บททั้งหมดของ มหาเทพ แห่ง สงคราม: บทที่ 2351 - บทที่ 2360

ทุกคนตกตะลึงกับคำพูดเหล่านั้น การชายสวมหน้ากากบอกว่าเขาต้องการฆ่าเฟนด์อาจไม่กระตุ้นการตอบสนองมากนัก แต่การที่เฟนด์บอกว่าเขาต้องการฆ่าชายสวมหน้ากากนั้นทำให้ทุกคนตกใจอย่างแน่นอนท้ายที่สุดแล้วเฟนด์ดูเหมือนจะตามหลังชายสวมหน้ากากในทุก ๆ ด้าน แต่เมื่อเขาพูดคำเหล่านั้น น้ำเสียงของเขาก็สงบอย่างไม่น่าเชื่อ อีกทั้งใบหน้าของเขายังไม่ปรากฏอารมณ์ใด ๆ อีกด้วยการที่เขาประพฤติเช่นนั้นก็หมายความว่าคำพูดที่เขาพูดนั้นไม่ใช่การพูดเพื่อศักดิ์ศรี แต่เป็นเพราะเขาต้องการกำจัดชายสวมหน้ากากอย่างแท้จริง!เกรแฮมสูดลมหายใจเข้าแล้วพูดว่า "ถึงเวลาที่พวกคุณต้องหยุดเถียงกันได้แล้ว"เขาไม่อยากฟังทั้งสองเสวนากันอีกต่อไป นั่นก็เพราะเขารู้สึกเหมือนว่าตัวเองไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกับพวกเขาในตอนที่พวกเขาทำเช่นนั้นทันทีที่เกรแฮมพูดจบประโยค เสียงของผู้อาวุโสก็ดังขึ้นอีกครั้ง "สองคนที่ผ่านไปได้โปรดขึ้นไปยังจุดสูงสุด!"ทันทีที่เขาพูดอย่างนั้น ทุกคนก็สูดลมหายใจเข้าเต็มปอด ในที่สุดก็ถึงเวลาแล้ว! พวกเขาจะได้เห็นแล้วว่าใครในบรรดาอัจฉริยะทั้งสองที่อยู่จุดสูงสุดที่แข็งแกร่งกว่ากันไม่รู้ว่าเฟนด์จะสามารถสร้างปาฏิหาริย์ได้อีกค

แม้แต่เฟนด์ก็ยังถูกแสงสีม่วงและสีแดงห้อมล้อมเอาไว้ ชายสวมหน้ากากรวบรวมกำลังได้เต็มที่แล้ว “ฉันไม่อยากเสียเวลากับนายนานเท่าไหร่นักหรอก! เพราะงั้นฉันจะฆ่านายด้วยการโจมตีครั้งนี้แหละ!”ขณะที่เขาพูดเช่นนั้น เขาก็สร้างผนึกอยู่ตลอดเวลา สายฟ้าหลั่งไหลเข้าสู่แหวนเพลิงอินทนิลอย่างต่อเนื่อง!“ฉันจะไม่ปิดบังอะไรจากนาย แล้วจะให้นายตายไปอย่างไม่ต้องรู้สึกค้างคา! ทักษะอสุนีโลหิตมารที่ฉันกำลังฝึกฝนนั้นเป็นทักษะยุทธขั้นกลางระดับปฐพี! นอกจากนี้ ฉันก็อยู่ในระดับเชี่ยวชาญแล้วด้วย! อีกนิดเดียวฉันก็จะเข้าถึงระดับสมบูรณ์แล้ว!”เฟนด์เลิกคิ้วหลังจากได้ยินแบบนั้น เขาไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองต่อมันมากนัก เนื่องจากเขาเองก็คาดหวังเอาไว้ก่อนแล้ว เขาเคยคาดเดาระดับพลังยุทธของชายสวมหน้ากากมาก่อนแล้วหลังจากการตั้งสมมติฐาน เขาก็มั่นใจว่าชายสวมหน้ากากนั้นแข็งแกร่งอย่างไม่น่าเชื่ออย่างแน่นอน เนื่องจากเขาอยู่ในระดับผลึกวสันต์แล้ว ชายสวมหน้ากากยอมถือได้ว่าอยู่บนจุดสูงสุดในบรรดาทุกคนที่นั่นอย่างแน่นอน แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ตามทักษะและความสามารถของเขายังคงถูกจำกัดเอาไว้ ไม่มีทางที่ชายสวมหน้ากากจะฝึกฝนทักษะยุทธขั้นสูงในระดับปฐ

เมื่อคิดถึงเรื่องนั้น มันก็ทำให้เกรแฮมรู้สึกเหมือนกำลังถูกก้อนหินขนาดใหญ่ถ่วงไว้มากมาย! ในขณะนั้น ก็เกิดเสียงร้องดังออกมาจากภายในสายฟ้า!เนื่องจากความดังของการปะทะกัน จึงไม่มีใครสามารถบอกได้ว่าเสียงร้องนั้นมาจากใคร ขณะที่ทุกคนวิตกกังวลอย่างไม่น่าเชื่อ สายฟ้าที่กระจายไปทั่วสนามรบก็เริ่มอ่อนลงอย่างช้า ๆคนสองคนยืนอยู่ตรงกลางจุดสูงสุดของหุบเหวแห่งสุญญะ คนหนึ่งยืนอยู่ทางทิศตะวันตก และคนหนึ่งยืนอยู่ทางทิศตะวันออก คนทางทิศตะวันตกมีดาบอยู่ในมือ ซึ่งแทงทะลุหน้าอกของคนทางทิศตะวันออก! คนที่ยืนอยู่ทางทิศตะวันออกยังคงถือแหวนเพลิงอินทนิลอยู่ทุกคนถึงกับอ้าปากค้างในที่เกิดเหตุ แม้แต่ชายสวมหน้ากากก็มองดูเฟนด์ที่อยู่ตรงหน้าเขาด้วยความไม่เชื่อ!เลือดไหลลงมาจากมุมปากของเขา ใบหน้าที่อยู่ด้านหลังหน้ากากเต็มไปด้วยความตกใจอยู่นานแล้ว “ทำไมกัน? ทำไมฉันถึงไม่สามารถเอาชนะนายได้! นายเป็นใคร? เป็นไปไม่ได้! มันเป็นไปไม่ได้แน่ ๆ!“ทักษะอสุนีโลหิตมารเป็นทักษะขั้นกลางระดับปฐพีเชียวนะ! นายมีทักษะแบบไหนกัน? ทำไมมันถึงทะลวงผ่านทักษะอสุนีโลหิตมารและแทงเข้าที่อกของฉันได้!”หลังจากการต่อสู้เริ่มต้นขึ้น เฟนด์ใช้การโจ

เขาพูดไม่จบประโยค แต่ทุกคนก็รู้ดีว่าเขาต้องการจะพูดอะไร เบนจามินถอนหายใจออก ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความตกใจ“ไม่อยากจะเชื่อว่าเขาจะแข็งแกร่งได้ถึงขนาดนี้ ดูเหมือนว่าทักษะของเฟนด์จะอยู่ในระดับที่สูงกว่าศิษย์ชั้นนำจากสำนักวายชนม์เสียอีก! และอาจจะอยู่ในระดับที่สูงกว่าทุกด้านก็ได้”อย่างไรก็ตามเห็นได้ชัดว่าเฟนด์เพิ่งอยู่เพียงขั้นกลางของระดับแรกกำเนิด ด้วยพลังอันน้อยนิดเช่นนี้ เขาสามารถใช้ทักษะระดับเทพสูงสุดได้อย่างไร? นั่นมันไร้สาระเกินไปแล้ว!ทุกคนเข้าใจว่าหากนี่ไม่ใช่เรื่องจริง ก็ไม่มีทางอธิบายทุกสิ่งที่พวกเขาเห็นได้ นั่นก็เพราะชายสวมหน้ากากไม่ได้ประเมินคู่ต่อสู้ของเขาต่ำไปอย่างแน่นอนเขาใช้ทักษะที่แข็งแกร่งที่สุดของตัวเอง แต่สุดท้ายก็ยังล้มเหลว นั่นพิสูจน์แล้วว่าทักษะที่เฟนด์ใช้นั้นเหนือกว่าทักษะอสุนีโลหิตมารของชายสวมหน้ากากมากในขณะนั้น เฟนด์ไม่จำเป็นต้องหันกลับไปก็สัมผัสได้ถึงสายตาของทุกคนที่จ้องมองมาที่เขา นอกจากความตกใจแล้ว พวกเขายังเต็มไปด้วยความสับสน เขาละสายตาจากร่างของชายสวมหน้ากากเมื่อชายคนนั้นตายไปแล้ว ไม่จำเป็นต้องครุ่นคิดถึงอดีตของพวกเขาอีกต่อไป เขามองไปที่หุบเหวแห่งสุญ

หลังจะพูดเช่นนั้น จู่ ๆ ก็ได้ยินเสียงระเบิดดังมาจากระยะไกล ราวกับมีบางอย่างระเบิดขึ้น เฟนด์มองไปตามทิศทางของเสียงและได้เห็นแสงอันเจิดจ้า! เขาได้ยินเสียงร้องแห่งความทุกข์ทรมานดังก้องอยู่ไกล ๆชายชุดขาวตื่นตระหนกอย่างยิ่ง เขาหันกลับไปและตะโกนเสียงดังว่า "นายทำแบบนี้ได้ยังไง!"รอยยิ้มของชายชุดดำหายไปและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาและมืดมนว่า "ทำไมฉันจะทำแบบนี้ไม่ได้ นายเป็นคนเดียวที่วางแผนและคิดต่อต้านฉันได้อยู่ฝ่ายเดียวหรือไง"เฟนด์มีความกังวลเล็กน้อยแต่ส่วนใหญ่เป็นความรู้สึกสับสน เขาไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมชายในชุดขาวและดำคู่นี้ถึงทะเลาะกัน? แต่ก็ได้ยินจากคำพูดของพวกเขาว่าชายชุดดำนั้นโหดเหี้ยมมากและได้ทำสิ่งที่น่ารังเกียจหลายอย่างทว่าชายชุดขาวก็ไม่ใช่นักบุญเช่นกัน แต่เขาไม่ได้ทราบรายละเอียดของเรื่องทั้งหมด เขาจึงไม่สามารถตัดสินคนทั้งสองได้ แต่เขาเห็นว่าชายชุดขาวดูคล้ายว่าเขาจะถูกหลอกใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความวิตกกังวลราวกับว่าเขาต้องการจะออกไปจากที่นี่ในทันที ทั้งยังดูเหมือนว่าเขาจะกังวลในสิ่งที่เกิดขึ้น ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความสับสน หลังจากนั้นไม่นาน ชายชุดขาวลุกขึ้นรวบรวมกำลังทั