บททั้งหมดของ มหาเทพ แห่ง สงคราม: บทที่ 2231 - บทที่ 2240

ในขณะนี้ ผู้คนจำนวนมากที่อยู่รอบตัวเขาค่อย ๆ หลุดพ้นจากการถูกคุมขังทางจิต พวกเขาหลายคนดูเหมือนจะอยู่ในภาวะตื่นตระหนกและไม่ได้อยู่ในสภาพที่สมบูรณ์เต็มร้อยนัก ในตอนที่หลุดพ้นออกมาจากภาพลวงตาได้ หลังจากที่ภาพลวงแห่งสุญญะได้เล่นงานจุดอ่อนของหัวใจมนุษย์ทำให้พวกเขาเห็นในสิ่งที่พวกเขาไม่อยากจะเผชิญเหล่าศิษย์ต่างรู้สึกหวาดกลัวและรู้สึกขอบคุณที่รอดพ้นจากภาพลวงตามาได้"โอ้พระเจ้า! นี่มันเป็นทักษะประเภททักษะลวงตางั้นเหรอ? มันช่าง...แข็งแกร่งซะจนคิดว่าทุกอย่างเป็นเรื่องจริง! ฉันเกือบไม่รอดแล้ว!"“เย้! ศิษย์พี่รอง คุณก็ได้สติแล้วเหมือนกันเหรอ? คุณฟื้นสติได้เร็วกว่าเราศิษย์สำนักอื่นมาก!”ในเมื่อมีผู้ชนะก็ต้องมีผู้แพ้ด้วยเช่นกัน หลายคนล้มเหลวและถึงกับอาเจียนเป็นเลือดเนื่องจากจิตใจอ่อนแอ คนเหล่านี้ถูกแสงสีส้มอมแดงปกคลุมอยู่เช่นนั้น และไม่สามารถเคลื่อนไหวได้อีกต่อไปเนื่องจากพวกเขาไม่ผ่านการทดสอบ อย่างไรก็ตาม พวกเขาส่วนใหญ่ต่างประสบความสำเร็จ และมีอัตราความสำเร็จสูงถึงเจ็ดในสิบส่วนทีเดียว ผู้คนจำนวนนี้คือผู้ที่ประสบความสำเร็จในการทดสอบ และนักรบแห่งสุญญะที่อยู่เบื้องหน้าพวกเขาก็หายไปในไม่ช้า ก็มีค

ความสนใจของทุกคนมุ่งเน้นไปที่ชายคนนั้น นักรบแห่งสุญญะที่ยืนอยู่ข้างหน้าเขาเริ่มเคลื่อนไหวในขณะที่ศิษย์เริ่มเรียกใช้ทักษะยุทธใบมีดสีม่วงในมือของนักรบเปล่งแสงเจิดจ้า ในขณะที่นักรบรับมือกับคลื่นโลหิตที่พุ่งมาข้างหน้าแต่ทว่าในขณะนั้น ก็เกิดเสียงกริ๊กดังขึ้นเมื่อออร่าสีม่วงที่อยู่บนร่างของนักรบแห่งสุญญะเปล่งประกายเจิดจ้าจนทุกคนต้องหลับตาลง นักรบแห่งสุญญะจางหายไปในแสงสีม่วงในวินาทีต่อมาแสงสีม่วงดังกล่าวก็สลายไป แต่ภาพที่น่าตกใจก็ปรากฏขึ้นล่วงหน้าทุกคน นักรบแห่งสุญญะแบ่งออกเป็นสองร่าง ทั้งคู่ถือดาบสีม่วงและเผชิญหน้ากับการโจมตีของศิษย์จากสำนักสหัสบรรณ"ทักษะลวงตาอีกแล้ว! คราวนี้เป็นภาพลวงตา!" ศิษย์จำนวนหนึ่งอุทานด้วยความตกใจศิษย์จากสำนักสหัสบรรณก็คิดเช่นเดียวกัน ศิษย์คนนั้นขมวดคิ้วและจ้องมองนักรบแห่งสุญญะที่แบ่งออกเป็นเป็นสองร่างก่อนจะพูดอย่างเย็นชา "แกหลอกฉันไม่ได้หรอก!"ดาบยาวหนึ่งเมตรของเขาเปลี่ยนทิศทาง ก่อนจะฟาดฟันไปยังนักรบแห่งสุญญะที่อยู่ด้านซ้ายการระเบิดครั้งใหญ่ดังก้องไปทั่วสถานที่ และแสงสีม่วงก็ปะทะเข้ากับรัศมีสีเลือด มันส่งเสียงแหลมคมบาดหูดังสนั่น แสงสีม่วงเปล่งประกายอย่า

นี่เป็นโอกาสที่ดีที่สุดสำหรับศิษย์ที่จะพิสูจน์ว่าพวกเขาแข็งแกร่งกว่าเฟนด์มากแค่ไหนในทางกลับกันเฟนด์ไม่ได้ใส่ใจกับความคิดเล็กคิดน้อยของพวกเขาเลย เขาหันหน้าหนีและไม่แยแสต่อคนเหล่านั้นแต่ถึงเวลานั้นกริฟฟินดันเข้าใจผิดว่าเฟนด์ทำเช่นนี้เพราะเขากังวลใจ ดังนั้นกริฟฟินจึงออกปากเย้ยหยันอย่างเย็นชา “แน่นอนว่านายคงไม่ได้คิดว่าผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้เป็นเพราะทักษะของนายแข็งแกร่งกว่าทุกคนที่นี่หรอก ใช่ไหม?”เฟนด์ขมวดคิ้ว เขาไม่อยากยุ่งกับแมลงรำคาญตัวนี้จริง ๆ แต่ในทางกลับกันหากเขาไม่ตอบโต้ คนอื่นจะคิดว่าเขากลัวอีกฝ่ายถึงได้ไม่กล้าที่จะตอบเขาหันมาอย่างค่อนข้างโกรธจัด “ผมไม่เคยอยากมีอำนาจเหนือใคร ช่วยหุบปากสักหน่อยได้หรือเปล่า ถ้าอยากจะพิสูจน์ฝีมือกันจริง ๆ ก็มาหาผมสิ เสียเวลาพูดจาไร้สาระไปทำไม?!”ใบหน้าของกริฟฟินแดงด้วยความโกรธขณะที่เขาชี้ไปที่เฟนด์ "ดีมาก! ฉันจะให้นายได้สัมผัสว่าช่องว่างระหว่างทักษะยุทธของเรานั้นห่างไกลกันแค่ไหน!"ขณะที่เขาพูดเช่นนั้น ก็ได้ยินเสียงโครมครามดังขึ้นรอบตัวพวกเขา ศิษย์จากเผ่าปฐมหายนะถูกทุบตีและกระอักเลือดอยู่บนพื้น! เขาเป็นคนที่สองที่เริ่มเคลื่อนไหวหลัง

การแสดงออกของเกรแฮม ยังคงเหมือนเดิมหลังจากการโจมตีและหมุนร่างกายด้วยท่าทางประหลาดในแนวโค้งกลางอากาศ ใบไม้ที่โจมตีนักรบแห่งสุญญะทางด้านซ้ายก่อนหน้านี้ยังไม่จางหายไป ในทางกลับกัน มันยังควบรวมเข้ากับดาบของเกรแฮมไปพร้อมกับการเคลื่อนไหวของเขาเกรแฮมยังมีความเร็วคงที่ และทุกอย่างที่เกิดขึ้นก็ไม่ต่างจากสิ่งที่เกิดขึ้นกับชายสวมหน้ากากก่อนหน้านี้ เกรแฮมเร็วเกินไป และก่อนที่นักรบแห่งสุญญะทางด้านขวาจะมีโอกาสได้ดูดซับพลังจากนักรบทางด้านซ้ายที่ถูกกำจัดไป เกรแฮมก็ทำการโจมตีอีกครั้ง เขาสังหารนักรบคนนั้นในการโจมตีเพียงครั้งเดียวเขาสามารถจัดการกับอีกฝ่ายได้อย่างหมดจด แต่ทว่าเมื่อเทียบกับวิธีที่ชายสวมหน้ากากจัดการกับนักรบแห่งสุญญะแล้ว ก็ดูเหมือนเกรแฮมจะใช้พลังงานมากกว่าอีกฝ่ายเล็กน้อย เห็นอย่างนั้นทุกคนต่างก็รู้ดีว่าพวกเขาสองคนยังไม่ได้แสดงความแข็งแกร่งที่แท้จริงออกมา!นั่นคือส่วนที่น่ากลัว! เพื่อให้สามารถเข้าสู่แหล่งทรัพยากรยุทธต้องห้ามได้ ก็หมายความว่าอย่างน้อยที่สุดพวกเขาต่างก็อยู่ในขั้นสูงของระดับแรกกำเนิดอย่างแน่นอน นอกจากเฟนด์แล้ว คนอื่น ๆ ต่างก็อยู่ในระดับนั้นด้วยกันทั้งนั้นการแข่งขันน่าจะค

เนลสันซึ่งอยู่ห่างจากเฟนด์เพียงคนเดียวสามารถเอาชนะนักรบแห่งสุญญะที่อยู่ตรงหน้าเขาได้ และทำให้การต่อสู้เสร็จสิ้นลง ทุกคนที่รู้จักเฟนด์ต่างก็จ้องมองเฟนด์ด้วยสายตาอยากรู้อยากเห็น ทำไมเฟนด์ถึงยังไม่เคลื่อนไหว? เขากำลังรอทานอาหารกลางวันอยู่หรือไง?กริฟฟินตะคอกเบา ๆ "เฟนด์ อย่าบอกนะว่านายกลัว? นายกลัวว่านายจะแสดงความอ่อนแอให้พวกเราเห็น? ถ้าอย่างนั้นก็เลิกเสแสร้งทำเป็นใจเย็นได้แล้ว นายทำอย่างกับว่านายสามารถเอาชนะนักรบแห่งสุญญะที่อยู่ต่อหน้านายได้อย่างง่ายดายอย่างนั้นแหละ!”เฟนด์หรี่ตา ไม่แม้แต่จะหันหน้าไปมองกริฟฟิน เขาไม่คิดจะตอบโต้คำเย้ยหยันของอีกฝ่ายอีกต่อไป ถึงกระนั้น ที่เขาไม่ได้เคลื่อนไหวก็เพราะเขากำลังเฝ้าดูการต่อสู้ของคนอื่น ๆ และคาดเดาถึงสิ่งต่าง ๆ อยู่ภายในใจดวงตาของเขาเป็นประกาย เมื่อเขามองไปที่นักรบแห่งสุญญะที่อยู่เบื้องหน้า เนื่องจากเขาไม่ได้โจมตี นักรบแห่งสุญญะจึงสันนิษฐานว่าเฟนด์ยังไม่พร้อม ดังนั้นนักรบแห่งสุญญะจึงไม่เคลื่อนไหวใส่เฟนด์เช่นกันความจริงแล้ว ทักษะของนักรบแห่งสุญญะเป็นเพียงระดับของคนที่เพิ่งก้าวเข้าสู่ขั้นกลางของระดับแรกกำเนิด เมื่อเทียบกับคนส่วนใหญ่แล้ว พวกเขา