Share
บทที่ 2231
Related chapter
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2232
ชายสวมหน้ากากถอนหายใจยาว ในขณะที่เขาหรี่ตามองไปยังเฟนด์ การจ้องมองของเขาอาจรุนแรงจนทำให้เฟนด์ต้องหันมามองเขา แม้ว่าเขาจะอยู่ห่างออกไปค่อนข้างไกล แม้ว่าหน้ากากจะปกปิดใบหน้าของเขาอยู่ แต่เฟนด์ก็ยังสามารถบอกได้ว่าสีหน้าที่แสดงออกที่อยู่ภายใต้หน้ากากนั้นเป็นอย่างไรจากการมองเพียงแค่ดวงตาของเขามันเป็นสิ่งที่รับไม่ได้หรือเปล่า? หรือเป็นความริษยา? บางทีอาจจะเป็นความขมขื่นก็เป็นได้ใช่ไหม?เฟนด์หัวเราะอย่างเย็นชา หากชายสวมหน้ากากจะรู้สึกเช่นนั้นแล้วจะสำคัญตรงไหน? คนแพ้ยังไงก็แพ้อยู่วันยังค่ำ รอยยิ้มเยือกเย็นของเฟนด์กระตุ้นความโกรธของชายสวมหน้ากาก“นายคงพอใจในตัวเองมากนักสินะ คิดว่าสามารถเอาชนะฉันได้แล้วหรือไง นายเร็วกว่าฉันก็จริง แต่นั่นก็แค่แปลว่านายมุ่งมั่นมากกว่าฉัน ถ้านายแข็งแกร่งกว่าฉันจริง ๆ แล้วตลอดเวลาที่เราต่อสู้กันมาทำไมนายถึงเอาแต่หนีล่ะ?”เสียงของชายสวมหน้ากากนั้นทั้งดังและชัดเจน แม้ว่าเขากับเฟนด์จะอยู่ห่างกันก็ตามเฟนด์เลิกคิ้ว ไม่ได้โกรธกับคำพูดของเขา "ผมรู้ว่าทักษะเราแตกต่างกันอย่างไร แต่อย่าได้ลืมความจริงว่าระดับการบ่มเพาะของคุณนั้นสูงกว่าผมอยู่ หากเราทั้งคู่มีระดับการบ่มเพ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2233
ความสนใจของทุกคนมุ่งเน้นไปที่ชายคนนั้น นักรบแห่งสุญญะที่ยืนอยู่ข้างหน้าเขาเริ่มเคลื่อนไหวในขณะที่ศิษย์เริ่มเรียกใช้ทักษะยุทธใบมีดสีม่วงในมือของนักรบเปล่งแสงเจิดจ้า ในขณะที่นักรบรับมือกับคลื่นโลหิตที่พุ่งมาข้างหน้าแต่ทว่าในขณะนั้น ก็เกิดเสียงกริ๊กดังขึ้นเมื่อออร่าสีม่วงที่อยู่บนร่างของนักรบแห่งสุญญะเปล่งประกายเจิดจ้าจนทุกคนต้องหลับตาลง นักรบแห่งสุญญะจางหายไปในแสงสีม่วงในวินาทีต่อมาแสงสีม่วงดังกล่าวก็สลายไป แต่ภาพที่น่าตกใจก็ปรากฏขึ้นล่วงหน้าทุกคน นักรบแห่งสุญญะแบ่งออกเป็นสองร่าง ทั้งคู่ถือดาบสีม่วงและเผชิญหน้ากับการโจมตีของศิษย์จากสำนักสหัสบรรณ"ทักษะลวงตาอีกแล้ว! คราวนี้เป็นภาพลวงตา!" ศิษย์จำนวนหนึ่งอุทานด้วยความตกใจศิษย์จากสำนักสหัสบรรณก็คิดเช่นเดียวกัน ศิษย์คนนั้นขมวดคิ้วและจ้องมองนักรบแห่งสุญญะที่แบ่งออกเป็นเป็นสองร่างก่อนจะพูดอย่างเย็นชา "แกหลอกฉันไม่ได้หรอก!"ดาบยาวหนึ่งเมตรของเขาเปลี่ยนทิศทาง ก่อนจะฟาดฟันไปยังนักรบแห่งสุญญะที่อยู่ด้านซ้ายการระเบิดครั้งใหญ่ดังก้องไปทั่วสถานที่ และแสงสีม่วงก็ปะทะเข้ากับรัศมีสีเลือด มันส่งเสียงแหลมคมบาดหูดังสนั่น แสงสีม่วงเปล่งประกายอย่า
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2234
ก่อนที่ความสับสนของเหล่าศิษย์จะตกผลึก ฝูงชนสังเกตเห็นว่านักรบแห่งสุญญะที่ถูกฟันกลายเป็นจุดแสงสีม่วงในทันที และถูกนักรบแห่งสุญญะทางด้านขวาดูดกลืนพลังของร่างนั้นไปอย่างรวดเร็วภาพนี้ทำให้ทุกคนถึงกับหายใจไม่ทั่วท้อง ร่างที่ถูกแทงไปก่อนหน้านี้ไม่ใช่ร่างที่แท้จริง!ขณะนี้มีนักรบแห่งสุญญะยืนอยู่ต่อหน้าศิษย์ของสำนักสหัสบรรณเพียงแค่ร่างเดียว ศิษย์คนนั้นเบิกตากว้างในขณะที่เขาจ้องมองไปยังนักรบแห่งสุญญะด้วยความไม่เชื่อจากนั้นเขาก็ตระหนักว่าเขาเดาผิด…แต่มันก็สายไปเสียแล้ว ดาบของนักรบแห่งสุญญะอยู่ตรงหน้าศิษย์แล้วทุกคนได้ยินเสียงของการถูกแทงศิษย์จากสำนักสหัสบรรณได้รับบาดแผลขนาดใหญ่จากดาบของนักรบแห่งสุญญะอย่างไม่อาจป้องกันการโจมตีได้ แผลของเขาลึกไปตั้งแต่ไหล่ซ้ายถึงเอวด้านขวาศิษย์ของสำนักสหัสบรรณกระอักเลือดออกมาและทรุดตัวลงกับพื้นทันที อาการบาดเจ็บที่เขาได้รับจากการฟันนั้นทำให้เขาไม่มีเรี่ยวแรงเหลือที่จะต่อสู้ได้อีกต่อไป เลือดของเขาเปียกชุ่มเสื้อผ้าที่สวมอยู่ และเหล่าศิษย์จากสำนักสหัสบรรณที่รู้จักกับเขาต่างก็ตะโกนเสียงดังว่า "ฮิวส์! นายเป็นยังไงบ้าง?!"ในขณะนั้น ฮิวส์ไม่มีเรี่ยวแรงแม้แต่จะ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2235
นี่เป็นโอกาสที่ดีที่สุดสำหรับศิษย์ที่จะพิสูจน์ว่าพวกเขาแข็งแกร่งกว่าเฟนด์มากแค่ไหนในทางกลับกันเฟนด์ไม่ได้ใส่ใจกับความคิดเล็กคิดน้อยของพวกเขาเลย เขาหันหน้าหนีและไม่แยแสต่อคนเหล่านั้นแต่ถึงเวลานั้นกริฟฟินดันเข้าใจผิดว่าเฟนด์ทำเช่นนี้เพราะเขากังวลใจ ดังนั้นกริฟฟินจึงออกปากเย้ยหยันอย่างเย็นชา “แน่นอนว่านายคงไม่ได้คิดว่าผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้เป็นเพราะทักษะของนายแข็งแกร่งกว่าทุกคนที่นี่หรอก ใช่ไหม?”เฟนด์ขมวดคิ้ว เขาไม่อยากยุ่งกับแมลงรำคาญตัวนี้จริง ๆ แต่ในทางกลับกันหากเขาไม่ตอบโต้ คนอื่นจะคิดว่าเขากลัวอีกฝ่ายถึงได้ไม่กล้าที่จะตอบเขาหันมาอย่างค่อนข้างโกรธจัด “ผมไม่เคยอยากมีอำนาจเหนือใคร ช่วยหุบปากสักหน่อยได้หรือเปล่า ถ้าอยากจะพิสูจน์ฝีมือกันจริง ๆ ก็มาหาผมสิ เสียเวลาพูดจาไร้สาระไปทำไม?!”ใบหน้าของกริฟฟินแดงด้วยความโกรธขณะที่เขาชี้ไปที่เฟนด์ "ดีมาก! ฉันจะให้นายได้สัมผัสว่าช่องว่างระหว่างทักษะยุทธของเรานั้นห่างไกลกันแค่ไหน!"ขณะที่เขาพูดเช่นนั้น ก็ได้ยินเสียงโครมครามดังขึ้นรอบตัวพวกเขา ศิษย์จากเผ่าปฐมหายนะถูกทุบตีและกระอักเลือดอยู่บนพื้น! เขาเป็นคนที่สองที่เริ่มเคลื่อนไหวหลัง
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2236
การเคลื่อนไหวของชายสวมหน้ากากนั้นลื่นไหลอย่างไม่น่าเชื่อ แม้แต่ฝักดาบของเขาก็ยังถูกเก็บไว้อย่างไร้ที่ติ การเคลื่อนไหวของเขาดูคล้ายกับผลงานศิลปะชั้นยอดกริ๊กมีดพร้าถูกใส่กลับเข้าไปในฝัก เขาไม่ได้เก็บอาวุธของเขากลับเข้าไปในแหวนยุทธ แต่ถือมันไว้ในฝ่ามืออย่างหลวม ๆ แทน“พระเจ้า! นั่นมันน่าทึ่งชะมัดเลย นักรบแห่งสุญญะที่อยู่เบื้องหน้าเขาไม่ต่างอะไรจากกองโคลน มันทำให้ฉันรู้สึกว่านักรบแห่งสุญญะที่ฉันเพิ่งสู้ด้วยไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกันกับคนที่เขาเจอ!"หลายคนอดไม่ได้ที่จะพึมพำเบา ๆหลายคนเริ่มถกเถียงกันเอง หัวข้อหลักคือการโจมตีของชายสวมหน้ากากมันทำให้ทุกอย่างดูคล้ายกับง่ายเสียเหลือเกิน เมื่อเทียบกับคนอื่น ๆ ที่ใช้พละกำลังเต็มที่แล้ว มันแตกต่างกันอย่างน่าประหลาดใจ มันทำให้บางคนรู้สึกเทิดทูนและชื่นชมชายสวมหน้ากากอย่างลึกซึ้ง“ฉันรู้จักเขา! เขาเป็นศิษย์ของสำนักวายชนม์ ศิษย์คนอื่น ๆ ทุกคนที่นั่นล้วนปฏิบัติต่อเขาด้วยความเคารพ แน่นอนว่าเขามีตำแหน่งสูงในสำนักวายชนม์ ศิษย์คนอื่น ๆ ในสำนักได้ปฏิบัติกับเขาเช่นนั้น เขาก็น่าจะเป็นพวกที่มีความสวรรค์ชั้นยอดเหมือนกัน…”“พอเทียบกับเขาแล้วฉันก็รู้สึกโก
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2237
การแสดงออกของเกรแฮม ยังคงเหมือนเดิมหลังจากการโจมตีและหมุนร่างกายด้วยท่าทางประหลาดในแนวโค้งกลางอากาศ ใบไม้ที่โจมตีนักรบแห่งสุญญะทางด้านซ้ายก่อนหน้านี้ยังไม่จางหายไป ในทางกลับกัน มันยังควบรวมเข้ากับดาบของเกรแฮมไปพร้อมกับการเคลื่อนไหวของเขาเกรแฮมยังมีความเร็วคงที่ และทุกอย่างที่เกิดขึ้นก็ไม่ต่างจากสิ่งที่เกิดขึ้นกับชายสวมหน้ากากก่อนหน้านี้ เกรแฮมเร็วเกินไป และก่อนที่นักรบแห่งสุญญะทางด้านขวาจะมีโอกาสได้ดูดซับพลังจากนักรบทางด้านซ้ายที่ถูกกำจัดไป เกรแฮมก็ทำการโจมตีอีกครั้ง เขาสังหารนักรบคนนั้นในการโจมตีเพียงครั้งเดียวเขาสามารถจัดการกับอีกฝ่ายได้อย่างหมดจด แต่ทว่าเมื่อเทียบกับวิธีที่ชายสวมหน้ากากจัดการกับนักรบแห่งสุญญะแล้ว ก็ดูเหมือนเกรแฮมจะใช้พลังงานมากกว่าอีกฝ่ายเล็กน้อย เห็นอย่างนั้นทุกคนต่างก็รู้ดีว่าพวกเขาสองคนยังไม่ได้แสดงความแข็งแกร่งที่แท้จริงออกมา!นั่นคือส่วนที่น่ากลัว! เพื่อให้สามารถเข้าสู่แหล่งทรัพยากรยุทธต้องห้ามได้ ก็หมายความว่าอย่างน้อยที่สุดพวกเขาต่างก็อยู่ในขั้นสูงของระดับแรกกำเนิดอย่างแน่นอน นอกจากเฟนด์แล้ว คนอื่น ๆ ต่างก็อยู่ในระดับนั้นด้วยกันทั้งนั้นการแข่งขันน่าจะค
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2238
ในขณะนั้น นักรบแห่งสุญญะทางด้านขวาก็พุ่งเข้ามาพร้อมกับดาบสีม่วงเช่นกัน เมื่อถูกโจมตีจากทางขวาและทางซ้าย ใบหน้าของกริฟฟินก็ซีดลงทันทีศิษย์จำนวนมากล้มเหลวเพราะการโจมตีเช่นนั้น หากพวกเขาไม่สามารถฆ่าหนึ่งในนักรบแห่งสุญญะได้ในทันที อีกร่างก็จะตามมาโจมตีพวกเขาอย่างรวดเร็ว การถูกทั้งสองฝ่ายโจมตีจะทำให้ได้รับบาดเจ็บได้ง่ายอย่างเหลือเชื่อ!อย่างไรก็ตาม กริฟฟินก็ถือเป็นศิษย์ที่ถูกเลือก เขามีทักษะของตัวเอง เขาตะโกนออกไปว่า "เส้นทางเมฆา!" เขาหลีกเลี่ยงการโจมตีจากนักรบแห่งสุญญะทางด้านขวาราวกับว่าเขาเป็นปลา และไม่ลังเลที่จะโจมตีนักรบทางด้านซ้ายครั้งนี้เขาไม่มีความเมตตา กระดูกในมือของเขาเปล่งแสงสีแดงเข้ม ในขณะที่กริฟฟินตะโกนอย่างเดือดดาล "ตายซะ!"จากนั้นกระดูกก็ทิ่มแทงร่างกายของนักรบแห่งสุญญะอย่างโหดเหี้ยม หลังจากเกิดเสียงดังขึ้น นักรบแห่งสุญญะก็กลายเป็นจุดแสงสีม่วงนั่นคือช่วงเวลาที่กดดันที่สุด เขาไม่อาจปล่อยให้นักรบแห่งสุญญะทางด้านขวาดูดซับแสงสีม่วงได้ มิฉะนั้น พลังของนักรบแห่งสุญญะจะเพิ่มขึ้นเท่าทวีคูณ ในท้ายที่สุด เขาจะต้องเผชิญกับแรงกดดันสองเท่า ซึ่งนั่นเป็นสิ่งที่เขายอมให้เกิดขึ้นไม่ได้
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2239
เนลสันซึ่งอยู่ห่างจากเฟนด์เพียงคนเดียวสามารถเอาชนะนักรบแห่งสุญญะที่อยู่ตรงหน้าเขาได้ และทำให้การต่อสู้เสร็จสิ้นลง ทุกคนที่รู้จักเฟนด์ต่างก็จ้องมองเฟนด์ด้วยสายตาอยากรู้อยากเห็น ทำไมเฟนด์ถึงยังไม่เคลื่อนไหว? เขากำลังรอทานอาหารกลางวันอยู่หรือไง?กริฟฟินตะคอกเบา ๆ "เฟนด์ อย่าบอกนะว่านายกลัว? นายกลัวว่านายจะแสดงความอ่อนแอให้พวกเราเห็น? ถ้าอย่างนั้นก็เลิกเสแสร้งทำเป็นใจเย็นได้แล้ว นายทำอย่างกับว่านายสามารถเอาชนะนักรบแห่งสุญญะที่อยู่ต่อหน้านายได้อย่างง่ายดายอย่างนั้นแหละ!”เฟนด์หรี่ตา ไม่แม้แต่จะหันหน้าไปมองกริฟฟิน เขาไม่คิดจะตอบโต้คำเย้ยหยันของอีกฝ่ายอีกต่อไป ถึงกระนั้น ที่เขาไม่ได้เคลื่อนไหวก็เพราะเขากำลังเฝ้าดูการต่อสู้ของคนอื่น ๆ และคาดเดาถึงสิ่งต่าง ๆ อยู่ภายในใจดวงตาของเขาเป็นประกาย เมื่อเขามองไปที่นักรบแห่งสุญญะที่อยู่เบื้องหน้า เนื่องจากเขาไม่ได้โจมตี นักรบแห่งสุญญะจึงสันนิษฐานว่าเฟนด์ยังไม่พร้อม ดังนั้นนักรบแห่งสุญญะจึงไม่เคลื่อนไหวใส่เฟนด์เช่นกันความจริงแล้ว ทักษะของนักรบแห่งสุญญะเป็นเพียงระดับของคนที่เพิ่งก้าวเข้าสู่ขั้นกลางของระดับแรกกำเนิด เมื่อเทียบกับคนส่วนใหญ่แล้ว พวกเขา
Latest chapter
