All Chapters of มหาเทพ แห่ง สงคราม: Chapter 2141 - Chapter 2150

เวสลีย์สูดลมหายใจเข้าปอด มุมปากของเขากระตุกไม่หยุด“นี่ต้องไม่ใช่เรื่องจริงแน่ ไม่ใช่อย่างแน่นอน! ทำไมผู้อาวุโสก็อดฟรีย์ถึงเลือกเขาได้ล่ะ?” เขาพูดเสียงแหบ เขาหายใจเข้าลึก ๆ อีกครั้ง และตบชายที่มีดวงตารูปสามเหลี่ยมอย่างรุนแรงโดยปราศจากการเตือนล่วงหน้าเสียงที่ดึงดูดความสนใจของผู้คนรอบข้าง ชายผู้มีดวงตารูปสามเหลี่ยมผงะใบหน้าไปด้วยความตกใจ แต่เขาไม่กล้าปริปากแสดงความโกรธออกมาเลยแม้แต่น้อย เขารู้ว่าเขาถูกลงโทษเนื่องจากสิ่งที่เขาพูดไปเมื่อครู่ในขณะนี้เฟนด์ไม่มีอารมณ์จะมาใส่ใจอะไรในตัวเวสลีย์ เขาเข้าใจถึงประโยชน์ที่จะมาพร้อมกับการเป็นศิษย์คนแรกและคนสุดท้ายของเขา นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมศิษย์มากมายถึงเดินมาถึงจุดนี้ แต่ผลประโยชน์เหล่านั้นไม่ได้ทำให้เขาสนใจเสียเท่าไหร่เขาได้เรียนรู้ถึงความสามารถอันยิ่งใหญ่ของบรรพบุรุษของเขาแล้ว ดังนั้นเขาจึงไม่ต้องการให้ผู้อาวุโสคนใดมาสอนอะไรเขาเพิ่มอีก ยิ่งไปกว่านั้น ชีวิตของเขาก็มีแต่ความลับเต็มไปหมด และการติดต่อกับผู้อาวุโสก็อดฟรีย์อย่างใกล้ชิดก็จะทำให้เขาเสี่ยงถูกเผยความลับอีกด้วย หากเกิดสิ่งนั้นขึ้นจริงแทนที่จะได้รับประโยชน์เขากลับรู้สึกว่าตัวเองจะต้อง

ด้วยเหตุนี้ ศิษย์จำนวนมากจึงไม่เต็มใจที่จะยอมรับว่าโล่มนุษย์เป็น 'สิทธิ์ร่วมสำนัก' ไม่ใช่เรื่องยากที่จะจินตนาการถึงความโกรธของพวกเขา เมื่อพวกเขาพบว่าเฟนด์ไม่ได้เป็นแค่ศิษย์ภายนอกเท่านั้น แต่ยังเป็นศิษย์ภายนอกที่มาจากฝูงโล่มนุษย์อีกด้วย!การวิพากษ์วิจารณ์ต่อกันเกี่ยวกับพฤติกรรมที่หุนหันพลันแล่นของผู้อาวุโสลำดับที่สิบเอ็ดนั้นมีกระฉ่อนไปทั่ว เขาล้อเล่นหรือเปล่า? เขาจะเลือกขยะอย่างเฟนด์ให้ขึ้นมาเป็นศิษย์คนสุดท้ายได้อย่างไร? แล้วกับพวกเขาที่เข้ามาก่อนล่ะ?หลายคนไม่สามารถระงับความโกรธในใจได้และเริ่มซุบซิบกันอย่างดุเดือด“ผู้อาวุโสลำดับที่สิบเอ็ดคิดอะไรอยู่? ทำไมเขาถึงเลือกเดนมนุษย์แบบนั้นในเมื่อเขาสามารถเลือกศิษย์ภายในที่ยอดเยี่ยมที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาได้”“ฉันพนันได้เลยว่าเขาไม่เคยต้องการศิษย์คนสุดท้ายเลยแม้แต่น้อย เพราะงั้นเขาถึงได้เลือกหมอนี่เพื่อหนีจากการรับศิษย์!”“การเลือกศิษย์คนสุดท้ายไม่ใช่เรื่องเล็กเสียหน่อย แม้ว่าผู้อาวุโสที่สิบเอ็ดจะไม่ได้มีปฏิสัมพันธ์กับเรามากนัก ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะมาล้อเล่นเรื่องแบบนี้ได้ บางทีเขาอาจมีเหตุผลของเขา แต่ต่อให้หาคำตอบไปทั้งชีวิตก็คงไม่รู้คำต

เมื่อเห็นการให้กำลังใจในแววตาของผู้อาวุโสก็อดฟรีย์ ทำให้เฟนด์ไม่สบายใจเข้าไปใหญ่ 'คุณจะมาให้กำลังใจผมทำไม? ผมไม่เคยอยากเป็นศิษย์คนสุดท้ายของคุณหรืออยากได้อะไรจากคุณเลย!' ยิ่งเขาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้มากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งรู้สึกหม่นหมองมากขึ้นเท่านั้นหากเขาถอยกลับ เขาจะถูกคนอื่นดูถูกมากยิ่งขึ้นอย่างไม่ต้องสงสัย ดังนั้น เขาจึงทำได้เพียงยืนตัวตรงขึ้นเล็กน้อย มองตรงกับไปยังโอลิเวอร์และพูดว่า “ก็ถ้าคุณไม่ได้รู้สึกไม่พอใจผมคุณคงไม่พูดอะไรแบบนั้นออกมาหรอก! หยุดพยายามใส่ร้ายผมได้แล้ว อีกอย่าง ผู้อาวุโสก็อดฟรีย์เป็นคนเลือกศิษย์คนสุดท้าย ไม่ใช่คุณ! เพราะงั้นคุณควรจะหุบปากเอาไว้เสียจะดีกว่า!”ทุกคนอ้าปากค้างเมื่อได้ยินสิ่งนี้ แต่ดวงตาของพวกเขาก็เริ่มเป็นประกายอย่างรวดเร็วด้วยความคาดหวังว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป พวกเขาจะไม่คิดเลยว่าต่อให้ต้องเกิดใหม่อีกสิบชาติจะมีใครกล้าพูดกับโอลิเวอร์ในลักษณะนี้อีกหรือเปล่า?นี่เป็นครั้งแรกที่โอลิเวอร์ถูกศิษย์ภายนอกสบประมาท มุมปากของเขากระตุกและดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ เวสลีย์ซึ่งยังคงยืนอยู่แถวหน้าของศิษย์ภายนอกโกรธมากจนเกือบจะพุ่งตัวเข้าไปทุบตีเฟนด์อย่างไร้

มุมปากของบรู๊คสั่นสะท้าน “คุณคิดว่าศิษย์พี่เฟนด์กำลังคิดจะทำอะไร? เขาคิดว่าตัวเองแข็งแกร่งกว่าโอลิเวอร์จริง ๆ เหรอ?”โนเอลส่ายหน้า ไม่รู้ว่าจะตอบคนที่ถามอย่างไร เขาจ้องมองไปยังแผ่นหลังของเฟนด์และหายใจเข้าลึก ๆ “ใครจะไปรู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ เขามั่นใจในทุกอย่างเสมอ แต่คราวนี้ฉันกลับรู้สึกเหมือนเขากำลังอวดตัวเอง โอลิเวอร์อยู่อันดับที่แปดในบรรดาศิษย์ภายในซึ่งอยู่ในระหว่างการแข่งขันเพื่อคัดเลือกให้ได้เป็นศิษย์ที่ถูกเลือกเรารับมือกับคนอย่างเขาไม่ได้หรอก ฉันเองก็ไม่ได้สงสัยในพรสวรรค์ของเฟนด์ แต่เขาเพิ่งจะได้ฝึกเมื่อไม่นานมานี้เองและเขาก็เป็นแค่…”ทันใดนั้นเขาก็หยุดชั่วคราว จากนั้นความคิดหนึ่งก็แวบเข้ามาในหัวของเขา “เขาทะลวงระดับพลังยุทธไปได้แล้ว!” เขาตะโกนเสียงแหบ เขากำลังจะจบประโยคก่อนหน้านี้ด้วยคำว่า 'ขั้นแรกของระดับแรกกำเนิด' แต่ก็พบว่าเฟนด์ได้ทะลวงไปสู่ขั้นกลางของระดับแรกกำเนิดแล้วหลังจากอ่านระดับการบ่มเพาะของเขาบรู๊คมองไปที่เฟนด์อย่างรวดเร็วแล้วพูดว่า “พี่เฟนด์ทะลวงระดับพลังยุทธไปได้แล้วจริง ๆ! แต่เป็นไปได้ยังไง? เมื่อสิบวันก่อนเขายังอยู่ในขั้นแรกของระดับแรกกำเนิดอยู่เลย!”โนเอล

ไม่มีใครเชื่อเขาเลย ไม่มีทางที่พวกเขาจะเป็นแค่คนรู้จักกัน ความสัมพันธ์ของพวกเขาต้องลึกซึ้งกว่านั้น ถึงกระนั้นพวกเขาก็ไม่สามารถเอ่ยออกไปได้อย่างแน่ชัดว่าพวกเขารู้จักกันได้อย่างไร“การเลือกศิษย์คนสุดท้ายของคุณดูไม่เหมือนใครดีนะ ผมเดาว่านั่นจะอธิบายได้ว่าทำไมผู้สมัครที่คุณเลือกจึงดู...ไม่เหมือนใครเช่นกัน แต่ไม่ว่ายังไง คุณอาจคิดว่าคุณเลือกถูกแล้ว แต่คุณไม่คิดบ้างเหรอ? ว่าเขาจะมั่นใจเกินไป?”ผู้อาวุโสก็อดฟรีย์เพียงกะพริบตาอย่างไร้เดียงสามาที่เขาและไม่พูดอะไร ผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่งหัวเราะอย่างเย็นชา ถ้าไม่ใช่เพราะมีผู้ชมอยู่เบื้องหน้า เขาคงไม่จำเป็นต้องเลือกใช้คำพูดที่อ้อมไปสามโลกแบบนั้นเขาหันกลับมาและพูดกับเฟนด์ว่า “เธอบอกว่าเธอแข็งแกร่งกว่าโอลิเวอร์ใช่ไหม? แล้วทำไมเธอไม่พิสูจน์ตัวเองล่ะ ตรงหน้าเธอนี้ก็มีเวทีการประลองอยู่แล้ว! แค่ประลองเพียงครั้งเดียวแล้วเราก็จะได้รู้กันว่าใครแข็งแกร่งกว่ากัน!”แววตามุ่งร้ายฉายผ่านดวงตาของโอลิเวอร์ “ผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่งพูดถูก! นายกับฉันประลองกันบนเวทีเดียวนี้!”รอยยิ้มของโอลิเวอร์ดูน่าเกรงขามมากขึ้น สายตาของเขาจับจ้องไปที่เฟนด์ราวกับจะบอกว่าชายหนุ่