Share
บทที่ 2321
Related chapters
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2322
เมื่อเฟนด์กลับมามองที่เกรแฮมอีกครั้ง สายตาของเขาก็ดูบูดบึ้งและดุร้ายเกรแฮมถอนหายใจ รู้สึกทำอะไรไม่ถูก ขณะที่เบนจามินมองไปที่เฟนด์ก่อนจะหันไปมองเกรแฮมต่างจากเกรแฮม เบนจามินตกอยู่ในความมืดมนอย่างสมบูรณ์ แม้ว่าเขาอยากจะปกป้องเกรแฮมและออกตัวแทนเขาอยู่สักหน่อย แต่จริงๆแล้วเขาก็อยากที่จะได้คำตอบเช่นกัน ดังนั้นเขาจึงเลือกที่จะนิ่งเงียบเกรแฮมตกอยู่กับความสิ้นหวังอยู่นานสองนาน ตอนที่สุดท้ายจะอ้าปากพูดอย่างไม่เต็มใจนัก “พวกเขาต้องการค้นหาอะไรบางอย่าง มันเป็นสิ่งที่มีคุณอนันต์และโทษมหันต์ มันไม่ใช่สิ่งที่พลังของสำนักทางเหนือเพียงอย่างเดียวจะหามันเจอ เพราะฉะนั้นพวกเขาจึงให้บัตรผ่านครึ่งหนึ่งกับสำนักทางใต้ด้วย ”การคาดเดาของเฟนด์ไม่ผิดเลย และสีหน้าของเขาก็ไม่ได้ดูเบาใจขึ้นเลยแม้แต่น้อย เกรแฮมถอนหายใจอีกครั้งและรู้ว่าเฟนด์ไม่เชื่อในสิ่งที่เขาพูดเลยสักนิด“ผมรู้ว่าตอนนี้คุณคงไม่เชื่อในสิ่งที่ผมพูด แต่รับประกันได้เลยว่าผมไม่ได้โกหก ถ้าคุณไม่เชื่อผม ผมก็ทำอะไรไม่ได้”ทันใดนั้น เฟนด์ก็พูดขึ้นมาว่า "สิ่งนั้นคืออะไร? อยู่ที่ไหน? ใช่ของล้ำค่าที่มีอยู่บนหุบเหวแห่งสุญญะไหม หรือเป็นอย่างอื่นที่อยู่ใน
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2323
แซมซั่นยืนอยู่ข้างหลังเฟนด์และพึมพำว่า "แปลกจริง ก่อนหน้านี้ทุก ๆ หนึ่งถึงสามกิโลเมตร เราจะได้พบกับสัตว์อสูร แถมจะได้พบมากกว่าหนึ่งตัวด้วย แต่ตั้งแต่ต้นไม้ที่ยืนต้นตายต้นนั้นเรื่อยมาเราก็ไม่ได้เจออสูรเลยสักตัว… สิ่งที่เห็นมีเพียงร่องรอยจากการปะทะเท่านั้น”เฟนด์ลุกขึ้นและมองไปรอบ ๆ บริเวณที่มีร่องรอยการต่อสู้ เขาไม่อาจระบุได้ว่าผู้สร้างร่องรอยเหล่านี้ไว้เป็นศิษย์จากฝ่ายพวกเขาหรือจากทางใต้ด้วยเหตุนี้ เขาจึงต้องปล่อยจิตสัมผัสของตัวเองให้ขยายออกไปเป็นระยะสามร้อยเมตร ในขณะนั้น เขาสัมผัสได้ถึงความรู้สึกเดียวกันกับที่ได้จากซากไม้ยืนต้นซึ่งอยู่ห่างออกไปประมาณสองร้อยห้าสิบเมตรลมหายใจของเขากระชั้นขึ้นเพราะความวิตกกังวล “มันเป็นร่องรอยไฟฟ้าจากทักษะอสุนีโลหิตมารอีกแล้ว!”ขณะที่เขาพูดเช่นนั้น พันธมิตรอีกยี่สิบสี่คนก็ชะงักงันและจ้องมองเฟนด์อย่างคาดหวัง แต่ทว่าเฟนด์ไม่รอช้า รีบมุ่งหน้าไปยังบริเวณเขาสัมผัสได้ถึงร่องรอยดังกล่าวพันธมิตรคนอื่น ๆ ตามหลังเฟนด์ไปอย่างใกล้ชิด ในโลกสีโลหิตแห่งนี้ นอกเหนือจากเนินเขาลูกแล้วลูกเล่าแล้ว สิ่งที่พวกเขาเห็นมีเพียงต้นไม้เหี่ยวเฉาทั่วไปเท่านั้นไม้ยืนต้นตายที
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2324
เกรแฮมและคนอื่น ๆ งงงวย และสมาชิกคนอื่นๆที่อยากรู้อยากเห็นบางคนก็อดไม่ได้ที่จะถามทันทีว่า "คุณเดาอะไรได้หรือ?"“นั่นสิ! ผู้ชายคนนั้นต้องการอะไร?”เฟนด์ถอนหายใจยาวขณะที่เขามองไปทางด้านหลังต้นไม้ ภูเขาใต้พิภพยังคงถูกปกคลุมไปด้วยสีโลหิต และห่างไกลอย่างไม่น่าเชื่อ คล้ายกับว่าพวกเขาจะไม่มีวันเดินไปถึงรูม่านตาของเขาขยายเล็กน้อยขณะเอ่ยอย่างเศร้าสร้อย “เป้าหมายที่ใหญ่ที่สุดของเขาในขณะนี้คือการผ่านบททดสอบไปให้เร็วที่สุด และเป้าหมายที่สองของเขาคือการทำให้เราสองคนผ่านด่านไปไม่ได้ เพราะรู้จุดยืนของตัวเองดี เขารู้ว่าสิ่งใดที่เขาทำไม่ได้“นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงได้ใช้วิธีการต่าง ๆ มาถ่วงเวลาเราอยู่ตลอด เขาไม่อยากให้เราผ่านด่านได้ทันเวลา! เขาเตรียมการสิ่งต่าง ๆ ไว้นานแล้ว เขากำจัดอุปสรรคทั้งหมดที่มี และทำเครื่องหมายเพื่อที่จะได้ก้าวต่อไปข้างหน้าโดยไร้ซึ่งอุปสรรค"คนอื่น ๆ สับสนเมื่อได้ยินคำอธิบายของเฟนด์ แต่เกรแฮมเข้าใจดีสีหน้าของเขาเปลี่ยนไป ก่อนคำรามด้วยฟันที่สบกันแน่น "เดรัจฉานนั่นทำเกินไปแล้ว หมอนั่นทำได้ทุกอย่างจริง ๆ!"ชายสวมหน้ากากพาสหายร่วมสำนักของตัวเองติดตามไปด้วยเพื่อสังหารศิษ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2325
“ในเมื่อเรารู้แล้วว่าเขาทิ้งร่องรอยของทักษะอสุนีโลหิตมารไว้ก็เพื่อให้แน่ใจว่าเขาจะไม่หลงทิศ แล้วทำไมเราไม่ใช้ประโยชน์จากมันบ้างล่ะ?”เกรแฮมชะงักไปชั่วคราว ทันใดนั้นดวงตาของเขาก็เบิกกว้างในขณะที่เขาอุทานอย่างยินดีว่า "คุณพูดถูก! ในเมื่อเขาจัดการพวกอสูรที่อยู่ตามเส้นทางนี้ไปแล้ว เราก็ควรจะไปในทิศทางเดียวกัน! ส่วนเรื่องอื่นผ่านด่านแล้วค่อยว่ากัน!"หลังจากตัดสินใจได้แล้ว เกรแฮมก็จะไม่ยอมเสียเวลาอีกต่อไป เขาหันหลังกลับและเริ่มออกคำสั่งให้กับทุกคนที่อยู่ข้างหลังเสียงสนั่น“นี่คือเครื่องหมายพิเศษที่ชายสวมหน้ากากจากสำนักวายชนม์ทิ้งไว้ ตอนนี้เพื่อให้แน่ใจว่าเราจะปลอดภัยเราจะเดินไปตามสัญลักษณ์พวกนี้ ผมรู้ว่าพวกคุณทุกคนอยู่ในโลกสีโลหิตด้วยความหวังที่จะได้กำจัดอสูรและได้สมบัติล้ำค่าไว้ในครอบครอง แต่นี่เป็นกรณีที่ต่างออกไป“หากเราไม่ร่วมมือกัน คุณอาจถูกศิษย์ของสำนักวายชนม์สังหารเอาได้“ผมจะไม่บังคับให้พวกคุณทุกคนตามพวกเราไปข้างหน้า ถ้าคุณไม่เต็มใจและอยากจะล่าอสูรและตามล่าสมบัติ ผมก็จะไม่ห้ามคุณไว้”หลังจากที่เขาพูดจบ ศิษย์คนอื่น ๆ ที่เหลือต่างก็คิดเห็นไปในทางเดียวกัน“เราจะติดตามเกรแฮมต่อไป
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2326
ซาเมียนไม่กล้าพูดจนจบประโยค แต่ไหนแต่ไรชายสวมหน้ากากเป็นคนโมโหร้ายเสมอ หากเขาพูดจนจบ ชายสวมหน้ากากอาจจะมองว่าเขากังขาในทักษะของตัวเองได้ชายสวมหน้ากากยิ้มอย่างเย็นชา มองไปยังบริเวณที่อสรพิษแปดหางแน่นิ่งอยู่ มือของเขาสั่นเล็กน้อย “นี่คือสัตว์อสูรตัวสุดท้ายและเป็นการทดสอบครั้งสุดท้ายที่ฉันจะต้องผ่านไปให้ได้ ที่สัตว์อสูรแกร่งขนาดนี้ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร”เมื่อนึกถึงการต่อสู้อันหฤโหดที่เขาเพิ่งเผชิญมา ชายสวมหน้ากากก็ถึงกับกลืนน้ำลาย หากไม่ใช่เพราะเขาแข็งแกร่งกว่าคนทั่วไปมากและได้บรรลุถึงระดับผลึกวสันต์มาก่อน เขาอาจจะไม่สามารถกำจัดอสรพิษแปดหางตัวนั้นได้ซาเมียนขมวดคิ้วและเอ่ยขึ้นเบา ๆ ว่า "ธรรมชาติของโลกสีโลหิตนี้แปลกมาก มันอนุญาตให้พวกเราทุกคนเข้ามา แต่ในการต่อสู้ก่อนหน้านี้ กลับมีม่านพลังกั้นไม่ยอมให้เราเข้าไปช่วยคุณได้เลย"ชายสวมหน้ากากยิ้มอย่างเย็นชา เขามองซาเมียนอย่างเย้ยหยันก่อนจะพูดว่า "นายคิดว่าตาเฒ่าที่เป็นคนสร้างที่นี่จะโง่เหมือนนายหรือไง ในเมื่อเขาปล่อยให้ทุกคนเข้ามาได้ แล้วทำไมเขาจะไม่รู้ล่ะว่าพวกเราจะช่วยกันสู้?“ถ้าเรารุมโจมตีมัน อสรพิษแปดหางคงถูกกำจัดได้อย่างง่ายดาย แล้
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2327
รูฟัสพยักหน้าขณะเดียวกันเลนนอนก็ยืนอยู่ข้าง ๆ และพูดด้วยท่าทางค่อนข้างกังวลว่า "พวกเขายังมาไม่ถึงที่นี่ ด้วยแผนการที่คุณเตรียมไว้อย่างดี พวกเขาจะต้องตกหลุมพรางแน่"ชายสวมหน้ากากพยักหน้า เขาคิดว่าเฟนด์และเกรแฮมคงไม่อาจเดินทางมาถึงจุดนี้ได้ เพราะเขาวางแผนเอาไว้หมดแล้ว ไม่มีทางที่ทั้งสองคนจะไม่ตกหลุมพรางนอกจากนี้ แผนการที่เขาวางไว้ยังถือเป็นการยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวอีกด้วย เขาทั้งฆ่าคนนอกและจัดการเส้นทางให้กับตัวเองได้อย่างชัดเจนโดยปราศจากอุปสรรคได้ด้วยในที่สุด เขาก็นำเหล่าศิษย์ที่ยอมศิโรราบให้เดินทางมาตามเส้นทางที่ปราศจากสิ่งกีดขวาง จนมาถึงภูเขาใต้พิภพได้ แค่นึกย้อนถึงเรื่องนี้เขาก็รู้สึกพอใจในตัวเองอย่างที่สุดซาเมียนยิ้ม “พวกนั้นไม่มีทางรู้ได้เลยว่าคุณไม่ได้วางแผนที่จะกำจัดเฟนด์และเกรแฮมเลยแม้แต่น้อย! ที่คุณกำจัดคนพวกนั้นไปมากมายขนาดนั้นก็เพื่อดึงดูดความสนใจของพวกเขา“นี่จะเป็นการถ่วงเวลาพวกเขา! นอกจากเวลาจะล่าช้าออกไปแล้ว จิตใจของพวกเขาจะไม่อาจจดจ่ออยู่กับการกำจัดอสูรและเดินหน้าต่อไปได้ กำหนดเวลาเพียงสองวัน และหากพวกเขามาถึงที่นี่ได้ไม่ทันเวลา คุณก็จะเป็นคนที่ผ่านด่านไปได้
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2328
ชายสวมหน้ากากและลูกน้องของเขาต่างคุ้นเคยกับคนที่เดินนำมาเป็นอย่างดีพวกเขาปรากฏตัวอยู่ที่นั่น เฟนด์ เกรแฮม และเบนจามินต่างก็ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าพวกเขาเฟนด์ดูค่อนข้างผ่อนคลาย ในขณะที่จ้องมองฝ่ายตรงข้ามอย่างเมินเฉยและหนักแน่นในทางกลับกัน ดวงตาของเกรแฮมและเบนจามินเต็มไปด้วยความโกรธ และภาพนั้นทำให้ชายสวมหน้ากากต้องตะลึง ไม่ใช่แค่เขาเท่านั้น คนอื่น ๆ ต่างก็ตกตะลึงเช่นกันเมื่อครู่นี้เขายังเยาะเย้ยถากถาง คนพวกนี้ และมั่นใจว่าพวกเขาจะคงวนเวียนอยู่ในพื้นที่รอบนอกอยู่เลย แต่ชั่วพริบตาเดียวพวกเขาก็โผล่หน้าเข้ามาดื้อ ๆ!ซาเมียนอ้าปากค้าง ขณะเอ่ยด้วยเสียงสั่นเครือ “เป็นไปได้ยังไง พวกมันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง! พวกมันควรจะอยู่รอบนอกของป่าไม่ใช่เหรอ?”พวกนั้นน่าจะได้รู้แล้วว่ามีผู้คนตายไปมากขนาดไหน แล้วพวกเขาก็น่าจะสาละวนอยู่กับการรวบรวมกำลังพลสิ นอกจากนี้สัตว์อสูรมากมายที่พวกเขาต้องกำจัดทิ้งก็จะทำให้พวกเขายิ่งล่าช้าเข้าไปอีก แต่น่าแปลกที่พวกเขาก็ยังมาถึงได้ทันเวลา!คนพวกนี้มาถึงช้ากว่าพวกเขาเพียงเล็กน้อย ชายสวมหน้ากากเพิ่งเอาชนะอสรพิษแปดหางได้ และยังไม่ทันได้พัก เฟนด์กับพรรคพวกก็มาถึงเสียก่อ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2329
เกรแฮมตะคอก “นายฆ่าศิษย์ร่วมสํานักของพวกเราไปมากมาย เราเองก็จะไม่ปล่อยนายไปเหมือนกัน! ถึงแม้ว่าตอนนี้เราจะฆ่านายไม่ได้ แต่ไม่ว่ายังไงเราก็จะทำให้นายต้องชดใช้!”เฟนด์ไม่แยแสต่อคำด่าทอของชายสวมหน้ากากมากเท่าไหร่ แต่คำพูดของเกรแฮมทำให้เขาเลิกคิ้วเกรแฮมค่อนข้างน่าสนใจ ผู้ชายคนนี้ผูกตัวเองกับเฟนด์ไว้ด้วยกัน ราวกับว่าทั้งสองคนเป็นพวกเดียวกันแต่เฟนด์ไม่คิดว่าเกรแฮมหมายความอย่างที่พูดจริง ๆ เขาเข้าใจดีว่าเขาและเกรแฮมอยู่ฝั่งเดียวกันเพราะพวกเขามีความสัมพันธ์อันเป็นประโยชน์ร่วมกันเพียงประเดี๋ยวประดาเท่านั้นเนื่องจากพวกเขาทั้งสองคนมาจากสำนักทางตอนเหนือ พวกเขาจะต้องร่วมมือกันต่อต้านสำนักวายชนม์ แต่ทันทีที่พวกเขาออกจากหุบเหวแห่งสุญญะไปได้ เกรแฮมก็คงจะถีบหัวส่งเขาทันทีเฟนด์ไม่คิดที่จะเชื่อว่าเกรแฮมจะไม่หันไปจับมือกับชายสวมหน้ากากเพื่อเล่นงานเขาทีหลังชายสวมหน้ากากหัวเราะเย้ยหยันกับคำพูดของเกรแฮม แม้ว่าเขาได้รับบาดเจ็บสาหัสอยู่ และยิ่งไปกว่านั้น หัวใจของเขาก็ยังคุกรุ่นไปด้วยโทสะ สภาพร่างกายของเขายิ่งแย่ลงไปอีกและไม่อาจจะพยุงตัวให้นั่งได้ด้วยซ้ำเหล่าศิษย์ที่อยู่ใกล้เขารีบเอื้อมมือไปช่วยชาย
Latest chapter
