย่าคิดแต่จะเอาชนะจนทำให้ตัวเองต้องตกอยู่ในอันตราย” เนลสันเอ่ยปากขึ้นด้วยความจริงใจ ขณะมองหน้าเขาในขณะนี้เนลสันยังไม่หายจากอาการบาดเจ็บ เฟนด์พยักหน้า เขารู้ว่าเนลสันหมายความตามที่เขาพูด ในตำหนักสองกษัตริย์ นอกเหนือจากกริฟฟินที่ทรยศไปแล้ว พวกเขาเหลือกันเพียงสามคนเท่านั้นอิเซยาห์รีบกล่าวเสริมว่า "เนลสันพูดถูกแล้ว อสรพิษปีศาจแปดหางไม่ใช่อะไรที่จะเอาชนะได้ง่ายเลย ถ้าคุณต้องสู้กับมัน ก็ต้องคิดให้รอบคอบ!"เฟนด์เอื้อมมือไปวางบนไหล่ของเนลสัน “ไม่ต้องห่วง ตำหนักสองกษัตริย์เหลือเพียงเราสามคนแล้ว ไม่ว่ายังไงผมก็จะทำให้มั่นใจว่าผมจะได้ส่งพวกคุณสองคนออกไปอย่างปลอดภัย”แม้ว่าเขาจะไม่ได้มีความรู้สึกเชิงบวกต่อตำหนักสองกษัตริย์มากนัก แต่เขาก็ต้องยอมรับว่าทางสำนักได้มอบเวลาและทรัพยากรในการบ่มเพาะเขามา เพื่อตอบแทนบุญคุณนี้ เขาจะดูแลพวกเขาอย่างดีเนลสันและอิเซยาห์พยักหน้า เห็นได้ชัดว่าประทับใจกับคำพูดของเฟนด์ พวกเขาต่างหวาดกลัวอนาคตที่ยังมาไม่ถึงเนื่องจา