All Chapters of มหาเทพ แห่ง สงคราม: Chapter 2151 - Chapter 2160

ใบหน้าของโอลิเวอร์เปลี่ยนเป็นสีแดงเข้มจัดราวกับลูกบีทรูท มือของเขาเริ่มสั่นราวกับต้องการบีบคอเฟนด์เวสลีย์โกรธมากจนเกือบจะน้ำลายฟูมปาก “ไอ้สารเลว! นายก็แค่พูดเรื่องของเดิมพันเพราะต้องการจะถ่วงเวลาทุกคน! ทำอย่างกับว่าจะเอาชนะพี่ชายของฉันได้ยังไงยังงั้นแหละ!”เฟนด์ขมวดคิ้ว เวสลีย์น่ารำคาญชะมัดยาด เฟนด์อดทนกับความไร้สาระของเขามานานพอแล้ว! เขาหันมาเผชิญหน้ากับเวสลีย์และพูดว่า “นี่ไม่ใช่เรื่องของนาย เพราะงั้นช่วยหุบปากทีได้ไหม? เสียงของนายมันทำให้ฉันรู้สึกหนวกหูมากจริง ๆ!”หลังจากพูดแบบนี้ออกไป เฟนด์ก็เงยหน้าขึ้นและมองไปที่ผู้อาวุโสก็อดฟรีย์ เขาชี้ไปที่ผู้อาวุโสก็อดฟรีย์ด้วยสายตาของเขา ผู้อาวุโสก็อดฟรีย์เลิกคิ้ว เขาเข้าใจโดยธรรมชาติว่าเฟนด์หมายถึงอะไร ความรำคาญที่ปรากฏในดวงตาของเขาชัดเจนอย่างที่สุด ดูเหมือนว่าถ้าเขาไม่พูดออกมาให้เร็วพอ เฟนด์จะหมดความอดทน ดังนั้นเขาจึงได้แต่ถอนหายใจอย่างยอมแพ้เขาก้าวไปข้างหน้าและพูดกับเวสลีย์ว่า “เฟนด์พูดถูกแล้ว เรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเธอเลย เธอควรอยู่ในที่ของตัวเองและไม่ต้องมายุ่งกับเรื่องนี้ ฉันเริ่มสงสัยแล้วสิว่าพ่อแม่ของเธอลืมสอนมารยาทเธอมาหรือ

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ผู้ชมก็ยิ่งตื่นเต้นมากขึ้น เหล่าผู้ชมล้วนไม่มีใครคิดว่าเฟนด์จะเป็นฝ่ายชนะ แต่จำนวนคะแนนสะสมก็เพียงพอที่จะทำให้พวกเขารู้สึกคุ้มค่าที่จะได้รับชมการประลองคะแนนสะสมจำนวนหนึ่งพันคะแนนนั้นถูกสนับสนุนโดยผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่ง สิ่งที่เขาสนใจมากที่สุดคือการที่เฟนด์ยอมสละตำแหน่งศิษย์คนสุดท้ายของเขา ด้วยวิธีนี้ ผู้อาวุโสก็อดฟรีย์จะไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเลือกศิษย์คนสุดท้ายคนใหม่ เนื่องจากเฟนด์เป็นฝ่ายยอมสละตำแหน่งด้วยตัวเอง เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ก็ทำให้ผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่งและผู้อาวุโสที่สองรู้สึกดีขึ้นในทันทีพวกเขาจ้องมองไปที่ผู้อาวุโสก็อดฟรีย์อย่างมีความหมายราวกับจะเตือนให้เขาระลึกได้ว่าเฟนด์เป็นคนที่รนหาที่เอง การแสดงออกของผู้อาวุโสก็อดฟรีย์ดูน่ากลัว แต่เขายังคงนิ่งเงียบในขณะที่จ้องมองไปที่เฟนด์อย่างเคร่งขรึมหัวใจของเขาเต้นแรงจนแทบทะลุออกมาจากอก เขาไม่เคยเห็นเฟนด์ประลองกับใครมาก่อน แต่เมื่อพิจารณาจากวิธีที่ศิษย์ภายนอกของสำนักสหัสบรรณปฏิบัติต่อเขาที่ป่าดงอสูรและจากบทสนทนาที่พวกเขามีต่อกันแล้ว เขาสามารถเดาได้ว่าเฟนด์คงเป็นคนที่ช่วยทำให้พวกเขาหลุดพ้นจากปัญหา ดังนั้นจึงไม

ดาบที่สร้างจากแสงเล่มแล้วเล่มเล่าออกมาจากแสงที่ส่องประกาย ความเร็วของดาบแห่งแสงเหล่านี้เร็วมาก ราวกับอุกกาบาตที่กำลังพุ่งชนโลก ลำแสงยาวของมันพุ่งเข้าหาเฟนด์เฟนด์ขมวดคิ้วและเริ่มเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วเพื่อหลบเลี่ยงการโจมตีจากตำนานดาบแห่งแสงแต่ อย่างไรก็ตาม เขายังเร็วไม่พอ และมีดาบเล่มหนึ่งกรีดผ่านแขนเสื้อของเขาไป สิ่งนี้ทำให้เขาตกใจไม่น้อย ความเร็วที่เขาใช้ในการหลบนั้นไม่ได้ช้าเลยสักนิด แต่แขนเสื้อของเขายังคงถูกดาบแห่งแสงโจมตีเข้าจนได้เขาก้มลงไปมองและครบว่าตำแหน่งที่ถูกตัดขาดไปมีเปลวไฟที่ค่อย ๆ มอดดับลงด้วย กระบี่แสงไม่เพียงแต่รวดเร็วและทรงพลังเท่านั้น แต่มันยังมีเปลวเพลิงร้อนแรงอีกด้วย!เขาหลบดาบแห่งแสงที่เหลือได้สำเร็จ และดาบเหล่านั้นก็ตกลงสู่พื้น แม้ว่าเวทีประลองจะทำจากวัสดุพิเศษ แต่หลุมบ่อหลายแห่งยังคงปรากฏขึ้นเมื่อดาบแห่งแสงตกลงไปบนนั้น ซึ่งนั่นทำให้หลายคนเบิกตากว้าง“ต้องยกนิ้วให้เลยล่ะ! ทักษะศิลปยุทธขั้นสูงระดับโลหิตนั้นแข็งแกร่งกว่าทักษะศิลปยุทธขั้นกลางระดับโลหิตมาก” ศิษย์ภายในกล่าวด้วยความกลัว“ใช่ ถ้าเป็นฉันคงหลบการโจมตีนั้นไม่ได้หรอก เด็กนั่นเร็วจริง ๆ!”“เด็กคนนี้ไม่

“ฉันกล้าพนันเลยว่าโอลิเวอร์รับคำท้าเพราะคิดว่าเขาจะสามารถเล่นงานเฟนด์ได้ภายในไม่กี่กระบวนท่า แต่ดูสิว่าเฟนด์สามารถหลบการโจมตีทั้งสองครั้งของเขาได้ ดังนั้นจึงไม่น่าแปลกใจที่เขาจะเกลียดเด็กนั้นมาก”คำอธิบายของชายผู้นี้ฟังดูสมเหตุสมผล และทุกคนรอบตัวเขาก็พยักหน้า เขาพูดถูกจริง ๆ ความเกลียดชังของโอลิเวอร์ที่มีต่อเฟนด์นั้นนับว่ารุนแรงอย่างแน่นอน เป็นเรื่องจริงที่เขาคิดว่าจะสามารถยุติการต่อสู้ได้ด้วยการเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียว เขาไม่คาดหวังว่าเฟนด์จะมาได้ไกลถึงขนาดนี้โอลิเวอร์เยาะเย้ยและพูดว่า “ทำได้แค่นี้เองเหรอ? อยากจะหนีขึ้นก็หนีต่อไปเถอะ แต่มันไม่มีประโยชน์อะไรเลย! ตอนนี้ฉันยังออมแรงอยู่ เพราะงั้นอย่าคิดว่าความเร็วของฉันจะจำกัดอยู่แค่นี้!”ทันใดนั้น เขาก็พุ่งออกไปราวกับกระสุนปืนใหญ่ตรงไปยังเฟนด์ลูกบอลแห่งแสงส่องแสงเรืองรองในมือของเขา และด้วยการหวดไม่กี่ครั้ง ดาบแห่งแสงห้าเล่มก็บินออกมาอีก พวกมันพุ่งเข้าหาเฟนด์ด้วยรังสีสังหาร เฟนด์ขมวดคิ้วแล้วเลิกคิ้วขึ้น เขารู้ว่าโอลิเวอร์ยังไม่ได้ปลดปล่อยพลังออกมาเต็มที่ในสองกระบวนท่าแรก เพราะว่าในสายตาของเขา เฟนด์ก็ไม่ได้ดีไปกว่าขยะข้างถนน ดังสุภ

“บัดซบ! แกทำได้แค่นี้รึไง?” โอลิเวอร์คำรามเฟนด์ไม่แยแสต่อเขาอย่างสิ้นเชิงและมุ่งความสนใจไปที่การหลีกเลี่ยงดาบแห่งแสงทั้งหมดที่เข้ามา ทุกย่างก้าวที่เขาก้าวไป เขายิ่งเชี่ยวชาญในกฎแห่งสุญญะมากขึ้นเรื่อย ๆโอลิเวอร์กัดฟันด้วยความโกรธ โนเอลกระพริบตาปริบ ๆ อย่างไม่รู้จะพูดอะไร ในขณะที่บรู๊คซึ่งยืนอยู่ข้าง ๆ เขาอ้าปากค้างและเบิกตากว้างหลังจากนั้นไม่นาน โนเอลก็พูดขึ้นว่า “เฟนด์คงคิดว่าเขาจะสามารถพึ่งพาทักษะประหลาดนั้นได้ แต่ไม่ช้าก็เร็ว เขาจะต้องโต้กลับเพื่อให้ตัวเองชนะ”บรู๊คอาจไม่แข็งแกร่ง แต่เขาได้รับความรู้มากมายและได้รับชมการต่อสู้ระหว่างศิษย์ภายในในช่วงที่เขาอยู่ที่นั่นมามากมาย ดังนั้นเขาจึงรู้ว่าโนเอลพูดถูก “ศิษย์พี่เฟนด์จะต้องใช้การโจมตีที่ทรงพลังอย่างมากถึงจะสามารถเอาชนะโอลิเวอร์ได้ ไม่อย่างนั้นหากได้แต่หลบหลีกไปเรื่อย ๆ คงไม่มีวันชนะ”ผู้อาวุโสก็อดฟรีย์กำหมัดแน่นอยู่ภายใต้เสื้อคลุม แม้ว่าใบหน้าของเขาจะดูสงบ แต่หัวใจของเขาไม่สบายใจเอาเสียเลย ความเข้าใจในตัวเฟนด์มาจากการเผชิญหน้ากันที่ป่าดงอสูรเท่านั้น เขาไม่รู้ถึงขีด จำกัดของพลังเฟนด์เลยเมื่อเห็นว่าเฟนด์เอาแต่หลบการโจมตี เขาก