LOGINShare
บทที่ 2149
Related chapters
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2150
เวสลีย์หัวเราะลั่น จากนั้นเขาก็ยืดอกและพูดว่า "ฉันจะสอนให้เขาได้เรียนรู้ว่าอย่ามาอวดเก่งกับพี่ชายของฉัน! เขาไม่เพียงแต่ดูถูกพวกเราแต่ยังรวมไปถึงศิษย์ภายในทุกคนด้วย!”บรู๊คดึงแขนเสื้อของโนเอลและกระซิบข้างหูของเขาว่า “ทำไมศิษย์พี่เฟนด์ถึงยอมเข้าร่วมการปะลองล่ะ? ผมว่านะ…"โนเอลไม่รอให้เขาพูดจบ “นายไม่ได้ยินที่เฟนด์พูดเมื่อกี้เหรอ? เขาเป็นคนเสนอความคิดนี้ขึ้นมาเอง ถ้าเขาไม่มั่นใจเขาไม่พูดอะไรแบบนั้นออกมาเหรอ?” โนเอลพูดอย่างหมดความอดทนบรู๊คพูดไม่ออก เขาเงยหน้าขึ้นมองโนเอล “ผมนึกว่าเขาแค่พยายามจะยั่วโมโหโอลิเวอร์ บางทีเขาอาจไม่คาดคิดว่าผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่งและผู้อาวุโสที่สองจะเปิดทางให้เขาแบบนี้”โนเอลถอนหายใจด้วยความผิดหวังและพึมพำกับตัวเองว่า “ดูเหมือนว่านายจะไม่ค่อยได้รู้จักเฟนด์ดีสักเท่าไหร่เลยนะ ฉันจะไม่แสดงความคิดเห็นอะไรออกมาอีกแล้ว เพราะฉันเองก็ไม่แน่ใจว่าเฟนด์กำลังคิดอะไรอยู่ในใจ สิ่งเดียวที่เราทำได้ในตอนนี้ก็แค่รอดูผลลัพธ์ก็เท่านั้น”โชคดีที่เวทีวงที่สองเป็นเวทีการประลองที่กำหนดไว้สำหรับศิษย์ ธงที่วางไว้ทำหน้าที่เป็นเกราะป้องกันไม่ให้การโจมตีที่หลงทางออกจากพื้นที่ เวทีการต่อ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2151
ใบหน้าของโอลิเวอร์เปลี่ยนเป็นสีแดงเข้มจัดราวกับลูกบีทรูท มือของเขาเริ่มสั่นราวกับต้องการบีบคอเฟนด์เวสลีย์โกรธมากจนเกือบจะน้ำลายฟูมปาก “ไอ้สารเลว! นายก็แค่พูดเรื่องของเดิมพันเพราะต้องการจะถ่วงเวลาทุกคน! ทำอย่างกับว่าจะเอาชนะพี่ชายของฉันได้ยังไงยังงั้นแหละ!”เฟนด์ขมวดคิ้ว เวสลีย์น่ารำคาญชะมัดยาด เฟนด์อดทนกับความไร้สาระของเขามานานพอแล้ว! เขาหันมาเผชิญหน้ากับเวสลีย์และพูดว่า “นี่ไม่ใช่เรื่องของนาย เพราะงั้นช่วยหุบปากทีได้ไหม? เสียงของนายมันทำให้ฉันรู้สึกหนวกหูมากจริง ๆ!”หลังจากพูดแบบนี้ออกไป เฟนด์ก็เงยหน้าขึ้นและมองไปที่ผู้อาวุโสก็อดฟรีย์ เขาชี้ไปที่ผู้อาวุโสก็อดฟรีย์ด้วยสายตาของเขา ผู้อาวุโสก็อดฟรีย์เลิกคิ้ว เขาเข้าใจโดยธรรมชาติว่าเฟนด์หมายถึงอะไร ความรำคาญที่ปรากฏในดวงตาของเขาชัดเจนอย่างที่สุด ดูเหมือนว่าถ้าเขาไม่พูดออกมาให้เร็วพอ เฟนด์จะหมดความอดทน ดังนั้นเขาจึงได้แต่ถอนหายใจอย่างยอมแพ้เขาก้าวไปข้างหน้าและพูดกับเวสลีย์ว่า “เฟนด์พูดถูกแล้ว เรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเธอเลย เธอควรอยู่ในที่ของตัวเองและไม่ต้องมายุ่งกับเรื่องนี้ ฉันเริ่มสงสัยแล้วสิว่าพ่อแม่ของเธอลืมสอนมารยาทเธอมาหรือ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2152
คะแนนสะสมจำนวนเจ็ดร้อยคะแนน?! หลายคนตกตะลึงเมื่อได้ยินเรื่องนี้ ไม่มีใครรู้ว่าคำถามนี้กำลังจะพาไปถึงจุดไหนริมฝีปากของโอลิเวอร์กระตุก แน่นอนเขามีคะแนนสนับสนุนจำนวนเจ็ดร้อยคะแนน เขาเป็นศิษย์ภายในบวกกับความจริงที่ว่าเขาแข็งแกร่ง การเก็บเกี่ยวคะแนนสะสมจึงไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเขา เขากักตุนคะแนนสะสมไว้ค่อนข้างมากค่อนข้างมากตลอดเวลาที่เขาอยู่ที่นี่โอลิเวอร์พยักหน้าอย่างเย็นชา "แน่นอนว่าฉันมี นายคิดจะขอให้ฉันเดิมพันด้วยคะแนนสะสมจำนวนเจ็ดร้อยคะแนนงั้นเหรอ? นายมีคะแนนสะสมมากขนาดนั้นเลยหรือไง? เท่าที่ฉันรู้ นายพึ่งเข้าร่วมในสำนักเมื่อไม่นานมานี้เอง เพราะงั้นนายต้องไม่สามารถมีคะแนนสะสมมากถึงขนาดนั้นได้”เขาจงใจใช้เสียงที่ดังขึ้นเมื่อเขาพูดทั้งหมดนั้น ทุกคนได้ยินเสียงเขาดังและชัดเจน และบางคนก็พยักหน้าเห็นด้วย โดยทั่วไปแล้ว ทั้งสองฝ่ายจะต้องวางเงินเดิมพันที่มีมูลค่าเท่ากัน และไม่มีทางที่เฟนด์จะสามารถหาคะแนสะสมได้มากขนาดนี้ดังนั้นจึงเป็นเรื่องที่น่าตกใจในตอนที่เขาเอ่ยปากออกไปว่า “ผมไม่เคยพูดเลยสักครั้งว่าผมจะใช้คะแนนสะสมของตัวเองเป็นเดิมพัน”โอลิเวอร์เย้ยหยันและถามว่า “แล้วนอกจากคะแนนสะสมแล้ว
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2153
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ผู้ชมก็ยิ่งตื่นเต้นมากขึ้น เหล่าผู้ชมล้วนไม่มีใครคิดว่าเฟนด์จะเป็นฝ่ายชนะ แต่จำนวนคะแนนสะสมก็เพียงพอที่จะทำให้พวกเขารู้สึกคุ้มค่าที่จะได้รับชมการประลองคะแนนสะสมจำนวนหนึ่งพันคะแนนนั้นถูกสนับสนุนโดยผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่ง สิ่งที่เขาสนใจมากที่สุดคือการที่เฟนด์ยอมสละตำแหน่งศิษย์คนสุดท้ายของเขา ด้วยวิธีนี้ ผู้อาวุโสก็อดฟรีย์จะไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเลือกศิษย์คนสุดท้ายคนใหม่ เนื่องจากเฟนด์เป็นฝ่ายยอมสละตำแหน่งด้วยตัวเอง เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ก็ทำให้ผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่งและผู้อาวุโสที่สองรู้สึกดีขึ้นในทันทีพวกเขาจ้องมองไปที่ผู้อาวุโสก็อดฟรีย์อย่างมีความหมายราวกับจะเตือนให้เขาระลึกได้ว่าเฟนด์เป็นคนที่รนหาที่เอง การแสดงออกของผู้อาวุโสก็อดฟรีย์ดูน่ากลัว แต่เขายังคงนิ่งเงียบในขณะที่จ้องมองไปที่เฟนด์อย่างเคร่งขรึมหัวใจของเขาเต้นแรงจนแทบทะลุออกมาจากอก เขาไม่เคยเห็นเฟนด์ประลองกับใครมาก่อน แต่เมื่อพิจารณาจากวิธีที่ศิษย์ภายนอกของสำนักสหัสบรรณปฏิบัติต่อเขาที่ป่าดงอสูรและจากบทสนทนาที่พวกเขามีต่อกันแล้ว เขาสามารถเดาได้ว่าเฟนด์คงเป็นคนที่ช่วยทำให้พวกเขาหลุดพ้นจากปัญหา ดังนั้นจึงไม
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2154
“ทำไมคุณถึงคิดว่าการที่เกรสแฮมต่อต้านการเข้าร่วมของโอลิเวอร์? ก็ล้วนเป็นเพราะเขาคิดว่าโอลิเวอร์แข็งแกร่งกว่าเขายังไงล่ะ”"นายพูดถูก แม้แต่คนแบบเขาก็ยังไม่อยากต่อสู้แบบตัวต่อตัวกับโอลิเวอร์เลย แล้วเฟนด์เอาอะไรมาคิดว่าจะสามารถเอาชนะเขาได้?”“ฉันก็คงบอกได้เพียงคำเดียวว่าการไม่รู้คำตอบคงจะดีซะกว่า”การสนทนาโดยรอบมีต่อไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุดยิ่งบทสนทนาดังขึ้นเท่าไหร่ ใบหน้าของโนเอลและบรู๊คก็ยิ่งเข้มขึ้นเท่านั้น ทั้งสองคนเป็นห่วงเฟนด์จริง ๆ แต่ในเวลาแบบนี้เขาไม่กล้าพูดอะไรเลยเฟนด์มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับทั้งสองคน และทุกคนต่างก็รู้ว่าพวกเขาเป็นเพื่อนกัน หากพวกเขาสองคนพูดอะไรบางอย่างในเวลานี้ พวกเขาจะกลายเป็นเป้าหมายของการโจมตีของทุกคนทันทีศิษย์ภายนอกนั้นเงียบกว่าศิษย์ภายในมาก เพราะชื่อเสียงของเฟนด์นั้นโด่งดังในหมู่เพื่อนของเขาเอง และพวกเขาต่างก็รู้ว่าเฟนด์นั้นมีความสามารถมากเพียงใดยิ่งไปกว่านั้นเฟนด์ยังสามารถเอาชนะเวสลีย์ในฐานะศิษย์ภายนอกที่ได้รับคัดเลือกใหม่ได้อีกด้วย นี่เป็นสิ่งที่พวกเขาส่วนใหญ่ไม่สามารถทำได้ ถึงกระนั้นพวกเขาก็ไม่คิดว่าเฟนด์จะเอาชนะโอลิเวอร์ได้ แต่ก็ไม่ได้อยากที่จะจ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2155
ดาบที่สร้างจากแสงเล่มแล้วเล่มเล่าออกมาจากแสงที่ส่องประกาย ความเร็วของดาบแห่งแสงเหล่านี้เร็วมาก ราวกับอุกกาบาตที่กำลังพุ่งชนโลก ลำแสงยาวของมันพุ่งเข้าหาเฟนด์เฟนด์ขมวดคิ้วและเริ่มเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วเพื่อหลบเลี่ยงการโจมตีจากตำนานดาบแห่งแสงแต่ อย่างไรก็ตาม เขายังเร็วไม่พอ และมีดาบเล่มหนึ่งกรีดผ่านแขนเสื้อของเขาไป สิ่งนี้ทำให้เขาตกใจไม่น้อย ความเร็วที่เขาใช้ในการหลบนั้นไม่ได้ช้าเลยสักนิด แต่แขนเสื้อของเขายังคงถูกดาบแห่งแสงโจมตีเข้าจนได้เขาก้มลงไปมองและครบว่าตำแหน่งที่ถูกตัดขาดไปมีเปลวไฟที่ค่อย ๆ มอดดับลงด้วย กระบี่แสงไม่เพียงแต่รวดเร็วและทรงพลังเท่านั้น แต่มันยังมีเปลวเพลิงร้อนแรงอีกด้วย!เขาหลบดาบแห่งแสงที่เหลือได้สำเร็จ และดาบเหล่านั้นก็ตกลงสู่พื้น แม้ว่าเวทีประลองจะทำจากวัสดุพิเศษ แต่หลุมบ่อหลายแห่งยังคงปรากฏขึ้นเมื่อดาบแห่งแสงตกลงไปบนนั้น ซึ่งนั่นทำให้หลายคนเบิกตากว้าง“ต้องยกนิ้วให้เลยล่ะ! ทักษะศิลปยุทธขั้นสูงระดับโลหิตนั้นแข็งแกร่งกว่าทักษะศิลปยุทธขั้นกลางระดับโลหิตมาก” ศิษย์ภายในกล่าวด้วยความกลัว“ใช่ ถ้าเป็นฉันคงหลบการโจมตีนั้นไม่ได้หรอก เด็กนั่นเร็วจริง ๆ!”“เด็กคนนี้ไม่
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2156
บรู๊คเอามือปิดปาก กลัวจนน้ำตาเกือบร่วง “ศิษย์พี่เฟนด์ ระวัง!” เขาตะโกนทันใดนั้น ทุกคนเห็นรอยเท้าของเฟนด์หดตัวราวกับว่าพื้นที่ด้านหน้าของเขาบิดเบี้ยวเล็กน้อย และดาบแห่งแสงทั้งหมดก็พุ่งชนเข้ากับพื้นเวที สิ่งที่เกิดขึ้นทำเอาหลายคนตะลึง พวกเขามองไปที่โอลิเวอร์และเฟนด์ด้วยสายตาว่างเปล่า ได้แต่คิดว่า 'เกิดอะไรขึ้น' ในช่วงขณะที่เฟนด์กำลังจะสูญเสียแขนของตัวเองไป วินาทีต่อมาเขากลับอยู่ห่างจากคมมีดไปหลายหลา“เขาเพิ่งใช้กฎแห่งสุญญะไป!” ผู้อาวุโสลำดับที่สองคำรามด้วยเสียงทุ้มลึกที่น่าขนลุกมีศิษย์ไม่มากนักที่รู้เรื่องนี้ แต่ผู้อาวุโสอย่างเขาแค่เห็นก็สามารถจำได้อย่างง่ายดาย ทันใดนั้น ผู้อาวุโสทุกคนจึงมีสีหน้าประหลาดใจตอนนี้เฟนด์ถอยหลังหนึ่งก้าว แต่เพราะกฎแห่งสุญญะ การถอยเพียงก้าวเดียวนี้จึงมีระยะมากกว่าสิบหลา ดาบแห่งแสงเหล่านั้นคิดว่าพวกมันพบเป้าหมายแล้ว จึงพุ่งตัวลงไปตรง ๆ โดยที่ไม่คาดคิดเลยว่าเฟนด์จะสามารถหลบหลีกพวกมันได้ และพลังโจมตีทั้งหมดของดาบเหล่านั้นก็พุ่งลงไปที่พื้นในขณะนี้แม้แต่โอลิเวอร์ก็ตะลึงเล็กน้อย เขาจ้องมองไปยังเฟนด์ที่อยู่ด้านหลังแสงที่ส่องประกาย และโพล่งออกมา “นายทำได้ยัง
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2157
“ฉันกล้าพนันเลยว่าโอลิเวอร์รับคำท้าเพราะคิดว่าเขาจะสามารถเล่นงานเฟนด์ได้ภายในไม่กี่กระบวนท่า แต่ดูสิว่าเฟนด์สามารถหลบการโจมตีทั้งสองครั้งของเขาได้ ดังนั้นจึงไม่น่าแปลกใจที่เขาจะเกลียดเด็กนั้นมาก”คำอธิบายของชายผู้นี้ฟังดูสมเหตุสมผล และทุกคนรอบตัวเขาก็พยักหน้า เขาพูดถูกจริง ๆ ความเกลียดชังของโอลิเวอร์ที่มีต่อเฟนด์นั้นนับว่ารุนแรงอย่างแน่นอน เป็นเรื่องจริงที่เขาคิดว่าจะสามารถยุติการต่อสู้ได้ด้วยการเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียว เขาไม่คาดหวังว่าเฟนด์จะมาได้ไกลถึงขนาดนี้โอลิเวอร์เยาะเย้ยและพูดว่า “ทำได้แค่นี้เองเหรอ? อยากจะหนีขึ้นก็หนีต่อไปเถอะ แต่มันไม่มีประโยชน์อะไรเลย! ตอนนี้ฉันยังออมแรงอยู่ เพราะงั้นอย่าคิดว่าความเร็วของฉันจะจำกัดอยู่แค่นี้!”ทันใดนั้น เขาก็พุ่งออกไปราวกับกระสุนปืนใหญ่ตรงไปยังเฟนด์ลูกบอลแห่งแสงส่องแสงเรืองรองในมือของเขา และด้วยการหวดไม่กี่ครั้ง ดาบแห่งแสงห้าเล่มก็บินออกมาอีก พวกมันพุ่งเข้าหาเฟนด์ด้วยรังสีสังหาร เฟนด์ขมวดคิ้วแล้วเลิกคิ้วขึ้น เขารู้ว่าโอลิเวอร์ยังไม่ได้ปลดปล่อยพลังออกมาเต็มที่ในสองกระบวนท่าแรก เพราะว่าในสายตาของเขา เฟนด์ก็ไม่ได้ดีไปกว่าขยะข้างถนน ดังสุภ
Latest chapter
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2455
ตราบใดที่มันไม่ได้ส่งผลกระทบต่อการบ่มเพาะโอสถของเขา ทั้งสองคนจะทำอะไรตามต้องการก็ย่อมได้ สิ่งนั้นไม่กระทบอะไรกับเขาเลย“ถึงฉันจะดูแคลนหมอนี่ แต่เขาก็ยังกล้าเสมอ เขาก็คงจะมีความสามารถอยู่บ้าง เขาน่าจะผ่านสองขั้นตอนแรกได้อย่างไม่มีปัญหา” เกรย์สันพูดอย่างชัดเจนรูดี้มองไปที่เกรย์สันด้วยรอยยิ้มเย็นชาบนใบหน้าแล้วตอบว่า "นายดูมั่นใจกับหมอนี่มากเลยนะ ฉันจะคิดว่าทุกครั้งที่เขาพูดก่อนหน้านี้ล้วนเป็นเรื่องไร้สาระทั้งหมด“ฉันคิดว่าเขาอาจจะไปถึงขั้นที่สองก่อนที่เขาจะล้มเหลวโดยสิ้นเชิง! ฉันอยากเห็นจริง ๆ ว่าถ้าล้มเหลวขึ้นมา เด็กสารเลวคนนี้จะสู้หน้าเราได้ยังไง”เกรย์สันสูดหายใจเข้าลึก ๆ เขารู้สึกได้ว่าความโกรธของรูดี้ที่มีต่อเฟนด์นั้นลึกซึ้งกว่าของเขามากดวงตาของรูดี้ลุกเป็นไฟ เห็นได้ชัดว่าเขาเกลียดเฟนด์มากเพียงใดเกรย์สันหัวเราะอย่างเย็นชา "แล้วมาดูกันว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น ฉันคิดว่าเขาน่าจะสามารถไปถึงขั้นตอนสุดท้ายได้ ถ้าเขาสามารถควบรวมอักขระทางยาได้ถึงร้อยเม็ดเขาก็น่าจะมาถึงระดับนั้น"หลังจากที่ทั้งสองพูดเรื่องเหล่านั้นออกมา พวกเขาก็ปิดปากเงียบพร้อม ๆ กับการมองดูเฟนด์โดยไม่พูดอะไรพวกเขามอง
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2454
ผู้อาวุโสฮอร์สท์กระแอมเล็กน้อยในขณะที่เขาพูดต่อ “หลังจากที่เธอบ่มเพาะโอสถได้สำเร็จแล้ว ให้นำโอสถมาให้ฉันตรวจสอบ พวกเธอจะมีเวลาในการทดสอบทั้งสิ้นแปดชั่วโมง ถ้าเธอไม่สามารถบ่มเพาะโอสถได้ภายในแปดชั่วโมง ก็จะแปลว่าไม่ผ่านการทดสอบ ดังนั้นอย่าได้ช้าเกินไป”พวกเขาทั้งสามพยักหน้าแทบจะพร้อมกัน หลังจากผู้อาวุโสฮอร์สท์ให้คำแนะนำแล้ว เขาก็จัดให้มีคนงานสองสามคนคอยเป็นคนตรวจ มีผู้ดูแลยืนอยู่ด้านหลังทั้งสามคนเพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาจะไม่ทำอะไรผิดพลาดหลังจากนั้นผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็หันกลับมาและไปหาผู้สอบคนอื่น ๆ รูดี้หรี่ตาลง ขณะที่เขาเหลือบมองเฟนด์และพูดว่า "ขั้นตอนที่สำคัญที่สุดในการบ่มเพาะโอสถระดับหกคือขั้นตอนสุดท้าย แต่ขั้นตอนแรกก็ไม่ง่ายเช่นกัน ถ้านายรู้ว่าทำไม่ได้ ก็อย่าทำให้ต้องสิ้นเปลืองวัตถุดิบเลย ของพวกนี้ล้วนมีราคาค่างวด ต่อให้นายจะขายตัวเองเป็นทาสก็ยังไม่พอให้ซื้อของพวกนี้!”เฟนด์ถอนหายใจออกเบา ๆ หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้น ทันใดนั้นเขาก็ตระหนักได้ว่าเขาเบื่อเกินกว่าจะอ้าปากพูดด้วยซ้ำ เขาตัดสินใจที่จะเพิกเฉยต่อผู้ชายคนนั้นและทุกสิ่งที่จะออกมาจากปากเขา ถึงโต้ตอบไปก็ไม่มีประโยชน์อะไรอยู่ดี
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2453
เกรย์สันหรี่ตาลงขณะที่เขามองเฟนด์ด้วยความโกรธเช่นกัน เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "ดูเหมือนว่าวันนี้ นายจะมาที่นี่เพื่อหาเรื่องขายหน้าให้กับตัวเองเท่านั้น"หลังจากพูดจบเกรย์สันก็หันหลังกลับและเงียบไป เสียงความขัดแย้งหยุดลง และทุกคนรอบ ๆ ก็เริ่มกระซิบกระซาบกันผู้อาวุโสฮอร์สท์มองเฟนด์อย่างมีความหมาย ราวกับว่าเขามองเฟนด์ในมุมมองที่ต่างออกไป ทันใดนั้นผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็อยากรู้เรื่องของเฟนด์อย่างไม่น่าเชื่อ แต่ในขณะนั้นเขาไม่อาจพูดอะไรออกมาได้เมื่อเขาเห็นว่าทุกคนได้จับกลุ่มกันเรียบร้อยแล้ว ผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็โบกมือแล้วพูดว่า "มากับฉัน!"ทุกคนติดตามผู้อาวุโสฮอร์สท์ไปเป็นกลุ่ม ๆ ผู้อาวุโสฮอร์สท์เข้าไปในเรือวิญญาณ ภายในเรือเต็มไปด้วยผู้คนที่กำลังรีบร้อนพวกเขาเดินตามหลังผู้อาวุโสฮอร์สท์ไปอย่างใกล้ชิด เดินลัดเลาะไปตามทางก่อนจะมาถึงห้องกว้างขวางในที่สุด ห้องกว้างขวางมากจนเรียกได้ว่าห้องโถงเลยทีเดียวทันทีที่พวกเขาก้าวเข้าไปในห้อง ทุกคนก็สามารถสัมผัสได้ถึงรังสีของโอสถที่หนาแน่นรอบ ๆ บรรยากาศ พื้นที่ในห้องนี้ใหญ่เกินพอสำหรับพวกเขาแปดสิบคนเฟนด์ประเมินสถานการณ์เล็กน้อย ห้องนี้ใหญ่พอที่จะรองรับคน
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2452
พวกเขาถาโถมข้อกล่าวหาและดูหมิ่นมามากเกินไป ถึงเขาจะไม่อยากโต้เถียงกับคนพวกนี้ แต่เขาก็ยังถูกบังคับให้ต้องเงยหน้าขึ้นมาอย่างช้า ๆ อยู่วันยันค่ำเขามองเข้าไปในดวงตาของรูดี้ซึ่งเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน ราวกับเขาเป็นเพียงแมลงในสายตาของรูดี้เฟนด์หัวเราะอย่างเย็นชา “แล้วนายได้ยินเสียงสุนัขที่เห่าดังที่สุดแล้วหรือยังล่ะ?”คำพูดเหล่านั้นสามารถเยาะเย้ยทุกคนที่นั่นได้สำเร็จ เขาเปรียบเทียบกิลเบิร์ตกับสุนัขและเย้ยหยันทุกคนที่ฟังสุนัขตัวนั้นเห่า มันทำให้การแสดงออกบนใบหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปกิลเบิร์ตเกือบจะลืมความโกรธของตัวเองไปแล้ว เขาไม่อยากจะเชื่ออะไรด้วยซ้ำว่าเฟนด์จะสามารถขจัดคำดูถูกดูแคลนทั้งหมดลงได้ แต่ถึงแม้จะเป็นอย่างนั้นกิลเบิร์ตหันกลับมาจ้องมองเฟนด์ด้วยใบหน้าแดงก่ำจากความโกรธเขาอยากจะตะโกนกลับแต่ถูกรองเหรัญญิกปรามไว้ "ดูเหมือนว่านายจะไม่อยากเข้าร่วมการทดสอบแล้วสินะ!"ประโยคนั้นเพียงประโยคเดียวก็ทำให้กิลเบิร์ตไม่อาจพูดอะไรออกมาได้อีก กิลเบิร์ตตระหนักได้แล้วว่าเขาได้ทำให้รองเหรัญญิกขุ่นเคืองอย่างหนักหากเขายังคงยืนกรานที่จะต่อปากต่อคำกับเฟนด์ รองเหรัญญิกอาจจะดึงเขาออกไปจริง ๆ แล้วเขาจะ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2451
“สมองหมอนั่นจะต้องมีอะไรผิดปกติจริง ๆ นั่นแหละ เขาคิดจริง ๆ หรือว่าเขาอยู่ในระดับเดียวกับอีกสองคนที่อยู่ตรงหน้าเขา แค่เพราะไปยืนอยู่กลุ่มเดียวกัน? นั่นน่าจะตลกมากเกินไปหน่อยนะ…”“ฉันนึกว่าการทดสอบจะเข้มงวดและจริงจังเสียอีก ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะได้เห็นอะไรแบบนี้ ทำเอาฉันขำจนปวดท้องเลยล่ะ…”แอนดรูว์ขมวดคิ้วอย่างรู้สึกอับอาย รองเหรัญญิกโกรธจนตัวสั่นหลังจากได้ยินคำพูดของกิลเบิร์ต เขานึกอยากจะพุ่งตัวไปไปตบกิลเบิร์ตสักสองสามครั้งกิลเบิร์ตเพิกเฉยต่อชื่อเสียงของวิมานโอสถอย่างเห็นแก่ตัวที่สุด พวกเขาแทบอยากจะมุดดินหนี ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น นี่จะเป็นความอัปยศอดสูที่วิมานโอสถไม่อาจจำกัดทิ้งได้รองเหรัญญิกตะโกนออกไปว่า "หุบปากเดี๋ยวนี้! นายกำลังพูดเรื่องบ้าอะไร ถ้าไม่อยากเข้าร่วมการทดสอบ ก็ไสหัวไปซะ!"รองเหรัญญิกโกรธมาก ขณะที่เขาพูดเช่นนั้น สีหน้าของเขาดูอดสูอย่างไม่น่าเชื่อ เขายังคิดจะฆ่ากิลเบิร์ตให้ตายเสียเดี๋ยวนี้ เมื่อถูกตำหนิเช่นนั้นก็ทำให้กิลเบิร์ตตระหนักได้ว่าเขาพูดผิดไปถึงกระนั้นก็ไม่มีทางที่เขาจะถอนคำพูดเหล่านั้นกลับคืนมา เขากระแอมเบา ๆ ก่อนที่จะรีบหันศีรษะไปซ้ายทีขวาที อย่างไม่กล้
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2450
ไม่มีใครรู้ดีไปกว่ารองเหรัญญิกว่าโอสถระดับหกหมายถึงสิ่งใด ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา วิมานโอสถรับบัณฑิตมาจำนวนนับไม่ถ้วน แต่มีไม่มากนักที่จะได้กลายเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุระดับหกจริง ๆคอนสแตนซ์ยิ้มอย่างมีความหมายขณะที่เขาเอ่ยถาม "รองเหรัญญิกคนนี้มีความสามารถหลากหลายจริง ๆ ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าวิมานโอสถจะมีอัจฉริยะกับเขาด้วย ผมไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อนเลย"ริมฝีปากของรองเหรัญญิกกระตุก เขาต้องการอธิบายตัวเอง แต่ถ้าเขาบอกว่าเฟนด์ไม่สามารถสกัดโอสถระดับหกได้ และมีเพียงพรสวรรค์ในการสร้างอักขระทางยาเท่านั้น มันคงจะกลายเป็นเรื่องตลกครั้งใหญ่ และทุกคนคงจะหัวเราะเยาะวิมานโอสถเป็นแน่แต่ถ้าเขายังคงดื้อรั้นต่อไป พอถึงเวลาต้องบ่มเพาะโอสถ เฟนด์ก็จะเปิดเผยความจริงข้อนั้นออกมา เมื่อนั้นความอัปยศอดสูก็จะยิ่งหนักข้อขึ้นเขาถึงกับมือสั่น ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเขาไม่เคยรู้สึกเหมือนตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากเช่นนี้มาก่อน เขารู้สึกเหมือนกำลังถูกกักขังอยู่ในกำแพงอีกสองด้าน ทุกคนคิดว่ารองเหรัญญิกกำลังวางแผนที่จะใช้ความเงียบเพื่อตอบคำถามเมื่อเห็นกับตาว่ารองเหรัญญิกไม่ตอบอะไรออกมาแต่ทว่าคอนสแตนซ์คล้ายกับจะไม่เ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2449
เฟนด์เป็นคนเดียวที่ยังคงยืนอยู่ ขณะนั้นเขาดูคล้ายกับกำลังลังเลและดูเหมือนกำลังรออะไรบางอย่างอยู่ ขณะที่รองเหรัญญิกพูดจบ ผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็จ้องมองมาอย่างอยากรู้อยากเห็นแม้ว่าดวงตาของเขาจะดูเป็นประกายมากขนาดไหน แต่เฟนด์ก็ยังคงรู้สึกถึงความเฉียบคมภายใน ราวกับว่าเขาจะถูกตัดสิทธิ์หากเขาไม่ขยับริมฝีปากของเฟนด์กระตุกอย่างช่วยไม่ได้ เขารีรอต่อไปไม่ได้แล้ว จึงได้แต่เดินไปยังพื้นที่ที่เขาวางแผนไว้ก่อนหน้านี้ในตอนแรกเฟนด์ไม่ได้ดึงดูดความสนใจใครมากนัก เขาอาจจะเป็นคนสุดท้ายที่ปรากฏตัวขึ้น ไม่มีใครจำเขาได้ ต่อให้เขาจะมาจากวิมานโอสถ แต่นอกจากคนที่เคยพบเขาแล้ว ก็ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นใครขณะที่เขาเคลื่อนตัวไปทางทิศตะวันตกต่อไป ทุกคนก็เริ่มจ้องมองไปที่เขา ใบหน้าของรองเหรัญญิกก็ค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นบูดบึ้งเมื่อเขาสังเกตเห็นว่าเฟนด์กำลังมุ่งหน้าไปทางใด“ผู้ชายคนนั้นคิดจะไปต่อหลังรูดี้หรือเปล่า? เขาคิดจะพิสูจน์ตัวเองด้วยการกลั่นโอสถระดับหกด้วยหรือ?”“ก็คงเป็นแบบนั้น เว้นแต่เขาจะเป็นคนโง่เง่าที่ไม่ทันได้ฟังกฎการตัดสินให้ดี ไม่งั้นคงไม่เดินไปแบบนั้นหรอก เขาเป็นใคร ทำไมฉันไม่เคยได้ยินอะไรเกี่ยวกับเขาเลย
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2448
กิลเบิร์ตทำท่าราวกับกลืนแมลงวันเข้าไปสองสามตัว เขาคาดหวังว่ารองเหรัญญิกจะพูดคำเหล่านั้นกับเขาเสียอีก แต่กลับกลายเป็นว่ารองเหรัญญิกไม่ละสายตามามองเขาเลยแม้แต่วินาทีเดียวรองเหรัญญิกฝากความหวังทั้งหมดไว้กับเฟนด์ราวกับว่ากิลเบิร์ตและแอนดรูว์มาที่นี่เพื่อเพิ่มจำนวนคนเท่านั้นแอนดรูว์มีสีหน้าขมขื่นเช่นกัน ในอดีตเขาขัดแย้งกับกิลเบิร์ตมามากมาย และความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็ไม่อาจพัฒนาไปในทางที่ดีได้แต่ต้องขอบคุณเฟนด์ที่ทำให้เขาสามารถวางเฉยต่อความแค้นทั้งหมดที่เคยมีได้แอนดรูว์พูดด้วยใบหน้าที่มืดมน “รองเหรัญญิก ดูเหมือนคุณจะฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่เฟนด์เลยนะ“แต่คุณก็น่าจะเตือนเฟนด์สักหน่อยว่าต่อให้เขาจะมีพรสวรรค์ค่อนข้างดี แต่ก็ไม่ควรหยิ่งผยองเกินไป”แอนดรูว์โกรธมากในขณะนั้นและอดไม่ได้จริง ๆ ที่จะต้องเอ่ยคำดูแคลนที่สุดเช่นนั้นออกมากิลเบิร์ตกล่าวเสริมอย่างรีบร้อนทันที “แอนดรูว์พูดถูก แม้ว่าพรสวรรค์ของเฟนด์จะค่อนข้างดี แต่เขาก็ไม่ควรหยิ่งผยองนัก คำพูดพวกนั้นไม่ได้ช่วยอะไรเลยสักนิด”เฟนด์ถึงกับพูดไม่ออกเมื่อถูกคนทั้งสองเหยียบย่ำ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเฟนด์ไม่ได้เอ่ยปากเลยสักคำ แล้วเขาจะเอาเวลา
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2447
ในตอนแรก คอนสแตนซ์และซีนย์เพียงยืนเคียงข้างกันโดยไม่สนใจเรื่องนี้ พวกเขาต้องการปล่อยให้สถานการณ์ดำเนินต่อไปอย่างที่ควรจะเป็น แต่เมื่อว่าเกรย์สันและรูดี้เริ่มเถียงกันมากขึ้นเรื่อย ๆ ทั้งสองคนก็ถูกบีบให้ต้องทำอะไรสักอย่างพวกเขาถูกบีบให้ต้องแยกรูดี้และเกรย์สันออกจากกัน นั่นก็เพราะ การทะเลาะกันของเด็ก ๆ ควรจะมีขีดจำกัด เพราะหากมันเกินขีดจำกัดไปแล้ว นั่นจะส่งผลกระทบต่อความสัมพันธ์ของพวกเขา นี่คือสิ่งที่รูดี้และเกรย์สันเองก็ไม่อยากเห็นเป็นเวลาเกือบสิบห้านาทีแล้ว ผู้อาวุโสฮอร์สท์นั่งบนเก้าอี้ ขณะมองดูการทะเลาะวิวาทและการพูดคุยกันอย่างเฉยเมย เมื่อหมดเวลาเขาก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้เสียงปรบมือดังขึ้นตอนที่เขาจะพูดว่า "เอาล่ะ หมดเวลาแล้ว ทุกคนต้องตัดสินใจได้แล้วว่าจะพิสูจน์ความสามารถของตัวเองยังไง”“ฉันไม่คิดว่าฉันจะต้องบอกอะไรพวกนายทุกอย่างหรอกนะ ตอนนี้ก็แยกออกเป็นกลุ่มเสีย ผู้ที่ต้องการรวมอักขระทางยาจะยืนอยู่ทางทิศตะวันออก“ผู้ที่ต้องการแยกแยะวัสดุสามารถยืนอยู่ตรงกลางได้เลย และหากจะพิสูจน์ตัวเองด้วยกันบ่มเพาะโอสถให้ไปยืนที่ทางทิศตะวันตก“ถึงอย่างนั้นฉันก็ต้องขอเตือนทุกคนก่อน หากทุกคนต้องการ
