บททั้งหมดของ มหาเทพ แห่ง สงคราม: บทที่ 2251 - บทที่ 2260

ริฟไม่เคยมีโอกาสนั้นมาก่อน แต่ในตอนที่กริฟฟินดูเป็นเช่นนี้ ริฟทั้งรู้สึกโล่งใจและอดไม่ได้ที่จะพูดประชดประชันกลับไปเหมือนที่กริฟฟินเคยทำกับเขาบ้าง ในทางกลับกัน กริฟฟินก็โกรธจนหน้าแดง และหันหน้าไปจ้องที่ริฟอย่างดุร้าย ดวงตาของเขาเกือบจะถลนออกมาจากเบ้าอยู่รอมร่อ "นายหมายความว่ายังไง ริฟ โจนส์! พูดแบบนี้มีหลักฐานเหรอ?! นายรู้ได้ยังไงว่าฉันคิดอะไรอยู่" ริฟตะคอกกลับไปเบา ๆ "ใครจะไม่รู้ว่าคุณคิดอะไรอยู่ ดวงตาคู่นั้นของคุณไม่ได้ละจากจุดที่เฟนด์ยืนอยู่ตั้งแต่คุณถูกพากลับมาจากโลกสีโลหิตเลย คุณต้องอยากเห็นเฟนด์ได้รับบาดเจ็บสาหัส และถูกย้ายกลับมายังหุบเหวแห่งสุญญะเป็นพิเศษ" กริฟฟินเชิดคางขึ้นและพูดว่า "ฉันอยากจะเห็นอะไรมันก็ไม่สำคัญ ไม่มีใครต้องการให้เกิดเรื่องแบบนั้นขึ้น แต่มันจะต้องเกิดขึ้นแน่นอน ที่หมอนั่นยังไม่ถูกส่งกลับมาเพราะเขาเร็วและเก่งเรื่องหนีมาก" เฟนด์มีผลงานที่ไม่ธรรมดาในจุดรวมพลขานชื่อก่อนหน้านี้ ในตอนแรกเฟนด์ไม่ได้ต่อสู้กับโอลิเวอร์ เซเยอร์โดยตรง แต่แต่สามารถหลบเลี่ยงการโจมตีของโอลิเวอร์ได้อย่างรวดเร็ว ทุกคนที่อยู่ที่นี่จดจำฉากนั้นได้อย่างชัดเจน หลังจากที่ริฟได้ยินเรื่องนี

ตอนนี้กริฟฟินปักใจเชื่อไปแล้วว่าเหตุผลที่ทำให้เฟนด์สามารถอยู่ในโลกสีโลหิตได้นานขนาดนั้นก็เพราะว่าเขาเก่งเรื่องการวิ่งหนีและหลบหลีกการโจมตีมากกว่าที่เขาจะอยู่ได้นานเพราะความแข็งแกร่งที่เขามี คำอธิบายนี้เป็นที่ยอมรับของฝูงชนเนื่องจากได้รับอิทธิพลจากระดับการบ่มเพาะและสถานะของเฟนด์ หลายคนที่เหนือกว่าเฟนด์มากทั้งในด้านการบ่มเพาะและสถานะในสำนักต่างไม่เต็มใจที่จะเชื่อว่าคนอย่างเฟนด์จะแข็งแกร่งกว่าพวกเขาและสามารถอยู่ในโลกสีโลหิตได้นานกว่าพวกเขา! คำพูดจากกริฟฟินดูเหมือนจะส่งผลกระทบกับฝูงชน “ศิษย์พี่คนนี้พูดถูก การที่เขาเป็นคนหนีเก่งก็จะทำให้เขาอยู่ในโลกนั้นได้นานกว่า แต่พฤติกรรมแบบนี้นอกจากจะสามารถอยู่ในโลกนั้นได้นานขึ้นแล้ว ก็ไม่มีประโยชน์อะไรอีก" “ใช่ มันก็เป็นเพียงแค่การอวดตัวเองว่าเหนือคนอื่น เป็นการกระทำที่ไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิง คนอื่นอยู่ในโลกสีโลหิตและจัดการกับผีดิบเหล่านั้นอย่างสุดกำลัง แต่เขากลับสนใจแต่จะพยายามสร้างชื่อเสียงของตัวเองต่อหน้าทุกคน" หลายคนไม่ประทับใจในตัวเฟนด์แต่ไม่ได้มีเรื่องขุ่นข้องหมองใจอะไรกับเขา ดังนั้นพวกเขาจึงไม่พูดตรงไปตรงมาราวกับเฟนด์เป็นศัตรู แต่ถึ

“ศิษย์พี่กริฟฟินพูดถูก ศิษย์น้องเฟนด์เก่งกาจในการหลบหนี แต่ผมมีคำถาม ศิษย์พี่กริฟฟินให้คำตอบผมได้ไหม ถ้าเก่งแต่เรื่องวิ่งหนีแล้วจะสามารถฆ่าผีดิบได้อย่างไร” คำถามถูกถามอย่างรวดเร็ว หรืออันที่จริงมันอาจจะไม่ใช่คำถามด้วยซ้ำ และทุกคนที่นี่ต่างก็รู้คำตอบดีว่าคนที่เอาแต่วิ่งหนีจะสามารถฆ่าผีดิบได้อย่างไร ทุกคนรู้ว่าการป้องกันของผีดิบนั้นน่าทึ่งมาก เพื่อที่จะทำลายการป้องกันของผีดิบและทำให้ผีดิบพวกนั้นสูญเสียความสามารถในการต่อสู้ เราจะต้องมีพลังโจมตีที่ยอดเยี่ยม ซึ่งคนส่วนใหญ่ในนั้นไม่สามารถทำได้ แม้ว่าจะมีใครบางคนจัดการมันได้ มันก็เป็นไปไม่ได้ที่จะทำเช่นนั้นภายใต้การโจมตีของผีดิบทั้งฝูง! สีหน้าของกริฟฟินดูขมขื่นไม่ต่างจากการกินของขม คำถามจากปากริฟไม่ต่างจากการกล่าวโทษเขา ไม่ว่าอย่างไรตอนนี้กริฟฟินก็พูดไปไม่น้อย เขาบรรยายว่าเฟนด์ไม่ดีและคิดว่าเหตุผลเดียวที่อีกฝ่ายยังไม่ออกมาก็เพราะวิ่งหนีเก่งเท่านั้น กริฟฟินถอนหายใจอย่างหนัก แน่นอนว่าเขาไม่สามารถตอบคำถามนี้จากริฟได้ ไม่ว่าเขาจะพูดอย่างไรก็จะเหมือนการแก้ตัว กริฟฟินยิ่งเกลียดเฟนด์มากกว่าเดิมไปอีก เขาตระหนักได้ว่าหากเขาต่อสู้กับเฟนด์ไม

แน่นอนว่าอัจฉริยะจากสำนักระดับสี่นั้นแข็งแกร่งกว่าพวกเขาผู้ที่มาจากสำนักระดับสามอย่างชัดเจน"ดูนั่น! ผู้ชายที่ชื่อเฟนด์คนนั้นได้ฆ่าผีดิบไปหกสิบศพแล้ว! นักรบแห่งสุญญะที่อยู่ตรงหน้าเขาสองคนหายไปแล้วด้วย!” มีคนตะโกนออกมาด้วยความประหลาดใจทุกคนประหลาดใจกับสิ่งที่คน ๆ นั้นพูด และเกือบทุกคนมองไปยังจุดที่เฟนด์อยู่ แน่นอนว่านักรบแห่งสุญญะสองคนได้หายตัวไปแล้วจริง ๆ! หลายคนอ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจ “ฉันจำได้ว่าเขาอยู่เพียงขั้นกลางของระดับแรกกำเนิดเท่านั้น! หากเขาอยู่เพียงขั้นกลางของระดับแรกกำเนิดแล้วเขามีความสามารถขนาดนี้ได้ยังไง! เขาได้ใช้วิชาลับของตัวเองอย่างต่อเนื่องหรือเปล่า?”อีกคนกระแอมอย่างเย็นชาและพูดด้วยสีหน้าเฉยเมย “ช่วยคิดก่อนพูดหน่อยจะได้ไหม? เฟนด์ยังคงยืนหยัดได้นานขนาดนี้แล้วเขาจะใช้วิชาลับอะไรแบบนั้นได้ยังไง” คนพวกนี้พูดถูก แม้ว่าเฟนด์จะใช้ทักษะลับและยอมสละชีวิตของตัวเอง แต่เขาก็จะได้เวลาตอบแทนเพียงเล็กน้อยเท่านั้น เมื่อผลของวิชาลับหมดลง เขาจะกลับเข้าสู่ระยะตกต่ำ เมื่อถึงตอนนั้น เขาจะสูญเสียพละกำลังไปกว่าเจ็ดในสิบส่วนโดยปกติคนที่จะใช้วิชาลับอันแสนสิ้นหวังนี้เป็นทางเลือกสุดท้

เนลสันรู้สึกว่าตอนนี้เขาอยู่ในสภาพที่น่าอับอายมาก พลังงานที่แท้จริงของเขาหมดลงจนเกลี้ยงและมีบาดแผลมากมายบนร่างกาย หากโลกสีโลหิตตรวจไม่พบว่าเขาไม่สามารถต่อสู้ได้อีกต่อไป เขาอาจตายทันทีในวินาทีถัดมา หลังจากพยายามอย่างเต็มที่เพื่อฆ่าผีดิบตัวที่หกสิบเขาก็ไม่เหลือแรงแล้ว หลังจากตัดแขนของผีดิบทิ้งพลังงานที่แท้จริงของเขาก็หมดลงเขายังจำสิ่งสุดท้ายที่เขาเห็นในโลกสีโลหิตได้ แขนของผีดิบลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า และเขาก็ตกอยู่ในความสิ้นหวังเช่นกัน ในขณะนั้นไม่มีใครเข้าใจสถานการณ์ของเขามากไปกว่าตัวเขาเอง เขาไม่ได้รับการสนับสนุนจากพลังงานที่แท้จริงและได้รับบาดเจ็บสาหัส เขาพร้อมที่จะเผชิญกับสิ่งที่เลวร้ายกว่านั้น แต่โชคดีที่เขาถูกส่งกลับมายังหุบเหวแห่งสุญญะได้อย่างทันท่วงที ความคิดเหล่านี้แวบเข้ามาในหัวของเขาและเขาถอนหายใจออกยาว แม้ว่าตอนนี้เขาจะปลอดภัยแล้ว แต่เขาก็ยังหวาดกลัวกับสิ่งที่เกิดขึ้นศิษย์ของตำหนักสองกษัตริย์มองไปที่เนลสันอย่างเป็นกังวล เนลสันเป็นผู้นำของสำนักในการเดินทางเข้ามายังแหล่งทรัพยากรยุทธต้องห้ามในครั้งนี้ ศิษย์คนอื่น ๆ จากตำหนักสองกษัตริย์ชื่นชมในความแข็งแกร่ง ความรับผิดชอบ และพรสวรร