บททั้งหมดของ มหาเทพ แห่ง สงคราม: บทที่ 2211 - บทที่ 2220

เฟนด์สามารถมองเห็นบางสิ่งบางอย่างที่กะพริบอยู่บนเนิน“มาอีกคนแล้ว!” มีคนเอ่ยปากขึ้นเฟนด์หันหน้าไปตามเสียงและเห็นกลุ่มคนที่ยืนอยู่รอบ ๆ โชคดีที่สถานที่กว้างพอ มันกว้างกว่าจัตุรัสหน้าจุดรวมพลในตำหนักสองกษัตริย์เสียอีก เขาคาดว่าสถานที่นี้สามารถรองรับคนได้อย่างน้อยหนึ่งหมื่นคนมือของเขาสั่นเล็กน้อย ทุกอย่างเกิดขึ้นกะทันหันจนเฟนด์ไม่สามารถประมวลผลได้ เมื่อหนึ่งวินาทีที่แล้ว เขาอยู่ในสถานการณ์คาบเกี่ยวระหว่างความเป็นหรือความตาย และเตรียมพร้อมที่จะตายอยู่แล้ว แต่วินาทีถัดมา เขากลับพบว่าตัวเองอยู่ในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคยโดยมีใบหน้าที่ไม่คุ้นเคยรายล้อมอยู่รอบตัวเขาแม้ว่าผู้คนที่นั่นจะแต่งตัวแตกต่างกัน แต่เฟนด์สามารถเดาได้จากความเข้าใจทั่วไปของเขาเกี่ยวกับรัฐเวสต์ เซอร์ซีว่ามีบางคนมาจากสำนักสหัสบรรณ เผ่าปฐมหายนะ และตำหนักสองกษัตริย์ มีกลุ่มคนที่เมื่อมองแวบแรกแล้วก็ยังไม่รู้ว่าเป็นใครมาจากไหน แต่หลังจากวิเคราะห์อย่างรอบคอบ เขาจำได้ว่าพวกเขาเป็นสำนักที่อยู่ภายใต้การดูแลของสำนักวายชนม์เฟนด์คำนวณอย่างคร่าว ๆ ในใจและประเมินว่าที่แห่งนี้มีคนอยู่รวมกันมากกว่าร้อยคน ซึ่งเท่ากับจำนวนคนที่เข้าไปในแห

'เสียงชายชราหยุดลงทันทีเมื่อพูดถึงรางวัลทุกคนตื่นเต้นเป็นอย่างมาก พวกเขาจ้องมองไปที่จุดสูงสุดของหุบเหวแห่งสุญญะราวกับว่าหากพวกเขาจ้องมองไปที่นั่นนานพอ รางวัลที่พูดถึงจะบินลงมาหาพวกเขาเอง ซึ่งของเรืองแสงที่เฟนด์เห็นก่อนหน้านี้จะต้องเป็นรางวัลที่ผู้อาวุโสเอ่ยถึงเป็นแน่ ไม่ต้องสงสัยเลยว่า สิ่งของเหล่านี้จะต้องมีมูลค่ามหาศาล เนื่องจากผู้สร้างแหล่งทรัพยากรยุทธต้องห้ามเป็นผู้ทิ้งมันไว้เสียงของชายชราดูเหมือนจะกระตุ้นความปรารถนาของทุกคนในขณะที่เขาพูดต่ออย่างช้า ๆ “มีรางวัลมากมายเหลือเกิน ฉันคงแจกแจงทุกรายการไม่ได้หรอก แต่จะขอพูดถึงรางวัลทั่วไปสักสองสามอย่าง มีโอสถวิญญาณหมื่นเม็ด โอสถวิญญาณระดับแปด ผลสวรรค์รัญจวน และหญ้าวิญญาณร้อยกิ่ง ทั้งสองอย่างเป็นพืชวิญญาณระดับเจ็ด และแก่นวิญญาณของสัตว์อสูรในระดับผลึกสวรรค์จำนวนห้าแก่น!”เกิดความโกลาหลขึ้นทันทีที่คำพูดสุดท้ายเล็ดลอดออกมา ดวงตาของทุกคนเบิกกว้างด้วยความตื่นเต้น และพวกเขาต้องเช็ดน้ำลายที่ไหลออกจากปาก ขณะที่สายตาละโมบจับจ้องไปยังด้านบนของหุบเหวแห่งสุญญะ หากพวกเขาแลกรางวัลทั้งหมดเป็นคะแนนสะสม เขาคงได้เพลิดเพลินอยู่กับคะแนนสะสมที่มีมากมายราว

กริฟฟินโบกแขนเสื้อของเขา ถ้าไม่มีใครยืนขวางทางเขาอยู่ เขาคงรีบวิ่งไปคว้าคอเสื้อของเฟนด์แล้วตบเขาสักสองสามครั้ง “อย่าคิดว่าการที่นายต่อว่าฉันหลายต่อหลายครั้งแล้วฉันจะยอมอยู่เฉยเหรอ?! แม้ว่านายจะอยู่ภายใต้การคุ้มครองของผู้อาวุโสก็อดฟรีย์ แต่ในสายตาของศิษย์ที่ถูกเลือกอย่างเรานายไม่มีค่าอะไรเลย ถ้าฉันอยากจะฆ่านายขึ้นมาก็ทำได้ไม่ยากเลยด้วยซ้ำ!”กริฟฟินกัดฟันพูด ราวกับจะกลืนเฟนด์เข้าไป เฟนด์หัวเราะอย่างเย็นชา กริฟฟินนี่โง่จริง ๆ เขาพูดอะไรแบบนั้นออกมาได้ยังไง? การฆ่าศิษย์ร่วมสำนักถือเป็นอาชญากรรมร้ายแรง และผู้กระทำความผิดจะถูกลงโทษอย่างรุนแรงไม่ว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้นที่ไหนก็ตาม แต่กริฟฟินกับพวกพูดออกมาเสียหมดเปลือกแน่นอนว่าสีหน้าของเนลสันมืดลงเมื่อเขาได้ยินสิ่งที่กริฟฟินพูด จู่ ๆ เขาก็หันไปมองอีกฝ่ายและพูดอย่างดุเดือดว่า “ศิษย์น้องกริฟฟิน ได้ฟังสิ่งที่ตัวเองพูดออกมาบ้างหรือเปล่า?! นายพูดถึงการฆ่าศิษย์น้องร่วมสำนักของนายแบบนี้ได้ยังไง?! ถ้านายมีความขัดแย้งอะไรกับศิษย์น้องเฟนด์นายก็พูดมาตรง ๆ เลย! นายจะต่อสู้และฆ่าศิษย์ร่วมสำนักของนายทั้งที่ตอนนี้เราอยู่ในแหล่งทรัพยากรยุทธต้องห้ามได้ยังไงกัน?

เนลสันชำเลืองมองเฟนด์ด้วยความสับสนก่อนจะพูดว่า "ผมล่ะสงสัยจังว่าคุณมีธุระอะไรถึงมาหาเราถึงที่นี่?"ธีโอเย้ยหยันอย่างเย็นชา เขารู้ดีว่าอีกฝ่ายไม่ได้พยายามจะยั่วโมโหเขา เขามองไปที่เฟนด์และพูดว่า "ศิษย์น้องเฟนด์ นายรู้ไหมว่าศิษย์น้องแฟรงก์ของเราเสียชีวิตแล้ว"เฟนด์ยิ้มเยาะในใจ ตอนแรกเขาคิดว่าพวกเขามาที่นี่เพื่อการอื่น แต่ดูเหมือนว่านี่จะเกี่ยวข้องกับการตายของแฟรงก์เท่านั้น เฟนด์พยักหน้าโดยไม่ลังเล “ผมรู้ และเห็นเขาตายกับตาตัวเองด้วย แต่มันเกี่ยวอะไรกับผมล่ะ? ผมไม่ได้เป็นคนฆ่าเขาสักหน่อย”เอดริกดูเหมือนอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็หยุดตัวเองไว้ทันทีธีโอเย้ยหยันกับสิ่งที่ได้ยิน “ผิดแล้ว ไม่มีใครเห็นเลยว่าศิษย์น้องแฟรงก์เสียชีวิต และนายเป็นคนที่อยู่ใกล้เขาที่สุดตอนที่เกิดเรื่อง ยิ่งไปกว่านั้น นายสองคนมีปัญหากัน และการที่นายบอกว่าการตายของเขาไม่เกี่ยวอะไรกับนายนั้นคงไม่มีใครโง่พอจะเชื่อ”การแสดงออกของเฟนด์แปรเปลี่ยนเป็นเย็นชาเมื่อเขาได้ยินสิ่งที่ธีโอพูด เขากำลังหมายความว่ายังไง? เขาพยายามที่จะป้ายความผิดให้เขางั้นหรือ?! เฟนด์รู้ว่าแฟรงก์เสียชีวิตอย่างไรเนื่องจากแฟรงก์เป็นคนวิ่งเข้าหาปัญหา

การที่กริฟฟินพูดโพล่งขึ้นว่าครั้งหนึ่งเฟนด์เคยใส่ร้ายเขา ทำให้คนอื่น ๆ เข้าใจผิดไปในทันทีว่าเฟนด์เคยทำเช่นนี้ในอดีตเฟนด์เลิกคิ้วขึ้น “ศิษย์พี่กริฟฟิน ผมประทับใจจริง ๆ ที่คุณกุเรื่องขึ้นมาได้ง่ายดายแบบนี้ ในเมื่อคุณบอกว่าผมใส่ร้ายคุณ ถ้าอย่างนั้นคุณช่วยบอกทุกคนได้ไหมว่าผมกุเรื่องอะไรขึ้นมา และใส่ร้ายคุณได้ยังไง?”เนลสันถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ เขารู้ว่าหากเขาปล่อยให้เรื่องนี้ดำเนินต่อไปเช่นนี้ มันจะไม่มีประโยชน์อะไรต่อทั้งเฟนด์และตำหนักสองกษัตริย์ดังนั้นเขาเราจึงต้องยื่นมือออกไปช่วยและหยุดไม่ให้เฟนด์พูด ก่อนที่จะหันไปหากริฟฟิน จากนั้นเขาก็เตือนกริฟฟินด้วยสีหน้าเย็นชา "ศิษย์น้องกริฟฟิน ระวังคำพูดของนายด้วย ในเมื่อเรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับนาย ก็ปล่อยให้เรื่องนี้เป็นหน้าที่ของฉันและศิษย์น้องเฟนด์เถอะ"กริฟฟินไม่พูดอะไรก่อนหน้านี้เพราะเขากลัวเนลสันและกลัวจะถูกสำนักลงโทษ แต่การที่เขาแสดงความคิดเห็นออกมามันไม่ได้มีความหมายอะไร ณ จุดนี้ เนื่องจากเฟนด์ทำให้คนนอกขุ่นเคืองและมาหาเรื่องเฟนด์ถึงที่ ต่อให้ผู้ปกครองระดับสูงขอสำนักจะล่วงรู้ถึงสิ่งที่เขาทำ แต่เขาก็ยังปกป้องตัวเองได้ด้วยการบอกว่าเฟ